kullanıldığımı hissediyorum; yakın arkadaş mevzusu

Bunu anliyorum, ama bazen kaliteli yalnizlik boş kalabaliktan iyidir. Sorun cünkü su: Siz simdi arkadasiniza sınırlar koyabilirsiniz ve o büyük ihtimalle sizi artik kullanamayacagi icin kendi mesafe koyacak. Ama en önemli nokta: Bir insan sizin gercekten dostunuz olsa sizi baştan kullanmazdi veya en azindan sizin iyiliklerinize az cok karsilik veriridi
Benim rahatsız olduğumu hiç bir şey ima etmememe rağmen anladı kimi zaman, bahanelerle üst üste reddedince kendisi eve yemeğe çaya davet etti bir kaç sefer öyle öyle idare ettik bu zamana kadar. Bundan sonrası ya görüşmeyi reddedeceğim ya da açıkca söyleyeceğim bazı şeyleri off hiç benlik değil maalesef 🥲
 
Teşekkür ederim daha 6. Haftaya girmek üzereyim ama haberi olmasına rağmen hiç sesi soluğu çıkmıyor napıyorsun diye bile aramadı, ben de yazmayınca sanki ben pas vermiyorum gibi daha dün yazmış nerelerdesin sesin soluğun çıkmıyor diye 🤣
Ben size kendi arkadaş çevremden ufak bir örnek vereyim. Hani arkadaşlık nasıl olmalıdır netleşsin ki içiniz rahat etsin o kişiyle görüşmeyince.
Ben hamileliğimi çevreme duyurduğumda çok sık görüşmediğim ama yıllardır da irtibatım olan bir arkadaşım hem ara ara mesaj atıp halimi ihtiyacımı sordu (çok samimi olduklarımı söylemiyorum bile, bu arkadaşımla ara ara görüşüyorum)
Hem de kendi bebeğinden kalan güzel ve pahalı şeyleri ister miyim diye sorup köşeye ayırıyor ki lazım olur da isterim diye.
menfaat ilişkimiz hiç olmadı bu arkadaşım ile. Bunu da belirteyim mi standart bir ilişki olduğunu anlayın.
Hamilelikte size yaklaşım tarzı insanları hayatınızda tutup tutmayacağınıza çok güzel yön veriyor.
 
Merhaba.. 3 yıldır tanışık olduğum ve son 2 yıldır en yakın arkadaşım konumunda olan cok sevdiğim, değer verdiğim bir arkadaşım var. Mevzunun anlaşılması adına, kendisi evli bir kızı var 2 yıldır da çalışmıyor. Gelirleri gayet güzel eşinin kredi kartı daima elindedir vs.
Benim bir arabam bir evim var, evliyim evimden gelen kira ile şuan geçime katkı bulunuyorum borçlarımız var. Yani durumumuz şuan çok iyi değil.
Kendisinin aracı yok araçları genelde eşinde oluyor kendisi kullanmıyor aracı. Bir plan yaptıgımızda genelde ben gidip alıyorum, geri bırakıyorum olağan şeyler evlerimiz yakın oldugu için sıkıntı yok. Fakat canımı sıkan mevzu görümcesine, kv gider; beni de çağırır (kalkmasına yakın) tabi saatlerdir orda oldugundan haberim olmayarak giderim neyse dönüşte bırakırım vs. Ama bu defalarca olduğundan olayı artık kendisini bıraktırmak için otobusle donmemek için beni çağırdığını anladım zamanla.
Artık bahane bulup gitmemeye çalışıyorum.
Bunun dışında dışarıya bir kafeye gideriz, "çıkmışken" postaneye uğramam lazım çarşıda şunu alıp geleyim der en az 20 dk uzaklıktaki yere gidip-götürürüm hayır diyemediğim için. Kimi zaman uzun mesafe yaparız, hiç bir zaman ya benzinin bi kısmını ben ödeyeyim vs. demez. Ben de ima dahi edemiyorum işte.
Dışarıda bir şey yiyeceğimiz zaman çoğunda ben ısmarlıyorum (sürekli para yok, şöyle yok böyle yok, üstüne yeni bir şey alınca özenen tavırlarından dolayı) gerçekten olmadığını düşünüp ısmarlıyorum yemekleri çocuğunun ki dahil.
Ya da bazen tam hesap ödeyeceğiz kasaya gidince, çocuğun üstünü giydirmek için baya oyalanıp kasaya öyle geliyor ve ben ödemiş bulunuyorum. "Yaaa x ya niye ödüyosun ben öderdim" der güler geçerim. Bir sonraki buluşmamızda 2 kahve söyleriz, bunu da ben ısmarlayayım demez hemen benım 1 latte vardı der. Ben de artık dolayısıyla ısmarlamıyorum kendi hesabımı ödüyorum. Sürekli yok yok derken, evine pahalı elektronik ev aletleri aldığını, altın yapmak için kuyumcuya her ay gittiğini görünce şok geçiriyorum. Evime çoğu gelişinde ya bir montumu, ya bir t shirtümü çok beğenir hediye ederim. Kızı evimi dağıtır altüst eder, yastıklar hep yerlerde sürünür asla "yapma kızım" demez susarım. Kızı çamurlu botlarıyla arabamın bütün koltuklarına basar zıplar "dur" demez ayıp olmasın alınmasın diye ben de diyemem. Uzun oldu bu durumlar beni aşırı rahatsız ediyor özellikle benimle buluşmak ister gibi yapıp arabayla gelince işlerini her defasında hallettirmesi. Onun dışında sohbeti muhabbeti beni çok çeken güzel anlaştığım bir insan ve tüm özelimi anlatabildiğim tek kişi. Acaba bu bi tür hastalık mı? Varken sürekli yok demek, bedavacılık gibi huylar, para biriktiriyor desem, üstü başı hep yenidir trendyoldan her gün evine kargo gelir. Ben kullanılıyor muyum gerçekten, arkadaşımı kaybetmeden nasıl bir sınır çizebilirim sizce fikirlerinize ihtiyacım var.
arabayla gitme bir süre görüşmelere bakalım tepkisi ne olur?
 
Açıkça söyleyin bence.
Kayınvalidesine gitti,akşamüzeri sizi mi çagırıyor,"kusura bakma akşam oldu zaten onca yolu gelemem,bir dahakine birlikte gideriz istersen"diyin.
Hesap konusunda da masaya isteyin hesabı kendi yediğiniz ,ictiğinizi söyleyip ödeyin kendi hesabınızı.
Dışarı cıktıgınızda da "şuraya uğrayalım işim vardı dediğinde,yolu uzatamam şimdi,sen yarın gel istersen yada seni burada bırakayım sen git"deyin,ya insin gitsin bir zahmet yada sonraki gün gitsin.
Benim bir arkadaşım var, yedirmeyi,icirmeyi cok sever,herkese yardım etmeye çalışır,arabayla alir bırakır vs neyse hep uyardım bak bu kadar verici olma,hata yapiyorsunuz biraz sınır çiz önünü alamazsin diye dinlemedi. Bir gün sürekli bu getirip gotürdüğu,evinde ağırladığı(ki kendisi hic çağırmaz,hep sana geliyoruz der) arkadaş aramış,kemik suyun var mı,kızım hasta oldu falan demiş,benim arkadaş tabi var demiş,bırakırmısın bana vs neyse benim arkadaş kemik suyunu alıyor kapısına kadar götürüyor,evde birileri daha var,arkadaşları muhtemelen,kapıdan alıp gönderiyor bunu,ne bir teşekkür,ne gel bir kahve içelim demeden.
Geldi bana anlattı dedim sana söyledim. Bak görevin gibi olmuş artık bunlar. Yapma,iyi niyetlisin biliyorum ama kullanılıyorsun. O da anladı artık.
Benimde arabam var,arkadaşlarimi alip bıraktığım illaki oluyor ama benzin almayı teklif eder kabul etmezsem ki etmiyorum,bir bakıyorum otopark ücretini öderler ne bileyim asla altta kalmazlar. Bende yaparım bunu. Kimse enayi değil yani. Arkadaşım gotürdüyse otopark parası öderim,birseyler ısmarlarim altta kalmam. Sürekli ne ben veren taraf olurum,ne de arkadaşım olsun isterim.
 
Açıkça söyleyin bence.
Kayınvalidesine gitti,akşamüzeri sizi mi çagırıyor,"kusura bakma akşam oldu zaten onca yolu gelemem,bir dahakine birlikte gideriz istersen"diyin.
Hesap konusunda da masaya isteyin hesabı kendi yediğiniz ,ictiğinizi söyleyip ödeyin kendi hesabınızı.
Dışarı cıktıgınızda da "şuraya uğrayalım işim vardı dediğinde,yolu uzatamam şimdi,sen yarın gel istersen yada seni burada bırakayım sen git"deyin,ya insin gitsin bir zahmet yada sonraki gün gitsin.
Benim bir arkadaşım var, yedirmeyi,icirmeyi cok sever,herkese yardım etmeye çalışır,arabayla alir bırakır vs neyse hep uyardım bak bu kadar verici olma,hata yapiyorsunuz biraz sınır çiz önünü alamazsin diye dinlemedi. Bir gün sürekli bu getirip gotürdüğu,evinde ağırladığı(ki kendisi hic çağırmaz,hep sana geliyoruz der) arkadaş aramış,kemik suyun var mı,kızım hasta oldu falan demiş,benim arkadaş tabi var demiş,bırakırmısın bana vs neyse benim arkadaş kemik suyunu alıyor kapısına kadar götürüyor,evde birileri daha var,arkadaşları muhtemelen,kapıdan alıp gönderiyor bunu,ne bir teşekkür,ne gel bir kahve içelim demeden.
Geldi bana anlattı dedim sana söyledim. Bak görevin gibi olmuş artık bunlar. Yapma,iyi niyetlisin biliyorum ama kullanılıyorsun. O da anladı artık.
Benimde arabam var,arkadaşlarimi alip bıraktığım illaki oluyor ama benzin almayı teklif eder kabul etmezsem ki etmiyorum,bir bakıyorum otopark ücretini öderler ne bileyim asla altta kalmazlar. Bende yaparım bunu. Kimse enayi değil yani. Arkadaşım gotürdüyse otopark parası öderim,birseyler ısmarlarim altta kalmam. Sürekli ne ben veren taraf olurum,ne de arkadaşım olsun isterim.
Teşekkür ederim yorumunuz için bu cevapları aklıma kazıyorum, bu şekilde yapacağım. İçten içe biliyorum bunları söylediğimde benden uzaklaşacağını ama yapacak bir şey yok.. kendime parayla arkadaş tutmuş gibi oluyorum diğer türlü. Arkadaşsız kalırım daha iyi..
 
Teşekkür ederim yorumunuz için bu cevapları aklıma kazıyorum, bu şekilde yapacağım. İçten içe biliyorum bunları söylediğimde benden uzaklaşacağını ama yapacak bir şey yok.. kendime parayla arkadaş tutmuş gibi oluyorum diğer türlü. Arkadaşsız kalırım daha iyi..
Rica ederim.
Tavizler verildikce görev gibi oluyor maalesef

Sınırlarınızı çizersiniz,arkadaşlık ilişkileriniz de daha sağlıkli olur.
 
Teşekkür ederim daha 6. Haftaya girmek üzereyim ama haberi olmasına rağmen hiç sesi soluğu çıkmıyor napıyorsun diye bile aramadı, ben de yazmayınca sanki ben pas vermiyorum gibi daha dün yazmış nerelerdesin sesin soluğun çıkmıyor diye 🤣
Bu arkadaşlık değil maalesef sizin iyi niyetinizi sömürüyor yalnız kalırım diye üzülmeyin bebeğinizi sağlıkla kucağınıza aldığınızda kreş park vs insanın arkadaş bulması daha kolay oluyor kreşten 9 senedir görüştüğüm arkadaşlarım var aile gibi olduk artık bu şahsı da yollayın gitsin
 
Ben olsam görüşmem. Hayat pahalı, malum. Oturup rahatca kahvemi icip ,tatlimi yiyemiyorsam, surekli cuzdanim bosaliyorsa, iki kisilik harcama yapiyosam, ustune ustluk gidecegi yere kadar goturmeme ragmen bana saygi duyulmuyorsa istemem.
 
Ben bunu yaptım. Arac gerçekten bir süre serviste kaldı 1 hafta kadar, haberi vardı hiç arayıp sormadı bile..
işte bu noktada şakayla karışık demeliydiniz
ooo araç yokken hiç aramadın sende az değilsin heee gibi

çok sevdikkerime çok ezilirdim eskiden böyle böyle hallettim gibi bu huyumu
önce şaka ile karışık laf sokacaksınız sonra diyemediğiniz herşeyi yavaş usul diyeceksiniz
1 2 yapın alışırsınız

hee arkadaşlığı kesecek mi keserse kessin
yol orda.. merak etmeyin çok sarsmaz sizi
 
3 senedir tanıdığınız insanln en yakın arkadaşınız olması zaten garip. O kadar mı arkadaş eksikliği yaşıyordunuz. İyi arkadaşlıklar uzun senelere dayanır. 30 senelik arkadaşım var. Birbirimizin çocukluğunu biliyoruz. O yüzden de çıkarsız.
Araba su mu yakıyor? Evine bırakıyorsunuz? Kullandırmayın kendinizi. “Bir ilişkide bir feda ederken diğeri kar ediyorsa bu ticarettir.”
 
Merhaba.. 3 yıldır tanışık olduğum ve son 2 yıldır en yakın arkadaşım konumunda olan cok sevdiğim, değer verdiğim bir arkadaşım var. Mevzunun anlaşılması adına, kendisi evli bir kızı var 2 yıldır da çalışmıyor. Gelirleri gayet güzel eşinin kredi kartı daima elindedir vs.
Benim bir arabam bir evim var, evliyim evimden gelen kira ile şuan geçime katkı bulunuyorum borçlarımız var. Yani durumumuz şuan çok iyi değil.
Kendisinin aracı yok araçları genelde eşinde oluyor kendisi kullanmıyor aracı. Bir plan yaptıgımızda genelde ben gidip alıyorum, geri bırakıyorum olağan şeyler evlerimiz yakın oldugu için sıkıntı yok. Fakat canımı sıkan mevzu görümcesine, kv gider; beni de çağırır (kalkmasına yakın) tabi saatlerdir orda oldugundan haberim olmayarak giderim neyse dönüşte bırakırım vs. Ama bu defalarca olduğundan olayı artık kendisini bıraktırmak için otobusle donmemek için beni çağırdığını anladım zamanla.
Artık bahane bulup gitmemeye çalışıyorum.
Bunun dışında dışarıya bir kafeye gideriz, "çıkmışken" postaneye uğramam lazım çarşıda şunu alıp geleyim der en az 20 dk uzaklıktaki yere gidip-götürürüm hayır diyemediğim için. Kimi zaman uzun mesafe yaparız, hiç bir zaman ya benzinin bi kısmını ben ödeyeyim vs. demez. Ben de ima dahi edemiyorum işte.
Dışarıda bir şey yiyeceğimiz zaman çoğunda ben ısmarlıyorum (sürekli para yok, şöyle yok böyle yok, üstüne yeni bir şey alınca özenen tavırlarından dolayı) gerçekten olmadığını düşünüp ısmarlıyorum yemekleri çocuğunun ki dahil.
Ya da bazen tam hesap ödeyeceğiz kasaya gidince, çocuğun üstünü giydirmek için baya oyalanıp kasaya öyle geliyor ve ben ödemiş bulunuyorum. "Yaaa x ya niye ödüyosun ben öderdim" der güler geçerim. Bir sonraki buluşmamızda 2 kahve söyleriz, bunu da ben ısmarlayayım demez hemen benım 1 latte vardı der. Ben de artık dolayısıyla ısmarlamıyorum kendi hesabımı ödüyorum. Sürekli yok yok derken, evine pahalı elektronik ev aletleri aldığını, altın yapmak için kuyumcuya her ay gittiğini görünce şok geçiriyorum. Evime çoğu gelişinde ya bir montumu, ya bir t shirtümü çok beğenir hediye ederim. Kızı evimi dağıtır altüst eder, yastıklar hep yerlerde sürünür asla "yapma kızım" demez susarım. Kızı çamurlu botlarıyla arabamın bütün koltuklarına basar zıplar "dur" demez ayıp olmasın alınmasın diye ben de diyemem. Uzun oldu bu durumlar beni aşırı rahatsız ediyor özellikle benimle buluşmak ister gibi yapıp arabayla gelince işlerini her defasında hallettirmesi. Onun dışında sohbeti muhabbeti beni çok çeken güzel anlaştığım bir insan ve tüm özelimi anlatabildiğim tek kişi. Acaba bu bi tür hastalık mı? Varken sürekli yok demek, bedavacılık gibi huylar, para biriktiriyor desem, üstü başı hep yenidir trendyoldan her gün evine kargo gelir. Ben kullanılıyor muyum gerçekten, arkadaşımı kaybetmeden nasıl bir sınır çizebilirim sizce fikirlerinize ihtiyacım var.


Aaa benim eski komşumu anlatmışsınız! :KK70:
Kediboçi gel semt pazarına gidelim aa kediboçi beni dönerkem görümceme bıraksana, kediboçi şu şöyle bu böyle, kocam para vermiyor çok sıkıntılıyım ama şöyle renkli iç çamaşırım var, yatakta şöyle azgınız böyle seksiyiz. ( sanki soruyoruz!)

Bi gün ben bunu denedim, dedim ki canımcım hadi bugun de semt pazarına yürüyerek gidelim, bir de pazar arabamızı alalım elimizdekiler taşımak zorunda kalmayız dedim.
O gün gittik pazara ve sonrasında ailesinin yanına gitti.
Oradan beni arıyor naber nasılsın yok, işte halılarım geldi alır msın? benim derin dondurucum yok sende şunlar kalsın mı vs vs. Bu arada ben o zaman calısmıyorum, evde cocuguma bakıyorum, onun kocasının kendi işyeri var. Biz kiradayız onların kendi evi var vs.
Benim biraz birikimim var, kendime ait aracım var ya kadın artık kıskanıyor mu kullanıyor mu ne?

Neyse bu pazar mevzuu sonrası halı konusunda birşey demedim ama ona haber yolladım. Gelsin ben derin dondurucumun fişini çekiyorum, çok elektrik yakıyordu ve benim eşyam kalmadı, kendi eşyalarını alsın diye.

Baktı beni sömüremeyecek apartmanda beni görmezden gelmeye filan başladı, eh benim de işime geldi.
Ben çalışmışım kazanmışım etmişim, oda erkenden koca derdine düşeceğine çalışıp alsa idi.
Ben kimsenin şoförü değilim, beni kullanana da müsade etmem.
Siz de "dostum,en yakınım" dediğiniz kişiye bir kaç kez hayır deyin, hesabı paylaşmayı teklif edin, bakın nasıl 180 derece dönüyorlar o süper dostlar!
 
Son düzenleme:
arkadaşınızı (?) hemen kaybedin ne olur.
ne güzel yere dükkan açmış kadın, vallahi pes.
hamilelik güzel bahane tabi kibarca araya bir mesafe koymak isterseniz
ağır geçiyor, bulantım çok evden çıkamam
doktor kendini zorlama dedi misafir alamam
tansiyonum filan düşüyor araç kullanamam

ha bu kadar yüzsüzlüğe "iyi kullandın yeter" de denebilir
 
Korkunç bir arkadaşınız var Allah böylelerinden korusun. Arkadaşlık hele ki en yakın arkadaşlık bu olamaz sizi bariz olarak kullanıyor . Ayrıca siz onun için en yakın arkadaşım diyorsunuz ama onun sizin için en yakın arkadaşım dediğinide düşünmüyorum ve onun size her seyini anlatamadığına da ayrica eminim. Böyle arkadaş olacağına hiç olmasın çok çok daha iyi. Uzaklaşın böylesi birinden.
 
Yani ya açık açık söyleyip arkadaşlığınızı bitirecekseniz, ya hiçbir şey söylemeden her seferinde bir bahane edip görüşmelere gitmeyerek yavaş yavaş keseceksiniz ya da siz de taktik geliştireceksiniz. Sizi arayıp akşam oturmaya çağırdığında akşam olmuş şimdi gelirim 1 saat sonra kalkarsın gerek yok hem evde yemek yok yemek yapmam lazım sen de bir sonrakine giderken haber verirsin diyeceksiniz, oturduğunuz yerden her çıkışınızda ayyy işim vardı çok geç kaldım hızlıca gitmem lazım diyip beni şuraya bırakır mısın demesinin önünü keseceksiniz, hesabı her zaman ayrı ödeyeceksiniz. Ama bunlar bir arkadaşlık ilişkisinde o kadar olmaması gereken şeyler ki. Bu hesaplar kitaplar insanı yorar. Ayrıca bu dostluk olmaz kurtlar sofrası olur. O yüzden en temizi görüşmeyi kesmek.

2-3 yıllık insandan da öyle çok yakın arkadaş olamıyor. Birisi temiz olsa bir başkası belli bir yaşın üstünde olduğu için çıkarcı yaklaşıyor ilişkiye. Benim en yakın arkadaşlarım 15 yaşından beri hayatımdalar, 17 yıldır yani. Ki öyle arada bir görüştüğüm kopmadığım insanlar değil. Neredeyse her hafta görüşüyoruz sürekli birbirimize gideriz, telefon açarız aniden hadi gel bi dışarı çıkalım deriz artık ailelerimiz bile aile gibi oldular. Ki birimiz evli çocuklu, birisi hala ailesiyle yaşıyor, birimiz ayrı bir evde erkek arkadaşıyla yaşıyor. Hayatlarımız da aynı değil yani.

Bu kişiler benden ne istese acaba kullanılıyor muyum diye düşünmem. Çünkü bilirim ki beni benden çok düşünürler yeri gelir. Her sevincimde, her acımda, her ihtiyacım olduğunda yanımdalar. Maalesef saf düşünülen yaşlarda kurulan arkadaşlıklarla bilmem kaç yaşından sonra kurulan arkadaşlıklar bir olmuyor. Ben 25 yaşından sonra hayatıma giren herkesle arkadaş oldum ama kimseye en yakın arkadaşım seviyesinde diyemedim.
 
X