Çok ama çok sinirliyim.Gidip anne ve babam olacak şahısların evini basmamak için zor tutuyorum kendimi.
4 yaşında dünyalar güzeli bi kız kardeşim var. Babam onun doğmasını hiç istemedi, annem de bu yaştan sonra kafam kaldırmaz dedi ama işte aldıramadılar doğdu iyi ki de doğmuş hayatımın anlamı o. Yarın sözlüm, ben ve kardeşim yurtdışına tatile gideceğiz. Bugün yanıma geldi kardeşim bu yüzden ama gözleri kıpkırmızı. Ne oldu ablacım diye anlattırmaya çalıştım önce anlatmadı ama sonra ağlamaya başladı. Babam olacak adam kardeşimi dövüyormuş. Bugün de ben almaya gitmeden önce dövmüş. Hep sudan sebeplerden döver, ben de çok dayağını yediğim için biliyorum. Kardeşime de hep 'niye doğdu bu ben istemedim ki' der. Annem de çok ilgili değil, çalışıyor ve kardeşim 9 aylıktan beri kreşe gidiyor akşamları da yaşım geçti kafam kaldırmıyor diyor.
O kadar kötü oldum ki, benim yaşadıklarımı bir bir kardeşimin yaşama ihtimali bile beni çıldırtıyor. sakinleşemiyorum,yapamıyorum. Anne değilim, o yüzden kardeşim için en iyisini bilememekten korkuyorum. Onu yanıma almak ve ben büyütmek istiyorum. Lisans öğrencisiyim ama kendime ait gelirim var maddi olarak problem yaşamıyorum, manevi olarak yetememekten korkuyorum. Sözlüm de kardeşimi o kadar çok sever ki, o da dedi daha büyük bir eve çıkarsınız ne olur göndermeyelim onu annenlere geri dedi.
O evde büyümesini istemiyorum,anne ve babamı tanıyorum çünkü hayatını zehir edecekler meleğimin. Ortalığı yıkmak pahasına onu geri göndermek istemiyorum eve tatil dönüşü. Babamın umrunda olacağını sanmam,annem sorun çıkartabilir. Kardeşimi annesinden ayırmak da ne derece doğru bilmiyorum ama babamın dayaklarıyla da ruh hali benim gibi olacak. Senelerdir terapi görüyorum ben..
Anneler daha iyi bilir, yanıma alsam kardeşimi ona kötülük yapmış olur muyum?:18:
----------------------------------------
30.01.2014
Merhaba arkadaşlar,
Tatilden yeni döndüğümüz için ancak yazabiliyorum. Tatil süresince yazamadım kusura bakmayın.
Kardeşim şu an çok mutlu, eve geldik gözlerini kocaman açıp 'Beni eve götürecek misin?' dedi. 'Gitmek istemezsen eğer götürmem.' dedim. Gülümsedi ve kucağıma atladı.
Gitmek istemediğini düşünüyorum. 'Anneyi babayı arayayım mı konuşacak mısın?' dedim, istemedi. İnanır mısınız annem de babam da bir kez olsun aramadılar.
Kardeşim yanımda yani hala.
Şu an nasıl adım atmamız gerektiğini konuşuyoruz sözlümle, bir yandan da nişan hazırlıklarımız var.
Bu süreci en az hasarla atlatmak istiyorum.
------------------------------
02.02.2014 - annemle ilk konuşma
Arkadaşlar merak edenler varsa son durumu yazayım.
Dün annem aradı,xxxx' i getirmeyecek misin pazartesi kreşi var dedi.
Ağzımdan direkt: Getirmeyeceğim çıktı bi anda.
Annem şaşırdı tabii ne demek getirmeyeceğim falan dedi.
Bende kalsın bir süre , hem evi taşıyacağım ben xxxx kolejinin yanına (kardeşimi hep göndermek istediğim kolej),seneye de orada devam eder,siz de düzeninizi bozmazsınız.
Annemden direkt cevap: Sen çocuk bakmayı beceremezsin,kolay mı sandın,ben neler çektim sizi büyütürken?
Hem xxxx (sözlüm) de çok seviyor kardeşimi, evlenince yurtdışında devam eder eğitimine fena mı?
Annem hala; sen neyi becerdin ki çocuk bakmayı becereceksin diye söyleniyor...
Arkadan babamın sesini duydum: Bırak alsın da görsün gününü,ikisini de o evleneceği herifi de gözüm görmesin diye bağırdı
Annem tamam kapat telefonu ben haftaiçi geleceğim seninle konuşmaya. Kardeşmiş sen ne anlarsın kardeşinin olmasından, anca iftira at...(annemin hatasını ben ortaya çıkardım,hala iftira der nefreti bu yüzünden)
Ve kapattı telefonu. Ver xxxx' in sesini duyayım bile demedi. Kardeşim de sormuyor hiç annemi.
Durup durup bi bana bi sözlüme sarılıyor, ben sizi çok seviyorum diyor.
Hatta az önce abla iyi ki xxx benim abim olmuş dimi dedi
4 yaşında dünyalar güzeli bi kız kardeşim var. Babam onun doğmasını hiç istemedi, annem de bu yaştan sonra kafam kaldırmaz dedi ama işte aldıramadılar doğdu iyi ki de doğmuş hayatımın anlamı o. Yarın sözlüm, ben ve kardeşim yurtdışına tatile gideceğiz. Bugün yanıma geldi kardeşim bu yüzden ama gözleri kıpkırmızı. Ne oldu ablacım diye anlattırmaya çalıştım önce anlatmadı ama sonra ağlamaya başladı. Babam olacak adam kardeşimi dövüyormuş. Bugün de ben almaya gitmeden önce dövmüş. Hep sudan sebeplerden döver, ben de çok dayağını yediğim için biliyorum. Kardeşime de hep 'niye doğdu bu ben istemedim ki' der. Annem de çok ilgili değil, çalışıyor ve kardeşim 9 aylıktan beri kreşe gidiyor akşamları da yaşım geçti kafam kaldırmıyor diyor.
O kadar kötü oldum ki, benim yaşadıklarımı bir bir kardeşimin yaşama ihtimali bile beni çıldırtıyor. sakinleşemiyorum,yapamıyorum. Anne değilim, o yüzden kardeşim için en iyisini bilememekten korkuyorum. Onu yanıma almak ve ben büyütmek istiyorum. Lisans öğrencisiyim ama kendime ait gelirim var maddi olarak problem yaşamıyorum, manevi olarak yetememekten korkuyorum. Sözlüm de kardeşimi o kadar çok sever ki, o da dedi daha büyük bir eve çıkarsınız ne olur göndermeyelim onu annenlere geri dedi.
O evde büyümesini istemiyorum,anne ve babamı tanıyorum çünkü hayatını zehir edecekler meleğimin. Ortalığı yıkmak pahasına onu geri göndermek istemiyorum eve tatil dönüşü. Babamın umrunda olacağını sanmam,annem sorun çıkartabilir. Kardeşimi annesinden ayırmak da ne derece doğru bilmiyorum ama babamın dayaklarıyla da ruh hali benim gibi olacak. Senelerdir terapi görüyorum ben..
Anneler daha iyi bilir, yanıma alsam kardeşimi ona kötülük yapmış olur muyum?:18:
----------------------------------------
30.01.2014
Merhaba arkadaşlar,
Tatilden yeni döndüğümüz için ancak yazabiliyorum. Tatil süresince yazamadım kusura bakmayın.
Kardeşim şu an çok mutlu, eve geldik gözlerini kocaman açıp 'Beni eve götürecek misin?' dedi. 'Gitmek istemezsen eğer götürmem.' dedim. Gülümsedi ve kucağıma atladı.
Gitmek istemediğini düşünüyorum. 'Anneyi babayı arayayım mı konuşacak mısın?' dedim, istemedi. İnanır mısınız annem de babam da bir kez olsun aramadılar.
Kardeşim yanımda yani hala.
Şu an nasıl adım atmamız gerektiğini konuşuyoruz sözlümle, bir yandan da nişan hazırlıklarımız var.
Bu süreci en az hasarla atlatmak istiyorum.
------------------------------
02.02.2014 - annemle ilk konuşma
Arkadaşlar merak edenler varsa son durumu yazayım.
Dün annem aradı,xxxx' i getirmeyecek misin pazartesi kreşi var dedi.
Ağzımdan direkt: Getirmeyeceğim çıktı bi anda.
Annem şaşırdı tabii ne demek getirmeyeceğim falan dedi.
Bende kalsın bir süre , hem evi taşıyacağım ben xxxx kolejinin yanına (kardeşimi hep göndermek istediğim kolej),seneye de orada devam eder,siz de düzeninizi bozmazsınız.
Annemden direkt cevap: Sen çocuk bakmayı beceremezsin,kolay mı sandın,ben neler çektim sizi büyütürken?
Hem xxxx (sözlüm) de çok seviyor kardeşimi, evlenince yurtdışında devam eder eğitimine fena mı?
Annem hala; sen neyi becerdin ki çocuk bakmayı becereceksin diye söyleniyor...
Arkadan babamın sesini duydum: Bırak alsın da görsün gününü,ikisini de o evleneceği herifi de gözüm görmesin diye bağırdı
Annem tamam kapat telefonu ben haftaiçi geleceğim seninle konuşmaya. Kardeşmiş sen ne anlarsın kardeşinin olmasından, anca iftira at...(annemin hatasını ben ortaya çıkardım,hala iftira der nefreti bu yüzünden)
Ve kapattı telefonu. Ver xxxx' in sesini duyayım bile demedi. Kardeşim de sormuyor hiç annemi.
Durup durup bi bana bi sözlüme sarılıyor, ben sizi çok seviyorum diyor.
Hatta az önce abla iyi ki xxx benim abim olmuş dimi dedi
Son düzenleme: