Günaydın kızlar,
Bugün ne iş yapasım var ne de kahvaltı.aç aç geziniyorum.
Sabah kalktık bir parça birşey yedirdim. Yanına beslenme için sevdiği şeyleri koydum. İkinci teneffüste beslenme saati yapacaklarmış.
Okula gittik. Çanta zaten ağır.
Sınıfına çantasını bıraktım
Tabi inanılmaz derecede kalabalık okul.okulun önü yol boyu araba.
İyiki o tarafa parketmiyorum. Trafik fena.
Çıkamam kalırım orada kesin :)
Neyse okunun binasına girdiğini gördüm.
İçim rahatladı.
Bekledim 1.5 saat.hiç bu kadar kalabalık beklemiyorfum. Ben ürktüm. Çocuklar ne yapsın. Hayata atılıyorlar aslında. Ama içim içimi yiyor.
Sonra eve döndüm. Başladım ağlamaya.
Çocuklar ağlamıyor ama biz anneler ağlıyoruz
Anaokuluna gönderirken bu kadar kötü olmamıştım.
Tabi bu kadar olan olaylar haberler de içimi parçaladı kaç gündür.Eee bir de kalabalık. Sanırım hepsinin tamamı etki etti.
Bir de bu saatlerde birlikte kahvaltı yapıyorduk.
Kardeşimle konuştuk. Gidip biraz uyuyacakmısın diyor. Ne mümkün uyuyamamki.
Tabi o alışkın yıllardır okula gönderiyor.
Neyse kısaca biz anneler, çocuğumuza ağlamasın diye anlatırken bizim halimize bakın
Allah kimseyi evladından etmesin. Bugünün duası bu olsun