Merhaba güzel insanlar. Kısa bir süre sonra 23 yaşıma gireceğim. Kendimle ilgili karakter olarak, davranış olarak, hayata bakış açısı olarak, doğrularımı, yanlışlarımı, artılarımı , eksilerimi yazıp bunlardan ders almaya ve eksi taraflarımı tamamlamaya çalışıyorum. Yazım biraz uzun bu yüzden vaktinizi aldığım için özür dilerim, okuduğunuz için de teşekkür ederim... :)
Kendimde öyle bir şey fark ettim ki aslında küçük şeylerle mutlu olabilen bir insan değilmişim...
Küçük mutluluklar böyle insanlara sunulmuş bir lütuf bence... Ufacık detaylardan mutlu olan insanlara o kadar imreniyorum ki... Böyle tanıdığım insanlardan birkaç örnek vermek istiyorum ki derdim daha anlaşılabilir olsun. :)
Hayatımda tanıdığım küçük şeylerle mutlu olabilen en büyük örnek: Erkek arkadaşımın ablası...
Bulunduğumuz şehirde pek fazla gezilecek bir yer olmadığından her zamanki gibi AVM ye gezmeye gittik. Sonradan ablası da gelmek istedi kabul ettik. Biz erkek arkadaşımla o kadar sinema, oyun, yemek, alışveriş vb. aktiviteler yapmamıza rağmen ben gayet normal sıradışı bir şey görmezken, AVM ye evimin önünden sürekli otobüs geçmesine rağmen, "üff arabam olsa en azından otobüs kalabalığı, mont, şemsiye, poşet, sıcak soğuk derdi çekmem, bir yeri gezdiğimden tat alırım" diye düşünürken, erkek arkadaşımın ablası ev ile AVM arası 1 saat sürdüğü halde, yarım saat- 45 dk gezmek için geldiği AVM'de şöyle bir dolaşıp milkshake içmekten resmen mutlu oldu. O memnuniyeti yüzünde gördüm. (...Ki evlerine 10 dk. uzaklıkta da AVM var her zaman gitmesine rağmen...)
Konuşma sırasında "Annemle canımız sıkılınca atlıyoruz otobüse biraz dolaşıp birer dondurma yiyip dönüyoruz iyi oluyor bu AVM yıl seviyoruz" gibi bir muhabbet geçti. Şaşkınlığımı belli etmedim ama çok şaşırdım. 1 saatlik otobüs kalabalığına rağmen şikayet etmiyor ve mutlu olabiliyor.
Tanıdıkları geldiğinde yaptıkları çiğköfte,kısır partisinden, balkonda oturup içtiği közde kahveden, yaz akşamlarında kardeşiyle, arkadaşıyla yaptığı yürüyüşlerden, canı sıkılır saçına bir maşa yapar güzel bir foto çeker bazen bana atar ufak bir iltifattan mutlu olur. Bulunduğu o anın tadını çıkarıp başka şeyler düşünmeden sadece bulunduğu anı yaşayabiliyor. :)
Kuzenim... Benden birkaç yaş büyük. Diğer Polyanna' da O' dur. :) Meyveli sodadan, dondurmadan, minik pasta süslemelerinden mutlu olabilen birisi. Kendini mutlu etmek için kardeşine marketten küçük şeyler alıp mutlu olabiliyor. Yaptığı kahveyi şekerlemelerle süslemesinden, seneler önce hediye ettiğim not tutturacağına kadar... Bense o anlık mutlu olup oradan çıktığımda tabiri caizse eski mutsuzluğuma geri döndüm.
Yakın arkadaşım.. Bulunduğumuz konumun çarşıdan bir farkı yok.Hem aradığın her şeyi bulma, hem gezme, hem de ulaşım yönünden merkezi bir yer. Ama bana normal bir yer gelen oturduğum yer arkadaşıma göre tam gezmelik, canın sıkılınca at kendini dışarı, yarım saat gez kendine gel der hep. Bana geldiğinde gezdiğimiz zaman çok mutlu olur. Kendisinin evinin yakınlarında büyük bir park var bizim de tek eğlencemiz bu park buralarda başka kafa dinleyecek gezecek bir yer yok der. Yine de mutlu olmayı beceriyor.
YouTube' da video çeken bazı insanların sevdiği bazı insanların pek hoşlanmadığı Banu Berberoğlu... Kızı dikkatli incelediğimde fark ettiğim şey ufacık şeyden gerçekten mutlu olabiliyor. A. - B. - Ş. gibi market gezmesinden, pazar alışverişinden, abur cubur alıp piknik yapmaktan, minik bir bileklikten. Normal ihtiyaç alışverişi olarak gördüğüm şeyleri Banu Tad alarak yapıyor. Evet alışverişi bile tadını çıkararak yapıyor. :)
Köyümüz boy yeşilli bir yer. Dedemin evinin önünde bir çam var ki yazın böyle bir serinlik yok. Oraya çardak yapıldı ve herkes cam dibinde çay kahve içip manzarayı izlemek için ölüyor bitiyor. Çok keyif alıyorlar. Bense bundan keyif almak yerine aklımda hep düşünceler. Keyif almayı, diğer insanlar gibi mutlu olmayı beceremiyorum.
Bu insanların da kafasında milyon dertleri olmasına rağmen küçücük an, olay onları mutlu etmeye yetiyor.
Asla memnuniyetsiz bir insan değilim. Bu anlattıklarımın bir çoğuna ben de mutlu olan biriyim. Fakat benim mutluluğum o anlık. Mutlu oluyorum sonra geçiyor. Anlattığım insanlar bunları anı olarak biriktirebilme kapasitesinde. Güzel detaylar görebiliyor. Herhangi bir anı gülümsemesine sebep olabiliyor.
Kıskançlık huyum yoktur. Kıskanmıyorum. Sadece küçük şeylerden büyük detaylar görebilmelerine imreniyorum. Aranızda böyle insanlar, böyle tanıdığı olanlar da vardır elbette. İnanın ben de böyle olmayı istiyorum. Ben de küçük şeylerden mutlu olmak istiyorum... Nedir acaba bendeki bu eksiklik...