Kötü bir anne miyim ?

1 yasinda cocuk sizi "sus kopegi"gibi oynatmayi falan bilmez.
Kendince oyun oynuyordur. Kizimda 1 yasinda atar duser geri alir duser. Cikan ses, dusmesi, aniden kaybolmasi falan degisik geliyor hosuna gidiyordur.
Sizinle alay etmek icin degil.

Toplumda cok zorlanir falan filan demek icin cok erken 1 yas daha. Bilinc yok birsey yok.

Isirma vs huylari da o an asiri tepki veriyorsaniz pekismistir. Gecici bir donemdir unutur.
 
Kardeşimin küçüklüğü hatırlıyorum bir yasında 7.katta oturuyorduk sürekli balkondan aşağı görür görmez oyuncaklarını atardı.aşağıdan toplayıp gelirdik her seferinde .o yaşın gereğinde olan bi durum bu. 2 yaşına kadar terbiye vermek için erken diye biliyorum .sakin kalıp daha hoşgörüp yaklaşırsanız ağlama krizleri geçer daha sakin bir bebek olur. Anne ne kadar sakinse bebek de sakin oluyor. İşiniz kolay değil tabi ki bol sabır gerekiyor.
 
Sonuna kadar haklisiniz benim oglum da 17aylik ayni sekilde kullanip duruyo bizi atiyo 2adim dibindeki seyi bile bizim almamizi istiyo.Ben kiyamiyorum yapiyorum, annem yapmiyo alismasin diye, babasi zaten hic orali degil simarmadan oyna der anca . Yani dicegim o ki o yas araliginin getirdigi bi durum bu atma huyu olusuyo ama buna devam etmesini destekledikce daha cok yapiyolar.Kendin al getir diyorum artik ben de kizarak soylenerek kendine vurarak getiriyo bu sefer de =D yalniz fazla bunaltmayin kendinizi hani toplumda nabcak netcek boyle diye daha oralara oooo :) :)
 
:KK200:

ABELLAA .!.:
Meraba kızlar
Derdim kızım ve eşim. Kızım kolik çocuklardan . Bir yıldır o kadar tükendim ki her anlamda , izah edemem sizlere . Bazen kriz geçirmekten korkup telkinler verdim kendime . Psikolojik destek bile aldım siz düşünün gerisini. Az az önünü berisini aldım diye düşünüyordum ki ama eşim kızımızı rapunzel gibi prenses modundan çıkaramıyor . Kızımda bunun farkında inada biniyor . Akşam mutfakta yemek hazırlıyorum ki dur durak yok inadına tepinip cırlıyor
En son mama sandalyesıne koyup mutfağa aldım yanıma bari beni izlesin diye .
Yemek yaparkende ara ara cırladı durmadan sürekli benimle ilgilensin diye bende neden ağladığına bakıp ilgilenmeden işime baktım ve böylece sustu oyun oynamaya daldı . Sonra eşim geldi tabi ilgileniyor oynuyor kızım tuttu emziğini yere fırlattı huyunu biliyorum tabi sakın dedim alıp verme bu aldı yıkadı gitti ağzına verdi tuttu tekrar fırlattı .
Bunu defalarca tekrarladılar .
Kızım bunu oyun sanıyor ama bu benim hayatımda oldukça güçlük yaratan bir durum .
Ne versem önüne tutar fırlatır geri versin diye ve bunu defalarca yılmadan tekrarlar . Numara yapmamızı bekleyen , git tut getir diyen bir köpekmişiz gibi .
Eşimde başladı benimle tartışmaya .
Diyorum her istediğine karşılık verme öğrensin herşeyin olmayacağını " çocuk o ne anlasın " diyor bana .
Hepimiz çocuk , bebek değil miydik ?
Birileri yaptığımız yanlışı onaylasaydı nasıl öğrenecektik doğrusunu ?
Kaldı ki bebeklerin algısı daha açık oluyor .
" tamam o karışmıyormuş bana , elimde ölecekmiş çocuk . "
Ben hiç emziği geri verilmedi diye ölen çocuk duymadım
Yani kısacası bana karışmasa artık kızımızı gereksiz naz ve niyazından kurtaracağım
Tam alıştırıyorum
Uysallaşıyor ama babayı görünce yelkenler fora
Çünkü istediklerine şartsız karşılık veriyor
Anlatamıyorum bu adama kızlar ne yapıcam ben .
Duygusuzmuşum , gaddar mışım ben .
Tek istediğim topluma şımarık bi çocuk karıştırmamak .
Şımarsın ama usulünce olsun , yanlışı bilsin doğruyu görsün istiyorum
Kocama kızımızı prenses moduna sokmamayı nasıl anlatabilirim
Elbette çocuğum benim için bir prenses ama insan gibi yetiştirmek istiyorum .
Büyüdüğünde herşeyi ağlayarak sızlanarak yaptıran , insanlara güçlük çıkartan bir birey yetiştirmek istemiyorum.
Daha çok küçük diyenler olacaktır fakat kızım siz dediğini yapana kadar ağlamayı kesmeyen bebeklerden
Ağaç yaşken eğilir atasözüne güvenerekten her ağladığında olmayacak şeyleri yapmıyorum
Olumlu sonuçlarda alıyorum fakat eşim bütün verdiğim emeği mahvediyor
Ona göre ben kötü bir anneyim sanırım
Kafam çok karışık . Söyledikleri yüzünden gücendim doğrusu
Saaatlerdir anneliğimi sorguluyorum..
Bir yıldır gecem gündüzüme girdi .
Nasıl yaşıyorum farkında değilim
Evladımın iyiliğini istemekten başka bir niyetim yok ama herşeyi duyguya getiren bu adam beni çıldırtıyor
Genişletmek için tıkla...

Cocugun gelisimi icin dogru olani yapiyorsunuz. Eger kabul ederse esinizle birlikte gidip bir pedagoga danisin, anlasin neyin dogru neyin yanlis oldugunu. Ama "uzman da kimmis, en dogrusu benim dedigim" diyen klasik erkeklerimizdense hatasinin sonuclarini-sizin dogrulugunuzu yasayip gorecek. Size düşen; mümkün oldugunca sakin sekilde ve bebeginiz uyuyorken esinizle bu konuyu konusmak. Gerekirse filan pedagog, filan kitap vb. diye kaynak da gosterebilirsiniz arastirma yapip.
Son olarak: Siz kötü bir anne degilsiniz, aksine bilincli bir annesiniz
Benim smileylerim metnin basinda cikiyor, ogrenemedim bu isi, kalp yukarda kaldi :)
 
ABELLAA .!.:
Neden bulmamalıym sizce ?
Önümde oyun arkadaşını ısıra ısıra helak eden covugum için sizce kaygılanmamalı mıyım ?
Yapma dedıkce tutup tutup ısırıp kafa goz dalan cocugum ıcın kaygılanmamalı mıyım ?
Genişletmek için tıkla...
Yani konu sahibi mesajları ara ara okudum da konunuzun ilk mesajı cocugunuzun emzik atması eşinizin onu sureklı getirmesi ve sizin bundan rahatsız olup kotu anne mıyım dıye sormanız ve insanların cogu da bu mesajınıza cevap veriyo ve siz sizi desteklemeyen mesajlara direk agresif cevap vererek cocugunuzun şiddet eğiliminden bahsederek savunma yapıyorsunuz madem esas sıkıntı şiddet eğilimi o zaman konuya bunu da ekleseydınız yada daha ayrıntılı acıklama yapsaydınız insanlar konunun tüm mesajlarını okuyup cevap yazmak zorunda degıl kı ve emzik atma sonucu babanın emziği geri getirme olayıyla şiddet karsısında gösterdiği müsamaha aynı seyler değil cunku
 
nscckts .!.:
Ben kişisel gelişim okurum o sorun değil de lütfen sizde daha fazla okuyun kendinizi ifade ederken baya sıkıntı yaşıyorsunuz, zor anlıyoruz...

Annemin suçu da demedim, çocuk tekrarlamaz da demedim ama nasıl olsa tekrarlayacak diye her istediğini yapmak yanlış ,çocuk bunu normal zanneder dedim de ; beni anlamanız pek mümkün görünmüyor...

iyi forumlar.
Genişletmek için tıkla...
anlamıyorsan nasıl cevap verdin ,ama farkındayım karışık olmuş
 
ABELLAA .!.:
Meraba kızlar
Derdim kızım ve eşim. Kızım kolik çocuklardan . Bir yıldır o kadar tükendim ki her anlamda , izah edemem sizlere . Bazen kriz geçirmekten korkup telkinler verdim kendime . Psikolojik destek bile aldım siz düşünün gerisini. Az az önünü berisini aldım diye düşünüyordum ki ama eşim kızımızı rapunzel gibi prenses modundan çıkaramıyor . Kızımda bunun farkında inada biniyor . Akşam mutfakta yemek hazırlıyorum ki dur durak yok inadına tepinip cırlıyor
En son mama sandalyesıne koyup mutfağa aldım yanıma bari beni izlesin diye .
Yemek yaparkende ara ara cırladı durmadan sürekli benimle ilgilensin diye bende neden ağladığına bakıp ilgilenmeden işime baktım ve böylece sustu oyun oynamaya daldı . Sonra eşim geldi tabi ilgileniyor oynuyor kızım tuttu emziğini yere fırlattı huyunu biliyorum tabi sakın dedim alıp verme bu aldı yıkadı gitti ağzına verdi tuttu tekrar fırlattı .
Bunu defalarca tekrarladılar .
Kızım bunu oyun sanıyor ama bu benim hayatımda oldukça güçlük yaratan bir durum .
Ne versem önüne tutar fırlatır geri versin diye ve bunu defalarca yılmadan tekrarlar . Numara yapmamızı bekleyen , git tut getir diyen bir köpekmişiz gibi .
Eşimde başladı benimle tartışmaya .
Diyorum her istediğine karşılık verme öğrensin herşeyin olmayacağını " çocuk o ne anlasın " diyor bana .
Hepimiz çocuk , bebek değil miydik ?
Birileri yaptığımız yanlışı onaylasaydı nasıl öğrenecektik doğrusunu ?
Kaldı ki bebeklerin algısı daha açık oluyor .
" tamam o karışmıyormuş bana , elimde ölecekmiş çocuk . "
Ben hiç emziği geri verilmedi diye ölen çocuk duymadım
Yani kısacası bana karışmasa artık kızımızı gereksiz naz ve niyazından kurtaracağım
Tam alıştırıyorum
Uysallaşıyor ama babayı görünce yelkenler fora
Çünkü istediklerine şartsız karşılık veriyor
Anlatamıyorum bu adama kızlar ne yapıcam ben .
Duygusuzmuşum , gaddar mışım ben .
Tek istediğim topluma şımarık bi çocuk karıştırmamak .
Şımarsın ama usulünce olsun , yanlışı bilsin doğruyu görsün istiyorum
Kocama kızımızı prenses moduna sokmamayı nasıl anlatabilirim
Elbette çocuğum benim için bir prenses ama insan gibi yetiştirmek istiyorum .
Büyüdüğünde herşeyi ağlayarak sızlanarak yaptıran , insanlara güçlük çıkartan bir birey yetiştirmek istemiyorum.
Daha çok küçük diyenler olacaktır fakat kızım siz dediğini yapana kadar ağlamayı kesmeyen bebeklerden
Ağaç yaşken eğilir atasözüne güvenerekten her ağladığında olmayacak şeyleri yapmıyorum
Olumlu sonuçlarda alıyorum fakat eşim bütün verdiğim emeği mahvediyor
Ona göre ben kötü bir anneyim sanırım
Kafam çok karışık . Söyledikleri yüzünden gücendim doğrusu
Saaatlerdir anneliğimi sorguluyorum..
Bir yıldır gecem gündüzüme girdi .
Nasıl yaşıyorum farkında değilim
Evladımın iyiliğini istemekten başka bir niyetim yok ama herşeyi duyguya getiren bu adam beni çıldırtıyor
Genişletmek için tıkla...
Tamamını okumadım. Çünkü okuyamadım. Sadece şunu söylemek istiyorum: o emziği yüz defa atsa yüz defa vermeniz gerekiyor. Bu psikoloji de önemli bir ruhsal gelişim. Bir yaş civarında her çocuk yapar bunu. Sizinki cok yapıyor, çünkü bazı şeyler var.

Öncelikle anne ve baba olarak bir duruş sergileyiniz. Babaya bir şekilde bunun zararıni göstermeniz gerekiyor. İkincisi bir yaşındaki çocuk dünyayı keşfetmek için ateş gibi yanıyorken mama sandalyesi tabi ki ona dar gelir.

Bu arada bebekler bir nesneyi atar ve arkasından bakar. Geri gelmesini bekler. Çocuğun dünyadaki sağlam konumu ve nesneyi getiren bakım verene karşı ne olursa olsun "O" var duygusu oluşur. Temel güven duygusu böyle oluşuyor.

Kendinizi suçlamayı da bırakın. Buradakiler iyi annesin dedi diye de iyi anne olunmuyor. Vicdanen kendiniz en iyisini bilirsiniz.
 
Valla helal olsun sızı taktır ettım :) ama ısınız zor cunku grundugu gıbı sadece bır cocugunuz yok esınızde koca bı cocuk ve onu ıdare etmek daha zor olsa gerek.
 
ABELLAA .!.:
Eşim çok korumacı çocuğuna karşı malesef
Bana bile bu kadar tepki veriyorsa karşındakine yumruğu geçirebilir .
Bende bundan bahsediyorum
Bir yaşında ki çocukta şuan bencillik oluşuyor
Yarın okulda arkadaşını küçük görüp itip kakmasını istemem ben
Genişletmek için tıkla...
Tam tersi kızınızda dışlanabilir ben merkezli büyümeye devam ederse arkadaşları tarafından dışlanması muhtemel bi durum
 
Gncshn .!.:
Kesinlikle katılıyorum gün boyu 7 24 bir bebekle uğraşmak çok zor tek başına ve ben 18 aydır bunu yaşıyorum üstelik hamileyim benim masum bebegimin hiç bi suçu yok ama ben diyorum ya artik ağlama krizlerine giriyorum sabır tahammül sınır artik hormonlardan tavan yapmış durumda üzüntüden doğumdan önce ölücem galiba ben
Genişletmek için tıkla...
Insanin kendi kendini telkin etmesi lazim. Biraz soylenince millet diyor sagligi yerinde sukret diye. Zaten sukrediyorum ama accik da soylenmeye hakkimiz vqr degil mi. Zaten babalar cocukla 24 saat ugrassalar anlarlar. Esim ben aksama kadar bebek seviyorum saniyor :). Bir gun zaruri bir sebepten 2 saat biraktim dolaptaki sutu isitip icirmemis :). Rahat olmak lazim biraz da. Ben bebegim uyumuyor diye cok gerilmistim. Sonra amaaann dedim ise gitmiyorum evdeyim nasilsa uyumuyorsa uyumasin ne zaman isterse oyle yapsin. Kaldi ki 5.5 aylik bebekten bahsediyoruz. Ikimiz de rahatladik yeminle.
 
Abartmışsınız!Tamam ağaç yaşken eğilir ama bu daha çok çok minik.bu kadar mükemmeliyetçi olmayın.
Bende çocuklarımı hep bir disiplin içinde buyutuyorum .o bile onlara baskı hissi oluşturuyor.kaldi ki etrafta çocuklar rahat büyüdükleri için çok baskın davranırken benimkiler daha cekingen.o yüzden keşke daha rahat olsam diyorum. bir insanın anneligine tabiki laf edilmemeli ancak siz eşinizin babalığını yadırgarsanız o da sizi yargılar. Sonuçta sizin doğrunuz onun doğrusu olmak zorunda degil
 
Eşim herkese karşı seviyeli ilişkisi yakınlığı olan biri bana bile bu sebepten ilerde istediğim çocuktan bile vazgeçmişken bu konu farklı bir bakış açısı gösterdi bana
 
Hak
gammy .!.:
Insanin kendi kendini telkin etmesi lazim. Biraz soylenince millet diyor sagligi yerinde sukret diye. Zaten sukrediyorum ama accik da soylenmeye hakkimiz vqr degil mi. Zaten babalar cocukla 24 saat ugrassalar anlarlar. Esim ben aksama kadar bebek seviyorum saniyor :). Bir gun zaruri bir sebepten 2 saat biraktim dolaptaki sutu isitip icirmemis :). Rahat olmak lazim biraz da. Ben bebegim uyumuyor diye cok gerilmistim. Sonra amaaann dedim ise gitmiyorum evdeyim nasilsa uyumuyorsa uyumasin ne zaman isterse oyle yapsin. Kaldi ki 5.5 aylik bebekten bahsediyoruz. Ikimiz de rahatladik yeminle.
Genişletmek için tıkla...
Haklısınız benim oğlum 18 aylik olacak ama insan ister istemez sakinliğini kaybdiyor hiç uyumayan ve yemeyen bi bebekse nasıl herşeyle başa çıkar ki insan dövüp ağlatma değil kastım asla . Bakmayıp bide üstüne sen yapamıyorsun diyenlere bir yarim gün bırakıp al bakalım bakabilecek misin diyorum kaçıyorlar bende yiğen kardeşler çok baktım sabirmda vardı çünkü sorumluk bende değildi kendi evladı olunca insan bambaşka oluyomuş
 
karmen27 .!.:
Kardeşimin küçüklüğü hatırlıyorum bir yasında 7.katta oturuyorduk sürekli balkondan aşağı görür görmez oyuncaklarını atardı.aşağıdan toplayıp gelirdik her seferinde .o yaşın gereğinde olan bi durum bu. 2 yaşına kadar terbiye vermek için erken diye biliyorum .sakin kalıp daha hoşgörüp yaklaşırsanız ağlama krizleri geçer daha sakin bir bebek olur. Anne ne kadar sakinse bebek de sakin oluyor. İşiniz kolay değil tabi ki bol sabır gerekiyor.
Genişletmek için tıkla...
Gerçekten öyle galiba bu sözünüzü tekrar tekrar okudum " anne ne kadar sakinde bebekte sakın oluyor" sürekli Allahım sabır ver geçir artik su hormonları eskisi gibi sakın olmak istiyorum diye ağlıyorum geceler hatta gündüzler boyu çünkü kendimi bazen tanıyamıyorum tsh hormonu çok yüksek hamileyim ve aşırır sinirlilik tahammülsüzlük yapıor ve bu beni çok yıprattı psikolojim bozuldu resmen ne yapicam hiç bilmiyorum :KK43:
 
bir konuda yanliyorsunuz
1 yas bebesi size inadindan yada sadece oyun olsun diye atmiyor eline verdiklerinizi
insan once atmayi ogrenir , bu el kaslarinin gelismesiyle alakali bir durum
bunu yaparak ogreniyor , elini kullanmayi ogreniyor ve aslinda ona gore bu buyuk bir is , kendisi gelisiminin farkinda bu yizden de takdir gormek istiyor
yani sizi cildirtmak icin yapmiyor o daha bir bebek
benimde kizim 1 yasinda , yemek boyunca surekli yerden attiklarini toplayip tekrar tekrar onune koyuyorum
siz ona attigini vermezseniz gelisimine engel olursunuz

disiplin iyidir ve agac yasken egilir ancak bunu bilincli bir sekilde yapmak lazim , 1 yasindaki cocugun gelisimini engellemeyin , emzigini atti diye ona vermeyerek egitmis olmuyorsunuz cocugu
 
1 yasinda kizim var. Ayni sizinki gibi. Istedigi sey olana kadar ..yok boyle bir aglama. Kendini sika sika nefessiz kalarak bazen hatta, agliyor..Ben de hem simartiyorum..hem de bazen tahammulum kalmadigi zamanlarda cocugu tersleyebiliyorum.Gecenlerde pilav yapicam mama sandalyesine oturttum agliyo yerlere onune koydugum kabi kacagi atip arkasndan kendi de atlamaya kalkisiyo falan . Ona bakcam diye coss elimi yaktim o can acisiyla elimdeki tahta kasigi dan dan dan tencereye vurdum sus diyorum sana yaa ne var neeee diye bagirdim sonra da indrdm sandalyesinden yere koydum. Napiyosan yap falan dedim.. yani patlama zamanlarimiz oluyo. Ayrica anne ogretmezse bazi sinirlari kim ogreticek . Benim cocuguma bi baskasi gelip kizsa terslese yada aglatsa uzulurum sinirlenebilirim de. Bunu ogretmek bana dusuyo yani. Babasi da bana kiziyo bununla ilgili bir de konu acmistim.
Meme emerken digerini cart diye cimcikleynce uyku sersemi ve hasta olan ben cocugu birden tutup hizlica yan tarafa koymustm ve esiml3 birbirmize girmistik... kizima anlatamuorum canimin acidigini,40 desem de yapiyor falan. Ve o an canim acidi uyukluyordum da . Birden fevri davrandim mesela...
Babasina sorsaniz sabahtan aksama kadar cocugu dovuyorum bagirp cagryorum falan diy3 dusunuyordur belki de. Oyle havalara giriyor ki.. ayy o kiyamazmis kizinin gozyasina ben aglatyomusum blmem ne . Kizim 7aylik civari bi dustuydu yataktan agzi kanamisti hala onu laf eder sen dusurdun dikkat etmedin. Cocuk agzina yerden biseg alip atinca bogulur gibi olunca ben suclu oluyorum gormemisim yalniz brakmisim..
Yani anne daha napsin ya . Tum gun cocugun pesinde kos emrine amade ol nazla, ev isi yemek bulasik camasir utu hatta bazen alisveris bizde ..bi de baba cikip anneye ahkam kesti mi sinirleniyoruz yani..
Birazcik sert cikmak bence annelerin hakki.. babanin degil ama. Cunku baba bakip buyutmuyor bebege. O bakiyosa tek basina onun hakki derim ama bizim de sabrimiz var. Robot degiliz yorgunluk uykusuzluk.. ben gecede 6 7 kere uyaniyorum mesela hala.. esimin ruhu duymuyor horul horul uyuyor. E sabaha ben yorgun kalkiyorum gene. Kizim sabah uyumaz zorla 2 3saatte aglaya aglaya zorla sarhos oldujtan sonra anca uyur. O da 40 dk 1saat .. ve yaninda olcam illa. Odadan cikmayi brakin yaninda kimildasam uyanir. Nefesimi tutarak parmak ucumda hareket ederim. Hic bi is yapamam. Cunku uyanir cit sesine .. uyusaaam uyuyamam tam dalcam uyanir. Hele bazen 15 20dk da uyandigi ve 4 5 saat daha uyumadgi olur.. :/
Ben sizi anliyorum bazen snir oluyo insan, ama oyle yada boyle gecicek bu gunler..
 
lightpinklady .!.:
1 yasinda kizim var. Ayni sizinki gibi. Istedigi sey olana kadar ..yok boyle bir aglama. Kendini sika sika nefessiz kalarak bazen hatta, agliyor..Ben de hem simartiyorum..hem de bazen tahammulum kalmadigi zamanlarda cocugu tersleyebiliyorum.Gecenlerde pilav yapicam mama sandalyesine oturttum agliyo yerlere onune koydugum kabi kacagi atip arkasndan kendi de atlamaya kalkisiyo falan . Ona bakcam diye coss elimi yaktim o can acisiyla elimdeki tahta kasigi dan dan dan tencereye vurdum sus diyorum sana yaa ne var neeee diye bagirdim sonra da indrdm sandalyesinden yere koydum. Napiyosan yap falan dedim.. yani patlama zamanlarimiz oluyo. Ayrica anne ogretmezse bazi sinirlari kim ogreticek . Benim cocuguma bi baskasi gelip kizsa terslese yada aglatsa uzulurum sinirlenebilirim de. Bunu ogretmek bana dusuyo yani. Babasi da bana kiziyo bununla ilgili bir de konu acmistim.
Meme emerken digerini cart diye cimcikleynce uyku sersemi ve hasta olan ben cocugu birden tutup hizlica yan tarafa koymustm ve esiml3 birbirmize girmistik... kizima anlatamuorum canimin acidigini,40 desem de yapiyor falan. Ve o an canim acidi uyukluyordum da . Birden fevri davrandim mesela...
Babasina sorsaniz sabahtan aksama kadar cocugu dovuyorum bagirp cagryorum falan diy3 dusunuyordur belki de. Oyle havalara giriyor ki.. ayy o kiyamazmis kizinin gozyasina ben aglatyomusum blmem ne . Kizim 7aylik civari bi dustuydu yataktan agzi kanamisti hala onu laf eder sen dusurdun dikkat etmedin. Cocuk agzina yerden biseg alip atinca bogulur gibi olunca ben suclu oluyorum gormemisim yalniz brakmisim..
Yani anne daha napsin ya . Tum gun cocugun pesinde kos emrine amade ol nazla, ev isi yemek bulasik camasir utu hatta bazen alisveris bizde ..bi de baba cikip anneye ahkam kesti mi sinirleniyoruz yani..
Birazcik sert cikmak bence annelerin hakki.. babanin degil ama. Cunku baba bakip buyutmuyor bebege. O bakiyosa tek basina onun hakki derim ama bizim de sabrimiz var. Robot degiliz yorgunluk uykusuzluk.. ben gecede 6 7 kere uyaniyorum mesela hala.. esimin ruhu duymuyor horul horul uyuyor. E sabaha ben yorgun kalkiyorum gene. Kizim sabah uyumaz zorla 2 3saatte aglaya aglaya zorla sarhos oldujtan sonra anca uyur. O da 40 dk 1saat .. ve yaninda olcam illa. Odadan cikmayi brakin yaninda kimildasam uyanir. Nefesimi tutarak parmak ucumda hareket ederim. Hic bi is yapamam. Cunku uyanir cit sesine .. uyusaaam uyuyamam tam dalcam uyanir. Hele bazen 15 20dk da uyandigi ve 4 5 saat daha uyumadgi olur.. :/
Ben sizi anliyorum bazen snir oluyo insan, ama oyle yada boyle gecicek bu gunler..
Genişletmek için tıkla...
Ah ah babalar da bi şunu anlasa ama yok anlamıyorlar dün biraz kızdım diye hala sürat yapıor bana ilgilen desen yarim saat bi saat anca oynar falan benim tek başıma nelerle uğraştığımı bilse yada bugün tek bi gün 7 24 baksa acaba ne yapardı çocuğa bazen çünkü o da sinirleniyor neyse bizi kimse anlamaz boşuna konusmayayim:KK43:(( ben hic sınırlı bi insan değildim zor bi hamilelik zor bi bebek zor bi doğum delen yine hamile kaldım mayısta doğumun oğlum 22 aylik olacak Allah sabır versin bana başka birşey istemiyorum hormonlar yüksek nasıl yüksek olmasin yeme içme uyuma dinlenme hiçbirşey yok dışarı çıkıp bi hava alma yok oğlum canımdan çok severim eşim kızmayı bırak yüksek sesle konuşma ona da yapma derim çünkü zaten kısa süreli ilgileniyor bide ailesi laf sokma çabaları falan artik gerçekten üzülüp aglamicam ya gülüp geçicem herşey oğlumu tek şımarıkmış alıştıran dedesi hiç birşey yemez onu görünce bana kendine bile dokundirmaz
 
Siz haklisiniz bence de. Bebek bu, her istedigi seye gore yasanamaz. Biz de simartilmadan buyuduk, cok da memnunum halimden. Ben de simartmayacagim insallah zira etrafta 30 40 yasinda 2 yas sendromlu bebeler cok cogaldi daha da coook cogalacak bizim neslin premses anneleri sayesinde
 
ABELLAA .!.:
Meraba kızlar
Derdim kızım ve eşim. Kızım kolik çocuklardan . Bir yıldır o kadar tükendim ki her anlamda , izah edemem sizlere . Bazen kriz geçirmekten korkup telkinler verdim kendime . Psikolojik destek bile aldım siz düşünün gerisini. Az az önünü berisini aldım diye düşünüyordum ki ama eşim kızımızı rapunzel gibi prenses modundan çıkaramıyor . Kızımda bunun farkında inada biniyor . Akşam mutfakta yemek hazırlıyorum ki dur durak yok inadına tepinip cırlıyor
En son mama sandalyesıne koyup mutfağa aldım yanıma bari beni izlesin diye .
Yemek yaparkende ara ara cırladı durmadan sürekli benimle ilgilensin diye bende neden ağladığına bakıp ilgilenmeden işime baktım ve böylece sustu oyun oynamaya daldı . Sonra eşim geldi tabi ilgileniyor oynuyor kızım tuttu emziğini yere fırlattı huyunu biliyorum tabi sakın dedim alıp verme bu aldı yıkadı gitti ağzına verdi tuttu tekrar fırlattı .
Bunu defalarca tekrarladılar .
Kızım bunu oyun sanıyor ama bu benim hayatımda oldukça güçlük yaratan bir durum .
Ne versem önüne tutar fırlatır geri versin diye ve bunu defalarca yılmadan tekrarlar . Numara yapmamızı bekleyen , git tut getir diyen bir köpekmişiz gibi .
Eşimde başladı benimle tartışmaya .
Diyorum her istediğine karşılık verme öğrensin herşeyin olmayacağını " çocuk o ne anlasın " diyor bana .
Hepimiz çocuk , bebek değil miydik ?
Birileri yaptığımız yanlışı onaylasaydı nasıl öğrenecektik doğrusunu ?
Kaldı ki bebeklerin algısı daha açık oluyor .
" tamam o karışmıyormuş bana , elimde ölecekmiş çocuk . "
Ben hiç emziği geri verilmedi diye ölen çocuk duymadım
Yani kısacası bana karışmasa artık kızımızı gereksiz naz ve niyazından kurtaracağım
Tam alıştırıyorum
Uysallaşıyor ama babayı görünce yelkenler fora
Çünkü istediklerine şartsız karşılık veriyor
Anlatamıyorum bu adama kızlar ne yapıcam ben .
Duygusuzmuşum , gaddar mışım ben .
Tek istediğim topluma şımarık bi çocuk karıştırmamak .
Şımarsın ama usulünce olsun , yanlışı bilsin doğruyu görsün istiyorum
Kocama kızımızı prenses moduna sokmamayı nasıl anlatabilirim
Elbette çocuğum benim için bir prenses ama insan gibi yetiştirmek istiyorum .
Büyüdüğünde herşeyi ağlayarak sızlanarak yaptıran , insanlara güçlük çıkartan bir birey yetiştirmek istemiyorum.
Daha çok küçük diyenler olacaktır fakat kızım siz dediğini yapana kadar ağlamayı kesmeyen bebeklerden
Ağaç yaşken eğilir atasözüne güvenerekten her ağladığında olmayacak şeyleri yapmıyorum
Olumlu sonuçlarda alıyorum fakat eşim bütün verdiğim emeği mahvediyor
Ona göre ben kötü bir anneyim sanırım
Kafam çok karışık . Söyledikleri yüzünden gücendim doğrusu
Saaatlerdir anneliğimi sorguluyorum..
Bir yıldır gecem gündüzüme girdi .
Nasıl yaşıyorum farkında değilim
Evladımın iyiliğini istemekten başka bir niyetim yok ama herşeyi duyguya getiren bu adam beni çıldırtıyor
Genişletmek için tıkla...

Ben sizi haklı buldum.

Aklıma kardeşimin çocukluğu geldi. Çok zor bir çocuktu. Sürekli hastalanırdı. Çok zayıftı ve yeme problemi vardı. İki lokma birşey yese bütün ev sevinirdik. Çocuk diyoruz, daha çok küçük diyoruz ama çocuklar çok akıllı. Annemin yeme konusunda zaafı olduğunu bildiği için, hep yemek ile tehdit ederdi. İstediği olmasın hemen kusardı. Annemi avucunun içine alıp, kukla gibi oynatıyordu. O yüzden bence bildiğiniz yoldan şaşmayın.

Baba konusuna gelince, eşiniz çalışıyor ve kısıtlı vakitlerde çocuğunuzu görebiliyor. Belki o eksikliği kapatmak için belki de başka nedenlerden (kendi çocukluğunda yaşadığı ilgisizlik vs) her istediğini yapma eğilimi olabilir. Ona da anlayış gösterin. Ama böyle de olmaz. Anne-baba tutarlı davranış göstermeli. Bir cinnet geçirin, depresyona girin, eşiniz işten izin alsın, bir iki hafta kızınızın sorumluluğu onda olsun. Hiç ama hiç ilgilenmeyin. Bir hafta sonra "hanım sen haklıymışsın" diye gelecek. Babamdan biliyorum :KK66:
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
Boşanmış bir eş döner mi?
4 5 6
Yorumlar
116
Görüntüleme
12K
BedeviHatun02
B
B
Annesiyle arası kötü olan varmı
7 8 9
Yorumlar
176
Görüntüleme
15K
ema1
ema1
B
Baba Korkusu
5 6 7
Yorumlar
137
Görüntüleme
46K
deniz1991
D
A
  • Soru
Affetmek mi unutmak mı?
Yorumlar
7
Görüntüleme
1K
Ahivar
A
hermionepotter
Bir tek benim annem mi böyle?
Yorumlar
14
Görüntüleme
3K
wonderwomannn34
W
X