Kötü bir anne miyim ?

Valla konuyu okuyunca 2 bebek sahibi olan ben, sadece şükredin diyeceğim.
Siz yemek yaparken oyuna dalan ya da mama sandalyesine oturtabildiginiz bir çocuğunuz var.
Buyrun bir de bendekini görün, değil prenses dünya kralicesi ilan ederseniz yavrunuzu.
Şımarıklık dediğiniz emzigi defalarca atma hem de...
Azıcık sakin kalın ve eşinizle anlasın aynı şeyleri yapmakta.
 
Bence siz gayet olmasi gerektigi gibi davraniyorsunuz . Esiniz gun boyu kizinizla vakit gecirmediginden anlamiyor nekadar buyuk hata yaptigini buyuk ihtimal. Bir kac gun kizinizla tamamen esiniz ilgilensin bakalim ozamanda surekli agucuk gugucuk yapacak mı :)
 
1 yaşındaki çocuk sizlerle bağ kurmaya çalışıyor. Prenses modundan cikmadi deyince bende 3 -4 yaşında sandim. Evet bazı şeyleri dikkat cekmek icin yapıyorlar ama görmezden gelmeniz olumsuz davranışları. Atıyorum başını yere vurma benim oglum sinirleince basini pat pat yere vuruyordu ben ay hii mii desem daha şiddetli yapıyordu. Görmezden geldim ama kucak istediğinde aldim isimi erteledim. Eşiniz yemeği hazrlamaya yardim etsin ya da o an sizi istiyorsa o yapsın siz alin. Adem güneş i çok beğenmiyorum ama gecen kanalında 1 yaşındaki cocukla ılgili soru vardi. 1 yaşındaki cocugum inatlasiyor engel olamıyorum ne yapmaliyim diye, cevaben evet onu yapacak ve haklı 1 yaşında hayir, cis vs kelimeleri kullanmayin diye aciklamalari vardi. Onun en özgür olacağı zaman diyordu. Güvenli bağlamayla ilgili diyor. Ben herşeyi güvenli bağlanmaya bağlamasına pek sicak bakmiyorum ama 1 yaşında cocuk terbiye edilmez edilemiyor . Daha sakin olun esinizden yardim isteyin ve size bağıracağına ortak noktada buluşmayı bulsun
 
Kendinizi,nasil bir cocuk yetistirmek istediginizi cok guzel ifade etmissiniz ve bence de dogrusunu dusunuyorsunuz. Babasi muhtemelen aksamdan aksama ilgilendiginden sizin ne kadar caba gosterdiginizi farketmiyor, empati kuramiyor. Siz saglam durmaya devam ettikce hersey duzelecektir umarim.
 
Çocuğunuz tam olarak ne kadarlık? 1 yaşını tam doldurdu mu yoksa 1 yaşına yaklaşıyor mu?
 
Meraba kızlar
Derdim kızım ve eşim. Kızım kolik çocuklardan . Bir yıldır o kadar tükendim ki her anlamda , izah edemem sizlere . Bazen kriz geçirmekten korkup telkinler verdim kendime . Psikolojik destek bile aldım siz düşünün gerisini. Az az önünü berisini aldım diye düşünüyordum ki ama eşim kızımızı rapunzel gibi prenses modundan çıkaramıyor . Kızımda bunun farkında inada biniyor . Akşam mutfakta yemek hazırlıyorum ki dur durak yok inadına tepinip cırlıyor
En son mama sandalyesıne koyup mutfağa aldım yanıma bari beni izlesin diye .
Yemek yaparkende ara ara cırladı durmadan sürekli benimle ilgilensin diye bende neden ağladığına bakıp ilgilenmeden işime baktım ve böylece sustu oyun oynamaya daldı . Sonra eşim geldi tabi ilgileniyor oynuyor kızım tuttu emziğini yere fırlattı huyunu biliyorum tabi sakın dedim alıp verme bu aldı yıkadı gitti ağzına verdi tuttu tekrar fırlattı .
Bunu defalarca tekrarladılar .
Kızım bunu oyun sanıyor ama bu benim hayatımda oldukça güçlük yaratan bir durum .
Ne versem önüne tutar fırlatır geri versin diye ve bunu defalarca yılmadan tekrarlar . Numara yapmamızı bekleyen , git tut getir diyen bir köpekmişiz gibi .
Eşimde başladı benimle tartışmaya .
Diyorum her istediğine karşılık verme öğrensin herşeyin olmayacağını " çocuk o ne anlasın " diyor bana .
Hepimiz çocuk , bebek değil miydik ?
Birileri yaptığımız yanlışı onaylasaydı nasıl öğrenecektik doğrusunu ?
Kaldı ki bebeklerin algısı daha açık oluyor .
" tamam o karışmıyormuş bana , elimde ölecekmiş çocuk . "
Ben hiç emziği geri verilmedi diye ölen çocuk duymadım
Yani kısacası bana karışmasa artık kızımızı gereksiz naz ve niyazından kurtaracağım
Tam alıştırıyorum
Uysallaşıyor ama babayı görünce yelkenler fora
Çünkü istediklerine şartsız karşılık veriyor
Anlatamıyorum bu adama kızlar ne yapıcam ben .
Duygusuzmuşum , gaddar mışım ben .
Tek istediğim topluma şımarık bi çocuk karıştırmamak .
Şımarsın ama usulünce olsun , yanlışı bilsin doğruyu görsün istiyorum
Kocama kızımızı prenses moduna sokmamayı nasıl anlatabilirim
Elbette çocuğum benim için bir prenses ama insan gibi yetiştirmek istiyorum .
Büyüdüğünde herşeyi ağlayarak sızlanarak yaptıran , insanlara güçlük çıkartan bir birey yetiştirmek istemiyorum.
Daha çok küçük diyenler olacaktır fakat kızım siz dediğini yapana kadar ağlamayı kesmeyen bebeklerden
Ağaç yaşken eğilir atasözüne güvenerekten her ağladığında olmayacak şeyleri yapmıyorum
Olumlu sonuçlarda alıyorum fakat eşim bütün verdiğim emeği mahvediyor
Ona göre ben kötü bir anneyim sanırım
Kafam çok karışık . Söyledikleri yüzünden gücendim doğrusu
Saaatlerdir anneliğimi sorguluyorum..
Bir yıldır gecem gündüzüme girdi .
Nasıl yaşıyorum farkında değilim
Evladımın iyiliğini istemekten başka bir niyetim yok ama herşeyi duyguya getiren bu adam beni çıldırtıyor
Hayır asla kötü bi anne olduğunuzu düşünmeyin bu konuda babalar sanırım biraz bencil oluyorlar. Bütün gün işte özlüyorlar işten gelince ilgilenmek için 2,3 saat vakitleri oluyor kıyamayıp ne isterse yapmaya çalışıyorlar.
Aynı sıkıntıları bizde çok yaşadık ne kavgalar ettim eşimle anlamamakta direniyordu. Sonra kızım adamına göre muamele yapmaya başladı :) benimle akşama kadar gayet uyumlu söz dinliyor ağlamıyor tutturmuyor, sonra babası kapıdan girer girmez gülüyorsa bile bi anda mızıklayıp ağlamaya başlıyordu eşim oturup yemek bile yiyemiyordu. adamı canından bezdirdi bende hiç oralı olmadım bıraktım avutsun. Şimdi ben nasıl davranıyorsam o da aynı şekilde davranıyor ağlamalar tutturmalar pek kalmadı.
Siz de aynı yöntemi uygulayın bence baba evdeyken pek umursamayın babası ilgilensin ağlama krizleriyle bi süre sonra içinden çıkılmaz bi hal aldığında baba da yorulup kabul edicektir haklı olduğunuzu :)
 
Ah ah babalar da bi şunu anlasa ama yok anlamıyorlar dün biraz kızdım diye hala sürat yapıor bana ilgilen desen yarim saat bi saat anca oynar falan benim tek başıma nelerle uğraştığımı bilse yada bugün tek bi gün 7 24 baksa acaba ne yapardı çocuğa bazen çünkü o da sinirleniyor neyse bizi kimse anlamaz boşuna konusmayayim:KK43:(( ben hic sınırlı bi insan değildim zor bi hamilelik zor bi bebek zor bi doğum delen yine hamile kaldım mayısta doğumun oğlum 22 aylik olacak Allah sabır versin bana başka birşey istemiyorum hormonlar yüksek nasıl yüksek olmasin yeme içme uyuma dinlenme hiçbirşey yok dışarı çıkıp bi hava alma yok oğlum canımdan çok severim eşim kızmayı bırak yüksek sesle konuşma ona da yapma derim çünkü zaten kısa süreli ilgileniyor bide ailesi laf sokma çabaları falan artik gerçekten üzülüp aglamicam ya gülüp geçicem herşey oğlumu tek şımarıkmış alıştıran dedesi hiç birşey yemez onu görünce bana kendine bile dokundirmaz

Ayyy 22aylik bebeginizin yanina bir de yenidogan demeek :O
Allah kolaylik versin cidden zor. Dedikleriniz cok dogru ben de bazen bunalima girer gibi oluyorum. Hic sosyal hayat yok. Evde zombi gibi geziyorum . Ozbakim yok. Dislerimi bile 3gune bi anca fircalar oldum ki onem veren biriydim buna..killi falanim da pekala mesela bi jiletlersem kendimi ne mutlu baska seylere vakit de yok :KK43: saclarimi tarayamyorum dolasiklarla geziyorum. Iyice yumak olursa 1saat ugrasip aciyorum falan..
Bunun yani sira bi suru de yapmam gereken is var basimda. Hic biseye tam yetisemiyorum amaan.. :KK43:
Size de hayirli dogumlar. Insan hamileyken iyce hassas ve aglak oluyo. Icinizden geliyosa aglayn kisitlamayn bence kendinizi..
 
Hayır asla kötü bi anne olduğunuzu düşünmeyin bu konuda babalar sanırım biraz bencil oluyorlar. Bütün gün işte özlüyorlar işten gelince ilgilenmek için 2,3 saat vakitleri oluyor kıyamayıp ne isterse yapmaya çalışıyorlar.
Aynı sıkıntıları bizde çok yaşadık ne kavgalar ettim eşimle anlamamakta direniyordu. Sonra kızım adamına göre muamele yapmaya başladı :) benimle akşama kadar gayet uyumlu söz dinliyor ağlamıyor tutturmuyor, sonra babası kapıdan girer girmez gülüyorsa bile bi anda mızıklayıp ağlamaya başlıyordu eşim oturup yemek bile yiyemiyordu. adamı canından bezdirdi bende hiç oralı olmadım bıraktım avutsun. Şimdi ben nasıl davranıyorsam o da aynı şekilde davranıyor ağlamalar tutturmalar pek kalmadı.
Siz de aynı yöntemi uygulayın bence baba evdeyken pek umursamayın babası ilgilensin ağlama krizleriyle bi süre sonra içinden çıkılmaz bi hal aldığında baba da yorulup kabul edicektir haklı olduğunuzu :)
Benim kizim da babasi kapidan girince aglamaya basliyo. Kucagina alinca adami itistiriyo kendini gerip kucaktan inmeye calisiyo falan.. niye boyle ki ya.. babasi opse aninda ihi ihi ihi baslar.. hatta bu yuzden hic bi is yapamyorum babasi bakamiyo cunku. Aglayan cocuk bende susuyo bitek :/
Ha esim de hic kizmaz etmez her istedgini yapar falan bu arada,cocuk onu sevmiyo sinir oluyo desem bunun icin sebep yok..
 
Ben sizi aşırı stresli gördüm. Belki eşiniz biraz yükünüzü üzerimizden almalı. Siz de daha tahamüllü olabilirsiniz. Düşüncelerinizin çoğuna katılıyorum yalnız 'cırlamak' , 'köpek gibi' bu kelimeler hoş değil bence. Evet şımarmasın, her istediği olmasın ama bebeğin de size garezi yok. Bir de o emzik atma, bir şey fırlatma dönemsel. Keşfetmek için yapıyorlar.
 
Meraba kızlar
Derdim kızım ve eşim. Kızım kolik çocuklardan . Bir yıldır o kadar tükendim ki her anlamda , izah edemem sizlere . Bazen kriz geçirmekten korkup telkinler verdim kendime . Psikolojik destek bile aldım siz düşünün gerisini. Az az önünü berisini aldım diye düşünüyordum ki ama eşim kızımızı rapunzel gibi prenses modundan çıkaramıyor . Kızımda bunun farkında inada biniyor . Akşam mutfakta yemek hazırlıyorum ki dur durak yok inadına tepinip cırlıyor
En son mama sandalyesıne koyup mutfağa aldım yanıma bari beni izlesin diye .
Yemek yaparkende ara ara cırladı durmadan sürekli benimle ilgilensin diye bende neden ağladığına bakıp ilgilenmeden işime baktım ve böylece sustu oyun oynamaya daldı . Sonra eşim geldi tabi ilgileniyor oynuyor kızım tuttu emziğini yere fırlattı huyunu biliyorum tabi sakın dedim alıp verme bu aldı yıkadı gitti ağzına verdi tuttu tekrar fırlattı .
Bunu defalarca tekrarladılar .
Kızım bunu oyun sanıyor ama bu benim hayatımda oldukça güçlük yaratan bir durum .
Ne versem önüne tutar fırlatır geri versin diye ve bunu defalarca yılmadan tekrarlar . Numara yapmamızı bekleyen , git tut getir diyen bir köpekmişiz gibi .
Eşimde başladı benimle tartışmaya .
Diyorum her istediğine karşılık verme öğrensin herşeyin olmayacağını " çocuk o ne anlasın " diyor bana .
Hepimiz çocuk , bebek değil miydik ?
Birileri yaptığımız yanlışı onaylasaydı nasıl öğrenecektik doğrusunu ?
Kaldı ki bebeklerin algısı daha açık oluyor .
" tamam o karışmıyormuş bana , elimde ölecekmiş çocuk . "
Ben hiç emziği geri verilmedi diye ölen çocuk duymadım
Yani kısacası bana karışmasa artık kızımızı gereksiz naz ve niyazından kurtaracağım
Tam alıştırıyorum
Uysallaşıyor ama babayı görünce yelkenler fora
Çünkü istediklerine şartsız karşılık veriyor
Anlatamıyorum bu adama kızlar ne yapıcam ben .
Duygusuzmuşum , gaddar mışım ben .
Tek istediğim topluma şımarık bi çocuk karıştırmamak .
Şımarsın ama usulünce olsun , yanlışı bilsin doğruyu görsün istiyorum
Kocama kızımızı prenses moduna sokmamayı nasıl anlatabilirim
Elbette çocuğum benim için bir prenses ama insan gibi yetiştirmek istiyorum .
Büyüdüğünde herşeyi ağlayarak sızlanarak yaptıran , insanlara güçlük çıkartan bir birey yetiştirmek istemiyorum.
Daha çok küçük diyenler olacaktır fakat kızım siz dediğini yapana kadar ağlamayı kesmeyen bebeklerden
Ağaç yaşken eğilir atasözüne güvenerekten her ağladığında olmayacak şeyleri yapmıyorum
Olumlu sonuçlarda alıyorum fakat eşim bütün verdiğim emeği mahvediyor
Ona göre ben kötü bir anneyim sanırım
Kafam çok karışık . Söyledikleri yüzünden gücendim doğrusu
Saaatlerdir anneliğimi sorguluyorum..
Bir yıldır gecem gündüzüme girdi .
Nasıl yaşıyorum farkında değilim
Evladımın iyiliğini istemekten başka bir niyetim yok ama herşeyi duyguya getiren bu adam beni çıldırtıyor
Yapabilir misin bilmiyorum ama bir süre sadece eşin ilgilensin kızınla. En azından iki gün. Hasta numarası mi yaparsın artık ne yaparsın bilemem. Sadece o ilgilenirse yaptığı saçmalığın farkına varır. Büyük ihtimal o şu anda belli aralıklarla ilgileniyor ve bakıyordur. Dolayısı ile ona hoş geliyor kızınızı şımartmak. Hani büyükanne ve buyukbabalarin simartması gibi. Tamamen ona kalınca sorumluluk bizzat yaşayarak görür.
 
Ağlamasınmış
Her elıne verdıgımızı suratımıza fırlatır yada yere atar getırsınler dıye
Misal süs köpeği gibiyiz
Hadı ben cefasını gectım
Sefasınıda ıstemıyorun
Ama bu cıcuk bu toplumda boyle olmamslı
Cok zahmet çeker
Baba bebeğinizin talebini yerine getirirken mutlu oluyor fakat siz geriliyorsunuz. Onunla ilgilenirken yaptığınız şeylerden hoslanmaya çalışsaniz?
Ortanca kızım 2 yaşında. Her gece beni ister uyurken yanına. Duygularım bunu bir "yapılacak iş/külfet(ışte ne dersen)" gibi algılamış. Bu iş bitsin sonra 3 aylık bebegime ve 6 yaşındaki kızımla da ilgilenecegim diyor duygularım. Bir akşam babasının şu sözü miladim oldu "ah babacim, bana şöyle sarılıp bir uyusan öyle mutlu olurum ki"...
Bana yük gelen, her akşam yaptığım şeyi yapmayı istiyordu..
Sonra "nane Limon" çizgi filminde duyduğum bir şarkı dolandı dilime "severek ne yaparsan iyi yaparsın".
Şimdi başka bir isim varsa yavrularim beklemesi gerekiyorsa "annecim zi an meşgulüm... ... ben de sseninle oynamayı çok istiyorum... ...hadi salataaaa... ...bitsene artiiiikkk" gibi onunla konuşarak iş yapıyorum.
Olmadı ona da yaptırıyorum. Corbayi karistirtiyorum, salatayla nane koyduruyorum. Geçen ıspanak yikattim meselâ :KK66:
Bu hep böyle gidecek diye sartlandirma kendini.
Onu mutlu etmenin yolunu ara 3yasi bitene kadar.
Kolay gelsin.
 
Son düzenleme:
Ya siz iyi misiniz ?
İnanın vaktim yok ama o masum yavru için yazıyorum.
Hiç Pedagoji nedir araştırdiniz mi ????
Birincisi 1 yaşında çocuk disipline edilmez.
İkincisi öyle bir anlatmışsınız ki sanki düşman var karşınızda.
Bakın benim kızım da 11 aylık.
Ve ınanin hiç durmuyor.
Bence çok normal.
Piaget in döngüsel tepkiler diye bir dönemi var. Kızınız sürekli aynı tepkiyi ifade ediyor çünkü BU DÖNEMDE ....
ne bekliyorsunuz bilmiyorum ama çocuk normal davranışını yapıyor.
İşinizi bırakıp kızınizla ilgilenin veya onun eline de bişeyler verin. Kendinize bir kanguru tarzı bişey alıp kızıniz la beraber yapın.
Ama uzlaşma yoluna gidin lütfen kızıniz düşman değil.
Olabilir yapabilir yani ne var bunda. .
Benim ki hiç hiç durmuyor . Daha bir gün disipline edeceğim diye uğraşmadim
Zamanı gelince zaten öğrenecek.
Çocuklar annelerinden sevgi almalı bu dönemde.
Kızıniz daha çok küçük.
Sizinle iletişim kurmak istiyor. Oyunlar oynayın onu doyurun
Muhtemelen zaten ev işi vs derken çocuğu ötelediginiz için böyle.
 
Baba bebeğinizin talebini yerine getirirken mutlu oluyor fakat siz geriliyorsunuz. Onunla ilgilenirken yaptığınız şeylerden hoslanmaya çalışsaniz?
Ortanca kızım 2 yaşında. Her gece beni ister uyurken yanına. Duygularım bunu bir "yapılacak iş/külfet(ışte ne dersen)" gibi algılamış. Bu iş bitsin sonra 3 aylık bebegime ve 6 yaşındaki kızımla da ilgilenecegim diyor duygularım. Bir Susan babasının zi sözü miladim oldu "ah babacim, bana şöyle sarılıp bir uyusan öyle mutlu olurum ki"...
Bana yük gelen, her akşam yaptığım şeyi yapmayı istiyordu..
Sonra "nane Limon" çizgi filminde duyduğum bir şarkı dolandı dilime "severek ne yaparsan iyi yaparsın".
Şimdi başka bir isim varsa yavrularim beklemesi gerekiyorsa "annecim zi an meşgulüm... ... ben de sseninle oynamayı çok istiyorum... ...hadi salataaaa... ...bitsene artiiiikkk" gibi onunla konuşarak iş yapıyorum.
Olmadı ona da yaptırıyorum. Corbayi karistirtiyorum, salatayla nane koyduruyorum. Geçen ıspanak yikattim meselâ :KK66:
Bu hep böyle gidecek diye sartlandirma kendini.
Onu mutlu etmenin yolunu ara 3yasi bitene kadar.
Kolay gelsin.
Tebrik ediyorum .
Kızımızın ihtiyacı sevgi ve annesi görmezden gelmemis
 
Kızım da bir yaşında.
Bizde de şımartan baba sorunu var. Öyle ki adam şımartarak verdiğim uyku eğitimini yalan etti. İlk kez gördüğü doktor bile babası çok şımartıyorsun yapma dedi.
Çözümü buldum, evde olduğu dışarıda yanında olduğu her an babasına kitliyorum kızımı. O da yavaştan anyayı konyayı görüyor. 2 saat görmekle 24 saat ona endeksli yaşamak bir değil. Tabi ki kurallar olacak. Yeri gelecek ben esneteceğim yeri gelecek o sallamayacak kuralı ama olacak.
 
Ayyy 22aylik bebeginizin yanina bir de yenidogan demeek :O
Allah kolaylik versin cidden zor. Dedikleriniz cok dogru ben de bazen bunalima girer gibi oluyorum. Hic sosyal hayat yok. Evde zombi gibi geziyorum . Ozbakim yok. Dislerimi bile 3gune bi anca fircalar oldum ki onem veren biriydim buna..killi falanim da pekala mesela bi jiletlersem kendimi ne mutlu baska seylere vakit de yok :KK43: saclarimi tarayamyorum dolasiklarla geziyorum. Iyice yumak olursa 1saat ugrasip aciyorum falan..
Bunun yani sira bi suru de yapmam gereken is var basimda. Hic biseye tam yetisemiyorum amaan.. :KK43:
Size de hayirli dogumlar. Insan hamileyken iyce hassas ve aglak oluyo. Icinizden geliyosa aglayn kisitlamayn bence kendinizi..
Ağlıyorum zaten sürekli bakarım yaparım diyorum ama kayınvalide dün bil erken niye yaptınız diyo sanki kendimizden yaptık nerden bilelim hayırlısı buymuş oldu yok oğlum çok aşırı hareketli olmasına rağmen herse e yetisiyorum yemek utu temizlik yardımcı abla da çağırıyorum genel temizliğe ayda bir ama bu aydan sonra 2 haftada bir çağırırım esim e uzuluyo diyo yarim gün bi bakıcı buluruz doğunca eve yardım eder ama zor nerden bulucam yarim gün çalışacak insanı ben annem var kardeşlerim var ama anneminde kayınvalidenin de torunları yengem benden bi ay sonra doğurmuştu şimdide benden bi ay sonra doğurcak denk geldi ayrıca kayinvalideme kızının çocuklarına bakıyo zaten hiç yardıma gelmez ama en çok o sahiplenir aman ya ev işi o bundan ziyade onlar sikiyo insanı aslında neyseki artik boşverdim kimseyi takmıyorum kaynana hastaydı bi aydan fazla konuşamadık gruptu oğluma geçmesin diye gitmedik o zaten hiç gelmez kızı üst katta alt kata kapiyi calmaz imrumda degil bide bana kusmis gidio corba yaomamisim aramamisim hic bende dedim ben ona coktan küstüm bende griptim hastaydım.
 
Meraba kızlar
Derdim kızım ve eşim. Kızım kolik çocuklardan . Bir yıldır o kadar tükendim ki her anlamda , izah edemem sizlere . Bazen kriz geçirmekten korkup telkinler verdim kendime . Psikolojik destek bile aldım siz düşünün gerisini. Az az önünü berisini aldım diye düşünüyordum ki ama eşim kızımızı rapunzel gibi prenses modundan çıkaramıyor . Kızımda bunun farkında inada biniyor . Akşam mutfakta yemek hazırlıyorum ki dur durak yok inadına tepinip cırlıyor
En son mama sandalyesıne koyup mutfağa aldım yanıma bari beni izlesin diye .
Yemek yaparkende ara ara cırladı durmadan sürekli benimle ilgilensin diye bende neden ağladığına bakıp ilgilenmeden işime baktım ve böylece sustu oyun oynamaya daldı . Sonra eşim geldi tabi ilgileniyor oynuyor kızım tuttu emziğini yere fırlattı huyunu biliyorum tabi sakın dedim alıp verme bu aldı yıkadı gitti ağzına verdi tuttu tekrar fırlattı .
Bunu defalarca tekrarladılar .
Kızım bunu oyun sanıyor ama bu benim hayatımda oldukça güçlük yaratan bir durum .
Ne versem önüne tutar fırlatır geri versin diye ve bunu defalarca yılmadan tekrarlar . Numara yapmamızı bekleyen , git tut getir diyen bir köpekmişiz gibi .
Eşimde başladı benimle tartışmaya .
Diyorum her istediğine karşılık verme öğrensin herşeyin olmayacağını " çocuk o ne anlasın " diyor bana .
Hepimiz çocuk , bebek değil miydik ?
Birileri yaptığımız yanlışı onaylasaydı nasıl öğrenecektik doğrusunu ?
Kaldı ki bebeklerin algısı daha açık oluyor .
" tamam o karışmıyormuş bana , elimde ölecekmiş çocuk . "
Ben hiç emziği geri verilmedi diye ölen çocuk duymadım
Yani kısacası bana karışmasa artık kızımızı gereksiz naz ve niyazından kurtaracağım
Tam alıştırıyorum
Uysallaşıyor ama babayı görünce yelkenler fora
Çünkü istediklerine şartsız karşılık veriyor
Anlatamıyorum bu adama kızlar ne yapıcam ben .
Duygusuzmuşum , gaddar mışım ben .
Tek istediğim topluma şımarık bi çocuk karıştırmamak .
Şımarsın ama usulünce olsun , yanlışı bilsin doğruyu görsün istiyorum
Kocama kızımızı prenses moduna sokmamayı nasıl anlatabilirim
Elbette çocuğum benim için bir prenses ama insan gibi yetiştirmek istiyorum .
Büyüdüğünde herşeyi ağlayarak sızlanarak yaptıran , insanlara güçlük çıkartan bir birey yetiştirmek istemiyorum.
Daha çok küçük diyenler olacaktır fakat kızım siz dediğini yapana kadar ağlamayı kesmeyen bebeklerden
Ağaç yaşken eğilir atasözüne güvenerekten her ağladığında olmayacak şeyleri yapmıyorum
Olumlu sonuçlarda alıyorum fakat eşim bütün verdiğim emeği mahvediyor
Ona göre ben kötü bir anneyim sanırım
Kafam çok karışık . Söyledikleri yüzünden gücendim doğrusu
Saaatlerdir anneliğimi sorguluyorum..
Bir yıldır gecem gündüzüme girdi .
Nasıl yaşıyorum farkında değilim
Evladımın iyiliğini istemekten başka bir niyetim yok ama herşeyi duyguya getiren bu adam beni çıldırtıyor
Keşke bnm de böyle dertlerim olsa kızmayın bana ama sizi çok kıskandım ben de çocuğum olmadı diye psikologa gidicem hayat ne garip
 
Ağlıyorum zaten sürekli bakarım yaparım diyorum ama kayınvalide dün bil erken niye yaptınız diyo sanki kendimizden yaptık nerden bilelim hayırlısı buymuş oldu yok oğlum çok aşırı hareketli olmasına rağmen herse e yetisiyorum yemek utu temizlik yardımcı abla da çağırıyorum genel temizliğe ayda bir ama bu aydan sonra 2 haftada bir çağırırım esim e uzuluyo diyo yarim gün bi bakıcı buluruz doğunca eve yardım eder ama zor nerden bulucam yarim gün çalışacak insanı ben annem var kardeşlerim var ama anneminde kayınvalidenin de torunları yengem benden bi ay sonra doğurmuştu şimdide benden bi ay sonra doğurcak denk geldi ayrıca kayinvalideme kızının çocuklarına bakıyo zaten hiç yardıma gelmez ama en çok o sahiplenir aman ya ev işi o bundan ziyade onlar sikiyo insanı aslında neyseki artik boşverdim kimseyi takmıyorum kaynana hastaydı bi aydan fazla konuşamadık gruptu oğluma geçmesin diye gitmedik o zaten hiç gelmez kızı üst katta alt kata kapiyi calmaz imrumda degil bide bana kusmis gidio corba yaomamisim aramamisim hic bende dedim ben ona coktan küstüm bende griptim hastaydım.
Milletin hastaliginin cetelesini mi tutcaksin . Hastaysa hasta. Sen de hamilesin.hem de bi de tam cildirma zamanlarinda bi bebegi daha olan hamile.. 9 ay hastasin. Sana onlar baksn bi zahmet corba yapsin...
 
geçenlerde eşim diyor ki

ben nezaman blondgunes karışmaz oldugumdan beri kızın huyu suyu oturdu ben karışmaz oldum , o da iyi egitiyor diyor.

eşinin bunu anlaması lazım , biri otoritesini koyması digerinin uyması lazım
 
kızınız 2-3 yaşında olsa doğru olacaktı ancak 1 yaşında bir bebek henüz terbiye verilme yaşında değil yani sıkılıyor, emziğini atması da sıkıntısını gidermesi için. şu anda atma yaşındalar zaten. benim bebeğm de 13 aylık mama sandalyesinde durmaz hep gezer tozar biz de gönlünü eğliyoruz. ama 1 yıl sonra tavrım aynı olmaaycak doğru ve yanlışı öğretmeye başlıcam. yalnız şu anda algılayacak yaşta değiller kendim bilmişlik yapmak için demiyorum ama araştırmalarımdan anladığım kadarı ile öyle.

ama benimkini de babası çok şımartır. bu yaşta bir çocuğun artık mama sandalyesinde oturup biraz oyalanabilmesi lazım. bizde her dediği oluyor herkes kucaklıyor ( eşim ve kayınvalidem). kural koynbirtek ben varım bu nedenle çocuk bana gelmek istemiyor. bende aynı sorunları yaşıyorum eşimle de sorunluyuz bu nedenlerden dolayı...
 
X