Merhaba hanimlar,
Kisaca anlatmaya calisacagim. 3 yillik evliyiz ve su an ikizlere hamileyim. Isim dolayisiyla kisa sureligine yurtdisinda yasiyoruz.
Buraya gelmeden yaklasik 6 ay once esim yonetici olarak calistigi bir sirketten, artik anlasmazliktan da ziyade ozel hayata mudahale ve tersine terfi gibi bircok durumla karsilastigi icin istifa etmisti. Bir muddet is aradi ancak genelde buldugu yerlerde maas acisindan kimseyi sikistirmamasina ragmen pozisyon icin fazla kalifiye bulundugu gerekcesi ile hep olumsuz donusler aldi. Bir de referans olaylari vesaire, malum... Sonra buraya gelecegimiz kesinlesince is aramayi da birakti haliyle. Bizim niyetimiz buraya gelip ikimiz icin de uygun is imkanlari olusturup burada kalici olmaya calismakti. Ancak...
Ilk olarak ben hem hamile olmus olmanin hem de Turkiye`de fazlasiyla psikolojik olarak yipratilmis olmanin verdigi psikolojik yorgunluk sebebiyle acikcasi hic bir arayisa girmedim. Yeni yeni bir kac yere cv mi gonderdim ancak henuz geri donus alamadim.
Esim ilk bir kac ay cok kotu durumdaydi tam olarak yikikti. Hic bunaltmadim onu iyi olmasini cok istiyorum cunku. Burasi ona iyi geldi. Toparlanir toparlanmaz bir is buldu ancak cok cok cooookkkkk basit bir is yapiyor su an. Lise talebeleri ve ya egitimsiz insanlarla birlikte bedenen ve gece vardiyasinda calisiyor. Eskisi kadar kotu degil ancak son donemlerde kendini kotu hssetmeye ve bunu haketmedigini soylemeye basladi.
Esimin burada is bulabilmesi icin oncelikle yabanci dile hakim olmasi lazim, dili var ancak bir is yakalayabilecek kadar degil. Uygun oldugu bir pozisyon bulsa dahi asla bu sekilde ise alinmaz. Bunu defalarca konustuk, uzuluyor ama hic birsey de yapmiyor. Kendisine buraya gelmeden once buradan bir dil kursu bulmasini ve gelir gelmez baslamasini soylemistim bulmadi. Geldigimizde bizdeki halk egitim merkezlerine benzer yerlere gitti ama pek ise yaramadi. Evet daha iyi ama hala yetersiz. Simdi de zaten calisiyor gidemiyor ve zaten bir kac ay sonra ulkemize geri donecegiz bu sansini kacirdi.
Benim meslegim dolayisiyla burada is bulabilmem ona gore cok cok daha kolay. Ve su an tum planlarimizi bu ihtimal uzerinden yapiyoruz. Ancak problem su ki ben ikiz bebeklere hamileyim ve bir muddet is guc dusunmek istemiyorum. Esim ise sen gunduz calisirsin ben gece bebekleri beraber buyuturuz diyerek konuyu genelde kapatiyor. Ya da ciddi olarak konustugumda ben yetersiz bir adamim deyip cok ciddi uzuluyor. Ne yapacaksin hedefin ne dedigimde ise bir plani yok, bir hedefi yok, meslegiyle ilgili yapmak istedigi seyler biraz hayali. Sadece insanlarin basarilarina bakip hayiflaniyor.
Sonuc olarak hayatim boyunca esimle vardiyali ve kit kanaat gecinecegim bir duzene mahkum kalmak istemiyorum. Turkiye`de yasama secenegi maalesef bizim icin imkansiza yakin mecburen yeni bir hayat kurmamiz gerekiyor. Ancak burada ya da Turkiye`de kalsak bile her durumda en cok yipranan kisi ben olacagim.
Guya kisa anlatacaktim, hala okuyan var mi bilmiyorum ama, Iyilikle anlatmaya calistim olmadi, baski yapmaya calistim olmadi. Gercekten yoruldum ve tikandim. Esime bu durumun ciddiyetini baska nasil anlatabilirim bilmiyorum. Bana fikir verin lutfen.
Kisaca anlatmaya calisacagim. 3 yillik evliyiz ve su an ikizlere hamileyim. Isim dolayisiyla kisa sureligine yurtdisinda yasiyoruz.
Buraya gelmeden yaklasik 6 ay once esim yonetici olarak calistigi bir sirketten, artik anlasmazliktan da ziyade ozel hayata mudahale ve tersine terfi gibi bircok durumla karsilastigi icin istifa etmisti. Bir muddet is aradi ancak genelde buldugu yerlerde maas acisindan kimseyi sikistirmamasina ragmen pozisyon icin fazla kalifiye bulundugu gerekcesi ile hep olumsuz donusler aldi. Bir de referans olaylari vesaire, malum... Sonra buraya gelecegimiz kesinlesince is aramayi da birakti haliyle. Bizim niyetimiz buraya gelip ikimiz icin de uygun is imkanlari olusturup burada kalici olmaya calismakti. Ancak...
Ilk olarak ben hem hamile olmus olmanin hem de Turkiye`de fazlasiyla psikolojik olarak yipratilmis olmanin verdigi psikolojik yorgunluk sebebiyle acikcasi hic bir arayisa girmedim. Yeni yeni bir kac yere cv mi gonderdim ancak henuz geri donus alamadim.
Esim ilk bir kac ay cok kotu durumdaydi tam olarak yikikti. Hic bunaltmadim onu iyi olmasini cok istiyorum cunku. Burasi ona iyi geldi. Toparlanir toparlanmaz bir is buldu ancak cok cok cooookkkkk basit bir is yapiyor su an. Lise talebeleri ve ya egitimsiz insanlarla birlikte bedenen ve gece vardiyasinda calisiyor. Eskisi kadar kotu degil ancak son donemlerde kendini kotu hssetmeye ve bunu haketmedigini soylemeye basladi.
Esimin burada is bulabilmesi icin oncelikle yabanci dile hakim olmasi lazim, dili var ancak bir is yakalayabilecek kadar degil. Uygun oldugu bir pozisyon bulsa dahi asla bu sekilde ise alinmaz. Bunu defalarca konustuk, uzuluyor ama hic birsey de yapmiyor. Kendisine buraya gelmeden once buradan bir dil kursu bulmasini ve gelir gelmez baslamasini soylemistim bulmadi. Geldigimizde bizdeki halk egitim merkezlerine benzer yerlere gitti ama pek ise yaramadi. Evet daha iyi ama hala yetersiz. Simdi de zaten calisiyor gidemiyor ve zaten bir kac ay sonra ulkemize geri donecegiz bu sansini kacirdi.
Benim meslegim dolayisiyla burada is bulabilmem ona gore cok cok daha kolay. Ve su an tum planlarimizi bu ihtimal uzerinden yapiyoruz. Ancak problem su ki ben ikiz bebeklere hamileyim ve bir muddet is guc dusunmek istemiyorum. Esim ise sen gunduz calisirsin ben gece bebekleri beraber buyuturuz diyerek konuyu genelde kapatiyor. Ya da ciddi olarak konustugumda ben yetersiz bir adamim deyip cok ciddi uzuluyor. Ne yapacaksin hedefin ne dedigimde ise bir plani yok, bir hedefi yok, meslegiyle ilgili yapmak istedigi seyler biraz hayali. Sadece insanlarin basarilarina bakip hayiflaniyor.
Sonuc olarak hayatim boyunca esimle vardiyali ve kit kanaat gecinecegim bir duzene mahkum kalmak istemiyorum. Turkiye`de yasama secenegi maalesef bizim icin imkansiza yakin mecburen yeni bir hayat kurmamiz gerekiyor. Ancak burada ya da Turkiye`de kalsak bile her durumda en cok yipranan kisi ben olacagim.
Guya kisa anlatacaktim, hala okuyan var mi bilmiyorum ama, Iyilikle anlatmaya calistim olmadi, baski yapmaya calistim olmadi. Gercekten yoruldum ve tikandim. Esime bu durumun ciddiyetini baska nasil anlatabilirim bilmiyorum. Bana fikir verin lutfen.
