Sorun şu ki bazı insanlar ince düşünüyor, bazıları da hiç düşünmüyor sadece konuşuyor. Sana ses geliyorsa azıcık akıl yürütüp oraya da ses gittiğini düşünebilirsin. Edebinden, anlayışından susuyorsun, sonra karşına geçiyorlar dan dan dan. Böyle hazırlıksız yakalandığımız oluyor hepimizin. Bir daha olursa kibarca söylersiniz duvarların tek taraflı ses geçirmediğini.
Artık zoruma gitmesini geçtim biz sessiz olucaz diye şekilden şekle giriyoruz evde müzik TV açıyoruz gizli yapan bekarlar gibi. Karı çığlık atmayı bişey sanıyo. Bazen kocam dalga geçiyo bunlar dövüşüpte milleti kıskandırmak için işi başka şeymiş gibi gösteriyo olmasın diyo.
Madem o kadar ses geliyor, sizde onlar iş üzerinde iken sesli sesli konuşun aaaa sesleri evimizin içinde çınlıyor ama bu ulu orta konuşulacak bir konu olmadığı için söylemiyorum ve araya da sıkıştırırım çocuğu sanki evin icinde ben büyütüyorum sesler çın çın evimin icinde diye….
Oturduğum evlerde ses yalıtımı hep iyiydi.
Oglum dogdugunda geceleri yatak odasinda asla durmazdık salonda oglumu büyüttüm.
Yan komsum çok şaşırmıştı, bebeğin mi oldu demisti gülmüştüm 4 aylık olmuştu. Ses olmasın diye salondayız devamlı demiştim. Bebeğini alsında bi zahmet baska odaya gecsin, ses yalitimi bu kadar kötü bi evde…
hayatım zaten iyi niyetli ve düşünceli insanlar olsun senin gibi, başım gözüm üzerine.
Zaten bana asansörde samimi bir şekilde deseydi ben de o muhabbetle derdim komşum sizin de ses bize çok geliyor, bi yolunu bulalım birlikte falan derdim. Ama yok! Çok afedersiniz sanki sokakta parkta görmüş de aşağılayıcı bakarak söyledi.
Ah kafam
hayatım zaten iyi niyetli ve düşünceli insanlar olsun senin gibi, başım gözüm üzerine.
Zaten bana asansörde samimi bir şekilde deseydi ben de o muhabbetle derdim komşum sizin de ses bize çok geliyor, bi yolunu bulalım birlikte falan derdim. Ama yok! Çok afedersiniz sanki sokakta parkta görmüş de aşağılayıcı bakarak söyledi.
Ah kafam