- 6 Mart 2018
- 1.726
- 1.108
- 83
- Konu Sahibi Minikanneyimmm
-
- #1
4 katlı binanın 3. Katındayım. Karşımızda ev sahibimizin annesi oturuyor. Altımızda da kardeşi ve yengesi. Yine alt katta ablası var. Aile apartmanı gibi. Ben bu aileyle merhaba merhaba arada muhabbet ediyorum. Bebeğim olduğunda görmeye falanda geldiler. Üst komşumda aynı şekilde aileden değil ama onunlada sohbetimiz var. 1. Kattakileri nerdeyse hiç tanımıyorum. Apartmanda karşılaşınca iyi günler iyi akşamlar falan diyorum o kadar. Bi dairede anane anne ve torun oturuyorlar. Kapıları hep açık. Çocuk binada gezip duruyor çıplak ayak. Bi gün parka giderken gördü yarın beraber gideriz dedim. Ama ertesi gün parka gidemedik köye gittik bizi beklemiş kapıda. O zaman size gelebilir miyim dedi. Gerçi ananesi ozaman biraz onlara git dedikten sonra çocuk gelebilir miyim dedi de neyse. Bende üzüldüm çocuk bizi beklemiş gelsin hem oğlumlada yaşıt diye düşündüm tamam dedim. Gece 11 e kadar bizdeydi. Kimse de gelmedi en son ben götürdüm çocuğu. Aa merak ettik çok geç oldu falan dediler. Ertesi gün çocuk kapıyı çaldı müsait misiniz dedi gel dedim. Bi yandan oğlumla ne güzel oynadılar falan diye düşünüyodum ama istisnasız her gün yollamaya başladılar ve oğlumlada pek anlaşamadılar. 1 hafta annemde kaldım 1 hafta boyunca her gün kapıyı çalmış. Geldiğimde yine her gün çalmaya devam etti. 1-2 kere bebek uyuyo oğlum yıkanıyo vs diyerek yolladım ama hala devam ediyor gelmeye. Annesinin adını bile bilmiyorum.
Çocuğa üzülüyorum senin oğlunun babası var mı falan diyor. Sürekli evde durmak zorunda ananesi 8 saat diyalize bağlı annesi çalışıyor ama hergünde yollanmaz ki. Ben oğlumu 1 kere yollasam daha da yollamazlar gibi geliyor ama ben güvenipte yollayamıyorum.
Nasıl kurtulurum acaba bu dertten?
Aslında katılıyorum. Çocuğu olmayan komşularada gidiyormuş. Sonradan öğrendim. Çocuğun hikayesini bildiğim ve üzüldüğüm için evet demiş bulundum ancak iyice suyunu çıkardılarBaşkasının çocuğunu evime almam hele ki böyle sorumsuz ebeveyne sahip çocuğu. Ne cesaret ki evinize alıyorsunuz
Ben kimsenin çocuğunu eve almam , kimseye de çocuğumu göndermem.
Nasıl güvenip de saatlerce gönderiyorlar anlamadım .
Her geldiğinde “hayır” diye diye vazgeçecektir.
Evimi apartmanımı çok seviyorum. Komşularımıda seviyorum yani anlayışlılar en azından ama bu dert başladı şimdiKurtulamazsınız maalesef çocuk zaten anlamaz durumunuzu orda arkadaşı var sanıp geliyor e babaanne dünden razı yani aynı şeyi ben de yaşadım lisedeydim o zaman kız kardeşim ufaktı üst komşunun çocuğuyla yaşıttı sürekli bize yolladılar çocuğu çocuğu kovsan kocamazsın aile desen anlamıyor umurlarında değil o çocuk ne yapıyor vs. Taşındık ordan sonra. Zaten çok dertli bir apartmandı
Böyle sorumsuz ebeveynlere hiç bir şey öğretmezsiniz malesef .Çocuğa çok üzülüyorum. Ona hayır demektense ailesi yollamamayı öğrensin istiyorum
Nasıl düştünüz oraya sorması ayıptır?
Siz taşındıktan sonra mı sülalece toplandılar yoksa öncesi mi?
Kapıya geldiğinde evine gönderin.bu çocuğa yapabileceğiniz en iyi iyilik. Eve alarak aslında istismara açık bir çocuğu desteklemiş oluyorsunuzAslında katılıyorum. Çocuğu olmayan komşularada gidiyormuş. Sonradan öğrendim. Çocuğun hikayesini bildiğim ve üzüldüğüm için evet demiş bulundum ancak iyice suyunu çıkardılar
Ha ben onları da o aileden sandım.Sülale sorun değil bence. Apartmanın ismi zaten ailenin soyadı. Ama 1. Kattaki bu aileden değil
Şimdi şöyle anlatayım. Kadın ailesinin onaylamadığı bi adamla evleniyor. Şiddet görüyor. Kadın sığınmaya gidiyor geri dönüyor. Babası kabul etmiyor. Hamileykende şiddet gördüğü için çocuk ayaklarından engelli doğuyor. Kadının babanesi çocuğu esirgemeye bıraksın gelsin ben ona düğün yaparım diyormuş. Annesi kabul ediyor kadını ama babasıda kabul ettiği için onları terkediyor. Çocuk hem aile hem arkadaş hiç kimsesi yok. Bende üzmek istemedim ama sanırım başka çaremde yok. Oğlumla kavga ediyorlar çünküBöyle sorumsuz ebeveynlere hiç bir şey öğretmezsiniz malesef .
O yüzden siz kendinizi hiç yormayın.
Ha ben onları da o aileden sandım.
Değil çocuk, eşya emanet almam.
Öyle evime hesapsız giren çıkandan hoşlanmam.
Çocuğumu da hiçbir yere yollamam.
Müsait değilim ya da uygun bulmuyorum demek bu kadar zor değil.
Şimdi şöyle anlatayım. Kadın ailesinin onaylamadığı bi adamla evleniyor. Şiddet görüyor. Kadın sığınmaya gidiyor geri dönüyor. Babası kabul etmiyor. Hamileykende şiddet gördüğü için çocuk ayaklarından engelli doğuyor. Kadının babanesi çocuğu esirgemeye bıraksın gelsin ben ona düğün yaparım diyormuş. Annesi kabul ediyor kadını ama babasıda kabul ettiği için onları terkediyor. Çocuk hem aile hem arkadaş hiç kimsesi yok. Bende üzmek istemedim ama sanırım başka çaremde yok. Oğlumla kavga ediyorlar çünkü
Annesi çok az evde bazen gece 5te geliyormuşannesi işten kaçta geliyor ki gelince bu çocuk nerede diye ortalığa düşmemişte siz götürünce mi merak ettik dedi?
Kapıya geldiğinde evine gönderin.bu çocuğa yapabileceğiniz en iyi iyilik. Eve alarak aslında istismara açık bir çocuğu desteklemiş oluyorsunuz
Ben çok üzüldüm çocuğa. Belli ki sevgi arıyor. Sizin bebeğini ile yakınlığınızı görünce kıslançlıktan kavga çıkarıyordur. Rabbim yardımcısı olsunÇok haklısınız üzmeyeyim derken bende kötülük ediyorum sanırım
Ya gelip bana Arelin babası var mı diye sordu gözlerim doldu. Şuan askerde ama gelicek dedim. Benim babam var gelicem diyo ama hiç gelmiyo falan dedi. Kayınpederim bizdeykende geldi, aa sizin evde baba var dediBen çok üzüldüm çocuğa. Belli ki sevgi arıyor. Sizin bebeğini ile yakınlığınızı görünce kıslançlıktan kavga çıkarıyordur. Rabbim yardımcısı olsun
Annesi çok az evde bazen gece 5te geliyormuş
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?