Eşimle herzaman çok iyi bi ilişkimiz var. Ailem hep kardeslerime benim esimi iliskimizi örnek gösterir böyle iliskiniz olur inşallah derler yani anlayacağınız üzere iyi giden saygı sevginin bol olduğu bi iliskimiz var neyse dün annemlerin evinde yemekteydik 2 yaşında kızım var hep mama samdalyesinde oturur annemlerde mama sandalyesi yok normalde hep mama sandalyesini gotururduk yanimizda o gün almadik yanimiza kızımı sandalyeye yanima oturttuk esimle aramizda oturuyordu esime telefon geldi kalkti masadan bende çocuğun yemeğini dilimliyordum bi an bebegimi yerde gördüm sandalyeden düştü ağlamaya başladı eşim bi hışımla odaya girdi bağırmaya başladı döndü bana dediki o kadar kişi bi çocuğu tutamadiniz mi bende bi anda düştü farketmedim dedim dikkat edeceksin diye bağırdı bende bağırdım tabi aile hayretle bizi izliyor bana kendini dovdurtme ulan dedi ilk defa böyle bağırdı böyle bi cümle kurdu daha önce kavgalarimiz olurdu ama böylesi ilk defa oldu konusturmuyorum kalbim cok uzaklaştı ondan kırgınım diyemi böyle hissediyorum sevgim çok azaldi bi kac gun sonra yola cikacak icimden konuşturmak gelmiyor cok kirildim nasıl duzelecem oda hiç birşey yapmiyor evde birbirimiz yokmusuz gibi davraniyoruz siz olsaniz ne yapardiniz