Kocamın bana uzaklığı beni ayrılığa götürecek

nilesselinn .!.:

Gece geç saate kadar oturuyor musunuz halâ? Yoksa eşin işten gelince hemen eve mi geçiyorsunuz?
Eğer eski düzen devam ediyorsa neden buna razı oldun canım? Bir de eşinle aran eskisine göre nasıl? Daha iyi mi aynı mı?

Genişletmek için tıkla...

Daha iyi aram.
Yemek yiyip çay içip gidiyoriz

visnelicheesekek .!.:

O şeyleri yapmadığına yemin mi etti.kim yapmış peki onun instagram hesabından bunları.

Genişletmek için tıkla...

Hep telefon değiştirdi.
Eski Telefonlarinda açık kalmış olabilir dedi.

nilesselinn .!.:

Hakkında hayırlısı olsun canım bu defa kendinize zaman ayırın sadece ikiniz olun bir süre. Beraber bir yerlere gidin beraber vakit geçirin. Bir kez daha denemek istemen normal. Sen kendini ezdirecek bir kız değilsin zaten. İnşallah her şey düzelir. Eşin de sözünü tutar. İnstagramla ilgili cevabına pek inanmadım ben sen de inanmamışsın ki şüphe var. Onun dışında da madem geri döndün tartışma açma bir süre ılımlı davran yaşananları geri plana at unutmazsın ama göz ardı et ve yeni başlıyormuş gibi yaklaş eşine. Yoksa zehir olur hayat.
Ben de şu an tam olarak bunları yapıyorum da o yüzden sana söylüyorum. Şimdilik faydası oluyor böyle davranmamın. Aslında tek yapmamız gereken düşünerek hareket etmek. Fevri çıkışlar bize bir şey kazandırmaz.

Peki kaynananlara halâ gidiyor musun? Eşin bu konuda ne diyor?

Genişletmek için tıkla...

Valla unutmuyorum canim sürekli konusu açılıyor.

Aldatma konusu olunca bile sinir oluyorum.
Ek olarak cinsel gücü artmış. Ve ılımlı davranıyor kavga etsek bile yapacağını yapıp sarılıyor.

Ya baştan beri takip edyrm yazdıklarını nasıl kabul ettin bilmyr kaynana işi yine aynı hergün git gel hepsi sana karşı nasıl bir anda degişti bir fikrin düşüncen varmı çok merak ettim koçan inşallah düzelmiştir tekrar aynı şeyleri yaşamanı istemem sevindim senin adına inşallah mutlu olursun

Pembegomlek .!.:

Valla unutmuyorum canim sürekli konusu açılıyor.

Aldatma konusu olunca bile sinir oluyorum.
Ek olarak cinsel gücü artmış. Ve ılımlı davranıyor kavga etsek bile yapacağını yapıp sarılıyor.

Genişletmek için tıkla...

Unutmazsın zaten ama bir süre aklına getirmeyebilirsin. Ben de eşimle ailesiyle ilgili çok büyük bir sorun yaşadım 2 hafta olacak neredeyse. Tam o zamanlarda bir de bu uygunsuz sitelere girdiğini gördüm beynimden vurulmuşa döndüm. Evden kovdum tüm eşyalarını çıkarıp attım. Gitse gerçekten boşanacaktım ama gitmedi günlerce kavga ettim. Her seferinde git dedim gitmedi. Sonra özürler diledi tekrar deneyelim söz veriyorum yapmayacağım bir daha dedi. Çok seviyorum seni. Aramız bozukken boşluğa düştüm bi halt ettim filan dedi işte. Birbirimize biraz zaman verelim dedi. Ben de tamam dedim. Ama ne ailesinin yaptıklarını unutabiliyorum ne de o internet sitesini. Güvenimi kaybettim. Şu an sözüne güvenip kendime zaman veriyorum ama aynı şeylerle karşılaşmaya hazırlıklıyım ve bir daha olursa o gitmezse de ben gitcem evden kararımı verdim. Ne kadar ciddi olduğumu da gösterdim ona her şeyin farkında. O yüzden şu birkaç gündür eski halimiz gibi davranıyorum ama ne kadar üzüldüğümü söylüyorum bazen. Duygularımı söylüyorum o da kendi duygularını anlatıyor. Eskisine göre daha çok konuşuyoruz ve ben hemen sinirlenirdim şimdi sinirlenmeden konuşabiliyorum. Çünkü ben kızdıkça sinirlendikçe benden gizli bir şeyler yapmaya çalıştığını fark ettim. Kendisi de söyledi zaten bunu sonra. Şimdilik böyle devam ediyoruz bakalım. Sana belki fikir verir diye anlatmak istedim canım.

Pembegomlek .!.:

Valla unutmuyorum canim sürekli konusu açılıyor.

Aldatma konusu olunca bile sinir oluyorum.
Ek olarak cinsel gücü artmış. Ve ılımlı davranıyor kavga etsek bile yapacağını yapıp sarılıyor.

Genişletmek için tıkla...

Yani bu son söylediğini yapması iyi bir şey aslında demek ki hatasını anlamış. Sana ilgisiz davrandığını fark etmiş. Tabii özlem de var. Sen de ilgili ve sıcak davranmaya çalış aralarda sinirlenmeden çok üzüldüğünü kırıldığını anlat. Sen şunu şunu yaptın diye değil de o olanlarda ben kendimi şöyle hissettim sen bana değer vermiyormuşsun gibi hissettim çok üzüldüm vs. O tabiki suçlu ama onu suçlarsan direkt gardını alır ve dediklerini anlamaz bile. Ama hissettiklerini açıkça anlatırsan seni anlama ihtimali var. Denendi onaylandı

nilesselinn .!.:

Unutmazsın zaten ama bir süre aklına getirmeyebilirsin. Ben de eşimle ailesiyle ilgili çok büyük bir sorun yaşadım 2 hafta olacak neredeyse. Tam o zamanlarda bir de bu uygunsuz sitelere girdiğini gördüm beynimden vurulmuşa döndüm. Evden kovdum tüm eşyalarını çıkarıp attım. Gitse gerçekten boşanacaktım ama gitmedi günlerce kavga ettim. Her seferinde git dedim gitmedi. Sonra özürler diledi tekrar deneyelim söz veriyorum yapmayacağım bir daha dedi. Çok seviyorum seni. Aramız bozukken boşluğa düştüm bi halt ettim filan dedi işte. Birbirimize biraz zaman verelim dedi. Ben de tamam dedim. Ama ne ailesinin yaptıklarını unutabiliyorum ne de o internet sitesini. Güvenimi kaybettim. Şu an sözüne güvenip kendime zaman veriyorum ama aynı şeylerle karşılaşmaya hazırlıklıyım ve bir daha olursa o gitmezse de ben gitcem evden kararımı verdim. Ne kadar ciddi olduğumu da gösterdim ona her şeyin farkında. O yüzden şu birkaç gündür eski halimiz gibi davranıyorum ama ne kadar üzüldüğümü söylüyorum bazen. Duygularımı söylüyorum o da kendi duygularını anlatıyor. Eskisine göre daha çok konuşuyoruz ve ben hemen sinirlenirdim şimdi sinirlenmeden konuşabiliyorum. Çünkü ben kızdıkça sinirlendikçe benden gizli bir şeyler yapmaya çalıştığını fark ettim. Kendisi de söyledi zaten bunu sonra. Şimdilik böyle devam ediyoruz bakalım. Sana belki fikir verir diye anlatmak istedim canım.

Genişletmek için tıkla...

Cesaretine ve zayıflıklarını saklamadan eşine anlatabilmene hayran kaldım.
Açıkçası seni bu kadar uzdugunu gördükten sonra bir daha yapacağını zannetmiyorum tatlım. Uzuntunu çok iyi anlıyorum. Biraz zaman herşeye iyi gelir. İnşallah herşey gönlünce olur.

Zeynep B .!.:

Selam, aynı sıkıntıları ben de ilk senemde yaşadım, çok iyi anlayabiliyorum. Sonra eşimden habersiz bir sürü kitap okudum, Amerikalı yazarlar vs. Sonuçta erkek her yerde erkek ve çözümü hep aynı:) Şu an cok mutlu sevgi dolu bir yuvam var. İlgisizlik kavgalar hepsi Yok oldu.
Erkekteki ilgisizligin bir numaralı sebebi kadından saygı görmemesi. Burda saygı derken ne kastediyorum? Her dediğini yapmayı el pençe durmayı değil elbette. 1- işi ile ilgili akıl veriyor musun? 2- neyi nasıl yapması gerektiğini söylüyor musun? 3-herhangi bir konuda yardımcı olmaya çalışıyor musun? Eğer bunları yapıyorsan eşini kendinden uzaklaştırırsin. Çünkü kadınların yardımını erkekler "eleştiri" olarak algılar. Farkında olmadan ona "sen beceriksizsin" demiş olursun.
Eşine değil kendine odaklan. Ne kadar mutluysan o kadar çekici olursun. Sevdigin şeyleri yap. Hayatı hafife al. Bencillik gibi düşünme. Gülümsemek mutlu olmak en güzel makyajdir. Eğer yüzün asıksa ne kadar bakımlı olsan da çekici görünmezsin.
Ve eşine aslaaaa ve assslaaaa yatak odasında ceza verme! Aranız ne kadar kotu olursa olsun onu asla reddetme! Kendi bacağına sıkmaktan ve durumu kotulestirmekten başka birşey değil emin ol!
İnşallah hayal ettigin mutlu yuvaya sahip olacaksın, eminim bundan.

Genişletmek için tıkla...

Ben tüm bunları yaptım, yetmedi kat be kat fazlasını yaptım. Bende çok okurum, eşim bu konuda kendisinden üstün olduğumu iyi bilir hatta hoşuna gider. Ama yetmiyor, bu adam için ne kadar okusam az geliyor bildiklerim, çözümleyemiyorum. Kısacası her insan aynı değil ; insanları benzer durumlarda vereceği tepkiler konusunda sınırlamak yanlış. Bu sizin açınızdan bir çözüm olmuş olabilir ama Ahmet Mehmet'in farklı çözümlere ihtiyacı var.. Nasıl olucak bilmiyorum ama söylediğiniz birşey var ki içten katılıyorum ; "Hayatı hafife al.. Bencillik gibi düşün tam olarak da, başkaları için harcadığın emek,çaba ne varsa yarısını kendin için harca en azından boşa gitmemiş olur Sen ne kadar mutlu uyanırsan uyan, sevgini belli et, saygını eksik etme her sabah karşında kendi içinde mutsuz, somurtuk bir adam gördükçe seninde hevesin kaçacaktır bir süre sonra. Ama yine de takma, bu hayat da böyle geçip gidecek işte. Yalan Dünya

oncebidinle .!.:

Ben tüm bunları yaptım, yetmedi kat be kat fazlasını yaptım. Bende çok okurum, eşim bu konuda kendisinden üstün olduğumu iyi bilir hatta hoşuna gider. Ama yetmiyor, bu adam için ne kadar okusam az geliyor bildiklerim, çözümleyemiyorum. Kısacası her insan aynı değil ; insanları benzer durumlarda vereceği tepkiler konusunda sınırlamak yanlış. Bu sizin açınızdan bir çözüm olmuş olabilir ama Ahmet Mehmet'in farklı çözümlere ihtiyacı var.. Nasıl olucak bilmiyorum ama söylediğiniz birşey var ki içten katılıyorum ; "Hayatı hafife al.. Bencillik gibi düşün tam olarak da, başkaları için harcadığın emek,çaba ne varsa yarısını kendin için harca en azından boşa gitmemiş olur Sen ne kadar mutlu uyanırsan uyan, sevgini belli et, saygını eksik etme her sabah karşında kendi içinde mutsuz, somurtuk bir adam gördükçe seninde hevesin kaçacaktır bir süre sonra. Ama yine de takma, bu hayat da böyle geçip gidecek işte. Yalan Dünya

Genişletmek için tıkla...

Eşinizin genel bir mutsuzluğu var sanırım. Siz de bunu çözmek onu mutlu görmek istiyorsunuz, doğru mu anlıyorum?
Çünkü o mutsuz olunca sizin de enerjiniz gidiyor, hayattan keyif alamıyorsunuz?
Çok iyi anlıyorum açıkçası, ben de eşim mutsuz ve enerjisi düşük olduğu zaman çok bunalirim.
Yalnız burada belirtilmesi gereken birşey var: özellikle eşinizi mutlu etmeye ugrasirsaniz onu mutlu edemezsiniz.
Yapabileceginiz şey aslında çok basit görünse de çok etkili: siz kendinizi mutlu edin. Eşinizin neden asık süratli vs olduğunu hiç sorgulamayin, kendini bu yüzden suçlu hissetmesin.
O sizi mutlu ve neşeli gördükçe onun da enerjisi artacaktır. Siz hergun kendinizi mutlu edecek şeyler yapın (benim genel kuralım, günde 3 tane yaparken mutlu olduğum ama hiçbir işime yaramayan şey, en az 1 tane de yaptıktan sonra mutlu olduğum yani işime yarayan şey)

Yaşam enerjinize hayran kaldım, haklısınız galiba onu mutlu etmeye çalışmaktansa bir de böyle denemek kulağa daha hoş geliyor şimdilik.. Gerçi evlilik çatısı altında imkanlar sınırlı olsa da :)) Eşim nereye ben oraya, ben nereye o oraya tarzımız var biraz. Bazen sıkıyor mu bu durum, bilmem hiç düşünmedim ama ikimizin de kendi alanı yok. Onun arkadaşları var nadir de olsa benim onlar da kalmadı 3 yıllık sorunlu evliliğim eşim ve sorunlu ailesinden sonra. Bu evlilikten önce bende hayat dolu idim. Şimdi kapandım, yaşıma göre daha ağırım ve çöktüm sanırım.. Henüz bir çocuğum da olmayınca bu adama bazen neden tahammül ediyorum diye kendimi ciddi anlamda sorgulamaya başladım. ? Yok mu sıkıntı çekmeden mutlu olabilen, illa kendimizden verip birşeyler mi yapmamız gerekiyor yada neden bizim düşündüklerimizi karşı taraf bizim için düşünüp yapmıyor ? İlişkide rollerin değişmesi neden ?
Zor insanlarla uğraşmak insanı depresyona iten sebeplerin en başı bence. Sizin bir evladınız var mı? Nasıl başa çıkabiliyorsunuz?

Zeynep B .!.:

Cesaretine ve zayıflıklarını saklamadan eşine anlatabilmene hayran kaldım.
Açıkçası seni bu kadar uzdugunu gördükten sonra bir daha yapacağını zannetmiyorum tatlım. Uzuntunu çok iyi anlıyorum. Biraz zaman herşeye iyi gelir. İnşallah herşey gönlünce olur.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim. İnşallah

oncebidinle .!.:

Yaşam enerjinize hayran kaldım, haklısınız galiba onu mutlu etmeye çalışmaktansa bir de böyle denemek kulağa daha hoş geliyor şimdilik.. Gerçi evlilik çatısı altında imkanlar sınırlı olsa da :)) Eşim nereye ben oraya, ben nereye o oraya tarzımız var biraz. Bazen sıkıyor mu bu durum, bilmem hiç düşünmedim ama ikimizin de kendi alanı yok. Onun arkadaşları var nadir de olsa benim onlar da kalmadı 3 yıllık sorunlu evliliğim eşim ve sorunlu ailesinden sonra. Bu evlilikten önce bende hayat dolu idim. Şimdi kapandım, yaşıma göre daha ağırım ve çöktüm sanırım.. Henüz bir çocuğum da olmayınca bu adama bazen neden tahammül ediyorum diye kendimi ciddi anlamda sorgulamaya başladım. ? Yok mu sıkıntı çekmeden mutlu olabilen, illa kendimizden verip birşeyler mi yapmamız gerekiyor yada neden bizim düşündüklerimizi karşı taraf bizim için düşünüp yapmıyor ? İlişkide rollerin değişmesi neden ?
Zor insanlarla uğraşmak insanı depresyona iten sebeplerin en başı bence. Sizin bir evladınız var mı? Nasıl başa çıkabiliyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Canım, ben esinin istediği şeyleri yapan, kendini onun hayat tarzına göre şekillendiren kadınların mutlu olabildiğini pek görmedim.
Benim de 3 yılım doldu ve çocuğum yok. Ama kendimi hiç eşimin peşinden sürüklemeye zorlamadim. Tabii gönlü olsun diye yaptığım şeyler oluyor ama genel olarak kendi isteklerimi bastirmiyorum. Dün akşam dışarıya maç izlemeye gitti mesela, sen de gelir misin dedi bana. Ben yorgundum, hem.futbol izlemeyi de sevmiyorum, "canım kusura bakma çok yorgunum sen git ben evde olurum" dedim. Uykuya o kadar ihtiyacım varmış ki, bütün akşam uyudum.
Ben ona saygı duyduğum için o da bana saygı duyuyor, niye gelmedin niye uyuyorsun demiyor.
Kendi arkadaşlarından kopman kötü olmuş. O arkadaşlıkları tekrar kazanmaya calisabilirsin mesela.

Bozulan bişey tekrar eskisi gibi olmuyor yada gerçek arkadaşlıklar değilmiş diyelim. Pek inanmıyorum artık dost kavramına, bununla alakalı çok şey gördüm, yaşadım o konu pek problem değil :) Daha önemlisi birbirinize saygı duymanız olması gereken fakat bana en başından beri eşimin ailesiyle aynı apartmanda onların isteklerine göre dayatılan bir hayat vardı. Ordan zor da olsa koparak kendi düzenimizi kurmak için kaçtık fakat eşim çok duyarsız aileme karşı çok yabani. Böyle davranmasını gerektirecek tek birşey geçmedi ailemle arasında. Onun annesinin bana yaptıklarını düşünürsek, yatıp kalkıp şükretmesi gerekirken benim aileme. Bu durumu konuşuyorum, ya konu değişiyor ya ne alakası var oluyor. Tek bir mantıklı açıklama yok. Annesinin dolduruşuna gelen bir insan. Bilmiyorum, sanırım doğru bir eş seçememişim kendime tek suçlu da benim bu konuda. Bu da benim cezam olmalı diyip gülüp geçiyorum :) Bazen öfkeden raydan çıkarıyor beni yaptıkları... İnanırmısın 3 yıldır bizim ortamımıza 3 kere girmiştir, bu şekilde bu evliliği nasıl sürdüreceğim hiçbir fikrim yok.

oncebidinle .!.:

Bozulan bişey tekrar eskisi gibi olmuyor yada gerçek arkadaşlıklar değilmiş diyelim. Pek inanmıyorum artık dost kavramına, bununla alakalı çok şey gördüm, yaşadım o konu pek problem değil :) Daha önemlisi birbirinize saygı duymanız olması gereken fakat bana en başından beri eşimin ailesiyle aynı apartmanda onların isteklerine göre dayatılan bir hayat vardı. Ordan zor da olsa koparak kendi düzenimizi kurmak için kaçtık fakat eşim çok duyarsız aileme karşı çok yabani. Böyle davranmasını gerektirecek tek birşey geçmedi ailemle arasında. Onun annesinin bana yaptıklarını düşünürsek, yatıp kalkıp şükretmesi gerekirken benim aileme. Bu durumu konuşuyorum, ya konu değişiyor ya ne alakası var oluyor. Tek bir mantıklı açıklama yok. Annesinin dolduruşuna gelen bir insan. Bilmiyorum, sanırım doğru bir eş seçememişim kendime tek suçlu da benim bu konuda. Bu da benim cezam olmalı diyip gülüp geçiyorum :) Bazen öfkeden raydan çıkarıyor beni yaptıkları... İnanırmısın 3 yıldır bizim ortamımıza 3 kere girmiştir, bu şekilde bu evliliği nasıl sürdüreceğim hiçbir fikrim yok.

Genişletmek için tıkla...

Canım sen eşinin ailenle görüşmek "istemesini" istiyorsun değil mi? Yani bunu ona zorla yaptırmak değil, onun istemesini istiyorsun.
Bu durumda bu konu hakkında konuşmayı ve suçlamayı tamamen birakman lazım. Burada birçok kez yazdim ama arada kaynayıp gitmiştir diye tekrar yazayım: neye odaklanirsak onu buyuturuz. Yani eğer eşinin ailenle gorusmemesine odaklanirsan bu problemi daha da buyutursun. Çünkü karşındaki insan zorlandığını ve kontrol edildiğini hisseder. İnsan psikolojisi böyledir.
Sen kendi ailenle caninin istediği gibi görüşebiliyor musun? Önemli olan, seni memnun edecek olan şey bu gibi geliyor bana. Herşeyi birlikte yapmaya zorlarsaniz, sürekli depresif olursun, çünkü sen fedakarlık yapıyorsun o yapmıyor gibi görürsün.

Doğru tespit son cümle. Bir de algı o noktada oluyor, takılmıyorum fakat kendisi istesin diye sabırla bekliyorum. Ben sırf onun hatrı için yalnız göndermeyeyim diye onun ailesinin suratını çekiyorum, onun da benim hatrım için birşeylere katlanması gerekmez mi ? Hayır niye evlendik o zaman, kuralları yok mu evliliğin ; birbirimizi olmamız gereken yerlerde temsil etmeyeceksek. Hayatımda bir erkeğe gerek yok ki, kocan nerde sorusuna sürekli maruz kalmak inan hoş olmuyor bir süre sonra. Babam bile soruyorsa bana bu soruyu, ortada bir sorun var demektir. Beni almaya geldiğinde bile ateş almaya gelmiş gibi kalkarız sıkıyosa takma :)) Ben görüşmek zorundamıyım peki bana onca şeyi haksız yere yapan ve bunu eşimin de bilip kabul ettiği, annesi ? Ve ondan korkusuna bana tavır alan başta babası abisi, yengesi ve tüm ailesi ile ? Hayır mecbur muyum, hepimiz gördükçe birbirimizi huzursuz oluyor. Görmemek hepimiz için en hayırlısı diye düşünüyorum ama etrafımdaki insanlar bunu anlamak istemiyor. Ben böyle bir hayatı hakettiğimi düşünmüyorum çünkü hakedecek hiçbişey yapmadım. Kısa vadede bunu sorun etmiyor gibi görünse de eminim ki bi erkek için de acı bir durumdur bizimkisi.

oncebidinle .!.:

Doğru tespit son cümle. Bir de algı o noktada oluyor, takılmıyorum fakat kendisi istesin diye sabırla bekliyorum. Ben sırf onun hatrı için yalnız göndermeyeyim diye onun ailesinin suratını çekiyorum, onun da benim hatrım için birşeylere katlanması gerekmez mi ? Hayır niye evlendik o zaman, kuralları yok mu evliliğin ; birbirimizi olmamız gereken yerlerde temsil etmeyeceksek. Hayatımda bir erkeğe gerek yok ki, kocan nerde sorusuna sürekli maruz kalmak inan hoş olmuyor bir süre sonra. Babam bile soruyorsa bana bu soruyu, ortada bir sorun var demektir. Beni almaya geldiğinde bile ateş almaya gelmiş gibi kalkarız sıkıyosa takma :)) Ben görüşmek zorundamıyım peki bana onca şeyi haksız yere yapan ve bunu eşimin de bilip kabul ettiği, annesi ? Ve ondan korkusuna bana tavır alan başta babası abisi, yengesi ve tüm ailesi ile ? Hayır mecbur muyum, hepimiz gördükçe birbirimizi huzursuz oluyor. Görmemek hepimiz için en hayırlısı diye düşünüyorum ama etrafımdaki insanlar bunu anlamak istemiyor. Ben böyle bir hayatı hakettiğimi düşünmüyorum çünkü hakedecek hiçbişey yapmadım. Kısa vadede bunu sorun etmiyor gibi görünse de eminim ki bi erkek için de acı bir durumdur bizimkisi.

Genişletmek için tıkla...

İngilizcen var mı? Varsa bir kitap onerecegim

Malesef kitap okuyabilecek kadar değil. Aslında bence bu hayata yapılabilecek en iyi şey, toplum baskısı olmadan canını istediği gibi davranabilme lüksü Bence hepimiz sahibiz. Kimsenin hayatı mutsuz olucak kadar veya başka birisi tarafından sürekli eleştirilip, hakaret edilecek kadar uzun değil.

oncebidinle .!.:

Malesef kitap okuyabilecek kadar değil. Aslında bence bu hayata yapılabilecek en iyi şey, toplum baskısı olmadan canını istediği gibi davranabilme lüksü Bence hepimiz sahibiz. Kimsenin hayatı mutsuz olucak kadar veya başka birisi tarafından sürekli eleştirilip, hakaret edilecek kadar uzun değil.

Genişletmek için tıkla...

Evet canım doğru söylüyorsun.
Sanırım ailesiyle yaşadıkların düşündüğümden de acı vericiymis.
Birşey soracağım, annesi sana ne yaptı bilmiyorum ama, yaptığı şeyden sonra ona misilleme mı yaptın yani kirginligini öfkeyle maskelemis olabilir mısın?
Eşinin ailesini sen tamir edemezsin/duzeltemezsin ama belki kendinin varolan probleme ne şekilde katkı yaptığını bulabilirsin.
Motto'nu "kayınvalidem beni sevmiyor"dan "kayınvalidem beni seviyor"a çevirmek de çok işine yarayacaktır (biliyorum kuyruklu yalan gibi görünüyor, ama nice yalanların ve -mış gibi yapılanların zaman içinde gerçeğe dönüştüğünü gördü bu gözler)
Evet hayatın birileriyle dusman olmak için çok ama çok kısa.

Enteresan bir saf iyi niyetim var. Ve her ne olursa uzun, her zaman aklımdan çıkmayan tek bir şey var. Anneliğine saygı duyuyorum, eşimin annesi oluşuna. Başka bir insan olsa asla lafımı esirgemez affetmezdim. İlk kıvılcım eşim beni dayanılamaz noktaya getirip evi terkettiğimde çakıldı henüz 1 senem bile dolmamıştı. Bildiğiniz sürahi nine gibi davranıyordu tüm gün evde yalnızken bana. Tek sebep uydu, severek evlendiğim aşık olduğum eşimle arama giren o kadar da kısa bir sürede. Sonra ailemle birlikte barışmak için geldiğimizde bizi kibarca evden kovdu. Eşim çok yabancılaşmıştı, yüzüme bakmıyor beni istemediğini söylüyordu. Ve o akşam orda yaşananlar, bana söyledikleri, beni ailemin yanında henüz yeni gelinken cahilken yerin dibine sokuşunu ölsem unutamam. Ama unutmuş gibi yaptım, geri geldim hayat devam etti. Ama o da aynı hareketlerine devam etti. Üzüntüden 8 kilo verdim, ailem uzaktan uzağa üzülüyordu çünkü onlara gitmeme de karışıyordu. Neymiş efendim evime alışacakmışım ! Neyse eşimle tek tartışmamız olmadı, annesinin bana yaptıklarını dayanamayarak onunla paylaştım inanmadı. Çünkü o binada yalnızdım, eltim sırtını kayınvalidesine yaslayarak akıllılık yapmıştı. Ama ben onun gibi olamıyordum çünkü karakterlerim farklıydı. Hep kıyaslandım fakat kıyaslanan kişi 10 senelik gelinleriydi. Bu şekilde her sabah uyandığıma bile söver olmuştum :/ Neyse bir süre sonra eşim de kötü davranmaya başladı, bıkmıştı haklıydı ama psikiolojim şuan farkediyorum ki alt üsttü (yaşarken anlamıyorsunuz) 2.defa kaçırttı beni evden, beni istemediğini söyleyerek ! Bu da beni sevmemesi için tuz biber oldu. Gidip de konuşabileceğim insanlar olsalardı, evi terketmek yerine büyüklerime danışırdım meselemizi.. Ama asla ! Tek bir gün nasılsın sorusu bile duymadım, düzenlerine, binalarına yeni gelmiştim ama hep benden beklendi. 1 gün yukarı çıkmasam sorun oldu. Gidip hizmetçiliklerini yapmam lazımmış. Neyse herşey aynı devam etti, 3.ve son kez eşimle anlaşmalı ayrılmak üzere ayrılık kararı alınca direkt sözleşmeyi imzaladık, üzgündük istemiyorduk ama başka yol da görmüyorduk. Eşim çok agresif, oturup defalarca her dilden her yöntemle konuşmaya kalktım ama sürekli koruyordu, bana inanmak istemedi. Madalyanon diğer tarafı annesi idi çünkü. Ailemle görüştüm, gel dediler. Aylar sonra eşim herşeyi kabul edip gelmişti ama ben onun hiç değişeceğine inanmadım, inanmış gibi yaptım babam öyle istiyordu ee bende seviyordum evlilik kutsaldı benim için :) Annesi yüzünden onu mu cezalandıracaktım ama işin bundan sonrasının daha zor ve hayatım boyunca bu sıkıntılı evliliğin tasasını çekeceğim belliydi. Ayrı bir ev tuttu bana, o çatının altından uzaklaştık 8 ay oldu yaklaşık o günler silindi mi aklımdan malesef Yalnızca düğün bayram görüşmemizi istiyor eşim, o istedikçe gidiyorum bende Ben gittiğim süre boyunca tek bir insan evladı aramadı ne oldu diye, herzaman eşim üzerinden haberleşildi benimle. Yani yok sayıldım ! Ben yine de saydım, her gidişimde özür dileyerek geldim, elini öpmek istedim. Neden eşim için ! Eşimin yanında bile azarlandım, gördü. Fakat bir süre sonra eşim unutup, annecik olmaya devam ediyor. Eltimle hiçbir sorunum yokken, hayır ona ne oluyor ?

Kısacası ne onun sevgisine ihtiyacım yok, kendimi sevdirmek için yeterince uğraştım. Beni bi o sevemedi zaten başka kimseyle bir problemim yok çevremde :)
Kırgınlıklarımı öfkeyle de maskelemedim aksine ne zaman onların içine girsem, moralim yerinde olmasa bile sürekli gülümsemeye mutlu görünmeye çalışıyorum. Çünkü ayrılma aşamasının her defasında, eşimi beni bırakması için tehdit, destek neler neler yaptılar. Eltim evime kadar gelerek (evlendiğim günden beri belki 1 kere gelmiş insan) olmuyorsa boşanın demişken.. Ben herşeyi unutup, onları sevmeye çalıştım ama sonra düşündüm ki herkes herkesi sevmek zorunda değil be kardeşim.. Bu olayların üstüne dayanamayarak, son ayrılığımızdan önce bigün evde yine yalnızken kv mle konuşma kararı aldım. Yoksa artık çıldıracaktım. Annecim bana neden böyle davranıyosun, diğer gelininden beni ayırıyorsun, ben bilmediklerimi senden öğrenmek senin gibi becerikli olmak istiyorum bana yardımcı olun vs tarzda şeyler konuşmamı, herkese ben gittikten sonra nasıl anlatmışsa eşim anneme saygısızlık yapmışsın dedi barıştıktan sonra. Ben ne söylediğimi, ağzımdan çıkanı gayet iyi biliyorum çok şükür ama hakkımı Allaha bıraktım. Gizlediğim bi maske yok canım onlara karşı o sebepten.