- 13 Haziran 2022
- 1.313
- 2.403
- 29
-
- Konu Sahibi kosantembelhayvan
- #1
evet sosyal insanlarız ama en yakın dostum haricinde mesleğimdem dolayı çevremde çoğunluk erkeklerden oluşuyor. Ayrı yaşama fikri aklıma yattı açıkçası ama onun yaşayabileceği bir yer yok annesine giderse annesi ona huzur vermez arkadaşları işine uzak konumda. Bunu düşünmek lazımSizin tarafınızdan aşk bitmiş diye yorumladım. Tahammül seviyeniz oldukça düşmüş. Acaba bi süre ayrı mı kalsanız. Biraz ayrılığı deneyin bakalım kendinizi nasıl hissediyorsunuz. En kötü evliliklerde bile boşanma için ölüm gibi vs deniyor. Bakalım bu fikir size nasıl gelecek. Bir de sosyal hayatlarınız nasıl. Ayrı ayrı sosyalleşebiliyor musunuz. Mesela kız kıza bi tatile çıksanız. Süreç sonunda yine de mutlu değilseniz kesinlikle yolları ayırın. Hayat çok kısa onu da mutlu olmadan geçirmeyin.
3 yıldır evliyiz. Boşanma fikrim doğduktan sonra terapiste başladık. Sanırım düzeldiğini ya da düzeleceğini düşünerek kendimi kandırdım. Hatta burdaki üyelere de olumlu ilerliyoruz diye yazıyodum.
İlk evlendiğimizde dişlerini fırçalaması için kavga ederdik. Keyfi şekilde kilo alması… beraber gezmeye çıkarken bile üstüne düzgün birşeyler giydirmek için uzun uzun atışmalarımız. Kilo meselesini önemsemiyorum ama üzerine de alkolü arttırıp iyice kilo alması olabilecek tüm özensizlikleri ilişkimize sokmuş olduğunun göstergesi.
Gün içinde o kadar abartılı bir sevgi gösterisi görüyorum ki bana ismimle bile hitap etmez karıcığım şuyum buyum diye seslenir dışardayken bana hiçbirşeye dokundurmaz hatta annesi bile şımartıldığıma o kadar inandı ki kıskançlık krizleri yüzünden evliliğimizin ilk bir yılı çok zor geçti. uzaktan biri baksa beni dünyanın en şanslı insanıyım sanar ama gerçek çok farklı.
Fiziksel olarak çok sarılır çok ilgi ister aşk lafları bitmek tükenmez. Ama ben bunların karşılığını bu ilişkide alamıyorum. Terapiste her gittiğimizde yaptıklarının yanlış olduğuna ikna oluyor ama hooop bir sonraki kavgada adam sıfırlanıyor. Hep özürler diliyor sonra hooop bir sonraki kavgada özrünü geri alıyor.
İkimizin de öfke kontrol sorunu vardı. Ben kırıldığım bir şeyi sakin ifade edemiyordum o da öyle. Ama üzerine bu bahsettiğim kusurları da eklenince ben bu adamı boşamak istedim
Artık o kadar yoruldum ki terapiste gitmeye ara vermek istedim çünkü bu başa dönmeler benim kalbimi yoruyor. Kendisi hep gitmek istiyor ama ben artık boşuna gittiğimizi düşünmeye başladım.
Bugün evin duvarlarını boyuyorduk. Günlük boya işlerini bitirip ailemle görüntülü konuşmaya geçtim. Üstü boyalı terden ıpısşak olmuş giysilerle(kendisi boyalı olmadığını iddia ediyor) halıya oturmuş. Ayaklarının altı boyalı. Biraz yüksek sesle git ayağını yıka halıya oturma gibi laflar ettim gitti sonra geri geldi yanıma oturdu sonra farkettim ki aynı giysiler hala üstünde bu sefer de heyecanla yüksek sesle bu giysilerle koltuğa niye oturdun gibi laflar ettim. Bana bağırarak karşılık verdi. O durumu savunmaya çalıştı çekti gitti. Ailem de kavga etmeyin diye uyardı. Ailemin önünde bana coşması ve bunu savunması beni çok rahatsız etti o bana kendi ailesi önünde ters davransa rezil olmamak için ses etmiyordum ama bunu kendisi çok sık yapıp beni mahcup ediyor
sonrası malum. Biraz kapıştık. Kendini haklı gördü ve ayrı yere uyumaya gitti.
Ben sesimi yükselttim evet yanlıştı tabii ama büyük bir bezmişlik içindeydim. Çocuk gibi onu her konuda uyarmak beni çok yoruyor. Elini yıla bile desem on saat bunu ona ikna etmek için kapışmamız gerekiyor. Ev işlerini o eve geç geldiği için çoğunlukla ben yapıyorum ama iki saniye önce temizlediğim yeri kirletmekte bir sorun görmüyor(karımın canı sağolsun diyip ben senin kirletmene laf etmiyorum sen de laf etme diyip garip savunmalar yapıyor ki ben bilerek bir yeri kirletmem)
Hislerim inişli çıkışlı. Love bombing yüzünden bu adam bana çok aşık diye düşünürken böyle konularda bana kıymet vermediğini görüyorum ki ondan soğuyorum.
Dediğim gibi benden şuan ayrı yatıyor. Ben bundan sonra ne yapayım. Boşanalım desem önce kabul edip sonra özürler diliyor. (Pis bir inat huyu da var) Hep aynı şeyler…
Neyi farklı yapayım da farklı bir sonuca erişelim bilemiyorum.
Boşanmakla ilgili bir sorunum yok ama bu love bombing yüzünden abartıyor olabilir miyim diye bir hale geliyorum
Bi süre oda ayırmak bile fark yaratabilir. Mesela ben eşim çok horladığı için acayip şikayetçiydim. Adamın denemediği yöntem kalmadı en sonunda yatakları ayırdık. Bi süre çok mutluydum sonra horlamasını bile özlediğimi farkettim. Bize çok iyi geldi açıkçası. Normalde kızacağımız şeylere bile kızamıyoruz çünkü zaten gece ayrıyız gündüz iş vakti. Akşamı da tartışmaya ayıramıyoruz. Aman neyse deyip geçmeye başladık.evet sosyal insanlarız ama en yakın dostum haricinde mesleğimdem dolayı çevremde çoğunluk erkeklerden oluşuyor. Ayrı yaşama fikri aklıma yattı açıkçası ama onun yaşayabileceği bir yer yok annesine giderse annesi ona huzur vermez arkadaşları işine uzak konumda. Bunu düşünmek lazım
Şöyle ki önceleri kibar uyarırdım ama reddetmeler uzayınca benim kibarlık seviyem de düştü. Çünkü çok rahatsız edici seviyede her şeyle inatlaşma huyu var. Bir de ben titiz biri değilim hatta eşimle tanışana kadar kendimi pasaklı biri sanardım. Adama dişini fırçala diyorum dün akşam fırçaladım ne gerek var diye fırçalamayı reddediyor. Ağzın asit kokuyor diyorum ama ben seni her halinle kabul ediyorum diyor. Benim için hiçbir konuda özen göstermek istemiyor. Bu en basit bir örnek mesela. Böyle basit şeylerde bile karısını yoran biri nasıl onu seviyor olabilir ki? Bana güzel görünme kokma derdi bile yok adamınbana kocanızı biraz fazla sıkboğaz ediyormuşsunuz gibi geldi. mesela "terapide adam hatalarını kabul ediyor ama bir sonraki kavgada başa dönüyoruz" demişsiniz. kavga kelimesini kullanmanızdan bile bazı şeyler belli oluyor. siz rahatsızlığınızı söylemek yerine azarlıyorsunuz belli ki. kocanız terapiyi kabul etmiş, devam etmeye de çalışıyor. becerebildiği kadarını da becermeye çalışıyor ama siz kocanızın her başarısızlığında "gene mi" diye boğazına yapışıyorsunuz. kocanız biraz daha rahat bir ev hayatı istiyor, siz daha kuralcı ve titizsiniz. bu karakteristik özellikler kolay kolay değişmez, evlilik öncesi tespit etmek lazımdı. karakter uyumsuzluğunuz var fakat süreci daha nazik ve ılımlı yürütürseniz orta bir yolda buluşabilirsiniz. kocanız size değer veriyor ama ne yapması gerektiğini bilmiyor sadece. kocanızı azarlamayın, inatlaşmayın, nazikçe söylemeye devam edin. gerekirse terapistinizi değiştirin ama sabırlı olun, azarlamadan nazikçe söyleyerek ona zaman tanıyın.
Umarım böyle kolay çözülebilecek bir durumdur. Az önce boşanmak istediğimi yazdım. İçerde fosur fosur uyuyor. Başka erkeklere bakıp eşimle kıyaslamaya başladım ben bu kişiyle bile daha iyi anlaşıyorum eşimle daha zor anlaşıyorum diye düşüncelere giriyorum. Bekar olsam nasıl olurdu diye hayal ediyorumBi süre oda ayırmak bile fark yaratabilir. Mesela ben eşim çok horladığı için acayip şikayetçiydim. Adamın denemediği yöntem kalmadı en sonunda yatakları ayırdık. Bi süre çok mutluydum sonra horlamasını bile özlediğimi farkettim. Bize çok iyi geldi açıkçası. Normalde kızacağımız şeylere bile kızamıyoruz çünkü zaten gece ayrıyız gündüz iş vakti. Akşamı da tartışmaya ayıramıyoruz. Aman neyse deyip geçmeye başladık.
Şöyle ki önceleri kibar uyarırdım ama reddetmeler uzayınca benim kibarlık seviyem de düştü. Çünkü çok rahatsız edici seviyede her şeyle inatlaşma huyu var. Bir de ben titiz biri değilim hatta eşimle tanışana kadar kendimi pasaklı biri sanardım. Adama dişini fırçala diyorum dün akşam fırçaladım ne gerek var diye fırçalamayı reddediyor. Ağzın asit kokuyor diyorum ama ben seni her halinle kabul ediyorum diyor. Benim için hiçbir konuda özen göstermek istemiyor. Bu en basit bir örnek mesela. Böyle basit şeylerde bile karısını yoran biri nasıl onu seviyor olabilir ki? Bana güzel görünme kokma derdi bile yok adamın
Valla siz fazla titiz ve kontrolcü görünüyorsunuz. En azından bana göre öyle3 yıldır evliyiz. Boşanma fikrim doğduktan sonra terapiste başladık. Sanırım düzeldiğini ya da düzeleceğini düşünerek kendimi kandırdım. Hatta burdaki üyelere de olumlu ilerliyoruz diye yazıyodum.
İlk evlendiğimizde dişlerini fırçalaması için kavga ederdik. Keyfi şekilde kilo alması… beraber gezmeye çıkarken bile üstüne düzgün birşeyler giydirmek için uzun uzun atışmalarımız. Kilo meselesini önemsemiyorum ama üzerine de alkolü arttırıp iyice kilo alması olabilecek tüm özensizlikleri ilişkimize sokmuş olduğunun göstergesi.
Gün içinde o kadar abartılı bir sevgi gösterisi görüyorum ki bana ismimle bile hitap etmez karıcığım şuyum buyum diye seslenir dışardayken bana hiçbirşeye dokundurmaz hatta annesi bile şımartıldığıma o kadar inandı ki kıskançlık krizleri yüzünden evliliğimizin ilk bir yılı çok zor geçti. uzaktan biri baksa beni dünyanın en şanslı insanıyım sanar ama gerçek çok farklı.
Fiziksel olarak çok sarılır çok ilgi ister aşk lafları bitmek tükenmez. Ama ben bunların karşılığını bu ilişkide alamıyorum. Terapiste her gittiğimizde yaptıklarının yanlış olduğuna ikna oluyor ama hooop bir sonraki kavgada adam sıfırlanıyor. Hep özürler diliyor sonra hooop bir sonraki kavgada özrünü geri alıyor.
İkimizin de öfke kontrol sorunu vardı. Ben kırıldığım bir şeyi sakin ifade edemiyordum o da öyle. Ama üzerine bu bahsettiğim kusurları da eklenince ben bu adamı boşamak istedim
Artık o kadar yoruldum ki terapiste gitmeye ara vermek istedim çünkü bu başa dönmeler benim kalbimi yoruyor. Kendisi hep gitmek istiyor ama ben artık boşuna gittiğimizi düşünmeye başladım.
Bugün evin duvarlarını boyuyorduk. Günlük boya işlerini bitirip ailemle görüntülü konuşmaya geçtim. Üstü boyalı terden ıpısşak olmuş giysilerle(kendisi boyalı olmadığını iddia ediyor) halıya oturmuş. Ayaklarının altı boyalı. Biraz yüksek sesle git ayağını yıka halıya oturma gibi laflar ettim gitti sonra geri geldi yanıma oturdu sonra farkettim ki aynı giysiler hala üstünde bu sefer de heyecanla yüksek sesle bu giysilerle koltuğa niye oturdun gibi laflar ettim. Bana bağırarak karşılık verdi. O durumu savunmaya çalıştı çekti gitti. Ailem de kavga etmeyin diye uyardı. Ailemin önünde bana coşması ve bunu savunması beni çok rahatsız etti o bana kendi ailesi önünde ters davransa rezil olmamak için ses etmiyordum ama bunu kendisi çok sık yapıp beni mahcup ediyor
sonrası malum. Biraz kapıştık. Kendini haklı gördü ve ayrı yere uyumaya gitti.
Ben sesimi yükselttim evet yanlıştı tabii ama büyük bir bezmişlik içindeydim. Çocuk gibi onu her konuda uyarmak beni çok yoruyor. Elini yıla bile desem on saat bunu ona ikna etmek için kapışmamız gerekiyor. Ev işlerini o eve geç geldiği için çoğunlukla ben yapıyorum ama iki saniye önce temizlediğim yeri kirletmekte bir sorun görmüyor(karımın canı sağolsun diyip ben senin kirletmene laf etmiyorum sen de laf etme diyip garip savunmalar yapıyor ki ben bilerek bir yeri kirletmem)
Hislerim inişli çıkışlı. Love bombing yüzünden bu adam bana çok aşık diye düşünürken böyle konularda bana kıymet vermediğini görüyorum ki ondan soğuyorum.
Dediğim gibi benden şuan ayrı yatıyor. Ben bundan sonra ne yapayım. Boşanalım desem önce kabul edip sonra özürler diliyor. (Pis bir inat huyu da var) Hep aynı şeyler…
Neyi farklı yapayım da farklı bir sonuca erişelim bilemiyorum.
Boşanmakla ilgili bir sorunum yok ama bu love bombing yüzünden abartıyor olabilir miyim diye bir hale geliyorum
Sizi aşırı haklı buldum. Adamın çocuk gibi olması, her şeyi tek tek açıklamak zorunda olmanız sizi yormuş. Onu koca değil, yetiştirilecek bir çocuk gibi görmeye başlamışsınız ama o sizin çocuğunuz değil. İnsan evladına toleransın alasını gösteriyor ama kocaya da dişini fırçala demek gerçekten rahatsız edici. Sizi çok iyi anladım. Umarım nasıl mutlu olacaksanız öyle olur. Size lovebombing yapması da bence bir tür manipülasyon3 yıldır evliyiz. Boşanma fikrim doğduktan sonra terapiste başladık. Sanırım düzeldiğini ya da düzeleceğini düşünerek kendimi kandırdım. Hatta burdaki üyelere de olumlu ilerliyoruz diye yazıyodum.
İlk evlendiğimizde dişlerini fırçalaması için kavga ederdik. Keyfi şekilde kilo alması… beraber gezmeye çıkarken bile üstüne düzgün birşeyler giydirmek için uzun uzun atışmalarımız. Kilo meselesini önemsemiyorum ama üzerine de alkolü arttırıp iyice kilo alması olabilecek tüm özensizlikleri ilişkimize sokmuş olduğunun göstergesi.
Gün içinde o kadar abartılı bir sevgi gösterisi görüyorum ki bana ismimle bile hitap etmez karıcığım şuyum buyum diye seslenir dışardayken bana hiçbirşeye dokundurmaz hatta annesi bile şımartıldığıma o kadar inandı ki kıskançlık krizleri yüzünden evliliğimizin ilk bir yılı çok zor geçti. uzaktan biri baksa beni dünyanın en şanslı insanıyım sanar ama gerçek çok farklı.
Fiziksel olarak çok sarılır çok ilgi ister aşk lafları bitmek tükenmez. Ama ben bunların karşılığını bu ilişkide alamıyorum. Terapiste her gittiğimizde yaptıklarının yanlış olduğuna ikna oluyor ama hooop bir sonraki kavgada adam sıfırlanıyor. Hep özürler diliyor sonra hooop bir sonraki kavgada özrünü geri alıyor.
İkimizin de öfke kontrol sorunu vardı. Ben kırıldığım bir şeyi sakin ifade edemiyordum o da öyle. Ama üzerine bu bahsettiğim kusurları da eklenince ben bu adamı boşamak istedim
Artık o kadar yoruldum ki terapiste gitmeye ara vermek istedim çünkü bu başa dönmeler benim kalbimi yoruyor. Kendisi hep gitmek istiyor ama ben artık boşuna gittiğimizi düşünmeye başladım.
Bugün evin duvarlarını boyuyorduk. Günlük boya işlerini bitirip ailemle görüntülü konuşmaya geçtim. Üstü boyalı terden ıpısşak olmuş giysilerle(kendisi boyalı olmadığını iddia ediyor) halıya oturmuş. Ayaklarının altı boyalı. Biraz yüksek sesle git ayağını yıka halıya oturma gibi laflar ettim gitti sonra geri geldi yanıma oturdu sonra farkettim ki aynı giysiler hala üstünde bu sefer de heyecanla yüksek sesle bu giysilerle koltuğa niye oturdun gibi laflar ettim. Bana bağırarak karşılık verdi. O durumu savunmaya çalıştı çekti gitti. Ailem de kavga etmeyin diye uyardı. Ailemin önünde bana coşması ve bunu savunması beni çok rahatsız etti o bana kendi ailesi önünde ters davransa rezil olmamak için ses etmiyordum ama bunu kendisi çok sık yapıp beni mahcup ediyor
sonrası malum. Biraz kapıştık. Kendini haklı gördü ve ayrı yere uyumaya gitti.
Ben sesimi yükselttim evet yanlıştı tabii ama büyük bir bezmişlik içindeydim. Çocuk gibi onu her konuda uyarmak beni çok yoruyor. Elini yıla bile desem on saat bunu ona ikna etmek için kapışmamız gerekiyor. Ev işlerini o eve geç geldiği için çoğunlukla ben yapıyorum ama iki saniye önce temizlediğim yeri kirletmekte bir sorun görmüyor(karımın canı sağolsun diyip ben senin kirletmene laf etmiyorum sen de laf etme diyip garip savunmalar yapıyor ki ben bilerek bir yeri kirletmem)
Hislerim inişli çıkışlı. Love bombing yüzünden bu adam bana çok aşık diye düşünürken böyle konularda bana kıymet vermediğini görüyorum ki ondan soğuyorum.
Dediğim gibi benden şuan ayrı yatıyor. Ben bundan sonra ne yapayım. Boşanalım desem önce kabul edip sonra özürler diliyor. (Pis bir inat huyu da var) Hep aynı şeyler…
Neyi farklı yapayım da farklı bir sonuca erişelim bilemiyorum.
Boşanmakla ilgili bir sorunum yok ama bu love bombing yüzünden abartıyor olabilir miyim diye bir hale geliyorum
Adam diş fırçalamıyor, dışarda bile pis geziyor. Yani bunun neresi normal? Bu konu sahibini fazla titiz yapmaz. Aksine adamı pis yapar.Valla siz fazla titiz ve kontrolcü görünüyorsunuz. En azından bana göre öyle
Benim eşim titizlikten de değil ama kendince iğrendiğinden dışarıdan geldiğimde daha kapıdan girer girmez bana elini yıka dediğinde sinirim tepeme çıkıyor
Yıkayana kadar da söylüyor. Bu tür uyarılar itici oluyor bence.
Bir de ne bileyim halı koltuk o kadar büyük sorunlar olmamalı gibi düşünüyorum. Yediği şeyin çöpünü salonun ortasında gözümün önünde bile bile yere döküp saçmıyorsa kıyafetiyle oturmuş falan çok takmam sanırım. Ama tabi emeğinize saygı duyup özenli davranması lazım temizlik yaptığınızda direkt batırmaması lazım. Demek ki biraz pasaklı bir yanı var. Sizle de çatışması bu yüzden bitmez.
Sizin aile önünde tartışmanız hoş olmamış. Önce siz biraz yükselmişsiniz karşı taraf da devam ettirmiş. Terapi de fayda etmiyorsa, aranızdaki sevgi bunları görmezden gelmeyi ya da tolere edebilmeyi karşılayacak kadar kalmadıysa anlaşarak yolları ayırmak en iyisi bence. Böyle hır gür hergün insanın enerjisini mutluluğunu emer
Adamı ailenizin yanında ilk siz azarlamışsınız yalnız. 2 kere. Adam sesini yükseltince de ailemin yanında kendini savunması beni rahatsız etti olmuş konu.Biraz yüksek sesle git ayağını yıka halıya oturma gibi laflar ettim gitti sonra geri geldi yanıma oturdu sonra farkettim ki aynı giysiler hala üstünde bu sefer de heyecanla yüksek sesle bu giysilerle koltuğa niye oturdun gibi laflar ettim. Bana bağırarak karşılık verdi. O durumu savunmaya çalıştı çekti gitti. Ailem de kavga etmeyin diye uyardı. Ailemin önünde bana coşması ve bunu savunması beni çok rahatsız etti o bana kendi ailesi önünde ters davransa rezil olmamak için ses etmiyordum ama bunu kendisi çok sık yapıp beni mahcup ediyor
Ne kadar haklı olsanız da bazı konularda, Bu son söyledikleriniz eşinize haksızlık ama farkında mısınız? Yani bu düşüncelere girdiyseniz boşanmanız gerekiyor bence zatenUmarım böyle kolay çözülebilecek bir durumdur. Az önce boşanmak istediğimi yazdım. İçerde fosur fosur uyuyor. Başka erkeklere bakıp eşimle kıyaslamaya başladım ben bu kişiyle bile daha iyi anlaşıyorum eşimle daha zor anlaşıyorum diye düşüncelere giriyorum. Bekar olsam nasıl olurdu diye hayal ediyorum
Ay içim daraldı Allah sabır versin. Öz bakım kabiliyeti gelişmemiş bir çocukla evlisiniz gibi. İlişki terapisinden ziyade eşinin bireysel terapiye ihtiyacı var gibi geldi bana3 yıldır evliyiz. Boşanma fikrim doğduktan sonra terapiste başladık. Sanırım düzeldiğini ya da düzeleceğini düşünerek kendimi kandırdım. Hatta burdaki üyelere de olumlu ilerliyoruz diye yazıyodum.
İlk evlendiğimizde dişlerini fırçalaması için kavga ederdik. Keyfi şekilde kilo alması… beraber gezmeye çıkarken bile üstüne düzgün birşeyler giydirmek için uzun uzun atışmalarımız. Kilo meselesini önemsemiyorum ama üzerine de alkolü arttırıp iyice kilo alması olabilecek tüm özensizlikleri ilişkimize sokmuş olduğunun göstergesi.
Gün içinde o kadar abartılı bir sevgi gösterisi görüyorum ki bana ismimle bile hitap etmez karıcığım şuyum buyum diye seslenir dışardayken bana hiçbirşeye dokundurmaz hatta annesi bile şımartıldığıma o kadar inandı ki kıskançlık krizleri yüzünden evliliğimizin ilk bir yılı çok zor geçti. uzaktan biri baksa beni dünyanın en şanslı insanıyım sanar ama gerçek çok farklı.
Fiziksel olarak çok sarılır çok ilgi ister aşk lafları bitmek tükenmez. Ama ben bunların karşılığını bu ilişkide alamıyorum. Terapiste her gittiğimizde yaptıklarının yanlış olduğuna ikna oluyor ama hooop bir sonraki kavgada adam sıfırlanıyor. Hep özürler diliyor sonra hooop bir sonraki kavgada özrünü geri alıyor.
İkimizin de öfke kontrol sorunu vardı. Ben kırıldığım bir şeyi sakin ifade edemiyordum o da öyle. Ama üzerine bu bahsettiğim kusurları da eklenince ben bu adamı boşamak istedim
Artık o kadar yoruldum ki terapiste gitmeye ara vermek istedim çünkü bu başa dönmeler benim kalbimi yoruyor. Kendisi hep gitmek istiyor ama ben artık boşuna gittiğimizi düşünmeye başladım.
Bugün evin duvarlarını boyuyorduk. Günlük boya işlerini bitirip ailemle görüntülü konuşmaya geçtim. Üstü boyalı terden ıpısşak olmuş giysilerle(kendisi boyalı olmadığını iddia ediyor) halıya oturmuş. Ayaklarının altı boyalı. Biraz yüksek sesle git ayağını yıka halıya oturma gibi laflar ettim gitti sonra geri geldi yanıma oturdu sonra farkettim ki aynı giysiler hala üstünde bu sefer de heyecanla yüksek sesle bu giysilerle koltuğa niye oturdun gibi laflar ettim. Bana bağırarak karşılık verdi. O durumu savunmaya çalıştı çekti gitti. Ailem de kavga etmeyin diye uyardı. Ailemin önünde bana coşması ve bunu savunması beni çok rahatsız etti o bana kendi ailesi önünde ters davransa rezil olmamak için ses etmiyordum ama bunu kendisi çok sık yapıp beni mahcup ediyor
sonrası malum. Biraz kapıştık. Kendini haklı gördü ve ayrı yere uyumaya gitti.
Ben sesimi yükselttim evet yanlıştı tabii ama büyük bir bezmişlik içindeydim. Çocuk gibi onu her konuda uyarmak beni çok yoruyor. Elini yıla bile desem on saat bunu ona ikna etmek için kapışmamız gerekiyor. Ev işlerini o eve geç geldiği için çoğunlukla ben yapıyorum ama iki saniye önce temizlediğim yeri kirletmekte bir sorun görmüyor(karımın canı sağolsun diyip ben senin kirletmene laf etmiyorum sen de laf etme diyip garip savunmalar yapıyor ki ben bilerek bir yeri kirletmem)
Hislerim inişli çıkışlı. Love bombing yüzünden bu adam bana çok aşık diye düşünürken böyle konularda bana kıymet vermediğini görüyorum ki ondan soğuyorum.
Dediğim gibi benden şuan ayrı yatıyor. Ben bundan sonra ne yapayım. Boşanalım desem önce kabul edip sonra özürler diliyor. (Pis bir inat huyu da var) Hep aynı şeyler…
Neyi farklı yapayım da farklı bir sonuca erişelim bilemiyorum.
Boşanmakla ilgili bir sorunum yok ama bu love bombing yüzünden abartıyor olabilir miyim diye bir hale geliyorum