Çok geçmiş olsun, benim kızım da 28 gün kalmıştı merak etmeyin çabuk toparlanır. Doktorunuz ekstra bir önlem almanızı istemediyse bir an önce bağışıklığı güçlensin diye parktı sahildi çıkarsınız. Oyun evi diye geçiyor. Pendik devlet hastanesi tarafında var, minibüs duraklarının orada var, lens İstanbul avmnin karşısında atlantisin arkasında iki tane var. Marmara’nın yukarı tarafında vb her mahallede var. Bi de Pendik belediyesinin bilgi evleri ve semt konaklarında 0-3/3-6 anne çocuk klüpleri vardı bizimki küçükken
İst neresindesin
Pendik
Bende acıbadem deyim
Acibadem çok güzel bir yer :)
Evet güzel ama burdada bireysel takılıyor herkes. Ama benim bütün ailem burda doğma büyüme burdayiz
İstanbul da herkes oyle maalesef. Bazen küçük yere gitsem mi düşünüyorum fakat giden tanıdıklarım var sonradan gittiğin için o közlenmiş arkadaş gruplarının içine giremiyorsun . Orda da komşuluk yok. Bazı insanlar bunu beceriyor. Ama sanırım boz sanssiz kesimdeniz
İs hayatindakiler de ne kadar samimi ? Orasi tartışılır. Ben onu da denedim. İsteyken hayatimin dostunu bulduğum dediğim kişi işten çıktıktan sonra buluşmak için aramadi bile. Bu hep böyle çok denedim . İş hayatı çıkarına göre arkadaşlıklar topluluğu
İş hayatında edinilen dostlukların genelde geçici olduğu doğrudur bu değişmez bir kaide zaten
ama kendinize göre birini bulduğunuzda (kendi kriterlerinizde, yaşam tarzınıza yakın, kafa dengi) iş sonlanınca da arada görüşebildiğiniz bir iki arkadaşınız oluyor. Şuan en azında wpden konuştuğum ve ayda bir görüştüğüm eski iş yerinden bir - iki kişi var mesela. zaten bu zaman zarfı dışında İstanbul'da çokta gezmeye vakit kalmıyor. Konu sahibinin demek istedigi surekli görülebileceği biri . Yoksa herkes yine iyi kötü ayda bir ya da iki ayda bir birileriyle görüşür. Ama günlük hayatta yine iş hayatindakilerden hayir yok .:) Ha çalışınca insan başkasına ihtiyaç duymuyor o ayrı zaten .anca dinleniyorsun ve zaten yalnız kalmak istiyorsunİş hayatında edinilen dostlukların genelde geçici olduğu doğrudur bu değişmez bir kaide zaten
Çok uzağız yakın olsak yine beraber giderdik atolyelere vs ama ahh bee
bi de çocuk olunca insan gerçekten bunalıyor yaşıtı birileriyle görüşmek istiyorÜsküdar tarafında mıydı orası hiç bilmiyorum valla daha çözemedim istanbulu
Aynen öyle çalışma durumum olsa zaten orda yeterince sosyalleşmiş olurdum başka bi şeye gerek kalmazdı. Ama açıkçası çocuğumu bırakıp çalışmakta istemiyorum ki bırakabileceğim kimse de yok kaynanam görümcemin bebeğine bakıyor ama dediğim gibi asla bırakmam
Zaten şuan 1 yaşına girdi ama çok ağır ilaçlar kullandığı için midir bilmem ama çabuk hasta oluyor ve alerjik bi bebek. Dediklerinizi araştırıcam çok teşekkür ederim. İnternet üzerinden başburabileceğim siteleri var mı buraların
İstanbul için sürekli görüşüp plan yapmak zor bence. özellikle de çalışanlar için. toplumun da büyük bir kesiminin çalışmak zorunda olduğunu düşünürsek bence sosyalleşmek için arkadaş bulmak yerine spor faaliyetlerine katılmak, kurslara katılmak ya da komşular ile iletişim kurmaya çalışmak daha mantıklı.
Cocuk olunca çalışamayan kesim ne yapsın yani biz :)
Bende öyleyim beş yıldır. Okula gidince ise girer çalışırım diyordum . İki yıldır okula gidiyor bir türlü çalışamadım. Ya o düzeni sağlayamadım ya da çocuk bırakmadı sabahları işe giderken . Çok zor oldu ayrıldım. Simdi yine ia bakıyorum hatta görüşmelere gidiyorum ama çok umutsuzum. Kimseden destek beklemeden ayakta durmak çok zor. Anneler destek olsa da fazla içli dışlı olmak bir süre sonra karı koca hayatını bitiryor . Velhasıl zor dönemler.
