Sabah yaptığım testten sonra hala kendime gelemedim, toparlanmaya çalışıyorum, vardır her işte bir hsyır diyorum, çevremde ki tecrübeleri göz önünde bulundurup kendime teselli vermeye çalışıyorum, mesela bir arkadaşım var o geldi şimdi aklıma evliliklerinin 13. yılında bebek sahibi oldular, okadar tedavi gördü olmadı, çocuksuz bir hayata hazırlamışken kendini geldi bebiş, diğer bir arkadaşım 10. yılında hamile kaldı, oda çok tedavi gördü, hatta dr. birtanesi sizde bir problem yok siz yapmayı bilmiyorsunuz deyince bunalıma girdi bebekten vaz geçti, derken birgün adeti geçikti eşini eczaneye gönderdi test aldı sonuç pozitif, inanamadık eşini bir daha gönderdik yine pozitif işte o müthiş an herkez o an sevinçten ağlıyordu,başka bir komşum geç yaşta evlendi 33 yaşındaydı sanırım, bir sürü doktora gitti, hepsi senin çocuğun olmaz, menopoza giriyorsun demelerine rağmen kadın 6 yıl sonra bebek sahibi oldu hemde 1 yıl arayla 2 tane bebişi oldu, 6 yıllık evli diğer bir arkadaşım şu an hamileliğinin 7.ayında tüp bebek yaptırdı, şimdi ben bunları düşününce benim neden olmasın diyorum, bir kez daha umutlanıyorum ve olacak bir gün diyorum, diğer taraftan 10 yıllık evli çok sevdiğim akrabamın hala olmuyor, bir sürü tedavi, bir sürü tüp bebek denemesi, sayısız düşük, 10 yılda yaşanan bir sürü üzücü olay ve hala bebeği yok bir de bunu düşününce acaba uğraşmakla hatamı yapıyorum diyorum, çok şükür Allah ıma, bin şükür bana dünyalar tatlısı bir evlat verdi zaten, hala anne olamamış bukadar insan varken ikinci için uğraşmak, çabalamakla yanlışmı yapıyorum. Artık bende bilmiyorum ne yapacağımı, bir aklım bırak şu tedaviyi olursa olur,olmazsa olmaz diyor, diğer aklım durma devam et, bu kadar çaba sarfetmişken biraz daha gayret et diyor.
Arkadaşlar çok yazıyorum farkındayım ama psikolojik olarakrahatlıyor insan, sonuçta psikologlarda aynı şeyi tavsiye ediyor, konuşup anlatamadığınız şeyleri yazın, yeterki içinizde kalmasın, işte bende bu yüzden yazarak rahatlıyorum.