güle güle giy canım aldıklarını, iyi etmişsin. en azından sana bayramlık almışlar. sözden nişandan önce saba şunu alayım bunu alayım diyen adam (yok istemem diyordum), şimdilerde bayram alışverişine çıkalım bile demedi. neyse es geçtim. bayramda el öpmeye gittiğimde ise hiçbirşey vermediler kaldıki bilezik koçtan falan bahsediliyor. kayınvalidemler başka şehirdeler, onun için gittiğimde yatılı kaldım onlarda. döneceğim günün akşamı altın bir kolye hediye ettiler ki bunuda nişanlım söyledi, alın diye (ben yanlarında yoktum ama konuşmalarını duydum). incecik bir kolye.. hani arkadaşının doğum günü olur da alırsın ya öyle birşey. bayramda geline takılıcak birşey değil (maddi durumlarını bildiğim için bir beklentim vardı). bir tek anneme söyleyebildim böyle böyle oldu diye. kimseye, bayramda kayınvalidemler bu kolyeyi taktı demedim, zaten o kadar ince ki boynumda görülmüyor bile. onlara belli etmedim ama çok bozuldum orda. yinede mutlu olmuş gibi yaptım. bi kaç gün sonra nişanlıma söyledim, senmi seçtin o kolyeyi diye, hayır o annemle babamın hediyesi onlar aldı dedi ( adım gibi biliyorum almalarını o söyledi hemde ben evdeyken)
ama sen beğenmedin sanırım dedi, bana sormadan böyle takı alma dedim. beğenmediysen gidip yenisini alırız dedi, kolyemi küpe mi falan diye laf döndü, kuyumcuya girdik baktık, beğenemedim oda öyle geçti gitti. o kadar dolmuşumki bu konuda ama nişanlımı çok seviyorum, varsın almasın diyorum ama böyle bayramdı seyrandı gelin kız hediye muhabbeti olunca içim acımıyor da değil hani
ben nerden bıleyım yahu...
Diyorlar ya bazen, harcayan sürekli onu bunu isteyen adamı zora sokan yaranıyor diye, sanırım doğru. Ben onun bütçesine kıyamadıkça, alma gücü olmasına rağmen eşyaların bile hep en uygununa baktıkça böyle davranmıyor mu çileden çıkıyorum.. Ama birde yüzüme masum masum bakmıyormu, yakutumda sensin zümrütümde pırlantamda diyesim geliyor 
giderim en uygununa bakarım kıyafette felan...bazı kızlar hıc acımıyor dedğin gb onlardan kıymetlisi de yok o zmn 
