banada kızacaksın ama,kronick'e sonuna kadar katılıyorum....:tomato:...görünen o ki bu olay bitmiş herkes gibi hakkınızda hayırlısı olsun diyeceğim...
konu üzerinden giderek bir iki noktaya dokunmak istiyorum..(maviay bu genelleme yapacağım birşey ...seninle alakası yok...canın zaten sıkkın)
yorumlarda en çok dikkatimi çeken "seni sevse idi;ailesine karşı seni korurdu,sana laf söyletmezdi,senin yanında olurdu,ailesinin ağzına değil senin ağzına bakardı"yasakkelime
merak ettiğim bunları iş olsun diyemi yoksa gerçekten inanarak mı söylüyorsunuz...yoksa teselli olsun diyemi....(maviay yine söylüyorum seninle direk alakalı bir şey demiyorum)..
bir erkek eşini,nişanlısını niye ailesine karşı korusun? böyle bir şeye neden ihtiyaç duysun...veya kendini bilen bir kadın erkeğinin böyle bir konuda korumasına neden ihtiyaç duysun?....böyle bir ortamı niye yaratır?
birini seviyor olmamız onun hatalarını veya yanlışlarını hoş görüp,neye ve kime mal olursa olsun hep onun yanındamı yer almamızımı gerektirir...hep haklımıyızdır?
ailesinin ağzına değil,senin ağzına bakardı...oy oy oy evlenmek için seçtiğiniz erkeğe layık gördüğünüz bu mu:uhm:siz olana kadar ailesinin aklı ve ağzı,siz olduktan sonra sizin aklınız ve sizin ağzınız öylemi??yani bu adam o kadar kuş beyinliki kendi düşünemez,yorumluyamaz ve tercihleri olamaz...bir insan bundan daha fazla aşağılanabilir mi?? bence hayır,ancak bu kadar olur:1closedeyes:
arkadaşlar tabiiki vardır zayıf yapıda olan insanlar ama...her eşine nişanlısına tepki koyan adamı bu şekilde kategorize edip,etiketlemek çokda akıl karı değil...
niye bir erkekle hayat arkadaşlığı yoluna girdiğimiz anda;onun tapusunu almış gibi tavır ve tutumlara gireriz..biz hayatına dahil olduğumuz anda onun tüm ailesini ve geçmişini bir kenara atıp hayatının odağı olmak isteriz...(ama biz bunu asla yapmayız)..niye erkeklerimizi bu cendereye sokuyoruz..niye bu kadar kendimize güveniyoruz...niye vazgeçilmez oldumuz zannına kapılarak,boyumuzu ve haddimizi aşacak kelimeler edip,anlamsız kaprisler yapıyoruz...niye karşımızdakini bu kadar yoruyoruz...niye onları aileleri ile paylaşamıyoruz...niye bizden başka birilerininde eşimizi sevebileceği gerçeğine tepkiliyiz veya tahammül edemiyoruz....veya eşlerimizin bizim haricimizde başkalarınıda sevebileceğini kabullenmiyoruz....:sm_confused:
hayır bir insan ne kadar severse sevsin ...adil olmalı...hataları ve yanlışları görüp herkese hakkını teslim etmeli ...bu biz olsak dahi...bizi eleştirmesi veya hatalı bulması ve karşı tarafı haklı bulması dünyanın sonu değil...yada bizi sevmediğini göstermez...şayet ben şahsım adına hatalarımı görmezden gelip sürekli bana sen haklısın...onlar haksız...sen cicisin,onlar kaka!! diyen bir erkektense hatalarımı söyleme yürekliliği olan,adaletli olan karakterini ortaya koyan bir adamı tercih ederim...çünkü ancak böyle bir erkeğe saygı duyabilirim...bakın benim eşim yeri gelir beni çok acımasızca eleştirir,eğer hatalı isem söylemekten hiç imtina etmez...(tüm toplum ve aile ilişkilerimizde)...eğer haklı isem ve doğru davranmış isem sen haklısın ve doğru olanı yapmışında der..(konu aileside olsa) tabiiki haksız olduğumda ve bunu bana söylediği anda öfkem taze ise canım yanıyor...ama o neden haksız olduğumu açıkladığında tesbitleri doğru ise susarım...olayı hiç uzatmam..illede haklıyım diretmesi yapmam...aynı şekilde bende ona karşı öyleyim haklı ise haklı,haksız ise haksız hiç çekinmeden söylerim...hatta konu olan onun ailesinden ve hiç hazetmediğim biri bile olsa eğer eşim haksızsa ..sen haksızsın demekten yinede imtina etmem...inanın bu şekilde olmamızın evliliğimize hiç bir olumsuz etkisi olmadı...biz birbirimizi her hangi bir konuda eleştirdikten sonra bile sarılıp teselli edebiliyoruz...ailem çok değerli ..yanlışları ve doğruları ile onları seviyorum onlar benim vazgeçilmezlerim...bunun içinde eşiminde ailesinin onun için doğruları ve yanlışları ile sevdiği ve onun vazgeçilmezleri olduğunu biliyorum...inanın bu beni hiç rahatsız etmiyor....benim rahmetli kayınpederim(daha yeni kaybettik) çok dediğim dedik bir adamdı...o ne derse o doğrudur...hep onun dedikleri olsun isterdi...eşimde bana evet bazı konularda haksız olabilir,ama o benim babam! ve onu seviyorum üzülmesini istemiyorum derdi...Allah'ınızı severseniz insan olan bunun üstüne daha ne diyebilir:sm_confused:
evlilik yalap,yapışık sadece karıkoca ve çocuklarla sınırlı kalamaz...ailelerimizi kaldırıp bir kenara koyamayız....erkekle kadının evlenmesi,iki ailenin bir araya gelmesi demek...bu iki ailenin tam ortasında biz evlatların kurduğu yuva vardır bağlantı olarak...birinden birini dışlamak dengeyi bozar..o evlilikten hayır beklenmez....eşimiz aile ilişkileri iyi olmasa dahi,bundan kendimize pay çıkarıp ohh ne güzel ne ala deyip mutlu olmamalıyız..aksine endişe etmeliyiz...çünkü kendi ailesi ile ilişkileri iyi olmayan bir eşin emin olun ilerde bizimle olan ilişkiside sorunlu ve problemli olacaktır....ben bu yanılgıya düşen o kadar çok insan gördümki...ilerde aile ilişkileri kötü olan bir eş adayını asla çocuklarım için istemem...:1no2:karı koca birbirinden bağımsız iki kişilik olduklarına bakarak aileyi devam ettirmeli ve kabullenmeli...ne kocamın odağında olmak isterim,ne de onu odağıma koymak isterim...bu çok bunaltıcı,sınırlayıcı ve baskı yaratan bir ortam oluşturur...onsuzda birşeylerden zevk alabilirim,onsuzda toplum yaşantısında yerimi alabilirim,onsuzda arkadaşlarımla vakit geçirmek isteyebilirim ...aynı şekilde oda öyle olabilmeli...asl olan onu her gördüğümde mutlu olmam,her sabah onunla uyanmaktan zevk alıp,sıkılmamam,onunla paylaşımda olmaktan memnun olmam...kavga dahi etsek birbirimizden ayrılmayı asla düşünmemek bunu aklımıza dahi getirmeyecek kadar birbirimizi kanıksamak:1hug:yoksa siyam ikizi gibi yaşayıp hep birbirimizi onaylamak değil....birbirimizin sınırlarına saygılı olup...kalbimizde başka sevgilerede yer olduğunu doğal kabul etmek...güzel olan bu....bunları uzun uzun anlatmamın sebebi genç arkadaşlarımızın bu konularda çok sık yanılgıya düşmeleri....siz siz olun asla eşinizinde bir birey olduğunu,onunda kendi düşünce ve duyguları ve tercihleri olabileceğini asla aklınızdan çıkarmayın...onun sevdiklerine ve tercihlerine karşı sevgi beslemesenizde,hürmet edin saygı duyun...anlamsız kadınca kaprisler bir zaman sonra çok sıkıcı ve boğucu olur...önce huzuru sonra kendi kaçar:bbo:isterseniz dayanılmaz güzellikte olun bu kaçınılmaz sondur...hiç kimse vazgeçilmez değildir bunu aklınızdan çıkarmayın...hep bir alternatif bulunur...bu dediklerim kadın içinde erkek içinde geçerli...size duyulan sevgiyi sonsuz ve bitimsiz sanıp cömertçe har vurup,harman savurmayın...aksine çoğalması için besleyin..hiç bir şey bitimsiz değildir...harcadığınız oranda biter....ve kişisel özgürlüklerinizi yaşabilmek için birbirinize güvenip,fırsat tanıyın...
maviay sana şunu demeden geçemiyeceğim...nişanlının ailesinin dolduruşuna geldiğini düşünüyorsun...peki tatlım birde şu yönden düşün...bu çocuk kendi özgür hür iradesi ve beyni ile seni ne kadar sevsede,gördükleri ve yaşadıkları ile ilintili olarak yapacağınız evliliğin sağlıklı olamayacağına karar vermiş olamaz mı??seni sevmiş olabilir ama bazı kişilik özelliklerinin onun kabullenilebilirliği sınırlarını aştığına veya karakter özelliklerinizin ilerde çatışmalara sebeb olabileceğine mantık yürütüp,ikimizde ilerde perişan olacağımıza yol yakınken dönelim diye düşünmüş olamaz mı?bu işi bitirmiş olması seni yeterince sevmediğini veya ailesinin dolduruşuna geldiğinimi gösterir illaki...eğer konu seni sevmesi veya ailesi ile olan ilişkilerinde bazı anlaşmazlık lar olsa idi özür dilemen kafi gelmezmiydi...seninle mutlu bir yuva kuracağına inansa bunlar onun için problem olmazdı...mutlaka tolere edecek bir şeyler bulurdu...belki ikinizinde mutlu bir beraberliği olacağı konusunda inancı oluşmadığı için bitirdi bu ilişkiyi...sen evlenmek için seçtiğin adamı bizden iyi bilirsin...sence bağımsız düşünemeyecek kadar kişiliği gelişmemiş bir adammıydı tercihin...eğer öyle olduğunu düşünüyorsan bence hiç üzülme...koyver gitsin yoluna....birde maviay'cığım kendi ailenin senin arkanda durmasını,sana sahiplenmelerini haklı olarak gururla söylüyor ve bunu doğal kabul ediyorsun... o zaman nişanlınında ailesinin onun arkasında durması ve sahiplenmeleri aynı oranda doğal ve gurur duyulacak bir şey olması normal olmalı değil mi???bunlarıda bir düşünüp değerlendir istersen...:1rolleyes:
ne ise artık olan olmuş...artık üzülmenin sana bir getirisi yok...Allah bundan sonrası için yolunu açık bahtını güzel kılsın....eminim bu olaydan sana ilersi için yararı olacak bilgileri çıkaracaksın....hatalarınla ve doğrularınla tarafsız olduğun ölçüde elbette...sevgiler