Ellerim buz kesti heyecandan. Bu zamana kadar hiç böyle tipini tam beğendiğim ve tam beğenildiğim biriyle görüşmemiştim. İlk olacak inşallah. Genelde İsmail YK gibiyim beni beğeneni ben beğenmem, benim beğendiğim ise beni beğenmez :)
İş yemeğinde tanışmıştık. Grupça 3-5 bayandık, onlar bir sürü adam. Patronların içinde sadece bana sormuştu sizin göreviniz nedir diye. Sonra toplantı sonunda serbest bölümde kendi geldi yanıma beni ekleyin işleri paslaşalım filan demişti. Ekledim. Gerçekten de işleri paslaşıyorduk o arada beni tanımaya yönelik sorular soruyordu. Sonra her gün yazan çocuk birden ilgiyi alakayı kesti. Tipik tavlama tekniği. Bana pek gelmiyo öyle şeyler ben de soğumuştum. O arada başka biriyle evlilik görüşmem oldu ama o da çok çok saçma şekilde sonuçlandı şartları bana istemediğim kadar uyduğu halde.
Aradan aylar geçti. Şimdi yeniden benimle ilgilenmeye başladı iş arkadaşım. Evlilik şakaları filan yapmaya başladı. Salı boş musun dedi. Bana pek uygun olduğunu düşünmediğim için oyaladım. İşim var dedim. Sonra tekrar ee salı boş musun dedi. Tuttuğunu koparan biri sanırım :) Sıkışınca o gün haberleşiriz dedim tamam dedi.
Galiba buluşacağız ve ben çok panikledim beğendiğim biri olduğu için :)
Gel gelelim ki, karakter açısından pek uyacağımızı düşünmüyorum. İş ortamında baya çeneli. Etrafındakiler kendini beğenmiş olduğunu da söylüyorlarmış. Beğenilmeyecek gibi de değil havası filan :)
Karakterini geçtim o uysa maddiyatı uymayacak gibi hissediyorum. Ben bu yaşıma kadar ailemle çok sıkıntılar çektim. İş hayatını da gördüm ev hayatını da. Yaşıtlarımdan hep çok daha fazla sorumluluk oldu omuzlarımda. Şimdi maddi açıdan rahata kavuştuk çok şükür. O yüzden evlendiğimde bu seviyede olmak istiyorum sıfırdan başlayacak kadar güç görmüyorum kendimde. Bir evi olsa en azından takılarla filan araba da alınır biter. Ama o bence kirada oturabilir. Bunlar tahmin tabi ki. Çok yakından tanımıyorum.
Maddiyatçı filan olduğumu da düşünmeyin diye şu ek bilgileri açıklıyorum. Daha yeni karşıma 10 dairesi olan biri çıktı, onu istemedim. Korktum o kadar zenginlikten. Sadece bana denk olan birini istiyorum evi olmasını istememin sebebi bu.
Yalnız şimdi bana uygun değildir diye düşündüğümden acaba görüşmesem mi diye düşünmeye başladım. Ama ondan hoşlanıyorum da. Bana yapacak bir şey bırakmaması, beni ikna etmesi uğraşması filan da çok hoşuma gitti. Çünkü genelde karşıma böyle çekingen beceriksiz adamlar çıktığı için öyle erkeklere pek katlanamıyorum bu çocuk bu yönlerde iyi.
Sizce görüşüp bi tanıma fırsatı vermeli miyim? Yoksa vaz mı geçsem? Ne yapayım ben :)
Bu arada evlenip ayrıldığımı da bilmiyor. Yaşıtız onunla. Bekar. Ancak biraz tanır güvenirsem açıklayacağım. İş yerim de muhafazakar. Oradan duyulur da bir sıkıntı olursa diye de korkuyorum niyeyse. Kötü bir şey yapmıyorum evlilik görüşmesi gibi bir şey olacak ama, niyeyse panikledim. Yardım edin lütfen :)