-
- Konu Sahibi KendimEttimKendimBuldum1
- #41
Hem anlaşamıyoruz diyosunuz hemde çocuk yapıyorsunuz düzelir diye beklerken korunmayı deneseydiniz iyi olurmuş. Siz boşanmayı falan istemiyorsunuz. Çocuklara yazık
Arada yazdım gözünüzden kaçmış galiba eşimle aramız iyiydi ve her evlilikte olan düzelir geçer diye düşündüğüm problemlerimiz vardı. Birlikte olduktan bir gün sonra ciddi bir tartışmamız oldu ve onda hiç bişey değişmediğini görünce bana olan söylemlerini de ben biliyorum durumlar bu noktaya geldi. Boşanmayı düşündüğüm adamım koynuna girecek kadar gurursuz değilim. Eşimle konuşmuyoruz adım atmak istemiyorum Hamile olduğunu öğrendim eşime bunu bile söyleyemedim siz neden bahsediyorsunz
İyi de siz ayrılmak istemiyorsunuz ki.Eşim de ailesi de çok egoludur burnu yere düşse eğilim almayacak cinsten. Bi arkadaşın dediği gibi bu zamana kadar bi durum olduğunda (tamam normal küslüklerde adım altmışlığı vardır) böyle ciddi konularda hele bide ben ayrılığı dile getirmişken o adım atmaz birbirimizin yüzüne bile bakmıyoruz. Derdim ille barışalım değil ama en azından konulmak için bi konu açsa yada tahlil yaptırdım bi sorsa..
Aksi gibi şu bi ay kayınvalidemde kalmamız lazım ve hiç yalnız kalamıyoruz onlarda bitirin şu kğslüğü deyip duruyorlar hamilelik durumu da var eşime yine söylemek için bile olsa ben adım atmış gibi olacam öyle anlaşılacak ama bu sefer olsun kendi bişeyler yapsın bitsin yada sürsün bi adım atsın isterdim ama imkansıza yakın onun bu gururuyla
bu konuyu acilen eşinizle paylaşın ve birlikte oturup konuşun ne yapacağınıza karar verin, ama ben olsam evlilik kafamda net bir şekilde bitti ise aldırmayı tercih ederdim çünkü ayrılınca o ilgili eş ve baba olmayacak karşınızda siz tek başınıza tüm sorumluluğu üstlenen kişi olacaksınız...Battıkça battığımı hissediyorum sanki.. kimseye bişey de anlatamıyorum aklıma burası geldi sizlerle paylaşmak istedim üye oldum.
Kızlar 6 yıllık evliyim eşimle severek evlendik ama başından beri başlaması hataydı ALLAH o kadar şey gösterdi herkes beni uyardı ama seviyorum dedim düzelir sandım ama gördüğüm o ki hiç bişey değişmemiş...
evet eşimle iyi olduğumuz zamanlarda çok muhabbetliyiz birlikte çok güzel zaman geçiririz ilgilidir evine çocuğuna ama bi aramız kötü olsun bizden kötüsü olmaz hele de anasına bacısına bişey demişsem.. ben dünyanın en kötü insanı durumuna düşerim o ve ailesi ise melek olur.
Çok detaya girmeyim konular çok uzun evliliğimizde bastan beri ödün veren bendim o kaçtıkça ben kovaladım bi türlü bırakıp gidemedim en son tartışmamızda yeter artık dedim istemiyorsan bitsin dedim. Başta anlamazlığa vurdu konu değiştirdi ama ben ısrarla söyleyince tamam düşüncem dedi 3 hafta oldu daha bişey demedi aynı evde konuşmuyoruz. 2 yaşında bebeğim var ve hamile olma ihtimalim de var diye fevri karar almak istemedim boşanmayı kafaya koydum ama kararımı söylemek için testi bekledim.. çünkü baba evine gidersem artık dönüşü olmaz benim için.
dün test yaptırdım ve hamileymişim. Ablam bu durumda boşanmanın çok sancılı olacağını söylüyor arkadaşlarım ya aldır ya devam et diyor..
-Üç hafta oldu eşim hala konuya dair bişey demedi düşünmesi bitmedi herhalde amacı sizce ne
- kan verdiğimi gördü ne olduğunu söylemedim ama aptal değil ya anlar sonuçta iki gündür sonucunu sormuyor bende söylemiyorum hiç mi merak etmiyor ne yapmaya çalışıyor
- kızlar asıl beynimi patlatan ben bu adamdan ayrılcam derken 2. Çocuğuna hamileyim bu süreçte nasıl bi yol izlemeliyim kendime ve çocuklarıma en az hasarla
** bu arada çalışıyorum işim var bakanlıkta mühendisim ailemde de maddi manevi desteğini esirgemez üzerimizden..benim tedirginliğim tek çocuk zorken ikisiyle nasıl üstesinden gelebilirim
Anlaşamadığınız Bi adamdan 2. Çocuk için neden önlem almadınız kusura bakmayın ama boşanma aşamasında ilişki yaşanıyorsa bu o masumun bedeli olamaz aldırmak hata yanlış günah haksızlık aldır diyen bilgisizler ya anne değildir yada öldürsün bakim evladınıBattıkça battığımı hissediyorum sanki.. kimseye bişey de anlatamıyorum aklıma burası geldi sizlerle paylaşmak istedim üye oldum.
Kızlar 6 yıllık evliyim eşimle severek evlendik ama başından beri başlaması hataydı ALLAH o kadar şey gösterdi herkes beni uyardı ama seviyorum dedim düzelir sandım ama gördüğüm o ki hiç bişey değişmemiş...
evet eşimle iyi olduğumuz zamanlarda çok muhabbetliyiz birlikte çok güzel zaman geçiririz ilgilidir evine çocuğuna ama bi aramız kötü olsun bizden kötüsü olmaz hele de anasına bacısına bişey demişsem.. ben dünyanın en kötü insanı durumuna düşerim o ve ailesi ise melek olur.
Çok detaya girmeyim konular çok uzun evliliğimizde bastan beri ödün veren bendim o kaçtıkça ben kovaladım bi türlü bırakıp gidemedim en son tartışmamızda yeter artık dedim istemiyorsan bitsin dedim. Başta anlamazlığa vurdu konu değiştirdi ama ben ısrarla söyleyince tamam düşüncem dedi 3 hafta oldu daha bişey demedi aynı evde konuşmuyoruz. 2 yaşında bebeğim var ve hamile olma ihtimalim de var diye fevri karar almak istemedim boşanmayı kafaya koydum ama kararımı söylemek için testi bekledim.. çünkü baba evine gidersem artık dönüşü olmaz benim için.
dün test yaptırdım ve hamileymişim. Ablam bu durumda boşanmanın çok sancılı olacağını söylüyor arkadaşlarım ya aldır ya devam et diyor..
-Üç hafta oldu eşim hala konuya dair bişey demedi düşünmesi bitmedi herhalde amacı sizce ne
- kan verdiğimi gördü ne olduğunu söylemedim ama aptal değil ya anlar sonuçta iki gündür sonucunu sormuyor bende söylemiyorum hiç mi merak etmiyor ne yapmaya çalışıyor
- kızlar asıl beynimi patlatan ben bu adamdan ayrılcam derken 2. Çocuğuna hamileyim bu süreçte nasıl bi yol izlemeliyim kendime ve çocuklarıma en az hasarla
** bu arada çalışıyorum işim var bakanlıkta mühendisim ailemde de maddi manevi desteğini esirgemez üzerimizden..benim tedirginliğim tek çocuk zorken ikisiyle nasıl üstesinden gelebilirim
Bi bebeğe kıymak bukadar basit olmamalı...bu konuyu acilen eşinizle paylaşın ve birlikte oturup konuşun ne yapacağınıza karar verin, ama ben olsam evlilik kafamda net bir şekilde bitti ise aldırmayı tercih ederdim çünkü ayrılınca o ilgili eş ve baba olmayacak karşınızda siz tek başınıza tüm sorumluluğu üstlenen kişi olacaksınız...
geleceğini düşününce eğer ki boşanma kararı kesin ise hem anne hem bebek için en mantıklısı bu herşeye de günah gözüyle bakıp yada vicdan muhasebesi yaparak yaklaşılmamalı bence.. çocuk doğurmak her daim kolaydır ama geleceğini garantiye almak en önemlisi, mutlu bir çocuk yetiştirmek bir aile birliği sağlamak önemi olan bu bence. tabiki karar anneye ait. ama ben olsam kararım netse çocuğu doğurmazdım..Bi bebeğe kıymak bukadar basit olmamalı...
Boşanma kararı alınıyorsa ilişki yaşanmayıp yada önlem alınmalı herkesin kararı kendine bence yanlış ben olsam tek başıma mutluluk sağladım çocuğumageleceğini düşününce eğer ki boşanma kararı kesin ise hem anne hem bebek için en mantıklısı bu herşeye de günah gözüyle bakıp yada vicdan muhasebesi yaparak yaklaşılmamalı bence.. çocuk doğurmak her daim kolaydır ama geleceğini garantiye almak en önemlisi, mutlu bir çocuk yetiştirmek bir aile birliği sağlamak önemi olan bu bence. tabiki karar anneye ait. ama ben olsam kararım netse çocuğu doğurmazdım..
Hic duygusala baglama bence eger esin ile hicbir sekilde oluru yoksa ve sen mutsuzsan bu evlilikte cocuk sayisina takilma.Battıkça battığımı hissediyorum sanki.. kimseye bişey de anlatamıyorum aklıma burası geldi sizlerle paylaşmak istedim üye oldum.
Kızlar 6 yıllık evliyim eşimle severek evlendik ama başından beri başlaması hataydı ALLAH o kadar şey gösterdi herkes beni uyardı ama seviyorum dedim düzelir sandım ama gördüğüm o ki hiç bişey değişmemiş...
evet eşimle iyi olduğumuz zamanlarda çok muhabbetliyiz birlikte çok güzel zaman geçiririz ilgilidir evine çocuğuna ama bi aramız kötü olsun bizden kötüsü olmaz hele de anasına bacısına bişey demişsem.. ben dünyanın en kötü insanı durumuna düşerim o ve ailesi ise melek olur.
Çok detaya girmeyim konular çok uzun evliliğimizde bastan beri ödün veren bendim o kaçtıkça ben kovaladım bi türlü bırakıp gidemedim en son tartışmamızda yeter artık dedim istemiyorsan bitsin dedim. Başta anlamazlığa vurdu konu değiştirdi ama ben ısrarla söyleyince tamam düşüncem dedi 3 hafta oldu daha bişey demedi aynı evde konuşmuyoruz. 2 yaşında bebeğim var ve hamile olma ihtimalim de var diye fevri karar almak istemedim boşanmayı kafaya koydum ama kararımı söylemek için testi bekledim.. çünkü baba evine gidersem artık dönüşü olmaz benim için.
dün test yaptırdım ve hamileymişim. Ablam bu durumda boşanmanın çok sancılı olacağını söylüyor arkadaşlarım ya aldır ya devam et diyor..
-Üç hafta oldu eşim hala konuya dair bişey demedi düşünmesi bitmedi herhalde amacı sizce ne
- kan verdiğimi gördü ne olduğunu söylemedim ama aptal değil ya anlar sonuçta iki gündür sonucunu sormuyor bende söylemiyorum hiç mi merak etmiyor ne yapmaya çalışıyor
- kızlar asıl beynimi patlatan ben bu adamdan ayrılcam derken 2. Çocuğuna hamileyim bu süreçte nasıl bi yol izlemeliyim kendime ve çocuklarıma en az hasarla
** bu arada çalışıyorum işim var bakanlıkta mühendisim ailemde de maddi manevi desteğini esirgemez üzerimizden..benim tedirginliğim tek çocuk zorken ikisiyle nasıl üstesinden gelebilirim
o sizin bu da benim görüşüm ve şunu biliyorum ki tek başına mutluluk sağlanmıyor , tam teşekküllü mutluluk için iki ebeveyne (ayrı bile olsalar çocuk her ikisi ile sağlıklı iletişim kurmalı), yeteri kadar paraya, anneye destek bir yakına mümkünse aileye ihtiyaç var.Boşanma kararı alınıyorsa ilişki yaşanmayıp yada önlem alınmalı herkesin kararı kendine bence yanlış ben olsam tek başıma mutluluk sağladım çocuğuma
İyi de siz ayrılmak istemiyorsunuz ki.
Kocanız da bunu görüyor. Blöfünüz tutmadı yani.
Boşanmaya kararlı olsanız son kararı eşinize bırakmaz, davanızı açardınız.
Bir de kv ye gitme planlarınızı bile iptal etmiyorsunuz.
Hiç dik duramıyorsunuz eşiniz karşısında. O yüzden blöf yaptığınızla kalırsınız.
Eşiniz sizi konuşarak, susarak, tavır yaparak ezmeye devam ediyor mühendis hanım.
Zaman kaybetmeden eşinizle hamile olduğunuzu ve buna göre bir an evvel evlilik ile ilgili karar vermeniz gerektiğini konuşun. Aldıracaksanız eşinizin de izni lazım
Hic duygusala baglama bence eger esin ile hicbir sekilde oluru yoksa ve sen mutsuzsan bu evlilikte cocuk sayisina takilma.
Isin gucun varmis. 1 ev tutup coxuklara da bakici ayarlatip hayatini duzene sokarsin. 1 cocuga zor bakiyorum 2. Ile daha zor olur diye kendini yipratma. Seninle benzer durumu yasayip da issiz olan ne cok kadin var burada.
Hic himse hic kimsenin kolesi degil. Eş bile olsak kimseti baski altina almamak gerekiyor. Bu hem kadin icin hem erkek icin gecerli. Mutsuz evliliklerde mutlu cocuk yetismiyor.
Ama ayrilirsaniz size tek tavsiyem ailenizin yanina tasinmayop kendiniz ve coxuklarinizin yasayacagi bir ev tutmaniz. Yoksa ev ustune ev olmuyor. Kimsenin sizi desteklemesine de gerek yok en fazla 3 ay iconde yeni duzene alismis ve oturtmus olursun.
o sizin bu da benim görüşüm ve şunu biliyorum ki tek başına mutluluk sağlanmıyor , tam teşekküllü mutluluk için iki ebeveyne (ayrı bile olsalar çocuk her ikisi ile sağlıklı iletişim kurmalı), yeteri kadar paraya, anneye destek bir yakına mümkünse aileye ihtiyaç var.
Hakkınızda hayırlısı olsun.Kızlar çok sağolun burda sizinle paylaşmak iyi geldi..
Hamile olduğumu öğrendikten bir kaç gün sonra fikir danışmak için beni pek tanımayan tarafsız manevi olarak düşüncesine güvendiğim bi büyüğümden fikir almak istedim.. biraz konuştuk yaşadıklarımızın dünyevi yönünden ziyade imtihan boyutuna değindi ( inanmayan yada doğru bulmayanlar olabilir saygı duyarım ben elimden geldiğince ALLAH inancını ahiret inancını sağlam tutmaya çalışan biriyim )
Sabır imtihanındasın sabretmen gereken noktadasın eşinle aynı imtihandasınız ama ikinizin sınavı farklı dedi sen ALLAH rızası için bebeği babasına söyle devam etme yoluna git yine sıkıntı yaşarsanız da nasip bu işler boşanmayı o zaman düşünürsün hamilelik sürecinde boşanma çok sıkıntılı olur belki de sabrının sonu selamet. Sen ALLAH rızası için elinden geleni yap dedi. Sonucu akşamına eşime gösterdim ve bişey demedim. Bana esip gürleyen adam bi ayın sonunda yelkenleri suya indirmiş karşımda boşanacak bi durumumuz yok yeni bi sayfa açalım ben seni seviyorum dedi vs vs konuştuk biraz.sonuç olarak devam ediyoruz içimde çok kırık var eskisi gibi sevmiyorum dokunup öpmek içimden gelmiyor kendimi kafesime tekrar sıkışmış gibi hissediyorum ama şunu biliyorum ki vicdanen yine rahatım.. RABBİM hepinizin hayatına yuvasına huzur versin
Her insanın illa hataları vardır benim de vardır daha önce evliliğimizin ikinci yılında eşim ailesinin gazına gelerek beni babamın evine yolladığında ben bütün hataları üzerime aldım ve yaşadığım onca kötü olaya rağmen devam ettim.. sandım ki düzelir zamanla oda anlar orta yolu bulur biraz ben biraz o değişiriz ve düzeliriz.. ama aradan geçen onca zamana rağmen o ve ailesi (annesi ve ablası ne derse eşim o kafada ve ne yazık ki ailesi beni hiç istemiyor biz ayrılalım diye yapmadıkları şey kalmadı evlere konan yedirilen içirilenlerde dahil) herseyde beni hatalı görüyor ve beni suçluyor.. ben bunca sene seviyorum diye her evlilikte olur ama geçer ümidiyle yuvama sarıldım fakat hiç bişeyin değişmediğini görmek ve hep suçlanmak bu inancımı yitirdi... ne bu insanlar değişir ne de kocamın kafası
Sizi tanısam mutlaka yorumum farklı olurdu. Elbette herkes gibi yazdıklarınıza ve bakış açımıza göre yorum yazıyoruz.Pardon da mesajınızın içeriğindeki öfkeye anlam veremiyorum. Her insanın hayatında evliliğiyle ilgili sorunları olabilir ben blöf yapmadım beni ne kadar tanıyorsunuz da bunu söyleyebiliyorsunuz ??eşim beni bildiği için blöf yapmadığımdan ve ağzından olumsuz çıt bile çıksa bi dakika durmayacağımı ALLAH rızası ve evladım hatırı için son kararı direk benim koymayacağını bildiği için gıkını bile çıkaramadı.. sonradan konuşulduğunda bütün suçu bana atan adam suçları paylaşır oldu veeee insanın mühendis yada doktor yada evhanımı olması hayatındaki mutluluk vasfına etki edemiyor maalesef ..sizdeki bu gereksiz söylemlere anlam veremiyorum yanlış bişey söylemeyi kendime yakıştıramıyorum ama sizin vurgunuz bi o kadar yakışıksız olmuş !!
Yorumuma kızdınız ama sonuç yazdığım gibi olmuş.Kızlar çok sağolun burda sizinle paylaşmak iyi geldi..
Hamile olduğumu öğrendikten bir kaç gün sonra fikir danışmak için beni pek tanımayan tarafsız manevi olarak düşüncesine güvendiğim bi büyüğümden fikir almak istedim.. biraz konuştuk yaşadıklarımızın dünyevi yönünden ziyade imtihan boyutuna değindi ( inanmayan yada doğru bulmayanlar olabilir saygı duyarım ben elimden geldiğince ALLAH inancını ahiret inancını sağlam tutmaya çalışan biriyim )
Sabır imtihanındasın sabretmen gereken noktadasın eşinle aynı imtihandasınız ama ikinizin sınavı farklı dedi sen ALLAH rızası için bebeği babasına söyle devam etme yoluna git yine sıkıntı yaşarsanız da nasip bu işler boşanmayı o zaman düşünürsün hamilelik sürecinde boşanma çok sıkıntılı olur belki de sabrının sonu selamet. Sen ALLAH rızası için elinden geleni yap dedi. Sonucu akşamına eşime gösterdim ve bişey demedim. Bana esip gürleyen adam bi ayın sonunda yelkenleri suya indirmiş karşımda boşanacak bi durumumuz yok yeni bi sayfa açalım ben seni seviyorum dedi vs vs konuştuk biraz.sonuç olarak devam ediyoruz içimde çok kırık var eskisi gibi sevmiyorum dokunup öpmek içimden gelmiyor kendimi kafesime tekrar sıkışmış gibi hissediyorum ama şunu biliyorum ki vicdanen yine rahatım.. RABBİM hepinizin hayatına yuvasına huzur versin