Kızımdaki takıntılar normal mi?

gnsss

Aktif Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
10 Nisan 2021
197
408
Kızım 17 aylık ve bazı yaptığı hareketler bizde soru işaretleri yaratıyor. Tecrübeli annelerin fikrini almak istiyorum. Biz mi farklı düşünüyoruz yoksa sizce de bu kadar kural takıntı fazla mı?

Öncelikle kızım 36+5te suyumun gelmesi nedeniyle erkenden sezeryan ile doğdu. Kalple ilgili ayrıntılı ulrtasonda bir teşhisi vardı o sebeple sadece gözlem nedeniyle herhangi bir işlem yapılmadan yogun bakımda bir hafta kaldı. İştahlı bir bebek değildi (süt alerjik) ama gelişimi hep ortalamalarda gitti.9 ayllıkken tutunarak 10 aylıkken kendi başına yürümeye başladı. Şuanda doğru telafuz yaklaşık 20 kelimesi var ayrıca uydurma kelimeleri var kuş'a tırsss kilide digit gibi. kendi başına dökerekte olsa yemek yiyibiliyor bardakla içebiliyor (Ek gıda başlangıcından itibaren kendi yemesi için teşvik ettim mümkün olan her yiyeceği eline verdim) Komutları en başından beri uygulayan bir çocuk. Etrafımızda hiç başka çocuk yok hep eşim ben ve o varız. Ailelerimizde başka şehirde gelenimiz gidenimiz yoktur. Ancak buna rağmen 7. gün hastaneden taburcu olduk 8. gün dışarıda cafeye gittik ve kar kış çamur sıcak demeden hergün en kötü 2 günde br dışarı çıkarız. Yalnız bir aile olmamıza rağmen aşırı sosyal sevgi dolu bir çocuk gttiğimiz yer neresi olursa olsun gözüne birini kestirir kendini sevdirene kadar şebeklik yapar. Yada gider birinin önüne kollarını uzatarak al beni kucağına der güler sever eylenir. Herkese el sallar. Dışarıda bir bebek yada çocuk görsün hemen gider iletişim kurmaya çalışır. 15,5 aylıkken kendisi gitti klozetine çişini yaptı (13 ayllıkken falan oturmaya alışsın diye ona klozet aldım ben otururken oda geliyor kendi klozetine oturuyordu .. Ben bunu eğitim gibi düşünmedim daha kasların gelişimine var diye hala bez bağlıyorum ama aklına geldikçe tuvalete çağırıp klozetini gösterir bezini açarım kendi çişini yapar. yaz sonu duruma göre eğitime geçiş yapabilir)

Desteksiz yürümeye başladığı andan itibaren mesela mutfaktan birşeyi al babaya götür dediğim zaman hep götürür. Mesala sabah kahvaltı masasını o hazırlar ben mutfaktan kapları veririm o salonda masanın üstüne koyup yenisini almaya gelir. (Arada kase kapağını açıp ağzına peynir atar yada öğle yemeği zaman zamanı kaşıkları masa yerine oyun alanına götürüp oyuna daldığıda olur:) ) Bulaşık makinasının alt katını o boşaltır tabakları tek tek verir. Çamaşır makinasına çamaşırları atar bak bakayım orda burada kalmış eşyan varmı derim evi dolaşır dışarıda bulduğu kıyafeti varsa onlarıda getirir. çamaşır ve kurutma makinası düğmelerini basmak onun işidir. Detarjan koyacağım zaman kızım geri git tozu gelmesin derim kapıya çıkar bekler sonra gelir falan. Yada çöp konusu eğer altını değiştirdiysek bezini 3-4 aydır o atıyor. Ama attığı şey bezse tuvaletteki çöpe eğer attığı şey bezi harici birşey ise mutfaktaki çöpe atar bu onun koyduğu kuraldır bez banyoya atılacak nokta değiştiremiyorum. Yürümeye başladığı ilk zamanlar çekmeceleri açmak istedi ve 1-2 açtı üstüne tüm evi bebek güvenlik sistemi ile kililtler kenarlıklar düzenledim. Buralar açılmayacak dedim ama onada mutfakta boyuna uygun bir çekmece tahsis ettim (Parmakları sıkışmasın diye tam kapanmasını engelledim) mutfak oyuncakklarını oraya koydum. Gitti geldi kendi çekmecesini açtı kapadı oynadı diğer çekmecelere bir daha el sürmedi. Bir takıntımız böyle başladı biz kilidi açık unuttuğumuz zaman şahin gibi hemen görür digit digit (Kilit demek onun dilinde) diye işaret ederek veya yanında tutarak kapatana kadar başında bekler o kapanmadan rahat etmiyor.

Yada terlik ayağa giyilecek değil mi? O ayakttan asla çıkamaz gördüğü anda ıhh ıhh başlıyor tepinmeye uzanmışsın koltukta o an kalkıp giymezsen hemen alıp üstüne koyuyor giyene kadar ıhh ıhh. Yada onun hırkasını giydiriyordum önünü kapayalım üşüme diyordum. Şimdi biz üstümüzden çıkarmış olalım giy giy giy diye başında sürekli söylüyor. Giydin yetmez fermuarı kapanacak yoksa susmaz. Yada ben evden çalışıyorum salonda masanın bir kenarında bilgisayarım duruyor oldu ki oradan başka yere koyarsam o bilgisayar niye orada onun yeri burası herzamanki yerine koyana kadar ıhh ıhh.

Yada evden çıkacaz ben giyinmeye başladığım anda hemen ardiye odasının kapısına vurmaya başlıyor arabasını çıkaralım diye bekle diyorum yok o an yapılacak arabayı çıkarıyoruz bu sefer hemen dolabın kapağına vurmaya başlıyor açayımki ayakkabılarımı bana versin (yok bugün onu giymeyeceğim bunları giyeceğim diyor olmaz illa onun dediği olacak) sonra yukarı uzanıp montumu almamı işaret ediyor aldım mı o zaman şimdi telefonlar ve arabasına oturtma ama yok daha bitmedi hemen oradan bir işaret geliyor çanta hee hee tamam onuda taktık biter mi ıh ıhh hemen bir işaret daha anahtarlar. Bu düzen ve komutlar ilk başlarda hoştu aa bunu da mı öğrendin sen ama bir yerden sonra sıralı sekili bu ne oluyor insan. Yada yatacaz değilmi bana komutlar başlıyor çoraplarını çıkar emzik askımı çıkar biberonumu ver gözlüğünü çıkar ışığı kapat en son ayaklarını uzatır öp:)

Bu kadar kuralara ve düzene takıntılı olması bir gariplik var hissi veriyor.Bir de üstüne normalde düzgün yürür ama dans ederken parmak uçlarında hep ve kendi etrafından dönmeyi çok seviyor sürekli döner başı dönüp düştüğünde çok hoşuna gidiyor. Ama dönen birşeyleri izleme takıntısı falan yoktur.
Aile hekimine bu takıntılardan bahsettim otizm falan birşey olabilir mi diye karakteri bu bir sorunu yok dedi ama ikna olamadım sanırım. Bu tarz böyle takıntılı çocuğu olan var mıydı? Herşey normal mi seyretti? Yorumlarınızı yazarsanız çok mutlu olurum. Uzun oldu biraz kusura bakmayın:)
 
Otizmle iliskilendirecek bir durumu yok merak etmeyin. Aslında merak ettiğinizi sanmıyorum Gelişiminin normal olduğunu, hatta gayet öğrenmeye açık bir cimcime olduğunu biliyorsunuz. Kendinizin de rehber ebeveynligi iyi götürdüğünüzün farkındasınız. Sadece bu kuralciligini tanımlamaya ihtiyaç duymussunuz her bebekte gozlemlenebilir bir şey olmadığı için.

Bebeğiniz muhtemelen kuralcı, mükemmeliyetçi ve dominant bir karaktere sahip. Benim 5 yaşındaki kızıma benziyor. Tek çocuk ve zamanınız var, akıllı bir bidikla ilgilenmek de hoşunuza gidiyordur isteklerini karsiliyorsunuzdur çoğunlukla ama büyüdüğünde maalesef bu karakterle işler sarpa sarıyor. Benim kızım özellikle uysal çocuklara karşı son derece baskıcı davraniyor. Sürekli arkadaşlarına ne yapacaklarını söylüyor. Kendi sınırını koruyan çocukları bir süre sonra rahat bırakıp onlarla uzlasiyor hemen ama dediğim gibi bir iki dediğine tamam diyen, yonlendirilebilir çocukların çok üzgünüm kabusu oluyor. İstediğini yapmayan çocuklara bağırıyor, cezalar veriyor, oyun dışı ediyor falan. Öğretmeniyle konuşuyorum, arkadaşları etrafında toplaniyormus, kızım bir oyun kuruyormus, herkes istekle katiliyormus. Ama kızım çocukları sürekli sen o kurala uymadın, sana şunu şöyle yapmanı söylemiştim sen oynama, sen niye öyle yapıyorsun gibi bahanelerle sürekli sinirliyormus. Sonunda çocuklar kızımı terkedip kendileri oyun kuruyormus. Sonra da kızım tıpış tıpış onların oyununa katiliyormus. Yani lider olmak isterken figürana dönüşüyor keskin karakteri yüzünden. Ve eve geldiğinde bana diyor ki anne ben hep oyun kuruyorum ama arkadaşlarım hiç benim oyunuma katılmıyor, neden oyunuma katilmiyorlar? O kadar üzgün konuşuyor ki bunları derken. Sanırsınız dışlanan bir çocuk. Tabi ki kendi baskin yönlerinin farkında değil ve sonuç olarak çok üzülüyor. Ben kızımı buyuturken bu kontrolculugunu beslemedigimi düşünüyorum ama tek çocukken uğraşmak zor gelmediği için özellikle sınırlamak ya da söndürmek için de çaba göstermedim. Şimdi iki tane oldular. Oğlum kızıma hiç benzemiyor, kişisel sınırını da korur ama çok uzlaşmacı bir karakter. Kızım maalesef kardeşini de çok yıpratıyor.

Size tavsiyem, kızınız hırkayı giy diye tutturdugunda, usudugum zaman giyebilirim, şimdi giymek istemiyorum diyin ve işinize dönün. Ağlayabilir, kriz geçirebilir, kusebilir, duyarsız kalın. Ağlaman bitince istersen sarilabiliriz diye hatırlatın sadece. Beklediginizden uzun ağlarsa, onu hiç farketmiyor gibi yapmaya devam ederek bir oyun kurun, gelir katılır, yerde ilginç bir şey görmüş gibi eğilip aa bu karınca böyle ne taşıyor, yoksa mama mi arıyor gibi odaginı değiştireceği bir şey yapın. Reddedilmeye mutlaka alışması gerekiyor. Evet o öyle istiyor ama herkes öyle istemiyor olabilir, bunu mutlaka anlamalı. Anlamasının tek yolu da tutturdugunda bir iki kelimelik kısacık bir açıklamayla onu reddetmeniz. Tabi bu şuna da sebep olacak, "demek ki insanlar diğerleriyle aynı fikirde olmadığında onları reddedebilir" Yaşı geldiğinde sizi zevkle reddedecek. Sadece reddetmek için reddedecek. Çünkü bir şekilde herkesi kontrol etmek zorunda hissediyor bu karakterler. Ya evet dedirerek ya hayır diyip cezalandirarak.

Bunları sadece bur mesajinizdan hareketle yazdım, yüzde yuz yanılıyor da olabilirim. O yüzden durumunuza uygun buluyorsaniz tavsiyeleri gözardı etmeyin ama hic uyumlu bulmuyorsaniz da acaba kızım gerçekten böyle mi, ilerde gerçekten soyle olur mu endişelerine kapılmayın. Sağlıkla büyüsün.
 
Ay maşallah diye diye okudum.

Bende 36+5’te doğurdum ikizlerimi, 17 aylıklar. Sizin çocuğunuz gerçekten çok becerikli, otizm belirtileri daha farklı oluyor, sizin bebeğiniz otizm değildir bence
 
Çoğunu oğlumda yapıyor ve yapılmayanları yapılana kadar diretiyor. 17 aylık hiç takılmadım neden yapıyor diye öğreniyorlar öğrendikleri şeyleri bol bol uygulamayı uygulatmayı taklit etmeyi seviyorlar yapılmadığında kızıyorlar vs bence normal bir durum.
 
Ya eşim sürekli otistik bence deyip duruyor onun ilk evliliğinden bir kızı var onda böyle birşey yaşamadım ben diyor oradan başladık bu konuya hatta şuanda erken 2 yaşında bir psikoloğa götürelim dedi bende eğer birşey varsa erken teşhis önemlidir şimdiden mi gidelim dedim. Öncesinde sizlerinde fikrini almak istedim açıkcası. Ebeveynlik konusunda içgüdülerimle ilerlemeye çalışıyorum bazen netten açıp okuyorum umarım doğru ilerlerim. Aslında çok yoğun çalışan bir insanım ama elimden geldiğince kızımla ilgileniyorum ertelenecek bir işse erteleyip kızım uyuduğu zaman yapıyorum yeri geliyor kendimden ödün verip sabaha kadar çalışıyorum ama ilgimi eksik etmemeye çalışıyorum.
Evladının gün be gün geliştiğini büyüdüğünü görmek ona birşey katabilmeye çalışmak bir annenin en büyük mutluluğu tabi ki elimden geldiğince isteklerini karşılıyorum ama yeri geldiğinde hayır diyorum yada beklemeyi öğretmeye çalışıyorum. Bazen istediği birşeyi dediğiniz gibi şuanda olmayacağını anlatmaya çalışıyorum. Mesela 5 dk önce gözlük bezini almış gözlüğümü istiyordu silecekmiş şimdi temiz kızım kirlenince bende sana haber veririm dedim vermedim gözlüğümü kabul etti. Benim senin algısını geliştirmeye çalışıyorum. Mutfakta benimle vakit geçirmeyi çok seviyor yaptığım herşeye oda dahil olmak istiyor diye öğrenme kulesi aldım yoksa sürekli kucak istiyordu 2-3 saat mutfakta kulesinde zaman geçirir mutfak eşyalarıyla bunlar senin bunlarla oynayabilirsin ama bunlar benim dokunmayacaksın diyorum arada el uzanıyor ama benim onlar deyince kalıyor. Oyun oynerken mesela beklemeyi öğretmeye çalışıyorum. Cırt cırtlı kitabı sırayla cırtcırtlarla oynuyoruz. Arada el geliyor hayır bekle benim sıram elleyemezsin sonra hadi şimdi sıra sende yap diyorum.
Birde mesela bir takıntısı vardı evde 5 kedi var onlar gelip mama istiyor yerde mama tabağı gördüğü anda bağırır çağırır tabak yerden kalkana kadar durmazdı kedileri ezmeye çalışırdı. 2-3 haftadır bu böyle olmayacak dedim kedilere mama verme işini ona verdim şimdi tabak gördüğü zaman bağırmıyor ama şimdide kediler çekiyor kedi tok mama kasesini önüne koyuyor yesin diye yemeyince kızıyor eline mama alıp kedinin ağzına sokmaya çalışıyor kedi kaçınca mama tabağını yere döküyor. Bunu aşmaya çalışıyorum şimdi kedinin karnı tokmuş acıktığı zaman yer zorlayamayız diyorum bu nedenle mama dökülmeyecek diyorum toplamıyorum da geliyor başka birşey istiyor mamaları toplamadan olmaz diyorum gel beraber toplayalım diyorum sonra yapacağız diyorum inat ediyor ilk sonra uyum sağlıyor .Sonra kediler gelip miyavladığı zaman hadi bak şimdi acıkmış galiba mamalarını verelim diyorum gibi gibi aslında yönlendirmeye çalışıyorum. Ama yadıklarınızı okuduktan sonra daha da bilinçlendim ve dikkat edeceğim. Çok ama çok teşekkür ederim. Evlatlarınıza sevgiler
 
Maşallah oğlunuza açıkcası bu kadar düzen ve kurala alışık olmadığım için belkide bana fazla takıntı gibi geldi. Birde eşimin yorumları olunca acaba mı dedim sizlere danışmak istedim teşekkür ederim.
 
Şimdi merakla öğrendiklerini yapıyorlar ilerde inatla bekleneni yapmayacaklar derken gerçek kişilikleri ortaya cıkacak.
 
Ah ya. O kedilere zorla mama yedirme örneği var ya. Benim kızım herkese kedi muamelesi yapıyor, o kadar zorlanıyorum ki. Ona başkalarını kontrol edemeyeceğini anlatmaya çalışırken bu sefer de kızımı çok sinirlandirmis oluyorum, çünkü onun kişisel alanı çok geniş. Yani su anki halimle daha uyumlu bir çocuk olan oğlum için son derece özgürlükçü bir anne iken aynı şekilde davranmaya rağmen kızım için çok kısıtlayıcı olmuş oluyorum. Bunu yaşamak da yaşatmak da öyle zor ki anlatamam. Siz eğer kardes düşünüyorsanız -ki bence bu kadar baskın bir karakterin toplumsal hayata dahil olduğunda seven ve sevilebilen bir birey olabilmesi için 7 yaşından önce bir kardeşle yaşamayı öğrenmesi gerekiyor- çocuğunuzu mutlaka oyun gruplarına götürün. Başkalarının da sınırları ve hayırları olduğunu ne kadar erken öğrenirse o kadar iyi. Bir de her şeyinizi çocuğunuza vermeyin, biraz da size kalsın. Kardeş geldiğinde şu an tek başına sizden aldığını kardeşiyle paylaşmak zorunda kalacak ve bundan çok etkilenecek. Tabi ki her çocuk çok etkilenir bundan ama inanın anlattığınız karakter hem duygusal anlamda etkileniyor hem aşırı hircinlik, inat ve küçüğe şiddet olarak davranışlarına da yansıyor bu durum. Çok tatlı şeyler söylemek isterdim gerçekten ama aşırı iyimser olup da bir erken müdahale fırsatını tepmenize sebep olmak da istemedim.
 
Yok kardeş gibi bir düşüncem yok yaşta genç değil rabbim kızıma sağlık ömür versin dileyen isteyene de evlat duygusunu tattırsın. O açıdan zorlanmayacağım ama yanlız büyümenin vereceği belki şuanda aklıma gelmeyen başka konular olacaktır ve zorlayacaktır hakkımızda hayırlısı diyorum artık:) Şuanda bazen istediği olmadığı noktada hırcınlaşabiliyor dizginlemeye çalışıyorum kimseye vuramayacağını ısıramayacağını anlatmaya çalışıyorum oldu ki yaparsa kendimi geri çekiyorum oyun vs neyse bırakıyorum. Bugün iş yerinden talep geldi yarım gün kreşe verme konusu açıldı onu araştırmaya başladım şuanda belkide bizim için en iyisi bu olacak biraz dizginlenecek. Size çok teşekkür ederim tatlı şeyler değil gerçekleri ve olabilecek durumları öğrenmeye gerekirse ona göre yolumuzu çizmeye ihtiyacım vardı. Farklı bir ufuktan da bakmamı sağladınız teşekkür ederim.
 
Ay maşallah diye diye okudum.

Bende 36+5’te doğurdum ikizlerimi, 17 aylıklar. Sizin çocuğunuz gerçekten çok becerikli, otizm belirtileri daha farklı oluyor, sizin bebeğiniz otizm değildir bence
Kusura bakmayın mesajı atlamışım. Allah bağışlasın ikizlerinizi detaylı bilgim yok konu hakkında ama genel olarak bazı tavırlar düşündürmüştü. Gereğinden fazla pinpirik yaptım belkide. Ben tekine yetmeye çalışırken sizde 2 tane Allah kolaylık versin
 
Sizin ikizleriniz nasıllar?

Valla şimdi geniş kapsamlı bir soru bu ama oğlum laylaylom, baba diyor sadece bir haftadır konuşuyoruz, bir şeyler anlatıyor. Kızım anne,baba,Dayı,dede,havhav,pisi diyor ama söylediğim şeyleri tekrar edebiliyor, bir anda konuşacak diye düşünüyoruz mesela “gazete” desem ona benzer ses çıkarabiliyor, “Kaka yaptınız mı?” diye sorduğumda bezlerini gösteriyorlar. Yani şimdilik aklıma gelenler bunlar, elbette dahası var. Mesela biraz önce kızımdan yastık istedim, getirdi. Yerde kırıntı görse çöpü gösterip götürür, çamaşır görse kirli sepetine atar.
Ben açıkçası yaptıkları, yapamadıkları şeylere pek takılmıyorum, muhtemelen ikiz annesi olduğum için iki bebeğin gelişimlerinde oluşan farkları daha iyi bildiğim için.
 
Benimkiler nerdeyse 9 aylık ancak gelişimleri sanki geriden geliyor. Oğlum daha geri hatta kız da maalesef tembel yani ben biraz takıyorum galiba o yüzden ikiz annesi görünce sormak istiyorum elimde olmadan
 
Benimkiler nerdeyse 9 aylık ancak gelişimleri sanki geriden geliyor. Oğlum daha geri hatta kız da maalesef tembel yani ben biraz takıyorum galiba o yüzden ikiz annesi görünce sormak istiyorum elimde olmadan

Ay hiç öyle düşünmeyin, daha erken.
Erkek bebekler daha geriden geliyor. Benim oğlum yürümeye çalışırdı, kızım hep oturuyordu biz kuzumun geç yürüyeceğini düşünüyorduk. Bir gün mutfaktaydım, kızım bir anda 4-5 adım atıp yanıma geldi, o kadar şaşırdım ki. Ertesi gün oğlum yürüdü.
kızım hala pek hareket etmeyi sevmiyor oğlum kadar ama daha az hareketle daha çok şey yapıyor
 
Ya aynı benim kızım tembel hantal ama oğlandan daha çok şey yapıyor. Umarım ben de güzel gelişimlerini görürüm teşekkür ederim
 
Bebeğiniz son derece normal.Bu forumda herkese otizm diye diye artık delirttiler milleti.
 
Ya aynı benim kızım tembel hantal ama oğlandan daha çok şey yapıyor. Umarım ben de güzel gelişimlerini görürüm teşekkür ederim

İnşallah, rica ederim sormak istediğin bir şey olursa her zaman mesaj atabilirsin
 
Bunun bir versiyonu benim oğlum 5.5 yaştan selam veriyorum size 8 aylikken acik cekmece kapaklarini kapatarak basladi bu islere evde yerini bilmedigi hicbirsey yok çocuk odası mı düzen odasımı belli değil düzen takıntısı bendede var bu arada keskin kuralları var yapmazsa uyuyamaz vs. Beni yoran tek şey sacma sapan sorulari basladi sokkataki cicegi ellemistim elim sacima değdi bisey olur mu vs allah kolaylik versin benim ömrümden ömür gitti düzelmiyorda sizinki kadar inat durumu yok olmadıda ama bazen yapacak bisey yok inanin bunlar öğretmeyle olacak iş değil içinden geliyor eşimde bende aşırı mükemmelliyetci insanlariz ama esim de takinti boyutunda durumlar olabiliyor bazen kizim herkesin aksine gevşek ve rahat gorunuyor suan 13.5 aylik normal bebek inatliklari var sadece umarim oda eve 4. Manyak olarak gelmez
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…