Kızımda hiperaktiflik ve dürtüsellik şüphesi :((

empatizm .!.:

Son bir soru sorabilir miyim..çok konuşması varmıydı??

Genişletmek için tıkla...

valla çocukken vardı. çok fazla ve çok hızlı konuşurdu. en son 1 2 sene önce yine bir düğünde rastlaştık o kadar çok konuşmuyordu. ama aradaki yıllarda konuşması nasıldır çok bilmiyorum :)

souvvenir .!.:

Ya bak işte bu cümleye çok kızıyorum.
Ama malesef hepimizin başında bu şekilde birileri var.
Benim bu noktada tek dediğim laf "çocuğunuz olunca siz bu şekilde yaparsınız" veya çocuğu varsa da "siz öyle büyüttünüz herhalde" oluyor.

Eşimin halaları ile görüşmüyoruz bu yüzden.
Çocukları resmen "sustalı maymun" kıvamında istiyorlar.
Ama adı üzerinde "çocuk".
Hoplar, zıplar, koşar, durduğu yerde durmaz kısaca.
Bende farklısını istemem zaten.
Koltuk kenarında süs gibi duran çocuklar tamam iyi güzel olabilirde, benim mizacıma da ters açıkçası....

Benim çocuğum hoplar zıplar koşarda.
Doyasıya çocukluğunu yaşamalı zaten.

Ama hiperaktivite konusunu açıkçası ben de irdelemedim hiç.
Belki de irdelemeliyim veya bir pedagoga danışmalıyım.
Ben de bilemedim....

Genişletmek için tıkla...

Bu sorun bizde de var..mesela devamlı gelen bi kuzenim var, onun torunu sessiz biraz da kibirlilikten kimseyle konuşmaz.
Her geldiğinde kızıma kızıyor çok konuşuyorsun diye..bende kuzenime kızıyorum ama içimden
Peki çocuğunuz yatakda da kıpır kıpır mı?

-nemesis- .!.:

valla çocukken vardı. çok fazla ve çok hızlı konuşurdu. en son 1 2 sene önce yine bir düğünde rastlaştık o kadar çok konuşmuyordu. ama aradaki yıllarda konuşması nasıldır çok bilmiyorum :)

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim cevaplar için :)

souvvenir .!.:

D damdan daha fazla konu dışına çıkmak olmasın diye, arkadaşımızın konusuna yönelelim.
Ancak, ben de tek çocuğum, kardeşim olsun çok istedim zamanında ama olmadı.
O yüzden böyle kardeş konuları beni de aşıyor, algılamakta ve oğlumun hislerini anlamakta sorun yaşayabiliyorum.
Zamanla aşacağız sanırım herşeyi, fakat o 4 yaşındaki çocuğun ne dediğini ben de merak etmedim değil.

E empatizm Benimki de aynısını yapıyor biliyor musun?
Tanımadığı insanlar ile konuşuyor, mesela bizim mahallede bir kahve var, her gün orada geçerken herkese selam veriyor.
Hayırlı işler diyor.
Bir mağazaya gittiğimizde satış yapan kızlar ile diyaloğa giriyor.
Yüz buldukça karşı taraftan, daha da samimi davranıyor.
Bu beni çok korkutuyor mesela, yabancı olgusu yok gibi şu an.

Konuşurken bizimki de konudan konuya atlar.
Akşamları ben veya babasıyla uyumak ister hep.
Uyumadan önce en az 10-15 dk muhabbet eder.

Genişletmek için tıkla...

İşte bende istiyorum ki, yabancılarla hiç konuşmasın, sınırları bilsin.
Aynı bizimki de. öyle azıcık yüz buldumu sohbeti uzatıyor :)
İşte özellikle psikolog onu dedi, konudan konuya atlaması ve ellerini ayaklarını oynatmasıymış..
Ya bakıyorum cevaplara, sizin çocuklarda da varmış o tarz hareketler.
Bilemedim ya

empatizm .!.:

Evet yaşıtlar kızım 14 ocak doğumlu.
Bize gelenler genelde çocuksuz insanlar ve orta yaş üzeri haliyle kafaları götürmüyor

Peki Pelin sizin kızınızda da çok konuşma ve çok soru sorma varmı?
İşte okulda da hareketliymiş, öğretmeni yerine otur dediği zaman oturuyormuş, fakat zaman geçince tekrar kalkıyormuş.

Öğretmeniyle paylaştım bu durumu, hatta bi form verdim doldurması için,
Diyor ki, belki olabilir de olmayabilirde..bazı örnekler verdi, bi öğrencisi çok zekiymiş ondan hareketliymiş, çocuk okula başladığında hiç ders çalışmadan yüksek puanlar alırmış. Diğer örnek de yine bi öğrencisiymiş diyet yaparak hiperaktifliği düzelmiş.
Aynı şeyi kızım içinde söylüyor öğretmenimiz, çok zeki, çok konuşuyor, fakat bilip de konuşuyor diyor, bende diyorum ki, yok hocam size öyle geliyordur bana normal geliyor diyorum :) şimdi ki çocuklar zeki değiller mi sanki.. ay ne bilim ya :)

Şuan çok büyük bir borcun altındayım, o yüzden özele götüremiyorum.
Yinede merak ettim ücreti nasıl acaba o hastanenin?

Genişletmek için tıkla...

Evet cok konusuyor hic susmuyor, konusmuyor gibiyken bile agzi kipir kipir kendi kendine biseyler soyleyip duruyor.
Soru sorma konusunda da öyle, dun okuldan aldim eve gelene kadar daldan dala: kandaki beyaz hucreler ne ise yarar, apandisit neden patlar, ben senin karnina nasil girdim, gullerin hepsi neden ayni renk degil vs vs vs. Bi de inanilmaz bir gozlemci, okulda neler olup bitiyor bir bir anlatir, kendisiyle alakali olsun olmasin. Bütün arkadaslarinin hikayelerini biliyoruz bu sayede :)
Ustelik benimkinin biraz farkli durumlari da var, bunlara ragmen hic hiperaktiviteden vs suphelenilmedi. Ama dedigim gibi bizimki cok kuralci, okulda otur dendi mi otutur asla kalkmaz, arabaya binince emniyet kemerini takmadan arabanin calistirilmasina izin vermez gibi gibi.... tuhaf takintilari da olan bir cocuk, okul pedagogumuz hic sorun olabilecegini dusunmedi mesela. Cok da irdelememek lazim sanki... bu konularda biraz gelenekci miyim neyim :)
Bu arada hastanenin ucretini iyi bilmiyorum esimin ozel saglik sigortasi ve uskudar universitesiyle anlasmalari vardi dolayisiyla 70 tl gibi bisey odedik ama yuzde kaciydi bu, hic bilmiyorum.

empatizm .!.:

İşte bende istiyorum ki, yabancılarla hiç konuşmasın, sınırları bilsin.
Aynı bizimki de. öyle azıcık yüz buldumu sohbeti uzatıyor :)
İşte özellikle psikolog onu dedi, konudan konuya atlaması ve ellerini ayaklarını oynatmasıymış..
Ya bakıyorum cevaplara, sizin çocuklarda da varmış o tarz hareketler.
Bilemedim ya

Genişletmek için tıkla...

Ya dün misal pastaneye girdik.
Birşey istedi oğlum hadi alayım dedim, akşam yemek sonrası hep beraber yeriz.
Tanımadığı bir kadın yaklaştı, "ay senin saçların ne güzel, gözlerin de maşallah" dedi başını okşadı.
Hemen yanımdalar ama, bizimkinde de bir sıcak kanlılık...
"Bak bana annem ne aldı" diyerek oyuncağını poşetten çıkartmaya çalışıyor, çıkarttı da sonunda.
Kadına telefon geldi, kadın telefonda konuşuyor, yok bizimki illa o oyuncağı gözüne sokacak kadının.
Kadın ilgisini yitirdiği halde, insanların üzerine giderek, "neden bakmıyorsun" veya "ama sana söyledim"
"Anne beni duymadı" gibilerinden söylemleri olabiliyor...

Bunu cinsiyet ayırtetmeksizin, herkese yapabiliyor.
Laf atana aşırı bir muhabbet etme duygusu ile yaklaşıyor.
Zaten anlatacak çok şeyi var maşallah, herkesle bunu paylaşmaktan çekinmiyor.

Ben istiyorum ki, yabancı insanları bilsin.
Tanımadıkları ile fazla diyaloğa girmesin.
Onları benimseyici davranışlar göstermesin.

Ama tabii 3,5 - 4 yaşında bir çocuktan bahsediyoruz.
O kadar melek gibi ki içleri, doğal olarak kötülük nedir bilmiyorlar.
Aile içerisinde de kötülük görmeyince çocuk öğrenmediği şeyden neden korksun ki?
Değil mi? Diğer yandan da böyle düşünüyorum.
Hamd olsun başına birşey gelmedi, sanırım bazı şeyler malesef ki yaşanarak öğrenilebiliyor...

damdan .!.:

ama şimdi ben hala bir gariplik yok desem

bir kere baba travması var

şimdi de baba uzakta imiş ve o bunu anlamlandıramıyor

etraftan takdir bekliyor olabilir işte kadınlara uyumlusun vs vs diyerek ki kötü değil iyi şeyler demiş

"Bi ara çok afedersiniz evde burnunu karıştırıp bi yerlere sürüyormuş sonradan kendisi itiraf etti."

bu hiç anormal değil her çocuk yapar

anaokulu öğretmenleri neler neler anlatıyor hatta Gülse Birsel'in yazısı vardı kendi kızı ve çocukluğu hakkında bu konuda

seninle geçirdiği zaman yetmiyor işte ya da huzursuz oluyor belki de sen de gideceksin sanıyor o nedenle yatarken de seni yanında istiyor ki bu da bana hiç garip gelmedi

öpme, dokunma vs konusunda çok bir şey diyemem ama eksiklik hissediyor olabilir ya da o dokunsal sever

ben sevmem dokunmayı hatta öpmeyi vs vs

bazı anneler vardır akşam kreş çıkışında çocukları kırk yıl gurbette kalmış gibi öperler yahut sabah bırakırken de aynı sanki zindana bırakıyor gibi

ben hadi iyi eğlenceler der ve ayrılırım mesela

okul hayatını yazmamışsın yani öğretmeni bir şey diyor mu yoksa annem ilgileniyor dediğin hiç mi okula gitmiyor

bir de anneanne ile büyüdüğü için her dediğinin olmasına takılı olabilir

ha bu arada reyon vs düzeltmek de onun kalıpları var ve kimse o kalıptan çıkmasın, düzen bozulmasın vs vs istiyor

babasının gitmesine bağlayabiliriz bunu yine

konuşurken daldan dala atlamış

şimdi bu bir belirti demiş konunun uzmanı ama ortam nasıldı acaba

çocuk kendini belki çok rahat hissetti her şeyi anlatmak istedi, belki süre kısıtlaması var diye düşünüp her şeyi birden anlatmak istedi, belki o an onu bir şey rahatsız etti, çamaşırı-çorabı yahut karşıdakinin masasındaki eğik duran bir defter

bunlar çocuk ve çok rahat karşıya müdahale edemiyor o nedenle rahatsız olduğu şeye etki edemediği için birden anlatayım vs demiş olabilir

siz tıbbi olarak araştırtın tabii ama ben kızınızda baba ile yaşanan sıkıntı dışında bir sıkıntı olduğunu düşünmüyorum zira o hiperaktivite yahut dürtüsellik çok farklı

o çocukları hiçbir uzmanlığım olmadığı halde okul bahçesinde bile anlayabiliyorsun esasen

belki kızın hep birisine sarılırsa öperse vs ona iyi davranılacağı onun öpüleceği telkini iyi büyümüştür daha iyisi için çaba gösteriyordur

zira benim oğlum da yardımseverlik üzerine yetiştirilmiş kreşte

birine yardım etsin de ne olursa olsun

kendi umrunda olmaz bile

çenem çok düşmüşşş pardonnn

Genişletmek için tıkla...

Damdan'cım yoğunluktan dolayı cevap yazamadı.
Tek çocuk olmasına rağmen her dediğini, anneanne de bende yapmadık doğruyu yanlışı öğrensin diye, reyon düzeltme durumu da, annem çok düzenli ve bozulduğu zaman da sürekli söylenir :)
Belki annemi model almış olabilir.

3.5 yaşından beri kreşe gitti, şuan anaokulunda, öğretmeni ilk zamanlar işte çok hareketli ve çok konuşuyor, özellikle söz arasına girmesini söylüyordu, daha sonraları ben sordum şimdi nasıl diye, yine aynı ama sanırım ben alıştım dedi :)
Danışman psikoloğun verdiği bi form vardı onu öğretmende doldurdu, fakat kendisi izinde olduğu için daha alamadım.
Bu durumu öğretmenine anlattığımda, bazı örnekler verdi, bi öğrencisi hiperaktifliğini diyet yaparak düzeltmiş. Diğer örnek de çocuk çok zekiymiş ondan kaynaklıymış, çocuk okula başladığında okuldan şikayet almış fakat hiç ders çalışmadan yüksek notlar alırmış.

Öğretmeni kızımın da çok zeki olduğunu, bundan da kaynaklı olabileceğini, hatta 1. sınıfa çok çok hazır olduğunu ve neden vermediğimi sordu.
Bende akranlarıyla gitmesini istediğimi söyledim.
Zeka olarak tam anlayamıyorum..matematiğe ilgisi var ve basit çıkarma, toplama, problem çözme gibi sorular sorulsun istiyor. 4 yaşından beri 100 adetlik puzzle yapıyor, ay ne bilim ya şimdiki çocuklar zeki değiller mi zaten?

Babasıyla ilgili ilk zamanlar sıkıntılar oldu, ama şimdi olmadığını düşünüyorum, olsaydı bahsederdi.
Psikolog benim arkadaşım, kızımda tanıyor zaten, sanki sohbet edeceklermiş gibi odada görüşüldü, aynı zamanda diğer katta oyun odası da var, belki aklı oyun odasındaydı bilemiyorum...

İşte psikoloğun dediği konuşurken konudan konuya atlaması ve kıpır kıpır olmasıymış.

Hâlâ daha psikiyatriye götürmedim konum hemen taşındığı için hiç öneri alamadım maalesef

ben hala babanın uzaklığının büyük etken olduğunu düşünüyorum

benim eşim haftada bir gün eve gelmeyince çocuğun düzeni bozuluyor ki sizinki genelde yok

bir de okulda vs diğer çocukların babaları geliyorsa cidden çok bozuluyorlar

kıpır kıpır olmayanı mı var diyoruz ama işte uzman fark görüyor demek ki

bir de mesela bakış açısı farklı çocuklar var

oğlum "derste konuşulmaz, öğretmen ders anlatıyor, teneffüste biz konuşuruz, derste öğretmeni dinlemeliyiz" demişti bana ilkokula daha başlamadan

bunu ben öğretmedim, anaokulunda öğretmişler daha doğrusu o genel öğretilenlerden böyle bir kanıya varmış

"öğretmen ders anlatırken konuşulmaz"

şimdi bu çocuk derste sağı solu ile ilgilenmeyince pasif oluyor, herkes gülüyor o neden katılmıyor deniyor

çünkü o farklı düşünüyor ama tek tipleştirme alışkanlığımız onu garipsiyor yani olması gereken garip oluyor

çocuk pasifize oluyormuş kendini ifade edemiyormuş vs vs

ama çocuk kendini öğretmen tahtada ders anlatırken ifade etmemeli ki ona kendini ifade edeceği mecralar açılmalı

biraz evde okulculuk oynayıp okul ortamını gözlemlemeye çalış o öğretmen olsun sen öğrenci önce sana neler yapacağını vs anlatsın

sonra aile hikayesi anlattır

yani işte bir kız annesi ve babası varmış nereye gitmişler ne yapmışlar vs vs

mesela bir gün hikayeyi bir kız annesi ve babası diye başlat

bir gün bir kız ve ailesi de

yani kızın babayı ya da seni yerleştirsin hayatınıza

mesela nereye gitmek isterlermiş

ya da işte hikayeyi sen uydur bir çocuk varmış vs vs

gece uyumak istememişi sence neden gibi hikaye tamamlamaca yaptır

ha bunları değerlendiremeyebilirsin

esasen uzmanlar da benzer teknikler kullanıyor ama çocuk tanımadığı birine kolay dökülemiyor yahut bir doğru cevap arıyor yani hikayenin bir devamı var da onu bulmak istiyor sanıyor oysa hikayeyi kendi uyduracak

mesela aile resminde kim kimin yanında kendi ortada mı birine mi yakın

biliyorsun uzman falan değilim ama ben babası iş gereği uzak olan çocukların sıkıntı çektiğini düşünüyorum o da bunu kapatmak için farklı taktikler uyguluyor

bir de sen nasıl birisisin

mesela ben çok konuşur hızlı konuşur uzun ve gerekçeli cümleler kurarım

oğlum da buna benziyor tabii o küçükken cümleler saçma olmaya başlıyordu uzadıkça

çünkü o benden öyle görmüştü

çevre genişledikçe sıkıntı kalmadı

mesela bir grup öğretmen ilkokul 1. sınıfta muhabbet edecek vaktimiz olsa keşke diyordu

makul mantıklı konuşuyor sohbet edilebilir büyük gibi diyorlardı ama bir kısmı da pasif diyordu işte aynı çocuğa

bence biraz daha gözlemlemeye devam et kızını

royal23 .!.:

Kızım iki buçuk yaşında bende bu konuda araştırma yapıyordum. 1 buçuk ay önce doğum yaptım ve bu söylediklerinizin aynılarını yaşamaya başladık.

Kardeşini kıskanmıyor hiç diye düşünüyordum ama meğer içine atıyormuş yavrum.

Birde doğumdan 6 gün sonra eşim iş gereği şehir değiştirdi onuda iki haftada bir görüyoruz ilk başlarda sorun yokmuş gibiydi ama bir sorun sonrası ben babamı çok özledim artık gitmesin diye kriz geçirince onuda içine attığını farkettim.

Ve bu aralar geceleri oturup uyurken kendi kendine konuşmaya başladı.

Sürekli bir hırçınlık saç çekme vurma dikkat çekme yemek yeme konusunda problemler falan. Düzelecek insallah.

Demek istediğim sizinde çocuğunuz babasına olan özlemini belli etmesede bu şekilde patlak vermiş olabilir. Umarım atlatırsınız en kısa sürede sizde.

Genişletmek için tıkla...

Sizin ki daha çok küçük, dedikleriniz şartlardan dolayı oluyordur diye düşünüyorum.
Benim kızım 6 yaşını dolduracak neredeyse, acaba diyorum, tek çocuk olmasından dolayı da hep ilgiyi üstünde mi istiyor bilmiyorum
Güzel dilekleriniz için teşekkür ederim, umarım sizde sıkıntınızı atlatırsınız.

Burka .!.:

Profesör Özgür Yorbik, çocuk psikiyatristi ,özel muayene önerebilirim , ama psikiyatrik bir durum gibi gelmedi bana durumu.

Aygül Aydoğan oyun terapisti onu da önerebilirim , oyun oynayarak çocuğu çözümlüyor.

Genişletmek için tıkla...

Evet Özgür Yorbik'i netten okumuştum, fakat şuan borç ödüyorum, ancak devlet hastanesine götürebilirim.
İnşallah dediğiniz gibidir..ilaç almasını hiç istemiyorum
.

Kusura bakmayin ama neden bu kadar yikildiginizi anlamadim?? Siz cocugunuzu once bir oldugu gibi kabul ederseniz daha faydali olursunuz, hiperaktif bir cocuga ozurlu gibi muamele ederek siz garip gozuktunuz gozume kusura bakmayin

keryneia .!.:

Kusura bakmayin ama neden bu kadar yikildiginizi anlamadim?? Siz cocugunuzu once bir oldugu gibi kabul ederseniz daha faydali olursunuz, hiperaktif bir cocuga ozurlu gibi muamele ederek siz garip gozuktunuz gozume kusura bakmayin)

Genişletmek için tıkla...

En son yazdıklarınızla ilgili, düşünce şeklinizi sorgulamanızı öneriyorum...
Siz engeli veya rahatsızlığı olan insanlara "Özürlü" (eş anlamlısı defoludur) muamelesimi yapıyorsunuz???
Bakınız, hepimiz insanız, sadece farklılıklarımız var..iyi, kötü, mutlu, mutsuz, neşeli, neşesiz, vs..birde bunun yanında bedensel farklılıklarımız var, yürüyebilen, yürümeyebilen, kollarını kullanabilen veya kullanamayan, duyabilenler, duyamayabilenler (ben mesela az duyuyorum) ee ben şimdi defolu mu oluyorum :)
Lütfen beni yanlış anlamayın.. size kızgın değilim..bu düşünce kalıpları, bazı toplum öğretileri tarafından, çocukluktan beynimize yerleşirler ve o doğrultuda düşünür ve hareket ederiz.
Hani diyorum ya.. "beyin ayarlarınızla oynayın" işte tek yapmamız gereken, bakış açısını değiştirmek, çevremizdeki diğer insanlara nasıl "normal" davranıyorsak yine öyle davranmalıyız.

Konuya gelirsek :)
Evet o an yıkılmıştım..çünkü ilaçların yan etkilerini bildiğim için, ilaç almasını istemiyordum.
Umarım ilaçsız çözümünü buluruz.