- 2 Mart 2015
- 10.362
- 24.789
O zamanların aile zihniyetinde 'ortmenim bu kudurugun teki,eti senin kemiği benim'diye öğretmene teslim ediyorlardi cocugu,hele ki hem akran zorbaligina maruz kalıp hem de biraz daha hiperaktif bir cocuksaniz işiniz daha da zordu,öğretmen ,aileden aldığı yetkiyle ve hepsiyle ben mi uğraşcam vicdansizligiyla o çocuğu bir tokatla,sınıfın önünde rencide ederek canına okuyordu. Sonra okula gitmek istemeyen çocuklar,sosyal ilişkiler kuramayan cocuklar,kendinden küçüğü,zayıfı ezmeye çalışan ve gerçek gücün bu olduğuna inanan çocuklar toplumda. Suçlusu biziz,ailelerimiz. Parmaklarında cevtelin acısını hissedenler beni çok iyi anlamistirAkran zorbalığı.
Yıllarca benim de çektiğim şey ve asla uzaklaşamıyordum o kişiliklerden.
Tabi o zamanlar aileler o kadar bilinçli değil.
Çocuk ailede göremediği sevgiyi,ilgiyi belkide gördüğü sorunları yaşıtlarından çıkartıyor muhtemelen.
Okuyunca kendim aklıma geldim ve üzüldüm gerçekten.
Hiç kıyamam.