- 15 Ekim 2013
- 1.213
- 2.308
- 34
-
- Konu Sahibi Sardunya21
- #261
.Gitmemiş, banlanmış. Cevap yazanlara da agresif bir tutum sergiledi çünkü.
Dert beğenmiyor değiliz. Tavrını beğenmedik. Gerçekten derdi olanlara üzülüyoruz, empati yapıyoruz.
Bugün haber paylaştım. Çöpe atılmış yeni doğan bebek var. Anneliğin sorumluluğunu kaldıramayacak insanlar dünyaya çocuk getirmesin bir zahmet. Kendi kötü evliliği varsa, babasının ölümüyle baş edemiyorsa o çocuğu dünyaya getirmeyecek. Anneliğin hakkını veremiyorsa da buna yapabilecek birine teslim edecek. Çocuk üstüne mama döktü diye bağırmak nedir? Bir iki kez yaptım diyor. Benim kızım 21 aylık. Bir kahvaltı yapıyor. Arkasından 1 saat ben evi temizliyorum, kıyafetlerini yıkıyorum. Ama çocuğuma bağırmıyorum. Bu çocuk zamanla bazı yetileri elde edecek. Hiçbir çocuk ebeveyn stres topu değil. Böyle sorunlu yetişen çocukların sağlıklı olması mümkün mü?
Bu tür anne baba davranışları çocuklarda derin izler bırakıyor.Bunun yapmayın ve destek alın.Bu konuda kitap okuyunMerhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz
Bebeğini çöpe atan birinin zihniyetiyle aynı sizin bu düşünceniz. O bebeğini bakamayacağım ve de kimsenin haberi olmadan kurtulayım diye bıraktı ise siz de bir kadın öfke kontrolünü sağlayamıyor, çocuğuna bağırdı diye hemen anneliğin hakkını veremiyorsa yapabilecek birine versin diyorsunuz. Hanımefendi cani bir kimse değil belli ki. Yaşadığı acı deneyimlerin etkileri hala üstünde. Bunları aklı selim bir kimse ile konuşması içini dökmesi ve de aklı selim tavsiyeleri hayatında uygulamaya başlaması gerekir. Eşini boşayıp, çocuğu da esirgeme kurumuna verip delirmesi değil. Bunlar çözüm de değil bu hanımefendinin durumu için. Eşi höt dese zaten boşan ne işin var deniliyor. Kendi höt dese "Sen de anne misin?" deniliyor. Ne kadar kolaymış böyle bir zorlukta hemen bırak git her şeyi. Işte evladını bırakanla aynı zihniyet. Mücadele etme, terk et gitsin. Emzirmeyi bırakıp ilaç kullanması da bir tedavi değil. Uyuşturmaktan öte gitmeyen ilaçlar birinin davranışlarını mı tedavi edecek? Yan etkilerinde intihara meyil olan ilaçları tavsiye etmek ne kolay. Kadın da kendi tavrını beğenmiyor ki buraya yazıp tavsiye istemiş. Bazıları da eleştirip, yermekten hatta anneliğini aşağılamaktan öteye bir şey yazmamış. Zaten kadının ihtiyacı da buydu değil mi?Gitmemiş, banlanmış. Cevap yazanlara da agresif bir tutum sergiledi çünkü.
Dert beğenmiyor değiliz. Tavrını beğenmedik. Gerçekten derdi olanlara üzülüyoruz, empati yapıyoruz.
Bugün haber paylaştım. Çöpe atılmış yeni doğan bebek var. Anneliğin sorumluluğunu kaldıramayacak insanlar dünyaya çocuk getirmesin bir zahmet. Kendi kötü evliliği varsa, babasının ölümüyle baş edemiyorsa o çocuğu dünyaya getirmeyecek. Anneliğin hakkını veremiyorsa da buna yapabilecek birine teslim edecek. Çocuk üstüne mama döktü diye bağırmak nedir? Bir iki kez yaptım diyor. Benim kızım 21 aylık. Bir kahvaltı yapıyor. Arkasından 1 saat ben evi temizliyorum, kıyafetlerini yıkıyorum. Ama çocuğuma bağırmıyorum. Bu çocuk zamanla bazı yetileri elde edecek. Hiçbir çocuk ebeveyn stres topu değil. Böyle sorunlu yetişen çocukların sağlıklı olması mümkün mü?
Doktor musunuz?Emzirmeyi bırakıp ilaç kullanması da bir tedavi değil. Uyuşturmaktan öte gitmeyen ilaçlar birinin davranışlarını mı tedavi edecek?
Kusura bakmayın hiç kendimi frenlemeyeceğim, acımasızsınız falan diye de bizlere vicdan yaptırmaya çalışmayın, o çocuk sizin elinizde ziyan oluyor. Onu ziyan eden asıl sizsiniz. Boşanmaktan KENDİNİZ korkuyorsunuz ama o bebeği bahane ediyorsunuz.Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Vasat ötesi olan evliliğinizde ısrarla çocuk sahibi olmak isteyip bunun için neden uğraştınız??? Masum bir canlıyı böyle berbat bir ortamda dünyaya getirip, bir de her şeyin hıncını ondan mı çıkardınız??Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi.
Bir ilacın etkisini ya da yan etkilerini bilmek için doktor olmama gerek yok.Doktor musunuz?
Bir ilacı kullanmayın diyebilmeniz için doktor olmanız gerekiyor evet. Yan etkilerinden bahsetmekle kalmıyorsunuz çünkü. Ağrı kesicinin bile yan etkisi var ama ağrımız varken mecbur içiyoruz. Annem hastanede şu an, bi değerini düzeltmek için taktıkları serum kadının şekerini önce 500'e çıkarıp sonra 40'a düşürdü. Ama dengelenmesi gereken değer daha önemliydi, mecbur. Tıpta kar zarar dengesi gözetilir çünkü. Adamlar 6 sene tıp, 4 sene uzmanlık okusun, bizimkiler yattıkları yerden yan etkisi çok, kullanma yeaaaa desin. İyiymiş :)Bir ilacın etkisini ya da yan etkilerini bilmek için doktor olmama gerek yok.
Sizin gibi insanlar gerçekten insandaki enerjiyi emiyor.Emzirmeyi bırakıp ilaç kullanması da bir tedavi değil. Uyuşturmaktan öte gitmeyen ilaçlar birinin davranışlarını mı tedavi edecek?
Bazen olmayan şeyleri çok zorlamamak lazım. Çocuğunuz olmuyormuş zorlayıp tüp bebek yapmışsınız sanki çok kıymetini biliyor gibi. Benim de şuan 7 aylık kızım var bu yüzden çok sinirlendim size. Aynı süreçler bizde de var. Nasıl bağırıp aglatabilirsiniz çok ama çok sinirlendim daha o kadar küçük ki yavrucak kıyamam ona.Merhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz
7 aylık küçücük bebeği korkup ağlatacak şekilde bağırıyorsanız insan değil İĞRENÇ bir yaratıksınızMerhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz
Şu an pişman olman o küçücük bebeğe daha bu yaşta psikolojik şiddet uyguluyor olduğun gerçeğini değiştirmiyor. Kendini kandırma. Bebek doğurmaya karar verdiysen her türlü zorlukta ona en iyi şekilde bakman gerektiğinin bilincinde olarak o yola girmen gerekirdi. Şimdi yok kocam deli yok şu şöyle onun için psikolojim bozuldu diyerek boşuna vicdanını rahatlatmaya çalışma. Azıcık mantığın olsa ücretsiz psikologlar var devlet hastanelerinde oradan randevu almaya calısırdın. Ama belliki bahane üretici olarak özel psikolog pahalı deyip evde terör estiren psikopat olman daha çok işine gelmiş. Normalde kimseye bu şekilde yazmam ama gücün suçsuz bir bebeğe yetiyorsa, psikolojinin bozukluğunu bir bebekten çıkarıyorsan bu yazdıklarımdan da fazlasını hakeden birisin demektir. Keşke anne olmak bir teste tabi olsaYaptığımı savunmuyorum. Haketti , yaptım. Oh iyi olmuş da demedim melegime
Yaptigima pismanim dedim
Bu yazılanlar pahasına da aradan güzel çözümler buldum. Teşekkür ederim kendilerine
Yaklaş, ben de seni ellerinden öpmek istyrm
Halden anlamak bu kadar kolay ,
Anlamayana bir o kadar da zor.
Belli ki koni sahibisiniz. Banlanınca bu hesabınıza geçiş yaptınız galiba ?Bebeğini çöpe atan birinin zihniyetiyle aynı sizin bu düşünceniz. O bebeğini bakamayacağım ve de kimsenin haberi olmadan kurtulayım diye bıraktı ise siz de bir kadın öfke kontrolünü sağlayamıyor, çocuğuna bağırdı diye hemen anneliğin hakkını veremiyorsa yapabilecek birine versin diyorsunuz. Hanımefendi cani bir kimse değil belli ki. Yaşadığı acı deneyimlerin etkileri hala üstünde. Bunları aklı selim bir kimse ile konuşması içini dökmesi ve de aklı selim tavsiyeleri hayatında uygulamaya başlaması gerekir. Eşini boşayıp, çocuğu da esirgeme kurumuna verip delirmesi değil. Bunlar çözüm de değil bu hanımefendinin durumu için. Eşi höt dese zaten boşan ne işin var deniliyor. Kendi höt dese "Sen de anne misin?" deniliyor. Ne kadar kolaymış böyle bir zorlukta hemen bırak git her şeyi. Işte evladını bırakanla aynı zihniyet. Mücadele etme, terk et gitsin. Emzirmeyi bırakıp ilaç kullanması da bir tedavi değil. Uyuşturmaktan öte gitmeyen ilaçlar birinin davranışlarını mı tedavi edecek? Yan etkilerinde intihara meyil olan ilaçları tavsiye etmek ne kolay. Kadın da kendi tavrını beğenmiyor ki buraya yazıp tavsiye istemiş. Bazıları da eleştirip, yermekten hatta anneliğini aşağılamaktan öteye bir şey yazmamış. Zaten kadının ihtiyacı da buydu değil mi?
İnsanların bilir bilmez her sorun yaşayan kişiye psikiyatriste git ilaç kullan, antidepresan kullanmalısın demesine karşın antidepresanların kişiyi tedavi etmediğinden bahsediyorum. Kullanmamış bir insan değilim. Geçmiş zamanda ailemin baskısıyla kullandığım dönemler bende pek çok yan etki oluşturdu. En basitinden kullandıktan sonra oluşan kalp çarpıntısı, nefes darlığı, huzursuzluk durumları vs gibi. Böyle olunca tekrar gidiyorsun, doğru düzgün yüzüne bile bakılmadan ilacı değiştiriyor, dozunu değişiyor, veriyor reçeteyi eline gönderiyor. Bir kez değil bu yaşamışlığım. Ve de çevremde daha başka yan etkilere maruz kalanlar da mevcut. Bıraktım ve hasta olan düşüncelerimi değiştirdim hamdolsun. O insanın kafasındaki hastalıklı düşünceler değişmedikten sonra istediğini içsin. Hanımefendi kendi içindeki öfkesini yönetemiyor ve de bunu ufacık yavrusundan çıkartıyor. Esas öfkelendiği yavrusu değil. Yaşadığı olumsuzlukları tedavi edip yoluna devam edememiş, içinde büyütmüş. Bunlar akıtılmadan, bu kişiye ne yapması, nasıl yapması söylenmeden, doğru düzgün dinlenip de bir yol gösterilmeden kuru bir kullandığı antidepresanı faydalı bulmuyorum, bulmayacağım. Şartlar değişmedikten, kişi kendini değiştirmeye ve düzeltmeye karar vermedikten sonra 1 hap yutup da tedavi olacağına inanıyorsanız, inanmaya devam edebilirsiniz. Ve de çerez gibi kullanılan antidepresanların yan etkileri azımsanamayacak düzeydedir. Gerekmedikçe ilaç kullanmam, tavsiye de etmem.Sizin gibi insanlar gerçekten insandaki enerjiyi emiyor.Otrera dayanamayıp yazmış zaten. Kendisi psikiyatrist doktoru olacak Allah’ın izniyle. Bende bildiğim kadarıyla söyleyim. Bunu da bana çocuğumu kontrole götürdüğüm çok tanınan bir doktor söyledi. “Tıp kar-zarar dengesiyle hareket eder. Eğer bir tedavinin, ilacın karı yan etkisinden fazla ise uygulanır” dedi. Zaten bir rahatsızlığı, şikayeti olan insan doktora gider ve çözüm arar. Hele ki antidepresanlar için yazdığının şu yorum son derece yanıltıcı. Benim bir dönem kullandığım anti depresan muhakeme yapmamı sağlamıştı. Şu an panik atak için ilaç kullanıyorum. Yoksa kalbim ağzımda hissediyorum. Bilim denilen şey insanların hayatını kolaylaştırmak için var.
Tatlım sen önce paranoid şizofreni haline bir çare bul..olur mu? Ben olmayan bir hesaba aklınca ( ki olduğunu sanmıyorum) şüpheyle yaklasmissin ben diyeBelli ki koni sahibisiniz. Banlanınca bu hesabınıza geçiş yaptınız galiba ?
Ben en azından hatamı anlayıp vicdan azabı çektiğimi ifade ettimŞu an pişman olman o küçücük bebeğe daha bu yaşta psikolojik şiddet uyguluyor olduğun gerçeğini değiştirmiyor. Kendini kandırma. Bebek doğurmaya karar verdiysen her türlü zorlukta ona en iyi şekilde bakman gerektiğinin bilincinde olarak o yola girmen gerekirdi. Şimdi yok kocam deli yok şu şöyle onun için psikolojim bozuldu diyerek boşuna vicdanını rahatlatmaya çalışma. Azıcık mantığın olsa ücretsiz psikologlar var devlet hastanelerinde oradan randevu almaya calısırdın. Ama belliki bahane üretici olarak özel psikolog pahalı deyip evde terör estiren psikopat olman daha çok işine gelmiş. Normalde kimseye bu şekilde yazmam ama gücün suçsuz bir bebeğe yetiyorsa, psikolojinin bozukluğunu bir bebekten çıkarıyorsan bu yazdıklarımdan da fazlasını hakeden birisin demektir. Keşke anne olmak bir teste tabi olsa
Ben kredi çekmedim arkadaşım. Evime bir anda icra kağıdı geldi. Babamlqrdan baska ilde yasiyorum ben . 7 iş günü içinde ödenmesi diye. Ve o iş günün bitmesine 2 gun kala .Bankaya gidip kredi çekilirken hayat sigortası yapılıp yapılmadığını sormanız gerekirdi. Kamu bankaları mutlaka yapıyor.
Üzgünüm ama bütün borç size kalmış, parayı batıran abiniz neden ödemiyor? En azından yarısını ödesin taksitlerin. Babanız abinizin evliliğini düşünürken size yazık olmuş. En çok da 7 aylık masum bebek mağdur olmuş. Bu kadar maddi sıkıntı çeksem ben de patlarım ama o öfkenin muhatabı o bebek olmasın, abinizden çıkarın sinirinizi.
Psikolog denedimKonu sahibi gitmis ama mutsuz evliliginizi çocuğunuza yansitmaniz cok bencilce surekli bahaneniz var
Çok haklısın. Zor zamanlardan geçiyorum inanOnu siz istediniz bu yüzden dünyaya getirdiniz. Sebebi ne olursa olsun el kadar bebeğe bağırmaya hakkınız yok. Evliliğiniz sorunlu ise çocuğu bu evliliğe dahil etmemeliydiniz. Hadi olmuş bir kere. Benim etrafımdaki insanlar bir kayıp yaşadığında ailelerinin geri kalanına sımsıkı sarılıyor. Babanız sağ olsa annenize ve evladınıza böyle davranmanıza dayanabilir miydi? Hiç sanmıyorum. Anne baba olmak şu yeryüzünde olabilecek en zor şey. Çocuklar herşeyi yapar gün geçtikçe haretlenecek. Doğur dünyaya getir hayatını mahvet bu olmamalı annelik. Kendiniz için değil çocuk için silkelenip devam edin. Hayat devam ediyor. Ortada minicik bir bebek var. Dişinizi sıkın derin nefes alın ve yutkunup evladınıza ne yaparsa yapsın sevgi diliyle yaklaşın.
Ben sorunlu bir evlilik yaşadım. Boşandım. İki yaşında şuan oğlum. Birşey döktü filan diye çocuğuma bağırdığımı hatırlamıyorum. Normalde çok sabırlı biri değildim şuan beni tanıyan herkes çok şaşırıyor. Bazen çocuklar sınır zorlayabilir anne baba olmak buna dayanmak demektir. Sizin anne ve babanız da sizi böyle sabırla yetiştirdi.
Silkelenin kendimize gelin. En iyi ilacı da alsanız en lüks yerde de alsanız herşeyin düzelmesi yine sizin çabanıza bağlı ilaçlar iksir değil terapistler de sihirbaz değil bir anda herşey puff diye düzelmez. Kendinize sakinleşmek için zaman tanıyın. Birşey olduğunda bağırmadan önce yutkunun sonra derin bir nefes alın. Sakinleşene kadar tekrar edin. Kendi kendinizi sabır konusunda terbiye edince bu konuda rahatlayacaksınız. İnanıyorum..