- 23 Eylül 2023
- 3.441
- 21.328
-
- Konu Sahibi gulendam_34
- #101
Merhaba Arkadaşlar
Hep kurtulmak istediğim ama yapamadığım bir sorunum var. Özellikle büyük kızım hakkında eleştiri kaldıramamak..
Neden böyleyim çözemiyorum.. 18 yaş ve 8 yaşında iki tane dünya tatlısı kızlarım var.. Allah hepimizin çocuklarını bağışlasın.. Büyük kızım neredeyse 2 3 yaşından beri sinirli gergin zor bir karakterdi. Bazen sabırlı bazen sabırsızdım ona karşı.. İlkokul’ da maalesef çok akran zorbalığı gördü.. Bu zor halleri 11 12 yaşlarında ergenlikle iki katına çıktı.. 16 yaşından itibaren ilaç destekli yardım alıyor.. Çok şükür o günlerimiz bayağı geride kaldı.. Ama gelin görün ki aşırı tembel bir kız.. İçtiği su bardağını bile makineye koymaz.. Yatağını kapatmaz.. Her yemek yemesinde bulaşıkları atar gider.. Makineye kaldır diyeceksin illa.. Hadi evde bana nazı geçsin gittiğimiz hiçbir evde de yapmaz.. Bunları hallediyorum bir şekilde.. Aşırı kızsam da ben annesiyim sonra unutulup gidiyor.. Benim asıl sorunum birisi ufacık eleştirsin çok ama çok üzülüyorum tüm modum yerle bir..
Hele ben çalıştığım için onu büyüten babaannesi.. Bu aralar bizde ufacık bişey desin nasıl üzülüp sinirleniyorum hiç tahammülüm yok bişey denmesine.. Ki kendisini yani kv mi çok severim.. Aynı şekilde teyzesi de eleştirince başkası eleştirince de.
Kv sağolsun arkasından çok hareket yapar konuşur mesela şişirmek ister gibi.. Bikaç defa kızımın yüzüne bak babaannen böyle diyor diye tam yanında söyledim ama.. Az dikkat etse kv sonra yine.. Anca surat yaparsam duruyor.
Hep diyorlar takma arada başardığım da oluyor ama %80’inde takıyorum elimde değil.. Nasıl kurtulacağım bu hassasiyetten bilemiyorum..
teşekkür ederim cevap içinEv işlerine yardımcı olmaması garip gelmedi bana. Yani hayatındaki, karakterindeki tek sorun buysa daha doğrusu bu böyle "yapsa iyi olur, ama yapmasa da bir şey olmaz" tarzı bir şey bu. Herkes ev işine yatkın olacak diye bir şey yok. Yatağı toplamıyorsa, bırakın toplamayın. Ev işi bilmek/yapabilmek ne eğitimini ne iş hayatını ne özel hayatını etkiler.
Benim çevremde çok fazla ev işinin i'sinden anlamayan, ama iş hayatında ya da ev yaşamında çok mutlu olan kadınlar var.
O öyle çok geri kafalı bir düşünce yapısı, ev işinde yatağını toplamadı sorumluluk almıyor demek. Tabağını kaldırmadı, geleceği zor geçecek demek cahilce.
Toplamıyorsa, bardağı kaldırmıyorsa bırak naparsa yapsın. Bu onu hayata hazırlayacak bir ölçek değil.
teşekkür ederim cevap için
ama işte üzülüyorum ister istemez şehir dışı üniversiteye giderse ya beceremezse
bu hayatta bir anda anne babasız kalmakta var nasıl yapacak diyorum
birde elimde değil kızıyorum.. işten gelmişim mutfakta bulaşık var makineye bile koymuyor masalarda soda şişesi su bardağı vs..
el insaf diyorum
yok yok anlatamadım50 senelik ev hanımının evi her gün, dört dörtlük değil, ev bu dağılır, toplanır, yemek yapılır. Ben hiç üniversiteye şehir dışına gidenlerden ev işi yapamadım rahat edemedim lafını duymadım. Gerektiğinde yapacağını yapacak.
Kızın ev arkadaşın ya da hizmetçin değil. İşten geldiğinde mutfağı toplamasına gerek yok. Bu onun görevi işi değil. Öyle bir beklentin olması çok yanlış. Üstelik evde babası varsa o yapsın. Niye çocuktan bekliyorsunuz bunları? Bulaşık yıkamak, bulaşık suyuna ellerini sürmesi uğraşması mı onun işi? Keyifli basit şey mi? En fazla kendi tabağını kaldırır, sudan geçirir makineye koyar. Kız zaten daha lise öğrencisi. Üniversite okuyan 23 yaşındaki kişi değilki. Senin de beklentin fazla kızdan.
çok haklısınız nesil böyle maalesefBiz istesek de istemesek de kabul etsek de etmesek de şimdiki nesil bizim gibi değil. İleri de mecbur yapıcak kendi evi olundca da bulaşığı ortada bırakacak değil ya he bıraktı bu da onun sorunu . Ben de sevdiğim insanların eleştirilmesine hiç dayanamıyorum valla ben de olsam bozulurdum. Kızınız zaten destek alıyormus sorumluluklarının arttırılması konusunda nasıl yol izleyeceğinizi danışabilirsiniz. Bir de mesela aynı yaşta oğlunuz olsaydı sizin ve kayınvalidenizin bu beklentileriniz olacak mıydı yapmasa dert edecek miydiniz ? Sadece merak ettim
kızınızı savunmanız koruyup kollamanız gayet. insanlar da bu kadar konuşmasını etmesini yapmasınlar bi zahmet ne gerek var? ne kadar yakın olursa olsun insanlar ne konuştuğuna dikkat etmeli. ama gereksiz fazla hassasiyet gösterdiğinizden rahatsız olduğunuzu düşünerek bence kızınızın büyüdüğünü ve yetişkinliğe dahada yaklaştığını fark etmelsiniz. her zaman onu koruyamazsınız. böyle biri deyip devam etmelisiniz..Merhaba Arkadaşlar
Hep kurtulmak istediğim ama yapamadığım bir sorunum var. Özellikle büyük kızım hakkında eleştiri kaldıramamak..
Neden böyleyim çözemiyorum.. 18 yaş ve 8 yaşında iki tane dünya tatlısı kızlarım var.. Allah hepimizin çocuklarını bağışlasın.. Büyük kızım neredeyse 2 3 yaşından beri sinirli gergin zor bir karakterdi. Bazen sabırlı bazen sabırsızdım ona karşı.. İlkokul’ da maalesef çok akran zorbalığı gördü.. Bu zor halleri 11 12 yaşlarında ergenlikle iki katına çıktı.. 16 yaşından itibaren ilaç destekli yardım alıyor.. Çok şükür o günlerimiz bayağı geride kaldı.. Ama gelin görün ki aşırı tembel bir kız.. İçtiği su bardağını bile makineye koymaz.. Yatağını kapatmaz.. Her yemek yemesinde bulaşıkları atar gider.. Makineye kaldır diyeceksin illa.. Hadi evde bana nazı geçsin gittiğimiz hiçbir evde de yapmaz.. Bunları hallediyorum bir şekilde.. Aşırı kızsam da ben annesiyim sonra unutulup gidiyor.. Benim asıl sorunum birisi ufacık eleştirsin çok ama çok üzülüyorum tüm modum yerle bir..
Hele ben çalıştığım için onu büyüten babaannesi.. Bu aralar bizde ufacık bişey desin nasıl üzülüp sinirleniyorum hiç tahammülüm yok bişey denmesine.. Ki kendisini yani kv mi çok severim.. Aynı şekilde teyzesi de eleştirince başkası eleştirince de.
Kv sağolsun arkasından çok hareket yapar konuşur mesela şişirmek ister gibi.. Bikaç defa kızımın yüzüne bak babaannen böyle diyor diye tam yanında söyledim ama.. Az dikkat etse kv sonra yine.. Anca surat yaparsam duruyor.
Hep diyorlar takma arada başardığım da oluyor ama %80’inde takıyorum elimde değil.. Nasıl kurtulacağım bu hassasiyetten bilemiyorum..
sahip çıkıyorum zaten haksız laf söyletmem
ama kv arkasından konuşuyor dalga geçiyor işte
sıkıyorsa yüzüne söylese yaa.. yemiyor beni şişiriyor başarıyor da
beni üzen bu
haklısınızkızınızı savunmanız koruyup kollamanız gayet. insanlar da bu kadar konuşmasını etmesini yapmasınlar bi zahmet ne gerek var? ne kadar yakın olursa olsun insanlar ne konuştuğuna dikkat etmeli. ama gereksiz fazla hassasiyet gösterdiğinizden rahatsız olduğunuzu düşünerek bence kızınızın büyüdüğünü ve yetişkinliğe dahada yaklaştığını fark etmelsiniz. her zaman onu koruyamazsınız. böyle biri deyip devam etmelisiniz..
tabiki öyle de olabilirKonudaki sorun kızınızın iş yapmaması değil k.valide sorumluluk almayarak kötü polis olarak sizi seçmesi
Merhaba, ben de buna benzer bi ergenlik geçirmiştim. O yüzden size tavsiyem kızınızla konuşun, mesele tembellik değil aslında. Altta yatan sebebi bulduğunuzda ve ona göre davrandığınızda kızınızla daha çok yakınlaşacağınızı düşünüyorum. Maalesef ben de çok inatçı bir çocuktum, annem de alttan alırdı hep ama benimle konuşmadı. Yanlış anlaşılmasın annem o benim çok seviyorum onu o da beni çok seviyor biliyorum ama keşke konuşup daha yakın olsak bi arkadaş gibi... hassasiyetinize yorum yapamadım ama yazmak istedim. Çok fazla kendimi gördüm kızınızda o yüzden.Merhaba Arkadaşlar
Hep kurtulmak istediğim ama yapamadığım bir sorunum var. Özellikle büyük kızım hakkında eleştiri kaldıramamak..
Neden böyleyim çözemiyorum.. 18 yaş ve 8 yaşında iki tane dünya tatlısı kızlarım var.. Allah hepimizin çocuklarını bağışlasın.. Büyük kızım neredeyse 2 3 yaşından beri sinirli gergin zor bir karakterdi. Bazen sabırlı bazen sabırsızdım ona karşı.. İlkokul’ da maalesef çok akran zorbalığı gördü.. Bu zor halleri 11 12 yaşlarında ergenlikle iki katına çıktı.. 16 yaşından itibaren ilaç destekli yardım alıyor.. Çok şükür o günlerimiz bayağı geride kaldı.. Ama gelin görün ki aşırı tembel bir kız.. İçtiği su bardağını bile makineye koymaz.. Yatağını kapatmaz.. Her yemek yemesinde bulaşıkları atar gider.. Makineye kaldır diyeceksin illa.. Hadi evde bana nazı geçsin gittiğimiz hiçbir evde de yapmaz.. Bunları hallediyorum bir şekilde.. Aşırı kızsam da ben annesiyim sonra unutulup gidiyor.. Benim asıl sorunum birisi ufacık eleştirsin çok ama çok üzülüyorum tüm modum yerle bir..
Hele ben çalıştığım için onu büyüten babaannesi.. Bu aralar bizde ufacık bişey desin nasıl üzülüp sinirleniyorum hiç tahammülüm yok bişey denmesine.. Ki kendisini yani kv mi çok severim.. Aynı şekilde teyzesi de eleştirince başkası eleştirince de.
Kv sağolsun arkasından çok hareket yapar konuşur mesela şişirmek ister gibi.. Bikaç defa kızımın yüzüne bak babaannen böyle diyor diye tam yanında söyledim ama.. Az dikkat etse kv sonra yine.. Anca surat yaparsam duruyor.
Hep diyorlar takma arada başardığım da oluyor ama %80’inde takıyorum elimde değil.. Nasıl kurtulacağım bu hassasiyetten bilemiyorum..
Valla bende laf ettirmem ogullarim var biri niye böyle,niye hoş geldin demiyor,niye ders yapmıyor diyince kızıyorum kendi kararı ben takmıyorum sizde takmayın diyorum,ama evimizin icindeyken onlara hep ben okuturum sizi el üstünde tutarım herseyinize koşarım ama okumazsaniz kendi hayatinizi yakarsınız diyorum ve beni kalben uzerseniz umrumda olmazsınız onlar hayata bir kez geliyor ve eşimde bende birkez geliyoruz iyilikleri için her destekte bulunuruz ama hayatlarını kendileri yaşayacaklar beni şileni yavrum diye ağlayıp aramam diyorum. Bunu kendi çocuklarım biliyor kimseye onları ezdirmem ama kendimizide çocuklarıma ezdirmem herkes hayatını yaşayacak buna göre gelişmeleri lazım ömür boyu onlarla olmayacağız,ebeveyniz diye köle değilizMerhaba Arkadaşlar
Hep kurtulmak istediğim ama yapamadığım bir sorunum var. Özellikle büyük kızım hakkında eleştiri kaldıramamak..
Neden böyleyim çözemiyorum.. 18 yaş ve 8 yaşında iki tane dünya tatlısı kızlarım var.. Allah hepimizin çocuklarını bağışlasın.. Büyük kızım neredeyse 2 3 yaşından beri sinirli gergin zor bir karakterdi. Bazen sabırlı bazen sabırsızdım ona karşı.. İlkokul’ da maalesef çok akran zorbalığı gördü.. Bu zor halleri 11 12 yaşlarında ergenlikle iki katına çıktı.. 16 yaşından itibaren ilaç destekli yardım alıyor.. Çok şükür o günlerimiz bayağı geride kaldı.. Ama gelin görün ki aşırı tembel bir kız.. İçtiği su bardağını bile makineye koymaz.. Yatağını kapatmaz.. Her yemek yemesinde bulaşıkları atar gider.. Makineye kaldır diyeceksin illa.. Hadi evde bana nazı geçsin gittiğimiz hiçbir evde de yapmaz.. Bunları hallediyorum bir şekilde.. Aşırı kızsam da ben annesiyim sonra unutulup gidiyor.. Benim asıl sorunum birisi ufacık eleştirsin çok ama çok üzülüyorum tüm modum yerle bir..
Hele ben çalıştığım için onu büyüten babaannesi.. Bu aralar bizde ufacık bişey desin nasıl üzülüp sinirleniyorum hiç tahammülüm yok bişey denmesine.. Ki kendisini yani kv mi çok severim.. Aynı şekilde teyzesi de eleştirince başkası eleştirince de.
Kv sağolsun arkasından çok hareket yapar konuşur mesela şişirmek ister gibi.. Bikaç defa kızımın yüzüne bak babaannen böyle diyor diye tam yanında söyledim ama.. Az dikkat etse kv sonra yine.. Anca surat yaparsam duruyor.
Hep diyorlar takma arada başardığım da oluyor ama %80’inde takıyorum elimde değil.. Nasıl kurtulacağım bu hassasiyetten bilemiyorum..
teşekkür ederim yorumunuz içinMerhaba, ben de buna benzer bi ergenlik geçirmiştim. O yüzden size tavsiyem kızınızla konuşun, mesele tembellik değil aslında. Altta yatan sebebi bulduğunuzda ve ona göre davrandığınızda kızınızla daha çok yakınlaşacağınızı düşünüyorum. Maalesef ben de çok inatçı bir çocuktum, annem de alttan alırdı hep ama benimle konuşmadı. Yanlış anlaşılmasın annem o benim çok seviyorum onu o da beni çok seviyor biliyorum ama keşke konuşup daha yakın olsak bi arkadaş gibi... hassasiyetinize yorum yapamadım ama yazmak istedim. Çok fazla kendimi gördüm kızınızda o yüzden.
ne güzel dediniz ebeveyniz köle değilizValla bende laf ettirmem ogullarim var biri niye böyle,niye hoş geldin demiyor,niye ders yapmıyor diyince kızıyorum kendi kararı ben takmıyorum sizde takmayın diyorum,ama evimizin icindeyken onlara hep ben okuturum sizi el üstünde tutarım herseyinize koşarım ama okumazsaniz kendi hayatinizi yakarsınız diyorum ve beni kalben uzerseniz umrumda olmazsınız onlar hayata bir kez geliyor ve eşimde bende birkez geliyoruz iyilikleri için her destekte bulunuruz ama hayatlarını kendileri yaşayacaklar beni şileni yavrum diye ağlayıp aramam diyorum. Bunu kendi çocuklarım biliyor kimseye onları ezdirmem ama kendimizide çocuklarıma ezdirmem herkes hayatını yaşayacak buna göre gelişmeleri lazım ömür boyu onlarla olmayacağız,ebeveyniz diye köle değiliz
Söylenenleri takma kendi bilir deyip geçin ve gerçekten şuan cocuklar kendi biliyor hatta çok bilmiş havasında hepsi sorununuz varsa onla konuşun de ve kızınıza gerçekten onun kölesi olmadığınızı hissettirin ben şimdiden söylüyorum Allah kötü birşey vermesin ama üniversiteye giden bu eve lütfen geri gelmesin diyorum evlenirmisiniz,ayrı evemi çıkarsınız bilmem ömur boyu 4 erkeğe yemek yapamam,sürekli kılları,kokmuş coraplarjni toplayamam,ayrıca benimde hayallerim var yapmak istediklerim var,çocuklarım yetişkin olup doğru karar verirlerse ne ala okuyup işlerini kurşunlar gezeceğim,tatillere gideceğim her şehirde yaşama hayalimiz var,karavan istiyoruz eşimle ins kısmet ve çocuklarım bunu gerçekten biliyor,biliyorlar ki biz kendimizi kurtarmazsak annem gözümüzün yaşına bakmaz...tabiki onlar benim canım kurban olurum ama şimdiden gözlerini korkutmazsak inanın hiç birşey umurlarinda olmuyorne güzel dediniz ebeveyniz köle değiliz
her zaman diyorum bende ömür boyu seninle olmayacağız kendi kendinize herşeyin hakkından gelmeniz lazım diye
bende ezdirmem kimselere ama biri laf söyledi mi üzülüyorum işte