Selam hanımlar.
Kızım 2.5 yaşında. Doğumundan itibaren maddi sıkıntı yaşıyoruz. (Tabi kızımıza bu yansımıyor. Ona her şeyin en iyisini sunmaya çabalıyoruz)
Ben doğum iznine çıktıktan sonra daha işe dönmedim çünkü kızıma bakacak kimsemiz yok.
Ben 1 yıl daha kızıma bakmak istiyordum. 3.5 yaş gibi kreş düşünüp iş bakacaktım. Bu arada da evden elimden geleni yapacaktım bir şeyler dikip satmak gibi.(Bugüne kadar o işe girişmedim çünkü kpss çalışıyordum)
Ben bu şekilde düşünürken çok mükemmel olmasa da iş teklifi geldi. Bizi ihya etmese de biraz nefes aldıracak bir teklif.
Kabul ettim işi ama o gün bugün hiç keyfim yok. Keşke eşime hiç söylemeden direkt reddetseydim diyorum şimdi de... Çünkü bu darboğaz onu da bunalttı ve iyi olacak diyor maddi anlamda... Kendisi de işinde ufak değişiklik yaptı ben işe gireceğim diye ve bu aylık 3 4 bin kayıp getirecek bize. Şimdi vazgeçtim de diyemiyorum.
Kafam çok karışık ve hiç mi hiç keyfim yok... Ben kızımı babasına bile sayılı emanet ettim bugüne kadar. Kimseye bırakmadım... Mesela parka götürürüm saniye gözümü ayırmam...
Eksik yazmış olabilirim. Kusura bakmayın lütfen..
Kızlar yorumlarınız her zamanki gibi çok çok iyi geldi. Kesinlikle çok daha iyiyim ve işe gireceğim ❤ İnanıyorum iyi olacak...
