sebepsiz yere beğenmedim atmak yasak yalnız .
kötü bir anlam barındırmayan yoruma beğenmedim atamazsınız
kardeşliğin güzel taraflarını ifade eden bi yoruma beğenmedim atmanız kurallara aykırı .
sebepsiz yere beğenmedim atmak yasak yalnız .Yorum yapmak zorunda değilim çünkü. İstediğim yorumu da beğenmemekte özgürüm.
konuya gelen en saçma yoruma harika bir cevap vermişsiniz :))O zaman boşanma gibi çocuğun hayatını derinden etkileyen büyük bir kararda da çocuğa sormak lazım. Ne de olsa çocuk iki evi olsun istemeyebilir.
konuya gelen en saçma yoruma harika bir cevap vermişsiniz :))
gerçekten şu sitede akıl tutulmasına maruz kalmış daha kaç yorum göreceğiz merak ediyorum
E doğrusu o.Kardes ıstıyo mu dıye cocuga sorulmazmıs
Ebeveyn kararı ebeveyne ait kalmalıymıs cocuk sınırı bılmelıymıs
Peki kardeşe abla veya abi ister misin diye sorulamıyor olması haksızlık değil mi ?Ben bu konularda çocukların da söz hakkı olması gerektiğine inanıyorum. Çünkü hauati birinci dereceden etkilenen sadece ebeveynler değil ilk çocukta oluyor. Ona verilecek ilgi ve imkanlar ister istemez ikiye bölünecek. Özellikle ilk yıllar bebek küçük olduğu için abla olan daha az ilgi görecek. Ben de çocukken annemlere kardeş istemediğimi söylemiştim. Etrafımdaki kardeşi olan kuzenim ve arkadaşlarımdan etkilenerek muhtemelen. Hala pişman değilim tek çocuk olduğuma
Bizim kiz da öyleydi. Kardesi yeni dogdugunda yanina bile yaklasmiyordu adeta igreniyordu dokunmuyordu bile.Merhaba arkadaşlar
Evlenmeden önce hep çok çocuk sahipli kalabalık bir aile olmaktı hayalim.Ama hem ülke şartları hem artık dünyanın gidişi bu fikrime engel oldu.
4 buçuk yaşına yaklaşan bir kızım var.Ve biz 2. çocuğumuz olsun hem onlar birbirine arkadaş hem de bizimde bir çocuğumuz daha olsun diye düşünmeye başladık.Her bakımdan artık hazırız.
Ama şöyle bir durum var ki bir yerde konu geçse ya da birisi annen bebek alsın dese kızım sürekli olarak ben tek olacağım kardeş istemiyorum annem bebek almayacak diyor.Bu fikrini hiç değiştirmiyor.Kızım üzülsün yara alsın istemiyorum ama sonucunda doğacak olan çocuk da onunla aynı haklara sahip olacak bu konuda söz hakkı vermeli miyim bilmiyorum.Kısacası acaba aranızda ilk çocuğu böyle düşünen sonra kabullenen var mi ?Sonrasında mutlu olur mu yoksa içine mi kapanır?Nasıl bir yol izlemeli tecrübeli annelerden fikir istiyorum.
Kardeşe böyle bir şey sorulabilmesi doğa koşullarına göre mümkün değil. Bir tarafa bu sorulamıyor diye diğer tarafa da sorulmasın mi? Biz zamanında çok eziyet çektik siz de çekin diyen yaşlılarınkiyle aynı mantık bu.Peki kardeşe abla veya abi ister misin diye sorulamıyor olması haksızlık değil mi ?
Sebep? Hak hukuk adalet diyen sizsinizKardeşe böyle bir şey sorulabilmesi doğa koşullarına göre mümkün değil. Bir tarafa bu sorulamıyor diye diğer tarafa da sorulmasın mi? Biz zamanında çok eziyet çektik siz de çekin diyen yaşlılarınkiyle aynı mantık bu.
4.5 yaşındaki çocuğun söylemini çok takmissiniz.Kardesi olunca belki fikri değişecek.Merhaba arkadaşlar
Evlenmeden önce hep çok çocuk sahipli kalabalık bir aile olmaktı hayalim.Ama hem ülke şartları hem artık dünyanın gidişi bu fikrime engel oldu.
4 buçuk yaşına yaklaşan bir kızım var.Ve biz 2. çocuğumuz olsun hem onlar birbirine arkadaş hem de bizimde bir çocuğumuz daha olsun diye düşünmeye başladık.Her bakımdan artık hazırız.
Ama şöyle bir durum var ki bir yerde konu geçse ya da birisi annen bebek alsın dese kızım sürekli olarak ben tek olacağım kardeş istemiyorum annem bebek almayacak diyor.Bu fikrini hiç değiştirmiyor.Kızım üzülsün yara alsın istemiyorum ama sonucunda doğacak olan çocuk da onunla aynı haklara sahip olacak bu konuda söz hakkı vermeli miyim bilmiyorum.Kısacası acaba aranızda ilk çocuğu böyle düşünen sonra kabullenen var mi ?Sonrasında mutlu olur mu yoksa içine mi kapanır?Nasıl bir yol izlemeli tecrübeli annelerden fikir istiyorum.
Merhaba benim oğlum da böyleydi. Hamile kaldıktan sonra yavaş yavaş bu fikre alıştırdık. Anne karnında bebek olsa seninle oynasa vs gibi şeyler söylemiştik sanırım şimdi hatırlamıyorum ama eşim de ben de arada laf arasında kardeşle ilgili şeyler söylüyorduk. Sonunda bir gün kardeş ister misin diye sorduğumuzda evet isterim deyince kardeşin olacak dedik karnımda dedik. 2-3 ayda kardeş fikrine alışmıştı. Alışınca söyledik. Hamilelik sürecinde de hep onunla konuştuk bebek hareketlerini hep ona gösterirdim. Bebek ne zaman doğacak vs diye heyecanlanırdı. Doğduğu zaman hastanede heyecandan elleri titriyordu. Ve daha sonrasında da hep çok sevdi (maşallah diyelimMerhaba arkadaşlar
Evlenmeden önce hep çok çocuk sahipli kalabalık bir aile olmaktı hayalim.Ama hem ülke şartları hem artık dünyanın gidişi bu fikrime engel oldu.
4 buçuk yaşına yaklaşan bir kızım var.Ve biz 2. çocuğumuz olsun hem onlar birbirine arkadaş hem de bizimde bir çocuğumuz daha olsun diye düşünmeye başladık.Her bakımdan artık hazırız.
Ama şöyle bir durum var ki bir yerde konu geçse ya da birisi annen bebek alsın dese kızım sürekli olarak ben tek olacağım kardeş istemiyorum annem bebek almayacak diyor.Bu fikrini hiç değiştirmiyor.Kızım üzülsün yara alsın istemiyorum ama sonucunda doğacak olan çocuk da onunla aynı haklara sahip olacak bu konuda söz hakkı vermeli miyim bilmiyorum.Kısacası acaba aranızda ilk çocuğu böyle düşünen sonra kabullenen var mi ?Sonrasında mutlu olur mu yoksa içine mi kapanır?Nasıl bir yol izlemeli tecrübeli annelerden fikir istiyorum.
Peki kardeşe abla veya abi ister misin diye sorulamıyor olması haksızlık değil mi ?
Evet öyle oluyor doğru hayatın gerçeği bu. Serengetideki aslan belgeselleri gibi düşün, değişmez yaniBu ve bunun gibi durumlar cidden haksızlık oluyor ikinciye. İlkini emzirirken onunla konuşur emsin diye evde turlaya turlaya gezerdim, ikinciyi emzirirken ilkinin ödevini yaptırıyorum.
Ben mesela çok sağlam istifçiyim. Araları tam 7 yaş ama ağız bezlerini bile atmamıştım, ikincinin resmen sadece 2 makine yeni çamaşırı çıktı. Öncekinden kalma da 6 makine vardı. Kıyafetleri bile ablanın eskileri. Zira büyüsün, oyuncaklarda da durum aynısı olacak. Muhtemelen çocuğa kendi seçip alana kadar mont falan bile almam gerekmeyecek.
Konunun maddiyatla asla ilgisi yok, ilkinde durumum iyiydi, bunda daha iyi.
Zaten ilkinin korkusuna karnımdayken severken bile çaktırmadan sevdik. Aman travma oluşmasın diye...
Ya hu doğum tarihini hatta saatini bile ilk çocuğun karnesine göre ayarladım ben. hatta öğretmeni erken verebilirim karnesini dedi, istemedi. Kendi doktorum sabah hastanede ol dedi, olamam dedim. Akşama kadar sezaryen için aç durup şekerimi düşürüp akşam girdim ameliyata.
İlk çocuğumu kucaktan indirmiyordum. Sırf bu yüzden doktor kızmıştı bana sal çocuğu yere koy diye. Bu otomatik ana kucağında yaşıyor şimdilik, ona da gelip geçerken ablası çarpıyor yanlışlıkla(?)
İlkini hala birine emanet edip çıkma alışkanlığımız pek yoktur, sepet gibi gezer yanımızda. Şu an küçüğü birilerine kitleyip büyüğü eylemeye devam ediyoruz. Bak bugün havuza gitmek istedi prenses, öpe öpe götüreceğiz çünkü öyle istedi. Mevsim, hastalık, yeni bebe falan asla gündem değil.
Lohusalık psikolojisiyle özellikle fark ettim valla, bayağı ezik büyüyor ikinciler.
Sorsa ister miydi, bilmiyorum. O yüzden sorulmasına gerek olmadığını düşünüyorum
anlamadım neyi kast ettiğinizi? Bir çocuğun geleceğiyle ilgili önemli bir kararı alırken çocuğa sormanın normal olduğunu düşünüyorum. Kardeş sahibi olmanın çocuğun hayatını etkilemeyeceğini düşünmüyorsunuz herhalde.Sebep? Hak hukuk adalet diyen sizsiniz
Sevmiyor musun kardeşini ?Bana 4 yaşındayken annem ve babam kardeşin olsun ister misin dediler. Hayır dedim
Israrla yaptılar
34 yaşındayım hala fikrim 30 sene öncesiyle aynı
Şimdi kızım var 5 yaşında
zaten ben anlattığım durumdan kaynaklı istemiyorum ama kızım da istemiyor.
Bilmiyorum yani çocuk diyip geçmeyin ben 30 sene önce gayet istemiyodum kardeş :)
Çocuğun aklıyla yada kararıyla hareket edilmez ki.. Aksi durum olsaydı 5 tane kardeş istiyorum deseydi o zaman da ona göre mi yapacaksınz.Merhaba arkadaşlar
Evlenmeden önce hep çok çocuk sahipli kalabalık bir aile olmaktı hayalim.Ama hem ülke şartları hem artık dünyanın gidişi bu fikrime engel oldu.
4 buçuk yaşına yaklaşan bir kızım var.Ve biz 2. çocuğumuz olsun hem onlar birbirine arkadaş hem de bizimde bir çocuğumuz daha olsun diye düşünmeye başladık.Her bakımdan artık hazırız.
Ama şöyle bir durum var ki bir yerde konu geçse ya da birisi annen bebek alsın dese kızım sürekli olarak ben tek olacağım kardeş istemiyorum annem bebek almayacak diyor.Bu fikrini hiç değiştirmiyor.Kızım üzülsün yara alsın istemiyorum ama sonucunda doğacak olan çocuk da onunla aynı haklara sahip olacak bu konuda söz hakkı vermeli miyim bilmiyorum.Kısacası acaba aranızda ilk çocuğu böyle düşünen sonra kabullenen var mi ?Sonrasında mutlu olur mu yoksa içine mi kapanır?Nasıl bir yol izlemeli tecrübeli annelerden fikir istiyorum.
yani nasıl diyeyim arkadaşlarım bana daha yakınSevmiyor musun kardeşini ?
Başınız sağolsun. Her ev de farklı bir hayat var. Mutluluklar dilerimyani nasıl diyeyim arkadaşlarım bana daha yakın
öyle çok bir paylaşımımız yok. aynı evde aynı anne baba tarafından büyütüldük büyük bir sıkıntımız olmadı aramızda
ama o benden 5 yaş küçük ve erkek olunca çocukken pek oyun oynamadık. büyüyünce de ben üniversiteye gittim, sonra evlendim, annemiz öldü, başka şehirlerde yaşıyoruz. hani o kardeşler ilerde birbirine büyük destek olacaklar olayı yok yani. ya da henüz olmadı. bana büyük çocuk olarak kardeş hep sorumluluk anlamına geliyormuş gibi düşünüyorum sanırım.
mesela aramızda 1-2 yaş olan bir kız kardeş/abla olsaydı farklı olabilirdik. Birbirimizin doğum gibi önemli anlarında destek olurduk. Ben böyle bir şey yaşayamadım, annem de hayatta olmayınca kızımın doğumunda, bakımında falan tek başımaydım. Kardeş olacaksa böyle zamanlarda olsa iyi olurdu
Bencede cocuk ne bilsin. Etraftaki dusuncesizler yuzunden kimbilir ne hayal etti de istemiyorum dedi. Annen bebek alacak deseler o yasta bende paylasmak istemezdim.Bu konuda ben biraz geri kafaliyim yatabi ki çocuk yara almasın psikolojisi etkilenmesin ama doguracagim çocuğun da kararını 4 yaşındaki bebe vermesin. Oyunların içinde kardeş fikrini alistirabilirsiniz. Oyun terapistinden yardım isteyebilirsiniz çok güzel çalışmalar yapiyorlar.
İnsanlar da inat eder gibi 4 yaşındaki çocuğa bak anne kardeş alacak , bebek alacak vs demesin sevgin bitecekmis gibi algılıyor çocuk.