Uzun süredir sayfayı takip ediyorum. Özellikle “bir derdim var” konu başlığı altındaki; olaylar, yorumlar, eleştiriler beni çok etkiliyor ve değer veriyorum. Ben de üye olup, kızım ile kendisinden 8 yaş küçük erkek arkadaşı hakkında görüşlerinizi almak istedim.
31 yaşında mühendislik eğitimi almış, iyi bir yerde çalışan bir kızım var. 4 sene önce, 3 yıllık erkek arkadaşı ile aileler birbirini tanıdıktan ve isteme yapıldıktan sonra ayrılmak zorunda kaldılar. Bu olay kızımı çok etkiledi “artık ben evlenmek istemiyorum”, “hem kendi kafama göre birini bulacağım hem de ailesini mi seçeceğim” şeklinde serzenişlerde bulundu.
Kızım bu ayrılık sonrası arkadaşları ile yaz tatiline gitti. Orada akşam oturdukları bir cafede, arkadaşlarıyla dertleşirken bu konuların açılması üzerine ağlamaya başlamış. İlerleyen saatlerde, orada çalışan ve şu an 23 yaşında olan bir çalışan kızıma 1 kap dondurma ile jest yapmış sonrasında da hep beraber oturup muhabbet etmişler. Kızım da bu çocuktan çok etkilenmiş ve arkadaşlarıyla yaz tatillerini 2 senedir aynı yerde yapmışlar, tatilleri kızım planlamış. Bu süreç içinde toplamda 20 gün yüz yüze görüşmüşlerdir. Onun dışında uzak mesafe ilişkisi olduğu için telefon ile iletişim kuruyorlar. Kızım bu çocuk ile ciddi olduklarını ve evlenmeyi düşündüğünü söyledi. Oysaki ben, geçici bir durum diye düşünüp pek ilgilenmemiştim. Zaten nasihat vermekten başka ne yapabilirim ki?
Tatile birlikte gittiği arkadaşlarından, çocukluk arkadaşı bana ulaşarak olayı anlatmıştı. Kızımın yanlış seçim yaptığını, kendi değerini hiç bilmediğini çocuğu da gördükleri ve yakıştıramadıklarından, vaz geçirmek için çok uğraştıklarını ancak başaramadıklarını söyledi. Artık onlar da tepkisiz kalmayı seçmişler belki de kızımı kaybetmemek için bilemiyorum.
Çocuk, 23 yaşında lise mezunu, turistik bir şehirde yaşıyor ve bir dondurmacıda çalışıyormuş. 2 yıllık elektronik teknikerliği eğitimi alıyormuş ancak başarısız olduğu için bırakmış. Şimdi de kızım istediği için üniversite diploması olsun diye açık öğretimde kayıtlı ama büyük bir ihtimal orayı da bırakacak.
Kızıma, çocuğu “niye zorladın” diye sorduğumda “sen pürüz çıkarma diye” cevap verdi. Oysaki yaşı gereği, artık kendi hayatından kendinin sorumlu olduğunu, seçimlerinde özgür olduğunu ama mümkünse yanlış seçim yapmaması gerektiğini her zaman kendisine söylemişimdir.
Bu noktada kendimden bahsetmem lazım sanki kızım bazı şeyleri bana inadına yapıyor. Ben 58 yaşında kamuda mühendis olarak çalışıyorum ve emekli olmak üzereyim. Benim eşim lise mezunu bu evliliğin mimarı üvey annemdir. Eşim ile ilk başlarda anlaşıyor gibiydik, ben kızıma hamile kalıp işten ayrıldığımda (o zamanlar özel sektörde çalışıyordum) adamın huyu değişti. “Senin diploman var da ne işe yarıyor, bak benim elime bakıyorsun” gibi sözler ile beni çok kırdı. İnsanı okuduğuna pişman edecek sözler sarf ederdi. Kızıma bakacak kimse olmadığı için 4 sene evde kaldım daha sonra sınavlara girerek bir kamu kurumuna girdim. Kızımın eğitim masrafları, ev kirası, faturalar gibi bütün ihtiyaçları ben karşıladım hala bütün yük benim üstümdedir. Eşim şu anda emekli sadece kendi ihtiyaçlarının bir kısmını karşılar. Kızım da bütün bunları bilir. Ona “ Kızlar annelerinin kaderini yaşarmış” atasözünü anımsatır, “sen benim gibi olma, kendini ezdirme, bundan sonraki hayatın en az bugünkü şartlarına eşit olmalı bugünü nü aratmamalı vs.” şeklinde nasihat veririm. Asla onun kötülüğünü istemem aksine kendi çocukluğumda, gençliğimde sahip olamadığım, yapmak isteyip de yapamadığım çok şeyi yapması için fedakârlığı yaparım.
Çok şükür, kızım güzel bir eğitim aldı, bir meslek sahibi oldu ve ayakları üzerinde durabiliyor, bundan sonra mümkün olduğunca doğru bir seçim yapsın ve mutlu bir yuva kursun istiyorum. Ama seçimine anlam veremiyorum, onun için endişeleniyorum. Şöyle ki;
Kızım çocuktan 8 yaş büyük. Eğitim durumu denk değil. Uzak ilişki olduğu için kızımın onu tam tanıyamadığına inanıyorum çünkü diğer erkek arkadaşları ile haftada 2-3 defa buluştuğunu hatırlıyorum. Dolayısıyla, eksilerini artılarını daha iyi görüyor, anlaşamadıkları noktaları tartışarak birbirlerini daha iyi tanıma imkanı buluyorlardı. Bu çocuk hakkında doğru dürüst bir şey bilmiyor, O ne derse ona inanıyor. Kızımın, çocuk hakkında bilgi alabileceği ortak arkadaşı bile yok.
Kızım ne yapmaya çalışıyor? Bu çocuk kendinden 8 yaş büyük kızdan ne bekliyor, neden kendi yaşıtı bir kız seçmiyor? Sizce sağlıklı bir ilişki olur mu? Boşuna mı endişeleniyorum sizlerin de fikirlerini almak istiyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
31 yaşında mühendislik eğitimi almış, iyi bir yerde çalışan bir kızım var. 4 sene önce, 3 yıllık erkek arkadaşı ile aileler birbirini tanıdıktan ve isteme yapıldıktan sonra ayrılmak zorunda kaldılar. Bu olay kızımı çok etkiledi “artık ben evlenmek istemiyorum”, “hem kendi kafama göre birini bulacağım hem de ailesini mi seçeceğim” şeklinde serzenişlerde bulundu.
Kızım bu ayrılık sonrası arkadaşları ile yaz tatiline gitti. Orada akşam oturdukları bir cafede, arkadaşlarıyla dertleşirken bu konuların açılması üzerine ağlamaya başlamış. İlerleyen saatlerde, orada çalışan ve şu an 23 yaşında olan bir çalışan kızıma 1 kap dondurma ile jest yapmış sonrasında da hep beraber oturup muhabbet etmişler. Kızım da bu çocuktan çok etkilenmiş ve arkadaşlarıyla yaz tatillerini 2 senedir aynı yerde yapmışlar, tatilleri kızım planlamış. Bu süreç içinde toplamda 20 gün yüz yüze görüşmüşlerdir. Onun dışında uzak mesafe ilişkisi olduğu için telefon ile iletişim kuruyorlar. Kızım bu çocuk ile ciddi olduklarını ve evlenmeyi düşündüğünü söyledi. Oysaki ben, geçici bir durum diye düşünüp pek ilgilenmemiştim. Zaten nasihat vermekten başka ne yapabilirim ki?
Tatile birlikte gittiği arkadaşlarından, çocukluk arkadaşı bana ulaşarak olayı anlatmıştı. Kızımın yanlış seçim yaptığını, kendi değerini hiç bilmediğini çocuğu da gördükleri ve yakıştıramadıklarından, vaz geçirmek için çok uğraştıklarını ancak başaramadıklarını söyledi. Artık onlar da tepkisiz kalmayı seçmişler belki de kızımı kaybetmemek için bilemiyorum.
Çocuk, 23 yaşında lise mezunu, turistik bir şehirde yaşıyor ve bir dondurmacıda çalışıyormuş. 2 yıllık elektronik teknikerliği eğitimi alıyormuş ancak başarısız olduğu için bırakmış. Şimdi de kızım istediği için üniversite diploması olsun diye açık öğretimde kayıtlı ama büyük bir ihtimal orayı da bırakacak.
Kızıma, çocuğu “niye zorladın” diye sorduğumda “sen pürüz çıkarma diye” cevap verdi. Oysaki yaşı gereği, artık kendi hayatından kendinin sorumlu olduğunu, seçimlerinde özgür olduğunu ama mümkünse yanlış seçim yapmaması gerektiğini her zaman kendisine söylemişimdir.
Bu noktada kendimden bahsetmem lazım sanki kızım bazı şeyleri bana inadına yapıyor. Ben 58 yaşında kamuda mühendis olarak çalışıyorum ve emekli olmak üzereyim. Benim eşim lise mezunu bu evliliğin mimarı üvey annemdir. Eşim ile ilk başlarda anlaşıyor gibiydik, ben kızıma hamile kalıp işten ayrıldığımda (o zamanlar özel sektörde çalışıyordum) adamın huyu değişti. “Senin diploman var da ne işe yarıyor, bak benim elime bakıyorsun” gibi sözler ile beni çok kırdı. İnsanı okuduğuna pişman edecek sözler sarf ederdi. Kızıma bakacak kimse olmadığı için 4 sene evde kaldım daha sonra sınavlara girerek bir kamu kurumuna girdim. Kızımın eğitim masrafları, ev kirası, faturalar gibi bütün ihtiyaçları ben karşıladım hala bütün yük benim üstümdedir. Eşim şu anda emekli sadece kendi ihtiyaçlarının bir kısmını karşılar. Kızım da bütün bunları bilir. Ona “ Kızlar annelerinin kaderini yaşarmış” atasözünü anımsatır, “sen benim gibi olma, kendini ezdirme, bundan sonraki hayatın en az bugünkü şartlarına eşit olmalı bugünü nü aratmamalı vs.” şeklinde nasihat veririm. Asla onun kötülüğünü istemem aksine kendi çocukluğumda, gençliğimde sahip olamadığım, yapmak isteyip de yapamadığım çok şeyi yapması için fedakârlığı yaparım.
Çok şükür, kızım güzel bir eğitim aldı, bir meslek sahibi oldu ve ayakları üzerinde durabiliyor, bundan sonra mümkün olduğunca doğru bir seçim yapsın ve mutlu bir yuva kursun istiyorum. Ama seçimine anlam veremiyorum, onun için endişeleniyorum. Şöyle ki;
Kızım çocuktan 8 yaş büyük. Eğitim durumu denk değil. Uzak ilişki olduğu için kızımın onu tam tanıyamadığına inanıyorum çünkü diğer erkek arkadaşları ile haftada 2-3 defa buluştuğunu hatırlıyorum. Dolayısıyla, eksilerini artılarını daha iyi görüyor, anlaşamadıkları noktaları tartışarak birbirlerini daha iyi tanıma imkanı buluyorlardı. Bu çocuk hakkında doğru dürüst bir şey bilmiyor, O ne derse ona inanıyor. Kızımın, çocuk hakkında bilgi alabileceği ortak arkadaşı bile yok.
Kızım ne yapmaya çalışıyor? Bu çocuk kendinden 8 yaş büyük kızdan ne bekliyor, neden kendi yaşıtı bir kız seçmiyor? Sizce sağlıklı bir ilişki olur mu? Boşuna mı endişeleniyorum sizlerin de fikirlerini almak istiyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
