İnsanlar -haklı olarak- bakış açınızı eleştirmiş, konuyu nerelere getirmişsiniz...
En başta "kadın olduğum ya da yaşım küçük olduğu için ciddiye alınmadığımı düşünüyorum" deseydiniz kimse eleştirmezdi. Çünkü hepimiz bu toplumda kadın olmanın zor olduğunu biliyoruz.
Ama "kız başıma, başımızda erkek olmadığı için, evin erkeği oldum" vs dediğinizde kadın olduğunuz için ciddiye alınmamanızı normalleştirmiş oluyorsunuz.
Siz üniversite okuyan, 21 yaşındaki gencecik bir kadın olarak "kız başıma, başımda erkek yok" derseniz, gelen usta da "bunların başında erkek yok, dolandırayım" der tabii, nesine şaşırdınız?
Yaşınız küçük ama çoğu insan o yaşta başka bir şehirde, ailesinden ayrı üniversite okuyor zaten. Süt kuzusu bir yaşta da değilsiniz yani.
Ben o yaştayken yalnız yaşıyordum ve her işimi de kendim hallediyordum.
Tabii ki "bunun yaşı küçük, kadın bu, aman zaten ufak tefek" deyip ciddiye almayanlar, kandırmaya çalışanlar oluyordu ama "erkek olsam bunlar olmazdı" diyerek sızlanmak aklıma gelmemişti hiç.
Bazen "Sen kim köpeksin de beni ciddiye almıyorsun? Senin ağzına mıçarım" diyordum ve mıçıyordum, bazen de dolandırılıyordum. İnsan böyle böyle büyüyor zaten.
Siz bu yaşa kadar okuduysanız, şu an üniversite okuyorsanız, yarın bir işe girip çalışacaksanız, bunun mimarı "kadın kısmı okumaz, çalışmaz" falan diye zırvalayan erkeklere "haklısın bey, ihihihi kız başıma nasıl okuyayım, elimin hamuruyla erkek işi yapamam" diyen kadınlar değil; "sen kim köpeksin, senin ağzına mıçarım" diyen kadınlardır, bunu da unutmayın.