- 24 Aralık 2020
- 16
- 19
- 3
- Konu Sahibi herseeyguzelolacak
- #1
Merhabalar değerli ablalarım, kardeşlerim. Sizlere bir konuda fikir danışmak istedim. Büyük ihtimalle bu konuda pek çok konu açılmıştır ama ben kendi içimdekileri dökmek adına bir daha yazıyorum. 24 yaşındayım 2 ay sonra 25 yaşında olacağım. 25e yaklaşmaktan mı yoksa ilk ilişkimin hüsranla sonuçlanıp canım gibi sevdiğim adamın bir kaç ay içinde nişanlanmasının verdiği umutsuzluk ve mutsuzluktan mı bilmiyorum ama bu aralar hayata karşı çok olumsuz düşünceler içine girmiş durumdayım. Hayatımın belki de en güzel yaşlarındayım ama bu yaşlarda geleceğe bakabileceğim, beni gerçekten seven, benim sevdiğim, bir derdim sıkıntım olduğunda korkmadan anlatabileceğim, heyecanlarımı mutluluklarımı paylaşabileceğim, birlikte hayaller kurup bunu gerçekleştirmek için çaba sarf edeceğim, kısaca hayat yolunda el ele yürüyebileceğim bana değer veren biri ne yazık ki yok. Güzellik göreli olsa da ben aynaya objektif bir şekilde baktığımda gayet güzel alımlı bir kız görüyorum. Üstelik bakımlıyım, zevkli bir insanım. Bunun dışında okumuş genel kültür birikimi olan, kendini geliştiren biriyim. Ayrıca becerikliyim, terbiyeliyim, sevmeyi bilen bir insanım. Yanlış anlaşılmasın sevilmek için bunlar gerekli demiyorum ama kendime dıştan baktığımda sevilmemem için bir sebep de bulamıyorum. Fakat bu yaşıma kadar doğru düzgün bir ilişkim olmadı. İlk olan da hüsranla sonuçlandı. Kötü bitmesi benden kaynaklı değildi. Onunla ilgili detaylara girmek istemiyorum. Çünkü o yoluna baktığı için ben de yoluma bakmak istiyorum. Ama gelin görün ki konuştuğum biri bile yok. Bir önceki ilişkimin bende açtığı yaralar tam kapanmadı ve ben bu yaşlarımda mutsuz hayat hevesi olmayan biri haline geldim. Çok şükür mesleğim elimde kimseye muhtaç değilim. Bu yaşta evlilik de istemiyorum ama birkaç yıl tanıyıp evliliğe geçmek istiyorum. Sırf evlenmek için sevmediğim biriyle de yaşım geçiyor diye aceleyle evlenmek istemiyorum. O yüzden de bu yaşlarda hayatımda sevip sevildiğim biri olursa en azından geleceğe umutla bakarım ve uygun zaman geldiğinde de işi evliliğe götürürüz diye düşünüyorum. Etrafımda yaşıtlarımın evlendiğini, nişanlandığını, en azından sevgilileri olduğunu gördükçe gıpta ediyorum. Biz bu hayata başkalarının mutluluğunu izlemeye mi gelmişiz diye düşünmeden edemiyorum. Bunu kıskançlık gibi algılamayın Allah herkese en güzelini nasip etsin ama bana niye nasip olmuyor diye sorgulamaya başladım. Buna kısmetsizlik diyebilir miyiz? İnançlı biriyim ve kısmet bağlanması diye bir şeye inanmıyorum ama yine de sanki üstümde bir şanssızlık nasipsizlik var gibi hissediyorum. Yıldız düşüklüğü diye bir şey duymuştum onunla da alakalı olabilir mi? Bu konuda çekim yasasına göre olumlu düşünmek ve beklenti içinde olmamak lazımmış diye duydum ama bunu da uygulamak, o ruh haline girmek çok da kolay olmuyor. Dua ediyorum inanıyorum ama genel anlamda çok mutsuzum. Çok uzun konuşmuşum kısaca bu tarz şeyler yaşayan var mı? Bu durumun bir sonu geliyor mu? Bunun için bir dua, esma vb bir şey var mı? Ya da tavsiyeleriniz neler genel anlamda? Vaktini ayırıp okuyan ve cevap veren herkese şimdiden teşekkür ederim.
(Dua edip sabretmekten başka yapacak birşey yok)
Ama öncesinde bir sevgililik dönemi olması da fena olmazdı. Tabiki bu sevgililik dönemini de Rabbimizin rızasına uygun yaşamak koşuluyla. Zaten bir kişi olsun tam olsun dedim hep. İnşallah dualarımız kabul olur :)
Yeni evlendim eşim büyük ihtimal kanser belki ölecek belki yaşayacak evlilik mutluluk getirmiyor 
