- 30 Ekim 2015
- 108
- 34
- 48
- Konu Sahibi Minikkelebegim15
-
- #1
Hayırlı aksamlar hanımlar . Biraz uzun olacak şimdiden belirteyim elimden geldiğince anlaşılır yazmaya çalışacağım.
Sağlık sebeplerimden kaynaklı erken doğum yaptım , gerçekten çok zorlu bi süreçti . Doğumla beraber başka bi amaliyat daha oldum . Bebeğim kuvoze girdi bir aya yakın kuvozde kaldı . Bebegimi görmeye gittiğimde o gün çıkışının yapılacağını öğrendim . Esim isteydi kaynanam benimle gelmişti hastaneye . O anda o kadar çok heycanlanmistim ki kapıda bebeğimi hazırlayıp vermelerini bekliyorum , hemşire çıktı tam bebegime uzandigim an kayınvalidem beni itip çocuğu almaya çalıştı tabi bende o anda ayni şekilde tepki verip bebeğimi aldım . Zaten herşey ondan sonra başladı ..
Eve geldik kaynanam bizde kalıyor kendisi öyle istedi sözde bana yardim etmek için kaliyor aksama kadar basımda , çocuğu bana ver sen is yap çocuğu bana ver yemek yap sürekli çocuğu benden alma derdinde .. Bir aya yakin cocugumdan ayrı kalmisim yemek temizlik tabiki de umrumda değil istediğim çocuğuma doya doya sarılmak .. Bebeğim kuvozde bibornla beslendiği için beni emmek istemiyordu israrla emzirmeye çalışıyordum bu sefer çocuğa işkence yapma, sütun yok iste emmek istemiyor , bos yere sagmaya ugrasiyosun gbi psikolojik baskı uygulamaya başladı. Gece bebegim aglasa koşa koşa odaya dalıyor vay bu çocuk niye agliyo , kesin kulağı agriyo kesin karni agriyo hadi hastaneye gidelim zaten bebek agliyo stresliyim yani bi sus annesiyim ben onun açıktı karni doyunca uyuyacak . zaten ihtiyacım olsa ben seni cagiririm ama laftan anlamıyor .
Esimle konuştuk ve kalmasına gerek olmadığına karar verip ona da durumu anlattık . zaten yakin oturuyoruz. Eve gitti gitmesine ama bu sefer sabah 9 dedimmi gelip aksama kadar oturuyor çocuğu ben emziriyim bak ben göğsümu vereyim benim göğsümu nasıl tutuyo gibi saçma cümleler kullanmaya başladı . bebeğim çok küçük doğdu daha ben onu öpmeye kiyamazken bi gun resmen yüzünü yaladigini gördüm ya hemen aldım tabiki de tepkimi de belli ettim .. Sabahtan aksama kadar bizde aksam eve gidince de aramaya başlıyor hadi gelin yemek yaptım hadi gelin çocuğu özledik esimle kavga ede ede gittik her gün 50 kere arıyordu gelin diye . en son kayinpderimle konuştum anlattım o zmndan beri kendide çok nadir geliyor bizde 10 15 günde bir gidiyoruz .
Ama sorun şu ki ben artik kadını görmeye tahammül edemiyorum her gorusmemizde saçma sapan konuşuyor ve herkes bu boyle dengesiz idare et diyorlar ama ben idare etmek istemiyorum .. Önceden çok sessiz kalıyodum simdi dayanamıyorum tartisiyorum bana diyoki ben çocuğu ( benim bebeğim için diyor ) kimseye güvenip emanet etmem de sana güveniyorum , anne neyse babannne odur .. En son akrabalar toplandığın da herkesin içinde bebeği ondan igreniyo o yüzden onu emmiyo dedi . kayinpderim de onun psikolojisi bozuk çocuğu kendi çocuğu saniyo hasta o sen ona bakma ,sinir olduğun şeyleri söyleme o inadina yapar diyor .
Hanımlar karisik dağınık yazmış olabilir çok doluyum kusura bakmayın lütfen.. Sizden yardim istediğim konu bebeğimi benden acayip derecede kıskanıyor kendi bebeği saniyo ben bu durumda onun yaptıklarına aman diyip gecmelimiyim ? Yoksa israrla cevabını vermelimiyim ? Gerçekten artik sinir hastası oldum bu kadın yüzünden .. Esin konunun neresinde diye sorarsanız uç ay boyunca annesini savunuyordu en son herşeyi anlatan annesinin tüm yaptıklarını en ince ayrıntısına kadar anlatan bi mesaj atıp evden gittim . sonra ozurlerle falan getirdi geri beni eve o zmndan beri arkamda destek oluyor ama annesiyle ne kadar konuşursa konussun annesi gerçekten laftan anlamiyo.. ( bunu da eklemedn gecemeyecegim bebeğimi severken büyüde dilini emeyim diye seviyo)
Sağlık sebeplerimden kaynaklı erken doğum yaptım , gerçekten çok zorlu bi süreçti . Doğumla beraber başka bi amaliyat daha oldum . Bebeğim kuvoze girdi bir aya yakın kuvozde kaldı . Bebegimi görmeye gittiğimde o gün çıkışının yapılacağını öğrendim . Esim isteydi kaynanam benimle gelmişti hastaneye . O anda o kadar çok heycanlanmistim ki kapıda bebeğimi hazırlayıp vermelerini bekliyorum , hemşire çıktı tam bebegime uzandigim an kayınvalidem beni itip çocuğu almaya çalıştı tabi bende o anda ayni şekilde tepki verip bebeğimi aldım . Zaten herşey ondan sonra başladı ..
Eve geldik kaynanam bizde kalıyor kendisi öyle istedi sözde bana yardim etmek için kaliyor aksama kadar basımda , çocuğu bana ver sen is yap çocuğu bana ver yemek yap sürekli çocuğu benden alma derdinde .. Bir aya yakin cocugumdan ayrı kalmisim yemek temizlik tabiki de umrumda değil istediğim çocuğuma doya doya sarılmak .. Bebeğim kuvozde bibornla beslendiği için beni emmek istemiyordu israrla emzirmeye çalışıyordum bu sefer çocuğa işkence yapma, sütun yok iste emmek istemiyor , bos yere sagmaya ugrasiyosun gbi psikolojik baskı uygulamaya başladı. Gece bebegim aglasa koşa koşa odaya dalıyor vay bu çocuk niye agliyo , kesin kulağı agriyo kesin karni agriyo hadi hastaneye gidelim zaten bebek agliyo stresliyim yani bi sus annesiyim ben onun açıktı karni doyunca uyuyacak . zaten ihtiyacım olsa ben seni cagiririm ama laftan anlamıyor .
Esimle konuştuk ve kalmasına gerek olmadığına karar verip ona da durumu anlattık . zaten yakin oturuyoruz. Eve gitti gitmesine ama bu sefer sabah 9 dedimmi gelip aksama kadar oturuyor çocuğu ben emziriyim bak ben göğsümu vereyim benim göğsümu nasıl tutuyo gibi saçma cümleler kullanmaya başladı . bebeğim çok küçük doğdu daha ben onu öpmeye kiyamazken bi gun resmen yüzünü yaladigini gördüm ya hemen aldım tabiki de tepkimi de belli ettim .. Sabahtan aksama kadar bizde aksam eve gidince de aramaya başlıyor hadi gelin yemek yaptım hadi gelin çocuğu özledik esimle kavga ede ede gittik her gün 50 kere arıyordu gelin diye . en son kayinpderimle konuştum anlattım o zmndan beri kendide çok nadir geliyor bizde 10 15 günde bir gidiyoruz .
Ama sorun şu ki ben artik kadını görmeye tahammül edemiyorum her gorusmemizde saçma sapan konuşuyor ve herkes bu boyle dengesiz idare et diyorlar ama ben idare etmek istemiyorum .. Önceden çok sessiz kalıyodum simdi dayanamıyorum tartisiyorum bana diyoki ben çocuğu ( benim bebeğim için diyor ) kimseye güvenip emanet etmem de sana güveniyorum , anne neyse babannne odur .. En son akrabalar toplandığın da herkesin içinde bebeği ondan igreniyo o yüzden onu emmiyo dedi . kayinpderim de onun psikolojisi bozuk çocuğu kendi çocuğu saniyo hasta o sen ona bakma ,sinir olduğun şeyleri söyleme o inadina yapar diyor .
Hanımlar karisik dağınık yazmış olabilir çok doluyum kusura bakmayın lütfen.. Sizden yardim istediğim konu bebeğimi benden acayip derecede kıskanıyor kendi bebeği saniyo ben bu durumda onun yaptıklarına aman diyip gecmelimiyim ? Yoksa israrla cevabını vermelimiyim ? Gerçekten artik sinir hastası oldum bu kadın yüzünden .. Esin konunun neresinde diye sorarsanız uç ay boyunca annesini savunuyordu en son herşeyi anlatan annesinin tüm yaptıklarını en ince ayrıntısına kadar anlatan bi mesaj atıp evden gittim . sonra ozurlerle falan getirdi geri beni eve o zmndan beri arkamda destek oluyor ama annesiyle ne kadar konuşursa konussun annesi gerçekten laftan anlamiyo.. ( bunu da eklemedn gecemeyecegim bebeğimi severken büyüde dilini emeyim diye seviyo)