Araf 23 - Dediler ki: "Ey Rabbimiz! Biz kendimize zulmettik, eğer bizi bağışlamaz ve bize rahmetinle muamele etmezsen muhakkak ziyana uğrayacaklardan oluruz!"
*****************“Rabbimiz, biz kendimize zulmettik (Senin bizi görmek istemediğin hallerde göründük)…”
Kendi siyahımla yüzleşmeden aklanmam mümkün değil demek ki. Kendimi gecede görmeden gün ışığı arzum gerçek olmayacak demek ki. Dünya kışına uğramadan cennet baharına duacı olamayacağım demek ki. Fanilik güzünü tatmadan ebediyetin sofrasına oturtulmamda hayır yok demek ki. Günahın kuyusunda ağlamadan, pişmanlığın zifirine uğramadan, utancın ateşinde pişmeden, Sana dönüşüm, Seni arayışım, Seni isteyişim, Sende kalışım sahih olmayacak demek ki.
****************“…eğer bize mağfiret etmezsen ve eğer bize merhamet etmezsen…”
Dilime emanet ettiğin, nefesime bahşettiğin, dudaklarıma yağdırdığın yağmur sözleri alarak geliyorum Sana. Hüznümün gecesine güneş diye gönderdiğin Söz'üne tutunarak varıyorum yakınlığına. Ümitsizliğimin soğuk toprağında tohum diye beklettiğin mahcubiyetimin tohumlarından çıkaracağın baharı özlüyorum her utancımda.
*****************************“…yoksa biz hüsrana uğrayanlardan oluruz.”
Ben kendimi zayi ettim, çünkü kendi emeğim değilim; kendi kıymetimi bilemem. Sen beni zayi etmezsin, çünkü Senin emeğinim ben; kıymet bilirsin. İsteten Sensin, istettiğine göre elbet vereceksin. Elbet vereceksin ki istememi istemektesin.