- 18 Mart 2013
- 3.800
- 12.253
- 363
- Konu Sahibi En buyuk kk
- #1
Merhaba arkadaşlar. 3 aya yaklaşan bir ilişkim var. Farklı şehirlerde yaşıyoruz ama uzun süre boyunca sürekli birbirimizin şehrine gidip geldik ve çok fazla vakit geçirdik. Bir hafta önce erkek arkadaşım 6-7 ay gibi bir süre için is için yurtdisina çıktı. Ben de 1 2 ay sonra ziyarete gideceğim diye planladık.
Tavsiye istediğim konu şu. Biz bir anda çok yakinlastik. Belki cicim ayları oldugu için abartıyor olabilirim ama onun yanındayken çok mutlu ve huzurluyum. Sürekli gülüyoruz. Derinlerde bir yerde çok fazla benzedigimizi hissediyorum. O bir şey söylüyor çok tanıdık geliyor ben bir şey söylüyorum o hemen anlıyor filan. İlk günden itibaren bir çekim hissettim ve daha da çoğalıyor o cekim. Şimdi sanki bir seneden beri hayatimda gibi geliyor.
Buna paralel olarak hemen gelecek hayalleri kurmaya başladık. Öyle plan şeklinde değil ama şu şu şehirde yasariz ben şu işi yaparım sen bu işi yaparsın ayni evde yaşarız evimizin surasini soyle dekore ederiz 3 sene sonra çocuğumuz olur ona söyle davranırız sabahları spor yaparız gibi biraz aslinda saçma ama çok da huzur veren hayaller. Kimseye bu konuştuklarımızı söylemiyorum çünkü çok erken bulmalarından ve yargilamalarindan korkuyorum. Ama bu şekilde konuşmaktan içten içe rahatsız değilim aksine bana çok doğal geliyor sanki başka türlü konuşamazmisim gibi geliyor. Yani üzerimde baski hissetmiyorum. Zaten hep 2-3 senede yapılacak planlar gibi tasarliyoruz. O sure içinde uzaktan ilişki yürüturuz dedik. Ama bu gerçekten zorluyor insanı. Yani telefonla konuşarak ilişki yürütmek, yıllık izin için sürekli asiri performans göstermek ki işler bitip yıllık izin alabileyim, uçak biletlerinin çok pahalı olması vs vs 1 seneden fazla katlanilacak konular değil bence...
Üzerimde hissettiğim asıl baskı işte bu. Isim sebebiyle yaşadığım şehri kısa vadede terk etmem mümkün değil. Onun da buraya gelmesi mümkün değil. Calistigim sektör de kurum da (insani yardım sektörü) hayat tarzı açısından evliliğe çok müsade eden bir yer değil. Hem çalışma saatleri uzun hem de is bulmak için surekli yer değiştirmek zorundasın. İyi bir yerlere gelmiş insanlara bakıyorum bekarlar veya eşleri kadın işi bırakıp onlarla gezmis durmuş. Calistigim kurumda beğenilen ve sevilen biriyim. Yedi senedir emek vererek iyi bir profil oluşturdum. Düşüncem 1 sene daha böyle devam edip akademi veya başka bir alana geçmek ama o zaman da her şeye yeniden başlarım gibi geliyor. Zaten alanım dışında ne iş bulabilirim onu da bilmiyorum. Bu belirsizlik yüzünden sevgilime bir şey diyemiyorum. Öte yandan acaba bunları düşünmek için çok mu erken? Acaba acele ederek hata mı yapıyorum? Kalbimin ve aklımın sesini nasıl orta yolda bulustururum?
(Not: temmuzda ben 34 o 40 olacağız)
Tavsiye istediğim konu şu. Biz bir anda çok yakinlastik. Belki cicim ayları oldugu için abartıyor olabilirim ama onun yanındayken çok mutlu ve huzurluyum. Sürekli gülüyoruz. Derinlerde bir yerde çok fazla benzedigimizi hissediyorum. O bir şey söylüyor çok tanıdık geliyor ben bir şey söylüyorum o hemen anlıyor filan. İlk günden itibaren bir çekim hissettim ve daha da çoğalıyor o cekim. Şimdi sanki bir seneden beri hayatimda gibi geliyor.
Buna paralel olarak hemen gelecek hayalleri kurmaya başladık. Öyle plan şeklinde değil ama şu şu şehirde yasariz ben şu işi yaparım sen bu işi yaparsın ayni evde yaşarız evimizin surasini soyle dekore ederiz 3 sene sonra çocuğumuz olur ona söyle davranırız sabahları spor yaparız gibi biraz aslinda saçma ama çok da huzur veren hayaller. Kimseye bu konuştuklarımızı söylemiyorum çünkü çok erken bulmalarından ve yargilamalarindan korkuyorum. Ama bu şekilde konuşmaktan içten içe rahatsız değilim aksine bana çok doğal geliyor sanki başka türlü konuşamazmisim gibi geliyor. Yani üzerimde baski hissetmiyorum. Zaten hep 2-3 senede yapılacak planlar gibi tasarliyoruz. O sure içinde uzaktan ilişki yürüturuz dedik. Ama bu gerçekten zorluyor insanı. Yani telefonla konuşarak ilişki yürütmek, yıllık izin için sürekli asiri performans göstermek ki işler bitip yıllık izin alabileyim, uçak biletlerinin çok pahalı olması vs vs 1 seneden fazla katlanilacak konular değil bence...
Üzerimde hissettiğim asıl baskı işte bu. Isim sebebiyle yaşadığım şehri kısa vadede terk etmem mümkün değil. Onun da buraya gelmesi mümkün değil. Calistigim sektör de kurum da (insani yardım sektörü) hayat tarzı açısından evliliğe çok müsade eden bir yer değil. Hem çalışma saatleri uzun hem de is bulmak için surekli yer değiştirmek zorundasın. İyi bir yerlere gelmiş insanlara bakıyorum bekarlar veya eşleri kadın işi bırakıp onlarla gezmis durmuş. Calistigim kurumda beğenilen ve sevilen biriyim. Yedi senedir emek vererek iyi bir profil oluşturdum. Düşüncem 1 sene daha böyle devam edip akademi veya başka bir alana geçmek ama o zaman da her şeye yeniden başlarım gibi geliyor. Zaten alanım dışında ne iş bulabilirim onu da bilmiyorum. Bu belirsizlik yüzünden sevgilime bir şey diyemiyorum. Öte yandan acaba bunları düşünmek için çok mu erken? Acaba acele ederek hata mı yapıyorum? Kalbimin ve aklımın sesini nasıl orta yolda bulustururum?
(Not: temmuzda ben 34 o 40 olacağız)
Son düzenleme:
fren.
Dediklerinizde çok haklısınız. Galiba yine kendi kendime endişe etmeye yer aradım ama nedense çok kafama takılmaya başlayan bir şey oldu.
Çok çok iyi bir mesleğe sahipsin ve değişik işler yapılan bir alanda çalışıyorsun ben olsam asla bırakmam. Ya ikinizin de iş bulacağı bir yere gidersiniz ya da karşı taraf sana ayak uydurur diyorum
Bu kadar emeği asla çöpe atmamalısın, nokta.
