- 4 Aralık 2010
- 3.375
- 6.061
- 35
Son durum,
Kayinvalidemler 20 gün kadar kaldıktan sonra gittiler. Birazda ben dedim doğumdan sonra daha çok ihtiyacım olur gidin dinlenin diye. Çok teşekkür ettim. Şükür birbirimizden memnun ayrıldık. Hatta gittikleri günden önceki akşam şalter atmış. Gitmeseler buz dolabı eriyip gidermiş. Ne hayırlı gelinim. :))
Teşekkür ediyorum.cevaplar için de..
Merhabalar...
34 haftalık ikizlere hamileyim. 10 günden fazla oldu kayınvalidem bize geldi. (Yakın bir şehirde yaşıyor)
Artık evin işlerini yapmakta gerçekten zorluk çekiyordum 30. Haftadan beri temizliğe haftada bir abla geliyor, annem de çok yakınımda oturuyor. Babamı yeni kaybettik, annemi yakinimiza taşıdık. Ben de sabahtan anneme gidiyordum, kahvaltıyı, oğlumun derslerini orada yapıyorduk. akşam eşimle eve donuyorduk, yemeği ya annem gönderir ya da eşim yapardı ben de ufak tefek bulaşık işlerini yapardım. Evim düzenli, temiz kalırdı. Çamaşır ütüyü eşimle birlikte yapardık.
Kayınvalidem çok iyi niyetli biri ama benim tam tersim. Düzeni hiç yoktur. Evim felaket halde, temizliğe abla gelmesine de izin vermedi, ben varken gelmesin dedi. Eşimle ablanın gelmesinden bir gün önce temizlik yaptılar ama temizlik bile kendini göstermedi düzen olmayınca
şimdi kayınvalidem var diye kahvalti, yemek işleri evde oluyor ve bütün ev havada, kayınvalidem kendince yazık yardımcı olduğunu sanıyor ama o geldiğinden beri o kadar yoruluyorum ki, yardımcı olduğunu sandığı için gitmeyi de düşünmüyor gibi...
Arada oruç tutuyor, bu sefer o yorulmasin oruçlu diye ben yapıyorum. Tezgahın önüne sandalye koyup iş yapıyorum o görmeden. Yapma diyor ama işte insanin annesi gibi olmuyor, düşünemiyor. Yapabildiğimi sanıyor. Eşim de yapamadigini söyle diyor e söylüyorum ama o hiç bir iş yapamadigimin farkında değil sanırım. Ya da hissettirmedim bilemiyorum.
Her gün anneme mutlaka gidiyorum çünkü yalnız kalsın istemiyorum. Bir iki kez annem de geldi, hastane çantası hazırladık. Ben hastane çantası için kayinvalidemi bekledim, ona da keyifli olur diye ama pişman oldum o günde ayrı yoruldum.
Bir de babamı yeni kaybetmisim haliyle arada duygulandıran şeyler oluyor ağlıyorum, ağlama sen hastasın diyor, (sanki hamilelik hastalık) babamla ilgili arkadaşlarının düzenlediği bir program vardı, anma gibi bir de bir hayır yapılmıştı, hayır yapanlara yaptıkları hayırla ilgili durumu bildirmek üzerine bir programdi. Haliyle, babamın nasıl biri olduğunu arkadaşları anlatırken, anılarından bahsederken ağladım. "Bak ağlayacaksan kapatalım."dedi. Deli etti beni. O kızgınlıkla "benim babam öldü babam, şimdi ağlamayacağım da ne zaman agliycam." Dedim. İçimden sen kimsin de kapatiyorsun ya dedim. Zaten programı yatak odamda bilgisari açmış kendi başıma izlemeye niyetim varken eşim geldi, sonra kayınvalidem geldi. Üçümüz oturup yatakta izledik. Bı düşünün görüntüyü. Acimdan birşey demek de istemedim o sırada.
Oğlumun dersleri de çok aksadı yanlış anlaşılsın istemiyorum ama annem üniversite mezunu, oğlum 1.sinif ona şiir ezberletiyor, okuma yaptiriyor, matematik çalışıyorlar vs. Kayınvalidem okuma yazma bilmiyor. Arada hadi öğret babaannene diye ders çalıştırıyoruz ama sürekli oyunları gıdıklama, boğuşma şeklinde aşırı sirmardi çocuk. Oğluma birşey diyorum kayınvalidem koşup yapıyor, eşimden birşey istiyorum, kayınvalidem zıplayıp yapıyor. Çıldırcam artık sana mı dedim niye kalkıyorsun, oğlunu mu yoruyorum diye düşünüyor anlamıyorum ki.
Daha bunun bebekler doğduktan sonrası da olacaktır. Evlerine gitsinler istiyorum. Kayınpederimin bir zararı yok. Oturur öyle sürekli. Kendi halinde. Ama eşimle bı film izleyelim dedik bir sürü şey dedi. Ne anlıyorsunuz bundan bilmem ne.
Eşime dedim, gitmek isterlerse kalmaları için ısrarcı olma diye. Ama şimdi onlarda bize faydalı olduklarını sanıyorlar. Bir eşimin isine yaradi zaten. İstediği her yemeği annesi ayila bayıla yapıyor. Eşime bayram düğün
Ben nasıl kırmadan gidin diyebilirim? İhtiyacımın olmadigini göstermek istedim bugün bulaşık ve çamaşır işini yapayim görsün lazım olmadigini dedim, canım çıktı. Karnım agridi.
Var mı aklına bir yol gelen? Oturup konuşayım mi? Ne diyeyim?
Kırmak asla istemiyorum asla. Eşim benim ailem için bir çok fedakarlık yapıyor, onları kendi ailesi gibi goruyor, kirmiyor. Her işlerine kosuyor. Babam bile eşimi kastederek ölsem gözüm arkada kalmaz demisti, gerçekten de öyle biridir eşim. Ben de onun ailesine karşı iyi olmak isterim her daim. Ama aynı evde kafayı yiycem artık.
Bebeklerin doğmasına az bir zaman kala evimin çocuğumun düzeni, benim psikolojim alt üst oldu resmen
Uzun oldu kusura bakmayın, çok dertlendim sanırım.
Şöyle bir durum da var,
Gelirlerken eşim getirdi. Ama onun arabasıyla ilgili sıkıntı vardı benim arabamla aynı gün gidip geldi toplamda git gel 6 saat yol yaptı ve alışık olmadığı araba olduğu için bir hafta beli tutuldu. Kayınvalidem de kimliğini getirmeyi unutmuş. Nerede olduğunu da hatırlamıyorum hiç dedi (O kadar dağınık olunca kimlikte evde kayboluyor demek ki) eşimde haliyle ben o yolu tekrar senin arabayla gidemem gözüm kesmiyor diyor belki otobüsle gidebilirler ama onu da şu hastalık zamanı diyemiyorum.
Kayinvalidemler 20 gün kadar kaldıktan sonra gittiler. Birazda ben dedim doğumdan sonra daha çok ihtiyacım olur gidin dinlenin diye. Çok teşekkür ettim. Şükür birbirimizden memnun ayrıldık. Hatta gittikleri günden önceki akşam şalter atmış. Gitmeseler buz dolabı eriyip gidermiş. Ne hayırlı gelinim. :))
Teşekkür ediyorum.cevaplar için de..
Merhabalar...
34 haftalık ikizlere hamileyim. 10 günden fazla oldu kayınvalidem bize geldi. (Yakın bir şehirde yaşıyor)
Artık evin işlerini yapmakta gerçekten zorluk çekiyordum 30. Haftadan beri temizliğe haftada bir abla geliyor, annem de çok yakınımda oturuyor. Babamı yeni kaybettik, annemi yakinimiza taşıdık. Ben de sabahtan anneme gidiyordum, kahvaltıyı, oğlumun derslerini orada yapıyorduk. akşam eşimle eve donuyorduk, yemeği ya annem gönderir ya da eşim yapardı ben de ufak tefek bulaşık işlerini yapardım. Evim düzenli, temiz kalırdı. Çamaşır ütüyü eşimle birlikte yapardık.
Kayınvalidem çok iyi niyetli biri ama benim tam tersim. Düzeni hiç yoktur. Evim felaket halde, temizliğe abla gelmesine de izin vermedi, ben varken gelmesin dedi. Eşimle ablanın gelmesinden bir gün önce temizlik yaptılar ama temizlik bile kendini göstermedi düzen olmayınca
şimdi kayınvalidem var diye kahvalti, yemek işleri evde oluyor ve bütün ev havada, kayınvalidem kendince yazık yardımcı olduğunu sanıyor ama o geldiğinden beri o kadar yoruluyorum ki, yardımcı olduğunu sandığı için gitmeyi de düşünmüyor gibi...Arada oruç tutuyor, bu sefer o yorulmasin oruçlu diye ben yapıyorum. Tezgahın önüne sandalye koyup iş yapıyorum o görmeden. Yapma diyor ama işte insanin annesi gibi olmuyor, düşünemiyor. Yapabildiğimi sanıyor. Eşim de yapamadigini söyle diyor e söylüyorum ama o hiç bir iş yapamadigimin farkında değil sanırım. Ya da hissettirmedim bilemiyorum.
Her gün anneme mutlaka gidiyorum çünkü yalnız kalsın istemiyorum. Bir iki kez annem de geldi, hastane çantası hazırladık. Ben hastane çantası için kayinvalidemi bekledim, ona da keyifli olur diye ama pişman oldum o günde ayrı yoruldum.
Bir de babamı yeni kaybetmisim haliyle arada duygulandıran şeyler oluyor ağlıyorum, ağlama sen hastasın diyor, (sanki hamilelik hastalık) babamla ilgili arkadaşlarının düzenlediği bir program vardı, anma gibi bir de bir hayır yapılmıştı, hayır yapanlara yaptıkları hayırla ilgili durumu bildirmek üzerine bir programdi. Haliyle, babamın nasıl biri olduğunu arkadaşları anlatırken, anılarından bahsederken ağladım. "Bak ağlayacaksan kapatalım."dedi. Deli etti beni. O kızgınlıkla "benim babam öldü babam, şimdi ağlamayacağım da ne zaman agliycam." Dedim. İçimden sen kimsin de kapatiyorsun ya dedim. Zaten programı yatak odamda bilgisari açmış kendi başıma izlemeye niyetim varken eşim geldi, sonra kayınvalidem geldi. Üçümüz oturup yatakta izledik. Bı düşünün görüntüyü. Acimdan birşey demek de istemedim o sırada.
Oğlumun dersleri de çok aksadı
yanlış anlaşılsın istemiyorum ama annem üniversite mezunu, oğlum 1.sinif ona şiir ezberletiyor, okuma yaptiriyor, matematik çalışıyorlar vs. Kayınvalidem okuma yazma bilmiyor. Arada hadi öğret babaannene diye ders çalıştırıyoruz ama sürekli oyunları gıdıklama, boğuşma şeklinde aşırı sirmardi çocuk. Oğluma birşey diyorum kayınvalidem koşup yapıyor, eşimden birşey istiyorum, kayınvalidem zıplayıp yapıyor. Çıldırcam artık sana mı dedim niye kalkıyorsun, oğlunu mu yoruyorum diye düşünüyor anlamıyorum ki.Daha bunun bebekler doğduktan sonrası da olacaktır. Evlerine gitsinler istiyorum. Kayınpederimin bir zararı yok. Oturur öyle sürekli. Kendi halinde. Ama eşimle bı film izleyelim dedik bir sürü şey dedi. Ne anlıyorsunuz bundan bilmem ne.
Eşime dedim, gitmek isterlerse kalmaları için ısrarcı olma diye. Ama şimdi onlarda bize faydalı olduklarını sanıyorlar. Bir eşimin isine yaradi zaten. İstediği her yemeği annesi ayila bayıla yapıyor. Eşime bayram düğün
Ben nasıl kırmadan gidin diyebilirim? İhtiyacımın olmadigini göstermek istedim bugün bulaşık ve çamaşır işini yapayim görsün lazım olmadigini dedim, canım çıktı. Karnım agridi.
Var mı aklına bir yol gelen? Oturup konuşayım mi? Ne diyeyim?
Kırmak asla istemiyorum asla. Eşim benim ailem için bir çok fedakarlık yapıyor, onları kendi ailesi gibi goruyor, kirmiyor. Her işlerine kosuyor. Babam bile eşimi kastederek ölsem gözüm arkada kalmaz demisti, gerçekten de öyle biridir eşim. Ben de onun ailesine karşı iyi olmak isterim her daim. Ama aynı evde kafayı yiycem artık.
Bebeklerin doğmasına az bir zaman kala evimin çocuğumun düzeni, benim psikolojim alt üst oldu resmen
Uzun oldu kusura bakmayın, çok dertlendim sanırım.
Şöyle bir durum da var,
Gelirlerken eşim getirdi. Ama onun arabasıyla ilgili sıkıntı vardı benim arabamla aynı gün gidip geldi toplamda git gel 6 saat yol yaptı ve alışık olmadığı araba olduğu için bir hafta beli tutuldu. Kayınvalidem de kimliğini getirmeyi unutmuş. Nerede olduğunu da hatırlamıyorum hiç dedi (O kadar dağınık olunca kimlikte evde kayboluyor demek ki) eşimde haliyle ben o yolu tekrar senin arabayla gidemem gözüm kesmiyor diyor
belki otobüsle gidebilirler ama onu da şu hastalık zamanı diyemiyorum. Son düzenleme:
