- 24 Ekim 2017
- 378
- 188
- Konu Sahibi French Oje
- #1
Benim sorunum kimsenin lafına karşılık veremiyorum o an donuyorum sanki öyle mi demek istedi gerçekten diye düşünürken zaman geçiyor sonradan düşündüğümde neden cevap veremedim diye kendime kızıyorum. Ağırlığımı koymaya uğraşıyorum yinede olmuyor. Bu yaşıma geldim sanki halen çocuk görülüyorum o tarz yaklaşımlar alıyorum. Hani bir insanın tarzı olur tavrı olur birey olarak kabul görür falan bende neden öyle olmuyor anlamıyorum aslında prensipleri olan biriyim ama niyeyse o saygıyı ya da davranışı göremiyorum kimseden. Kendimi ifade edişimdemş sorun var acaba... iyi giyinirim, kendime bakarım, dikkat ederim. Sanki insanlar açıklarımı hemen buluyor gibime geliyor.
Mesela bugün annemle bir yere gitmek için evden çıktık asansöre bindik o sırada komşuda bindi. Annemle nasılsın vs diye konuştular. Ben şahsi olarak onunla konuşmuyorum kızı var benimle yaşıt. Çocukken hep oynardık ama artık görüşmeyiz sebebini bilmediğim bir şekilde kendisi benimle konuşmayı kesmişti. Neyse sonra kadın bana dediki miss luna nasılsın, anneme döndü; miss luna hiç selam vermiyor karşılaştığımızda kafasını bile kaldırmıyor. Benim çocuklarım öyle değiller. Görseler konuşurlar falan. Utangacız biraz galiba. Ne okuyordun sen birirdinmi okulu diyerek muhabbete girdi bende cevap verdim. Annem de biraz ciddi takılıyor o dedi. Ben o sırada ne tepki vereceğimi ölçemedim tam mesela. Takıldığım nokta şu; niye ben ? Kendimi onun yerine koyuyorum kendinden yaşça çok küçük bir genç kızım bana selam veril vermemesi çok umrumda olmazdı ha vermiyorsada komşuyuz sonuçta büyüklük yapıp ben arayı bulmaya çalışırdım. Böyle çocuk gibi anneme şikayet eder gibi davranması saçma değil mi. Bu basit bir örnek daha neler neler... misafirliğe giderim hemen muhabbet benim üstümden döner espriler falan... saçma sapan hiç bana göre olmayan şeylerle karşılaşıyorum cevap versem ayrı dert vermesem ayrı (zaten veremiyorum). Ayrıca neden ben yani niye cevap vermek zorunda bırakılıyorum. Yaşıtlarıma bakıyorum hiç böyle şeyler yaşamıyorlar ağırlığını koyuyorlar bir şekilde gayet insancıl seviyeli muhabbetler ediyorlar büyük küçük demeden.
Önerilerinize ihtiyacım var çok bunaldım artık ebden çıkamaz hale geldim canım hiçbir şey yapmak istemiyor kimseyle konuşmaz duruma geldim. Oysa öyle aykırı biride değilim kendi halimde sıradan bir insanım. Niye benle uğraşıyorlar. Muhattap olma diyeceksiniz ama zaten kimseyle konuşmuyorum yinede bir yerlerden çıkıyorlar bende toplumun bir parçasıyım sonuçta... siz böyle insanlarla nasıl başa çıkıyorsunuz
Biraz karışık ve uzun oldu kusura bakmayın umarım anlamışsınızdır beni
Mesela bugün annemle bir yere gitmek için evden çıktık asansöre bindik o sırada komşuda bindi. Annemle nasılsın vs diye konuştular. Ben şahsi olarak onunla konuşmuyorum kızı var benimle yaşıt. Çocukken hep oynardık ama artık görüşmeyiz sebebini bilmediğim bir şekilde kendisi benimle konuşmayı kesmişti. Neyse sonra kadın bana dediki miss luna nasılsın, anneme döndü; miss luna hiç selam vermiyor karşılaştığımızda kafasını bile kaldırmıyor. Benim çocuklarım öyle değiller. Görseler konuşurlar falan. Utangacız biraz galiba. Ne okuyordun sen birirdinmi okulu diyerek muhabbete girdi bende cevap verdim. Annem de biraz ciddi takılıyor o dedi. Ben o sırada ne tepki vereceğimi ölçemedim tam mesela. Takıldığım nokta şu; niye ben ? Kendimi onun yerine koyuyorum kendinden yaşça çok küçük bir genç kızım bana selam veril vermemesi çok umrumda olmazdı ha vermiyorsada komşuyuz sonuçta büyüklük yapıp ben arayı bulmaya çalışırdım. Böyle çocuk gibi anneme şikayet eder gibi davranması saçma değil mi. Bu basit bir örnek daha neler neler... misafirliğe giderim hemen muhabbet benim üstümden döner espriler falan... saçma sapan hiç bana göre olmayan şeylerle karşılaşıyorum cevap versem ayrı dert vermesem ayrı (zaten veremiyorum). Ayrıca neden ben yani niye cevap vermek zorunda bırakılıyorum. Yaşıtlarıma bakıyorum hiç böyle şeyler yaşamıyorlar ağırlığını koyuyorlar bir şekilde gayet insancıl seviyeli muhabbetler ediyorlar büyük küçük demeden.
Önerilerinize ihtiyacım var çok bunaldım artık ebden çıkamaz hale geldim canım hiçbir şey yapmak istemiyor kimseyle konuşmaz duruma geldim. Oysa öyle aykırı biride değilim kendi halimde sıradan bir insanım. Niye benle uğraşıyorlar. Muhattap olma diyeceksiniz ama zaten kimseyle konuşmuyorum yinede bir yerlerden çıkıyorlar bende toplumun bir parçasıyım sonuçta... siz böyle insanlarla nasıl başa çıkıyorsunuz
Biraz karışık ve uzun oldu kusura bakmayın umarım anlamışsınızdır beni
benim nacizane tavsiyem bu.
