Soru "Keşke evlenmeseydim diyen var mı?" değil "Keşke kaynanla bir evde oturmasaydım diyen var mı?" olmalı!
Anladığım kadarıyla sevginiz ölmemiş, stresten biraz yıpranmış.
"Bekara karı boşamak" derler ya, benimkisi deşimdi öyle olacak. Evli değilim, büyük konuşmak istemiyorum, insan olayın içine girince birden farklı düşünebiliyor.
Ama şimdiki aklımla kayınvalidemle bir evde asla yaşamak istemem diyorum. Kayınvalidem melek huylu olsa bile.
Eğer evleneceksem, kendi ailemi kurmak için evlenirim.
Kendi ailemide başkasının evinde kuramam. Anne, baba çok yaşlıysa onlara yakın bir yerde ev tutulur, acil durumlarda yanlarında olabilmek için.
Keşke zamanında birisi seni uyarsaydı.
Uzun vadeli düşünmek lazım. Başkasınin evinde asla rahat edemez insan. Biz kızlar zaten öyle yetiştilidik ki, kendimizden önce başkalarını düşünürüz. Laf gelmesin diye kendimizi yırtarız. Ya sonuç? Yaptığı fedakarlıkları için madalya alan var mı aranızda? Yıpranan hep biz oluruz. Biraz ağır olacak, ama bazende anca büyükler vefat edince rahata kavuşuyoruz. O gün gelinceye kadar biz tabiki içten yavaş yavaş ölüyoruz ve rahatıma kavuştum diye takatimiz bile kalmıyor.
Yiyeceğin soğan ekmek olsa bile ayrı bir eve çık. Herkes kendini yerini bilmeli. Oğluna nasıl bir kadın figürü verdiğini hiç düşündün mü? Annesini hep stresli, yorgun, ağlamaklı gören çocuğun psikolojisi söz konusu.
Bunların farkındasın sen. Aklında bir çözümde var. Yapman gereken sadece bir adım ileri gitmen. Kocanı al karşına, hatta yatak odasında mumlar felan yak...özelimiz olsa fena olmaz mı diye konuya yavaştan gir. Gerisi gelir inşallah!
Rabbim sabır versin.
Rabbim bizi kadın olarak yaratmış. Değerimizi bilelim!
bir senedir çok çok mutluyum..allah bozmasın..