Keşke Anne Olmasaydım ..

ben bir çocukla bunalıyorum, bağırıyorum, kızıyorum çoğu şeye. ama keşke olmasaydı diyemiyorum. evrene kötü bir mesaj yolluyormuşum gibi hissediyorum, korkuyorum. böyle hissetmeyen anne yok herhalde. yatılı bakıcısı olan arkadaşım bile isyanda çoğu zaman. kendiniz için küçükte olsa birşey yapabilseniz hafiflersiniz belki.
 
Bunalmaniz normal.
Etten kemikteniz anne de olsak, insanustu guclerimiz yok.
Ama keskelerle vakit gecirmenin faydasi da yok.

Hemen bugunden evdeki otoriteyi elinize aliyorsunuz
Kurallariniz olacak.
Eger birbirlerine meyve suyu sikiyorlarsa yeteeeer diye cinnete gelmektense bir daha meyve suyu yok, bu oyun evimizi kirlettigi icin hoslanmiyorum deyip alacaksiniz.
Seftaliyi kapiya surdukleri an bitti yeme fasli diyeceksiniz.

Kavga olur.
Ona yapacak cok bir sey yok.
Taraf tutmayin, buyuk iyice kucuge killanmasin.
Ama siddet icin kardesinin canini acitirsan seni sevdigin bir seyden mahrum etmek zorunda kalacagim diyerek once uyari sonra mahrumiyete gecin.

Cocuklar sinirlarini bilmeyi severler ve bagirmanizdan daha etkilidir.

Ve gunluk yarim saat bile olsa oyun oynayin cocuklarla.
İkisini bir takim yapin siz yalniz veya siz babayla bir takim olun ki aralarindaki iliski guclensin.
 
O kadar pişmanım ki anne olduğum için...5,5 senedir kapana sıkışmış cebelleşiyorum.Bekarlıgımda ağlayan zırlayan çocuklara bakıp anneleri hakkın da “bi kadın neden çocuk yapar ki hayatını mahvetmek için mi?”diye düşünür çocuk yapmalarına hayret ederdim.Çünkü özgürlük kelimesinden oluşuyordum ben.Evliliğimden 2,5 sene sonra çocuk sahibi olmaya karar verdim fıtrat gereği sanırım.O dönem net hatırlayamıyorum nasıl karar verip nasıl cesaret ettim hiç bilemiyorum .İkincisi ise kazara oldu ...

5,5 senedir ben diye birşey yok .7/24 bakıcı olarak kiralanmışım.Sosyallik şöyle dursun bi banyo/wc ye bile insan gibi girip çıkamıyorum.

Annem destek olmadı hiç bir zaman sadece bir ben vardım .7 ay baktı hergin oğlum oraya bırakırken yalvarıyordu bırakmamam için.Ve her hafta beni twl de rahatsız ediyordu su gün izin al günüm var su gün izin al gezim var vs saçma sapan sepeblerden .Sanırım anaç olmamam ondan gelen bi kalıntı .Ama ondan daha çok sevgi verdiğimi düşünüyorum evlatlarıma .

Çocuklarımı kaybetsem dünya basıma yıkılır onları çok seviyorum ama onlar doğmamış olsaydı onları hiç tanımamış hiç sevmemiş olacaktım.O zaman olmayan bişeyin yokluğu için ağlamayacaktım .

İş hayatım bittikten sonra çocuklar daha ağır gelmeye başladı.Ve durmadan kavga eden iki erkek çocuk .Büyüdüler iş kolaylaşacak diye beklerken gün ve gün benim isyanım artıyor .Onlara yapabildiğim tek şey avazım çıktığı kadar “yeter “diye bağırmak oluyor .Anlamıyorlar tatlı tatlı anlatsam da beş dakika sonra herşey yine aynı.Büyük oğlum doğduğundan bu yana zor bi çocuktu hala öyle .Küçük nispeten daha sakindi artık o da ön teker arka teker misali abisinden geri kalır yanı kalmadı .

Büyük oğlumu cimnastik,yüzme futbol aktivitelerine gönderdim yaz okullarına gitti hiç bir fayda göremedim ,enerjisi yine hiç tükenmedi .

Evin her yerine yiyecek taşıyorlar şeftali ile duvar kapı pencere siliyorlar .Birbirlerini meyve suyu ile yıkıyorlar.Birbirleri ile çoğu zaman kavga halindeler küçük canı hep acıtılan taraf .Tv den nefret ederim hiç açmam ;büyük oğlum çizgi film bagımlısı ev de gün boyu tv bangır bangır.Şöyle rahat rahatı elime kitap ,telefon alıp keyif yapamıyorum .Yani yazacak çok sey var ama şimdi öyle aklıma gelenler .

Ben anaç bi kadın değilmişim .Keşke hiç evlenmeseydim keşke hiç çocuk sahibi olmasaydım boguluyorum.Anne olmak böyle birşey mi yoksa benim çocuklarım mı böyle bilmiyorum çok daralıyorum .

İlk oğlum doğduğundan 2 yaşınadek mükemmel besledim 2 sene mememde uyudu resmen emme refleksi çok güçlüydü çok düşkündü sütüm çok güzeldi .Sabahlara kadar emerdi.Özellikle hayatımda ki o 1 yıl sadece meme vermek üzerine kurulu idi hayatım .Banyo için bile 1 saat hazırlık yapardım .Cocuklarıma bir kez emzik dahi vermedim emmelerini etkilemesin diye .

Büyük oğlumu büyütürken kardeşi doğmadan önce bi kere kızıp bağırmadım .Suan ise evde her gün sesi göklerde bi anne olmaktan bitap düştüm yıldım arkadaşlar ben ....
 
Çocuğum yok ve iyi ki yok diyorum. Keyfime, özgürlüğüme düşkünüm.

Arkadaşımla çıktığımız tatilde biz huzur içinde yemeklerimizi yerken ettaftaki bir çok ebeveynden " kızım dur ayakkabısız koşma, oraya gitme, otur yemeğimizi yiyelim, oğlum dur ketçap kafaya dökülmez" vs vs çığlıkları, yanında çocuk mızmızlanmaları... O sahnelere şahit olunca halime az şükretmedim.

Çocuk diye ölen ebeveynler bile saçını bile tarayamadıktan, çocuğu doğduğundan beri keyifle bir banyo yapamadığından bahsediyor zaten. Ha ama laflarının sonuna " ama olsun, yavrumun gülüşüne anne kurban" yazıyorlar ki taşlanmasınlar. Doğruya doğru. Çocuk sahibi olmanın hiç bir özendirici yanı yok bence. Sevme, sevilme duygunu ayyuka çıkarıyor, biraz da toplum baskısı.

Size Allah sabır versin. Çocukları emanet edin, çıkın kendiniz için bir şeyler yapın, kendinize gelin bir. Çocuğunuz oldu diye sizin insanlığınız bitmiyor ki, siz bakmayın yurdumun çocuğu için kendini bırakan arabesk annelerine. Mutsuz, huzursuz kadından mutlu çocuk çıkmıyor. Siz mutlu olacaksınız ki çocuklarınız da mutlu, huzurlu olsun. En zor yılları geride bırakmışsınız yaramazlık olarak zaten.
 
Kurallar koymanız lazım şart başka yolu yok
Süpet dadı isimli programı çok faydalı buluyorum
Belki size de faydası olur
 
Ben psikolojik destek almanızı öneririm..
İki bebek annesi olarak yazıyorum size.
Çok zor. Tahammül sabır bırakmıyorlar. Biz onlara bağırarak, dikkatlerini baska yere cekmeyerek yapıyoruz en büyük yanlışı. Yahu bende insanım bunaldım nasıl sakin sakin onlara öğreteyim diyeceksiniz.. işte burda destek almalısınız. İlaç vs için değil, bir pedegog yardımı alın çok faydasını görceksnz
 
Bu arada ‘baba’ nerede hiç bahsetmemişsiniz. Gözümde bekar bir anne canlandı doğrusu. Çocuğum olmadığı için tam olarak anlamam zor ama empati kurabiliyorum. Çok büyük sabır gerektiriyor. Sizin mutsuzluğunuzun ve hırçınlığınızın çocuklara da yansıdığını düşünüyorum. Önce sizin iyi olmanız lazım. Destek almaya çalışın. Bu çocuklar artık olduğuna göre bundan sonra size düşen dayanıklılığınızı arttırmak olur.
 
Cocuk sahibi olan bircok kisi bu durumda zaten. Bir dunya sikayet edip sonra da bir gülüşü yeter diyorlar :KK70: evet yetiyordur ve cok seviliyordur cocuklar eminim ama gercekten akıl işi değil. Iyice buyuduklerinde rahat edersiniz artik muhtemelen.
Cocuk sahibi olmak tam da boyle birsey cunku....her bir hareketine aşık olup ayni anda da ama biktım ya cok yorgunum diyebilmektir....utopik gelmesi normal su an sana...bana da oyle geliyordu
 
Sanki gelecekteki beni okudum. :rolleyes:Sırf bu tip şeyleri yaşayacağım diye çocuk korkusu yaşıyorum. 3 yıllık evliyim. Hep birşeylerden dolayı erteliyorum çocuk fikrini. Yüksek lisans yaptım, doktora falan devam edeceğim kaçmak için. Çevremdekiler benim anaç olduğumu söyler ama ben öyle düşünmüyorum niyeyse. Çocukların anne ve babalarının yanındaki şımarıklıkları, tuhaf davranışları çok itici geliyor. İnsanların çocuklarda sevimli diye nitelendirdikleri şeyler bana sadece tuhaf geliyor. Bazı çocuklar çok şirin gelse de onlara da bir noktaya kadar katlanabiliyorum. Bu süreçte bir yandan da isteyince de çocuğun olmaz diye korkutmaya çalışanlarla mücadele ediyorum. Ülke olarak üremeye o kadar programlıyız ki üremek istemeyen kadınlara uzaydan gelmiş gibi bakıyorlar. Bir gün çocuk isteyecek miyim bakalım merakla bekliyorum. Size de bir aile terapisti öneriyorum hani şu hem de pedagog olanlardan. Çocuklarla da sizlerle de görüşerek hayatınızı düzene sokacaktır. Allah sabır versin, zor cidden :KK51:
 
Cocuk sahibi olmak tam da boyle birsey cunku....her bir hareketine aşık olup ayni anda da ama biktım ya cok yorgunum diyebilmektir....utopik gelmesi normal su an sana...bana da oyle geliyordu

Evet disardan oyle gorunuyor. Insan kendini niye boyle bir duruma sokar ki diye mantik ariyorsun ama mantikla aciklanabilecek birsey degil bu sanirim.
 
Başlığı okuyunca çok üzüldüm :KK43: Bir annenin bu cümleyi kurması kadar kötü bisi olamaz herhalde. Artık ne kadar bunaldınız ki böyle düşünüyorsunuz. Sizin aileniz, eşinizin ailesi, kimse yok mu etrafınızda ilgilenebilecek? Eşiniz sizin bu halinizi görmüyor mu? Çok zor bir durum Allah yardımcınız olsun. Rabbim acılarını yaşatmasın size. Her ne kadar simdi pişmanlık hissediyorsunuz gibi gelse de size yokluklarına katlanılamaz...
 
Yok yanlış anlamam çok şükür 2 kizim var oglumda var 4. Kiz yada erkek olsun diye degil cocuklarim 1 tane daha kardeşleri olsun istiyorlar bende babasına haddinden fazla istiyoruz oyuzden olur insallah ha oğlum bile diyor anne insallah olursa kardsm erkek olsun diye ama allah bilir iyisini gonlunuzdekini kızda olda başımsın tacı babası ile erkekte olsa ama olsun yeterki
Bende ilk mesajınızi abartı buldum maalesef, 3 çocuğunuz varken 4. İçin 3 yıldır yalvarmak normal gelmedi bana :KK51:
 
X