Ben 9. Aya girdim 8 ay bitti,hala hassas,bogazli kıyafetlerimi giymedim bu kış, zor oluyo çünkü aciyor cok dikkat etmek gerekiyor.ben bir yılda bile eskisi gibi olucagini zannetmiyorum,yani yatarken falan sorun yok hala bantla yatıyorum yine de cok dikkat ediyorum,kulagimin üstüne de yatıyorum artık yastık kullanmıyorum yastikla baskı oluyo tam kulağa oda acitiyor malesef,zaten alıştım.özellikle kulak memesinin çevresi ve arka kısımları cok hassas,o bölgeye cok dokunmuyorum mesela abdest alırken kulak arkani yikarsin onu yapamıyorum içim bir tuhaf oluyor,benim ilk zamanlar cok zor gecti ilk 15 gün falan,o yuzden spor bile yapmıyorum,ipleri gevsetir diye:) hatta cam falan silmiyorum ağır bisey kaldirmiyorum belki kulağımı etkiler diye,doktor bisey olmaz demişti ama ben o acilardan sonra aşırı bi dikkat etme durumuna geçtim,birde psikolojik galiba bi gün kulagimin teki aciliyo gibi geliyo bi gün daha iyi gorunuyo,yani amt olmak kolay ama sonrası süreç zor,tabi bu kişiyle de alakalı benim yapım böyle sanırım,ben bir yılı gözden cikarmistim iyileşmesi için tam olarak,ama iki yıl dikkat etmek lazım,yani bisey sert dokunsa cok aciyor,yani anlatıldığı gibi yada bir burun ameliyatı gibi iyileşme süreci kolay değil,kışlık kiyafetlerimin bi kısmını giyemedim boğazından dolayı,tabi yine olsa yine Ölurdum bu amt,herşeyin zorluğu var,ama Psikolojim bozulmuştu artık mutluyum,tabi ki Kulaklarim birebir değil farklar var vs...ama eskisi gibi kepçe değil birde tek kulak arkam sol olan daha hassas ve izler belli dikkatli bakılınca,iki kulağın iyileşme surecide farklı oluyor,az kepçe olan daha zorluk yaşattı bana ağrı hassaslik gerilmeler falan cok şükür geride kaldı.zamana bıraktım allaha cok dua ettim,emin olup guvenebileceginiz bir doktora olun ameliyatinizi,ama şunu unutmayın dört dörtlük beklemeyin her amt in riski var,pozitif bakın olumlu düşünün ama riskleride göze alın,ben amt masasına yatarken bu şekilde dusundum,doktora cok inandim,riskleri göze aldım doktor soylemisti iyisi kötüsünü enerjimiz tuttu karar aldık,10 ay önce ağlayıp kulakları geride olanlara bakıp benimde olsun diye uzuluyordum cok şükür ,cok uzun yazdım cok giremiyorum en azından olmak isteyenler okur ve yardımcı olur diye,amt sonrası tedirginlik cok yaşadım,nisamlim en büyük destekcim oldu ailemde tabii,eğer yalnız olsam nisanlim olmasaydı psikolojik destek alırdım bi uzmandan,takıntılı biriyim çünkü,günde defalarca kulak fotosu çekip yollayıp nasıl diye soruyordum,değişik bi psikoloji:) iyi ki oldum tabi keske biraz geride olsaydı da bu acıları crkmeseydik
