• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

kendimle yüzleşme

sunshinee06

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
2 Ekim 2015
8
1
86
31
Merhaba arkadaşlar,
Buraya yazma konusunda oldukca kararsizdim. Ama artık dayanamiyorum. İcimde tutamıyorum. Yorumlarınıza ihtiyacım var.
Yaklaşık sekiz yıldır arkadaş olduğum birisi var. Bu kisiyle hemen hemen her konu hakkinda konusabiliyorum. Arkadaş olduğumuz süre zarfında beni hiç kırmadı. Zaman icinde ikimizde baska insanlarla konustuk baskalarini sevdik... Ama olmadı.
Ben ona karşı bir şeyler hissetmeye başladığım zaman ona arkadaşlıgimizi bitirmemiz gerektigini,hayatimiza girebilecek kisilerin samimiyetimizi kaldiramayacagini soyledim. Ama ondan kopamadım. Bu konusmadan sonra aramiz bozuldu. Sonra tekrar duzeldi.
İki yıldır yuzyuze gorusemiyorduk. Yakın zamanda gorustuk. İkimiz icinde dolu dolu gecti.
Bu gorusmeden sonra mesajlar biraz daha degisti gibi. Giderek arkadas olmaktan uzaklaşıyoruz.
Benim ailem egitime önem veren kişiler. Ablam,abim,annem babam iyi meslek sahibi entellektuel kisiler. Evimizden kitap eksik olmaz. Ben de cok iyi bir universitede iyi bir bolum okumaktayim. Onun ailesi benim ailemin tersi. Kendisi de önlisans mezunu.
Ailemin onunla evlenmeme rıza gosterecegini sanmiyorum. Eger boyle bir karar alirsam oldukca uzuleceklerini biliyorum.
Kimseye anlatamiyorum. Artık icimde tasimaktan yoruldum. Onun benden hoslandigiini biliyorum.
Lutfen bana yardimci olun. Ailemin istemeyecegi,kültür farkliligi olan biriyle mutlu olabilir miyim ? Bu zorlu yola adım atmali mıyım?
Not: Asla onu ,ailesini,okuduğu bölümü küçümsemiyorum. Sadece dogru kararlar almaya çalışıyorum.
Not 2:kendisinin bi işi geliri yok kpssye hazırlanmakta.
 
Merhaba arkadaşlar,
Buraya yazma konusunda oldukca kararsizdim. Ama artık dayanamiyorum. İcimde tutamıyorum. Yorumlarınıza ihtiyacım var.
Yaklaşık sekiz yıldır arkadaş olduğum birisi var. Bu kisiyle hemen hemen her konu hakkinda konusabiliyorum. Arkadaş olduğumuz süre zarfında beni hiç kırmadı. Zaman icinde ikimizde baska insanlarla konustuk baskalarini sevdik... Ama olmadı.
Ben ona karşı bir şeyler hissetmeye başladığım zaman ona arkadaşlıgimizi bitirmemiz gerektigini,hayatimiza girebilecek kisilerin samimiyetimizi kaldiramayacagini soyledim. Ama ondan kopamadım. Bu konusmadan sonra aramiz bozuldu. Sonra tekrar duzeldi.
İki yıldır yuzyuze gorusemiyorduk. Yakın zamanda gorustuk. İkimiz icinde dolu dolu gecti.
Bu gorusmeden sonra mesajlar biraz daha degisti gibi. Giderek arkadas olmaktan uzaklaşıyoruz.
Benim ailem egitime önem veren kişiler. Ablam,abim,annem babam iyi meslek sahibi entellektuel kisiler. Evimizden kitap eksik olmaz. Ben de cok iyi bir universitede iyi bir bolum okumaktayim. Onun ailesi benim ailemin tersi. Kendisi de önlisans mezunu.
Ailemin onunla evlenmeme rıza gosterecegini sanmiyorum. Eger boyle bir karar alirsam oldukca uzuleceklerini biliyorum.
Kimseye anlatamiyorum. Artık icimde tasimaktan yoruldum. Onun benden hoslandigiini biliyorum.
Lutfen bana yardimci olun. Ailemin istemeyecegi,kültür farkliligi olan biriyle mutlu olabilir miyim ? Bu zorlu yola adım atmali mıyım?
Not: Asla onu ,ailesini,okuduğu bölümü küçümsemiyorum. Sadece dogru kararlar almaya çalışıyorum.
Not 2:kendisinin bi işi geliri yok kpssye hazırlanmakta.
Kültür farklılığı tabi ki önemsenmicek birşey değil ne gibi farklılıklar olduğunu bilmediğim için buna detaylı bir yorum yapamıyorum. Ama şunu söylemek isterim ailenle bu konuyu konuş yani sen kendin onu istiyorsan kendinden eminsen konuş derim. ve kendisi şuan birşeyler için çabalıdığı anladım gayret ederse kendini geliştirirse iyi yerlere gelir brnce bu konuda içinde bir şey oluşmasın onu tanıyan sensin sonuçta hırslı biriyle pek çok şeyi başarır
 
Kuzum neden 2 dk da evleneceginiz senaryosu yazdın ki?
Her birliktelik evlilikle sonuçlanmıyor.
Tanımak istiyorsan şimdiden bunları dert etme ayrca ailen söylediğin kadar entellektüel ise sorun yapmycaktır :)
 
Ya bu biraz senlik bişey. Ben ailemin onaylamayacağını bildiğim kimseye kendimi kaptırmadım. Beni deli gibi seven biri vardı mesela. Ama ben kendimi bu kadar sevmiyorum yanı öyle söyleyim. 4 yık uzaktan beni öyle bi sevmiş ki ağzım açık kalır. Ama her konuda çok farklıydık. Olmaz dedim. Zaman geçti Birgün geldi eşimle tanıştık tam ailemin istediği gibi biri bende hoşlandım fena yakışıklı gelmişti :) çok da sevdi beni. Evlendik. Aile konusunda o kadar mutluyum ki. Akrabalarım bile kendi kızları için imreniyıor baba oğul gibiler. İlgilendikleri seyler aynı saatlerce sohbet edebilirler,balık tutmaya giderler,yemeğe çıkarlar ,alışverişe giderler ,sinemaya giderler o kadar deyim :) daha bugün akşam annem babam ben kızım dışarı çay içmeye çıktık eşim istedi sohbet ederiz annenlerle diye.görsen sanki ben el kızıyım :))) ama o diğer çocukla evlenseydim eminim böyle olmazdı ve bi şekilde arada kaldırım
 
Ben de arada kalmaktan korkuyorum. Kendisi hırslı biri tanıyorum. Fakat zaman icerisinde kendisiyle beni kıyaslayanilecegini ve bunun onu uzebilecegini dusunuyorum.
Konu surekli donup dolasip evlilige geliyor. İkimiz birbirmizden okdukca farkliyiz. Beni çeken seyin bu farklilik oldugunu dusunuyorum.arkadaslikta bu farklilik guzel oluyor. Ama diger turlu zor olur gibi.
Mantigim hayir diyor. Fakat duygularima kapıliyorum.
Cevap yazan herkese tesekkurler.
 
Ailen anlattığın gibi entelektüel ve kulturluyse senin farklı kültürden ve senden daha az eğitimli biriyle evlilugine çok sıkıntı çıkarmaz seni anlayışla karsilar
 
Canım malesef olmaz diye düşünüyorum ben de. Evlenirken 2 kişi evlenmiyosun malesef aileler de evleniyo. Kültür çatışması yaşanır illaki ilerde aşk yerini başka duygulara bırakıyo ve mantık daha çok devrede oluyo belki sen bile pişmanlık duyabilirsin. Hakkında hayırlısı olsun.
 
Yaşayın gitsin..Neden duygularınızi bastiriyorsunuz ? Kolay değil gerçekten birine güvenmek ,aşık olmak.. Çalışan sorumluluk sahibi olduktan sonra önemi yok. Kpssyi kazanıp memur da olur. İnsanlık önemli. Bilemezsiniz belki de aileniz sevecek.. İnsanlari işlerine göre ayrım yapmiyordur aileniz herhalde. Bunlari düşünmek için erken. Olacağı varsa zaten olur.Ben her ailenin aynı olduğunu düşünmüyorum. Bizimde kultur farklılığı hatta mezhebi farklı bir gelinimiz var. Çok zıt aileleriz. Ama çok iyi anlaşıyoruz.Şimdiye kadar da bir problem yaşanmadı çok şükür..
 
Ailenin istemesi ya da istememesi bir kenarda ama kültür farkı tüm hayatına lanse olacak ve en basit bir sofra adabinda veya tatile cikmada bile karşına çıkacak canım ya....ailenle arada kalman zaten zor olup tercihini kendin bile bile yaptığın için Ailene karşı o ezilmeyi hep yaşayacaksın. ....değer mi ? Daha yolun bu kadar basindayken, hayatın en güzel zamaniyken yok yere sirtlanma yükü bence.....Hayır olandadir diyelim....
 
Kendim de yaşadığım için biliyorum sorun yaşayacağızı evlenirseniz. Başlarda farklılıkların sorun olmayacağını, saygıyı koruduktan sonra her şeyin yürüyeceğini düşünüyor insan. Ancak yanılıyor. Kültür çok geniş bir kavram. İçinde giyim kuşamı var, yeme içmesi var, örf ve adetleri var, yaşam şekli var, görgü kuralları var, sosyal aktiviteler var... Flört döneminde bunlar çok göze batmazlen evlenildiğinde çok önemseniyor. Bak diyorsun ki benim ailem eğitimli, iyi mesleklerde çalışan insanlar. Tahminimce karşı tarafın ailesi böyle değil. Eee ilerde bu insanlar ne konuşacak, birbirlerini anlayabilecekler mi? Bak arkadaşım, benim ailem öyle yüksek okul fln bitirmiş değiller sadece otuz yılı aşkın şehirde yaşamışlar . Evlendiğim adamın ailesi ise köyde yaşıyordu (burda köyde yaşayanları asla rencide etmiyorum ) ancak kendilerini geliştirmemişler, kapalı yaşamışlar, kadına geri planda bakıyorlardı, eski kafa insanlardı yani. Ve bizimkilerin onlarla pek bir paylaşımı olamıyordu. Onlar muhafazakardı biz daha rahat bir aileyiz. Onların evinde sürekli dini muhabbetler olurdu, dini kanallar izlenirdi; bizse hiç öyle değildik. Neyse, lafı çok uzatmayayım şu anda ayrılma aşamasındayız biz. Sen de ciddi kültür farklılığı var diyorsan hiç uzatma, boş hayallere kapılma rica ediyorum.
 
Geniş bi çerçeveden bakıldığı zaman kesınlıkle Mutlu olacağınızı sanmıyorum kültürü bırak yaşadığı ev hayatı bile Zaman Zaman ılerıde senı farklı düşüncelere sokabılır bence hiç evlılıgı düşünme derim
 
İmkansız diye bir şey yoktur.
Kültür sadece okuldan alınan bir şey değil,belki senden daha bilgili? Malesef bazı şeyler diplomaya bakmıyor,insanın kendini geliştirmesi önemli. Zaten üniversite de okumuş,ilerde bir şeyler ciddiyete binerse açıktan lisansa tamamlaması için ikna edebilirsiniz.Aile yapılarınız farklıysa o sorun yaratabilir evet ama ille de annem diyen biriyse. Onu bu konuda en iyi sen tanıyorsun.Daha hiç bir şey başlamadan önüne set koyma derim ben
 
İmkansız diye bir şey yoktur.
Kültür sadece okuldan alınan bir şey değil,belki senden daha bilgili? Malesef bazı şeyler diplomaya bakmıyor,insanın kendini geliştirmesi önemli. Zaten üniversite de okumuş,ilerde bir şeyler ciddiyete binerse açıktan lisansa tamamlaması için ikna edebilirsiniz.Aile yapılarınız farklıysa o sorun yaratabilir evet ama ille de annem diyen biriyse. Onu bu konuda en iyi sen tanıyorsun.Daha hiç bir şey başlamadan önüne set koyma derim ben
Pek kendini gelistirmek isteyen biri degil. Sadece bi meslegi kazanci olsun istiyor.ama ailesinin yaptıgi yanlislarin farkinda kendisinin yapmayacagini soyluyor.
 
Peki onunla her seyi konusmalimiyim ? Ya da yavas yavas uzaklaşmaliyimiyim?
Hislerimden korktugum icin daha fazla hayatimda olmasina dayanamam
Nasıl bir yol izlemeliyim.
 
Merhaba arkadaşlar,
Buraya yazma konusunda oldukca kararsizdim. Ama artık dayanamiyorum. İcimde tutamıyorum. Yorumlarınıza ihtiyacım var.
Yaklaşık sekiz yıldır arkadaş olduğum birisi var. Bu kisiyle hemen hemen her konu hakkinda konusabiliyorum. Arkadaş olduğumuz süre zarfında beni hiç kırmadı. Zaman icinde ikimizde baska insanlarla konustuk baskalarini sevdik... Ama olmadı.
Ben ona karşı bir şeyler hissetmeye başladığım zaman ona arkadaşlıgimizi bitirmemiz gerektigini,hayatimiza girebilecek kisilerin samimiyetimizi kaldiramayacagini soyledim. Ama ondan kopamadım. Bu konusmadan sonra aramiz bozuldu. Sonra tekrar duzeldi.
İki yıldır yuzyuze gorusemiyorduk. Yakın zamanda gorustuk. İkimiz icinde dolu dolu gecti.
Bu gorusmeden sonra mesajlar biraz daha degisti gibi. Giderek arkadas olmaktan uzaklaşıyoruz.
Benim ailem egitime önem veren kişiler. Ablam,abim,annem babam iyi meslek sahibi entellektuel kisiler. Evimizden kitap eksik olmaz. Ben de cok iyi bir universitede iyi bir bolum okumaktayim. Onun ailesi benim ailemin tersi. Kendisi de önlisans mezunu.
Ailemin onunla evlenmeme rıza gosterecegini sanmiyorum. Eger boyle bir karar alirsam oldukca uzuleceklerini biliyorum.
Kimseye anlatamiyorum. Artık icimde tasimaktan yoruldum. Onun benden hoslandigiini biliyorum.
Lutfen bana yardimci olun. Ailemin istemeyecegi,kültür farkliligi olan biriyle mutlu olabilir miyim ? Bu zorlu yola adım atmali mıyım?
Not: Asla onu ,ailesini,okuduğu bölümü küçümsemiyorum. Sadece dogru kararlar almaya çalışıyorum.
Not 2:kendisinin bi işi geliri yok kpssye hazırlanmakta.
Daha aranızda net bir şey yok. Hoşlanma olasılığına karşı sen evlendirdin bile kendini.
Evdeki hesap çarşıya uymaz belki nereden biliyorsun.
Sen hele başka bakalım şu ilişkiye başlayabilirsen.
 
Back
X