- 3 Ekim 2010
- 11.455
- 3.697
- 448
Ben konu acmayı mı seviyorum nedir? Yoksa etrafımdaki insanlardan bekledigim anlayısı ve destegi göremedigim icin mi konu acıyorum bilemedim? Anlatasım var sürekli, deliler gibi saatlerce konusmak istiyorum. Hayatım annemin ölümüyle bir anda alt üst oldu, annemin acısı bir yandan evin sorumlulugu bir yandan agır geldi bana, nesi mi agır geldi? Böyle bir psikoloji icinde evin sorumlulugunu üstlenmek buna mecbur kalmak agır geldi aslında, acımı bile yasayamıyorum desem yeridir, vaktim yok cünkü acımı yasamaya, zamanım yok!
Babam ve 2 kardesimin sorumlulugu benim üzerimde, hani derler ya hemen evlenme gez-toz bekarlıgının tadını cıkar, evlilik sorumluluk falan filan diye, bir anda evlendim arkadaslar, yani ev-len- dim.. Eskiden gezen tozan, cok sosyal bir insanken simdi eve tıkılı kaldım, sogan dogramayı bilmeyen ben, 4 ay icinde günlük yapılabilecek bütün yemekleri ögrendim sayılır, evin isi, yemek isi, market isi, camasır isi, fatura isi, bir evli bayandan hic bir farkım yok benim, tek eksigimiz koca adayı! Benim bekar olmamın ne önemi var simdi? Gecen gün kuzenlerimle konusuyorduk, kendisi hayatın tadını dibine kadar cıkaran, yıllardır arkadaslarıyla birlikte tatillere giden istedigi gibi gezen tozan bir insandır, tabiki insanın ne olacagı belli olmuyor, sekil A' da görüldügü gibi, neydim ne oldum kendime en büyük örnek yine benim, örnege ihtiyacım yok aslında, ve kuzenim dedi ki; hayatın tadını cıkarmadan, doymadan evlenmem zaten kendisinin bugüne dek sadece orta okulda öylesine konustugu biri olmustur siz düsünün artık, özgürlügüm kısıtlanacak diye sevgili de istemez, ben 6 yıllık iliskimi su asamada saymıyorum bile, ama diyorum bazen ne önemi kaldı benim bekarlıgımın? Haklısın dedi bana, benden gecti hayatın tadını cıkarmak, buraya kadarmıs dedim.
İcim o kadar dolu ki, bazen kacıp gidesim var, kimsenin bilmedigi, beni tanımayan bir yere gidesim var. Hic birsey düsünmek istemiyorum sanki, sadece anı yasayım..
Bir kız kardesim var ve 2 aydır calısıyor masa bası isi, calıstıgından beri elini birseye sürmüyor desem yeri, temizlik ben, yemek ben, yemegi hazırlamak, toplamak, yıkamak yine ben, bazen teyzemlere falan gidiyoruz, eve geliyorum o 4 tabak, kasık- catal bile tezgahta, elinde de yıkamayacak makine var, biz gelene kadar oturuyor, gelince de yatıyor hemen, beni bekler hersey, bir isi iki kere yapsa hep ben yapıyorum, sende bir el at diye sitem ederdi calısmadıgı dönemde, simdi ben evdeyim tüm gün, isim ne degil mi? yapıcam tabiki. Benim bildigim kardesler birbirine destek olur, yardımcı olurlar ama bizde bunun tam tersi, hic idare etmezdi beni dısardayken, sanki o benden büyükmüs gibi bagırır, cagırır telefonları yüzüme kapatırdı. Ben yine bisey demezdim, alttan aldım gün gelir basına gelir ben tam tersi bir davranıs sergilerim oda anlar derdim hep, ki böylede oldu. Tatilde para kaybetti olsun üzülme dedim, ben üni. okudugum sehirde kaybettim babam o paraları sana kaybet diye mi gönderiyor smuwiLa? İyi yaptın gibi bir cevapla karsılastım, yani düsündügüm gibi olmadı bu sadece bir örnegi.
Arkadasım geldi bir gün, yemegi birlikte hazırladık, arkadasım da calısıyor kardesim geldi oturdu, yedi kalktı odasına gecti, yemek hazırlarken de seslendim pc' yi acmakla mesguldü. Sırası mı facebook' un, msn' in kacıyor mu yani? Hep sustum ve halen de susuyorum. Yardım ettigi zamanlar da var ama cok cok az' dır.
Bugün de kuzenler bizdeydi, söyle bir huyu var elestirmeye bayılır, cok acımasızdır bu konuda ama asla elestiri kabul etmez, ufak bir saka yaptım ki saka oldugu bariz belliydi, hemen yanlıs anladı bende üstüne basa basa saka yaptım dedim gülerek ama yok, oof tamam sus, konusma falan, filan.. Bu sefer sen bana yapmıyor musun, ben böyle mi yapıyorum deyince öööf senin bu gecmise takıntını anlamıyorum oluyor? Yani yine sorunlu, takıntılı benim, ne yapayım yani? O isteyince elestirsin, agır sakalar yapsın ben susayım hep, veya yaptıgı hic birseyi yüzüne vurmayım, cünkü gecmise takıntlık oluyor bu sefer..
Babam' da anlamıyor beni, biraz dısarı cıksam babam on kere arar, hatta bir keresinde gezme evde otur kızım ya? demisti bana, o kadar gücendim ki, haftada bir oda haftaici bir yere gezmem bile sorun oldu. Ne yapayım yani ben, bir anda böyle bir hayata alısmak kolay mı? kendimi eve kapatmak en iyisi herhalde. Bende kolay bisey yasamıyorum ki, koca evde annemsiz günler gecirmek kolay mı sanıyorlar? Babam, ise gidiyorum da kafam dagılıyor diyor, ya ben ne yapayım? Ki ben anksiyeteyken simdi panik atak hastasıyım, bazen duvarlar üzerime geliyor, nefesim daralıyor, aglama krizlerine giriyorum üzülmesinler diye birsey demiyorum onlara, birde benimle ugrasmasınlar diyorum.
Annem olsaydı keske, yine hersey benim üzerimde olsaydı ama bana destek olabilecek bir annem olsaydı arkamda, ona o kadar ihtiyac duyuyorum ki suan, bu acı diner mi? Ben bu sekilde daha ne kadar yasayabilirim bilmiyorum..
Bir solukta yazdım hepsini, simdiden rahatladım uzun oldugu icin kusura bakmayın mazur görün olur mu? simdiden tesekkür ederim sizlere.
Babam ve 2 kardesimin sorumlulugu benim üzerimde, hani derler ya hemen evlenme gez-toz bekarlıgının tadını cıkar, evlilik sorumluluk falan filan diye, bir anda evlendim arkadaslar, yani ev-len- dim.. Eskiden gezen tozan, cok sosyal bir insanken simdi eve tıkılı kaldım, sogan dogramayı bilmeyen ben, 4 ay icinde günlük yapılabilecek bütün yemekleri ögrendim sayılır, evin isi, yemek isi, market isi, camasır isi, fatura isi, bir evli bayandan hic bir farkım yok benim, tek eksigimiz koca adayı! Benim bekar olmamın ne önemi var simdi? Gecen gün kuzenlerimle konusuyorduk, kendisi hayatın tadını dibine kadar cıkaran, yıllardır arkadaslarıyla birlikte tatillere giden istedigi gibi gezen tozan bir insandır, tabiki insanın ne olacagı belli olmuyor, sekil A' da görüldügü gibi, neydim ne oldum kendime en büyük örnek yine benim, örnege ihtiyacım yok aslında, ve kuzenim dedi ki; hayatın tadını cıkarmadan, doymadan evlenmem zaten kendisinin bugüne dek sadece orta okulda öylesine konustugu biri olmustur siz düsünün artık, özgürlügüm kısıtlanacak diye sevgili de istemez, ben 6 yıllık iliskimi su asamada saymıyorum bile, ama diyorum bazen ne önemi kaldı benim bekarlıgımın? Haklısın dedi bana, benden gecti hayatın tadını cıkarmak, buraya kadarmıs dedim.
İcim o kadar dolu ki, bazen kacıp gidesim var, kimsenin bilmedigi, beni tanımayan bir yere gidesim var. Hic birsey düsünmek istemiyorum sanki, sadece anı yasayım..
Bir kız kardesim var ve 2 aydır calısıyor masa bası isi, calıstıgından beri elini birseye sürmüyor desem yeri, temizlik ben, yemek ben, yemegi hazırlamak, toplamak, yıkamak yine ben, bazen teyzemlere falan gidiyoruz, eve geliyorum o 4 tabak, kasık- catal bile tezgahta, elinde de yıkamayacak makine var, biz gelene kadar oturuyor, gelince de yatıyor hemen, beni bekler hersey, bir isi iki kere yapsa hep ben yapıyorum, sende bir el at diye sitem ederdi calısmadıgı dönemde, simdi ben evdeyim tüm gün, isim ne degil mi? yapıcam tabiki. Benim bildigim kardesler birbirine destek olur, yardımcı olurlar ama bizde bunun tam tersi, hic idare etmezdi beni dısardayken, sanki o benden büyükmüs gibi bagırır, cagırır telefonları yüzüme kapatırdı. Ben yine bisey demezdim, alttan aldım gün gelir basına gelir ben tam tersi bir davranıs sergilerim oda anlar derdim hep, ki böylede oldu. Tatilde para kaybetti olsun üzülme dedim, ben üni. okudugum sehirde kaybettim babam o paraları sana kaybet diye mi gönderiyor smuwiLa? İyi yaptın gibi bir cevapla karsılastım, yani düsündügüm gibi olmadı bu sadece bir örnegi.
Arkadasım geldi bir gün, yemegi birlikte hazırladık, arkadasım da calısıyor kardesim geldi oturdu, yedi kalktı odasına gecti, yemek hazırlarken de seslendim pc' yi acmakla mesguldü. Sırası mı facebook' un, msn' in kacıyor mu yani? Hep sustum ve halen de susuyorum. Yardım ettigi zamanlar da var ama cok cok az' dır.
Bugün de kuzenler bizdeydi, söyle bir huyu var elestirmeye bayılır, cok acımasızdır bu konuda ama asla elestiri kabul etmez, ufak bir saka yaptım ki saka oldugu bariz belliydi, hemen yanlıs anladı bende üstüne basa basa saka yaptım dedim gülerek ama yok, oof tamam sus, konusma falan, filan.. Bu sefer sen bana yapmıyor musun, ben böyle mi yapıyorum deyince öööf senin bu gecmise takıntını anlamıyorum oluyor? Yani yine sorunlu, takıntılı benim, ne yapayım yani? O isteyince elestirsin, agır sakalar yapsın ben susayım hep, veya yaptıgı hic birseyi yüzüne vurmayım, cünkü gecmise takıntlık oluyor bu sefer..
Babam' da anlamıyor beni, biraz dısarı cıksam babam on kere arar, hatta bir keresinde gezme evde otur kızım ya? demisti bana, o kadar gücendim ki, haftada bir oda haftaici bir yere gezmem bile sorun oldu. Ne yapayım yani ben, bir anda böyle bir hayata alısmak kolay mı? kendimi eve kapatmak en iyisi herhalde. Bende kolay bisey yasamıyorum ki, koca evde annemsiz günler gecirmek kolay mı sanıyorlar? Babam, ise gidiyorum da kafam dagılıyor diyor, ya ben ne yapayım? Ki ben anksiyeteyken simdi panik atak hastasıyım, bazen duvarlar üzerime geliyor, nefesim daralıyor, aglama krizlerine giriyorum üzülmesinler diye birsey demiyorum onlara, birde benimle ugrasmasınlar diyorum.
Annem olsaydı keske, yine hersey benim üzerimde olsaydı ama bana destek olabilecek bir annem olsaydı arkamda, ona o kadar ihtiyac duyuyorum ki suan, bu acı diner mi? Ben bu sekilde daha ne kadar yasayabilirim bilmiyorum..
Bir solukta yazdım hepsini, simdiden rahatladım uzun oldugu icin kusura bakmayın mazur görün olur mu? simdiden tesekkür ederim sizlere.
Son düzenleme:
