Kendimi sevmeyi nasıl öğreneceğim?

deniz kokusu · 27 Ağustos 2024

Merhaba hanımlar ben 28 yaşındayım. Bipolar bozukluk hastası bi anne ve narsist bi babanın kızıyım. Hayatım boyunca doğru sevgiyi hiç bi yerden alamadım. Dört kardeşiz. Dördümüzde ezik özgüvensiz büyütüldük istemeden. Bi kız için baba sevgisi ne kadar önemli hepiniz bilirsiniz ama babam bizi bi duvar gibi sevdi kendi içinden yani dışardan bi kere bile anlaşılmayan bir sevgiyle. Ne annemden ne babamdan kızım kelimesini duymadım hep adımla hitap ettiler. Aile böyle olunca akrabalardanda farklı bişey göremiyosunuz. Ben çok güzel bir kızım her anlamda fiziğim yüzüm tavrımla hep söylenir ama hiç bi zaman bir erkek tarafındanda sevildiğimi hissedemedim çünkü bendeki özgüvensizlik onları itti. Sonra bi evlilik yaptım geçen yıl hayatında benden daha çok kimseyi sevmediğini söyleyen bi adamla. Evlendiğim adamın kumar ve uyuşturucu bağımlısı olduğunu 20 günde öğrendim ve 1 ayda evi terk ettim . Sonrasında acındırmalar ailesinin ısrarları bi şans daha verdim asla düzelmedi kendini ve beni borca soktu altınlar satıldı şuan bekarken aldığım arabamı satma noktasındayım. Ve evliliğimimin 8. Ayında onu tekrar terk ettim. Çünkü bu evlilikte sadece sorun kumar ve uyuşturucu değildi bana saygısı yoktu evden hep gidiyordu her gün ağlıyodum ve o asla görmüyodu . Aslında beni hiç sevmediğini ve değer görmediğimi anladığım yerde bitirdim. Şimdi bunun bana bi güç vermesi gerekirken oturmuş onun için her gün ağlıyorum onu özlüyorum ve dünyam başıma yıkılmış gibi geliyor. Sen sana yapılanı kabul etmedin sen hakettiğini hayatı yaşamak için onu terk ettin diyemiyorumda acaba ne yapıyo acaba başka biri var mı beni unuttu mu veya benim için neden çabalamıyor ben bu kadar mı değersizim diyorum . İşte kendimi sevmediğim için bu haldeyim. Bunu nasıl değiştireceğim bilmiyorum. Bana bişeyler söyleyin kendime geleyim istiyorum . Çevremde herkes beni tanıyan insanlar sizlerse yabancısınız . Sizlerin yazdıkları daha gerçek gelecek öyle hissediyorum. Umarım okursunuz sevgiyle kalın

kader455 · 27 Ağustos 2024

deniz kokusu .!.:
Merhaba hanımlar ben 28 yaşındayım. Bipolar bozukluk hastası bi anne ve narsist bi babanın kızıyım. Hayatım boyunca doğru sevgiyi hiç bi yerden alamadım. Dört kardeşiz. Dördümüzde ezik özgüvensiz büyütüldük istemeden. Bi kız için baba sevgisi ne kadar önemli hepiniz bilirsiniz ama babam bizi bi duvar gibi sevdi kendi içinden yani dışardan bi kere bile anlaşılmayan bir sevgiyle. Ne annemden ne babamdan kızım kelimesini duymadım hep adımla hitap ettiler. Aile böyle olunca akrabalardanda farklı bişey göremiyosunuz. Ben çok güzel bir kızım her anlamda fiziğim yüzüm tavrımla hep söylenir ama hiç bi zaman bir erkek tarafındanda sevildiğimi hissedemedim çünkü bendeki özgüvensizlik onları itti. Sonra bi evlilik yaptım geçen yıl hayatında benden daha çok kimseyi sevmediğini söyleyen bi adamla. Evlendiğim adamın kumar ve uyuşturucu bağımlısı olduğunu 20 günde öğrendim ve 1 ayda evi terk ettim . Sonrasında acındırmalar ailesinin ısrarları bi şans daha verdim asla düzelmedi kendini ve beni borca soktu altınlar satıldı şuan bekarken aldığım arabamı satma noktasındayım. Ve evliliğimimin 8. Ayında onu tekrar terk ettim. Çünkü bu evlilikte sadece sorun kumar ve uyuşturucu değildi bana saygısı yoktu evden hep gidiyordu her gün ağlıyodum ve o asla görmüyodu . Aslında beni hiç sevmediğini ve değer görmediğimi anladığım yerde bitirdim. Şimdi bunun bana bi güç vermesi gerekirken oturmuş onun için her gün ağlıyorum onu özlüyorum ve dünyam başıma yıkılmış gibi geliyor. Sen sana yapılanı kabul etmedin sen hakettiğini hayatı yaşamak için onu terk ettin diyemiyorumda acaba ne yapıyo acaba başka biri var mı beni unuttu mu veya benim için neden çabalamıyor ben bu kadar mı değersizim diyorum . İşte kendimi sevmediğim için bu haldeyim. Bunu nasıl değiştireceğim bilmiyorum. Bana bişeyler söyleyin kendime geleyim istiyorum . Çevremde herkes beni tanıyan insanlar sizlerse yabancısınız . Sizlerin yazdıkları daha gerçek gelecek öyle hissediyorum. Umarım okursunuz sevgiyle kalın

Yaşadığın durumlar çok normal bir süreç. Geçecek merak etme insan ölüme alışıyor buda bir kayıp ve yaş surecindesin. Benim babam da bipolar bozukluğu hastası anlıyorum seni. Bak ne güzel çocuğun da yokmuş şanslısın! Kendine iyilik yap ve kendini bırakma süreç yorucu yıpratıcı bak geçmez sanıyorsun geçiyor bende 3 ay önce bu durumdaydim gençsin güzelsin hayatı kacirma hiç birsey için geç değil senin ki sevgi değil bence bağımlılık veya dediğin gibi çocukluktan gelme tramva. Sadece zamana bırak onu takip etme düşünme öyle şeyleri zaten seni sevse düşünse bu durumda olmazsın. Sen kendine değer ver ki değerli ol kendini sev dua et kurslara git,arkadaşların ile vakit geçir.

Kendimi sevmeyi nasıl öğreneceğim?

Ayrıntılı Düzenleme

deniz kokusu

Yeni Üye

kader455

Üye

Benzer Konular