- 29 Aralık 2020
- 56
- 12
- 24
18. yaşımın 6. ayının da bitmeye başladığı, sınav heyecanı ve korona sayesinde kendimle daha çok baş başa kaldığım şu zamanlarda hayatımda ilk kez bir alanda hayatımı devam ettirmek için ilgim olduğunu fark ettim: müzik ve tiyatro... üniversiteyi bunlar üzerine bir bölümde okumasam da okumak istediğim üniversitenin bunlar için güzel bir ortam olacağını düşündüm. fransızca, italyanca ve ispanyolcayı öğrenmek bu sözlerle şarkı yazıp piyano ve gitar da çalmayı kafama koydum. ama sorun şu ki kendimi inanılmaz geç kalmış hissediyorum. 18 yıl boyunca önüme sunulan tüm fırsatları tepmiş pişmanlıklarını geçiştirmenin pişmanlığını yaşayan her şeye inanılmaz istekli ama bir o kadar da ümitsizim. normal mi bu