Çok teşekkür ederim beni iyi anlamışsınız anneme küsmüyorum darılmıyorum tabi umarım onunda yüreği zaman geçtikçe ferahlar. Bencillik yaptığımın farkındayım sanırım bende dediğiniz gibi sığınacak liman olarak gördüğüm için annemi, bu kadar kırılıyorum ona.Aah canım Allah sana ve annene sabırlar versin,mekanları cennet olsun.
Şu an sende içinde bulunduğun psikolojiden dolayı sığınacak bir liman arıyorsun,annene sığınmak istiyorsun ama onun için daha zor.
Acı yarıştırdığım ya da senin acını küçümsediğim falan yok asla,sakın yanlış anlama.
Ama annen hem hayat arkadaşını hemde evladını kaybetmiş.
Evlat acısı eminim çok daha başkadır,halamdan biliyorum az çok.Ancak tahmin edebilirim ama o gördüklerim bile yetti.Allah kimseye evlat acısı vermesin.
Sanırım psikolojik yardım alıyorsun,öyle anladım mesajından.
Çok iyi yapmışsın.Hazır olduğu zaman annende bu teklifine olumlu dönecektir bence.
İçinize atmayın hiç bir şeyi,hep konuşun,rahatlayın.
Oyalayın kendinizi,zihninizi başka şeylerle meşgul etmeye çalışın.
Biliyorum bana demesi kolay ama sende bir annesin evladını ihmal edemezsin.Onun için ayakta kalmalısın.Annende yakında geride bir evladı daha olduğunu hatırlayıp sana dönecektir emin ol.
Ücretsiz izin hakkım maalesef yok ama yıllık izinlerimi kullanmayı düşünüyorum bende.Başınız sağ olsun. Allah sabır versin. Maddi durumunuz müsaitse işten bir süreliğine ayrılabilirsiniz. Ücretsiz izin ile kendinizi biraz toparlarsınız. Hayatınızın eskisi gibi olmayacağına kendinizi inandırmayın. İnsan her şeye adapte oluyor, alışıyor, acısı hafifliyor. Çocuğunuzun bağışıklık sistemi problemi nedir? Bu sürede anneniz yardımcı olur, siz de kendi kardeşlerinizle, eşinizin kardeşleriyle, iyi arkadaşlarınızla vakit geçirip kafanızı dağıtabilirsiniz. Eşinizin size destek olması avantaj.
33 yaşındaydı kronik hiçbir hastalığı da yoktu üç dört gün içinde herşey oldu bitti bizi yıkanda bu oldu sağlıklıydıacınızı deşmek gibi hissederseniz cevaplamayabilirsiniz ablanız kaç yaşındaydı aşısı yokmuydu bu lanet hastalık evlere ateş düşürdü hepmekanı cennet olsun
Sizinde başınız sağolsun Allah razı olsun hemen bakacağım inceleyeceğim teşekkür ederimBaşınız sağolsun, herşey bir imtihan, ben de annemi kaybettim sizi çok iyi anlıyorum, şuan bu yaşadıklarınız gayet insani, sonuçta robot değiliz, ağlamak istediğinizde ağlayın acınızı dışa vurun sakın içinize atmayın, biraz toparlayınca mutlaka uzman yardımı alın derim, bir de size bir sayfa önereceğim, tamamen telkinlerle iyileşme ve travmaları yok etmek ile ilgili bir sayfa, kadın ücretsiz bir şekilde yapıyor bunu , sadece yapmanız gerekenleri paylaşıyor ve asla para talebi yok ( psikologların uçuk rakamlarla yaptığı seansları size öğretiyor ve siz de evde yapiyosunuz ) , siz de şuan bir travma içindesiniz ve bu dediğim sayfadaki bayan travmalar üzerine birçok bilgiyi ücretsiz paylaşıyor ( kadın dini olarak para almayı kabul etmiyor, Alman tıbbi ile travma çalışmalarını nasıl yapacağınızı anlatıyor, tamamen bilimsel ) özelden size atacağım burada reklam olmasın diye...
Bencillik değil aslında tam olarak.Çok teşekkür ederim beni iyi anlamışsınız anneme küsmüyorum darılmıyorum tabi umarım onunda yüreği zaman geçtikçe ferahlar. Bencillik yaptığımın farkındayım sanırım bende dediğiniz gibi sığınacak liman olarak gördüğüm için annemi, bu kadar kırılıyorum ona.
Çok sağolun annemin kardeşleri mi? Onlar hep il dışında ama sürekli konuşuyorlar iletişimleri iyi. Birkaç ayda bir geliyorlar annemde oğlumla kafamı dağıtıyorum diyor aslında ama çocuk etkileniyorYanımda olsanız sıkı sıkı sarılırdım sizeEşiniz çocuğunuz ve anneniz için ayakta kalmaya çalışın. Oğlunuz daha çok küçükmüş zamanla bakımı daha kolaylaşacaktır. Annenizin de acısı taze, evlat acısı en kötüsü... Ama o da sizde ve torununda teselli bulacaktır. Kardeşleri var mıydı belki onlarla görüşse bir değişiklik olmuş olur
Evet evet kardeşlerinin yanina gitse belki kalabalıkta falan daha iyi hissedebilir değişiklik olmuş olurÇok sağolun annemin kardeşleri mi? Onlar hep il dışında ama sürekli konuşuyorlar iletişimleri iyi. Birkaç ayda bir geliyorlar annemde oğlumla kafamı dağıtıyorum diyor aslında ama çocuk etkileniyor
aşısıdamı yoktu33 yaşındaydı kronik hiçbir hastalığı da yoktu üç dört gün içinde herşey oldu bitti bizi yıkanda bu oldu sağlıklıydı
Annenizin sizin telefonlarınızı bazen açıp bazen açmaması çok normal. Aynı şeyleri yaşadım. Annem de açmazdi telefonunu. O sırada ağlıyor olabilir, seni üzmemek için açmıyordur. Yalnız kalmaya ihtiyacı vardır. Bu arada isyan da edebilirsiniz. Hayata, ölüme, kadere isyan etmek, öfke duymak çok doğal insani duygulardır. "Aman isyan etme günah" denilen sözlere takılmayın. Duygularınızi rahatça göstererek yaşarsaniz bu süreci atlatırsıniz.1.5 yıl önce babamı kalp krizi nedeniyle kaybettim. 1 ay öncede ablamı covidden dolayı kaybettim. İkiside benim en yakın arkadaşımdı. Ne babamla baba kız gibiydik ne ablamla kardeş gibi. Gün içinde elli kez mesajlaşır birbirimizi arardık. Babam gidince yıkıldım toparlanmam çok zor oldu psikolojik olarak kendimi yemek yemeye verdim yeme bozukluğu oluştu (tedavi alıyorum) biraz toparladım derken şimdi de ablam gitti. Onun ölümü tokat gibiydi üç dört gün içinde oldu bitti ne olduğunu bile anlamadık. Çok zorlanıyorum kabullenmekte sanki ablam gidince hayattaki en çok güvendiğim tutunduğum dalım kırıldı… geçmişimiz anılarımız hayallerimiz hepsi yok oldu sanki. Nasıl alışırım bilmiyorum alışılır mı? O da meçhul.
Eşim destek olmaya çalışıyor ama doğal olarak benim kadar üzülemiyor hayatına devam ediyor. 3 yaşına girecek bir oğlum var. O da sendromdan sendroma giriyor doğduğundan beri yeme ve uyku sorunu olan bir çocuk. Şuan bile zorla uyutmama rağmen uyandı ve ağlıyor. Doktora da gittik tamamen huy diyorlar şükür hiçbir sağlık sorunu yok ama ben artık tükendiğimi hissediyorum hayta direk tükendim diyeyim sabırın s si kalmadı beni çok zorluyor en ufak bir istediği olmasın kendini yerlere atıyor ağlıyor. Uyku sorunu çok zor oluyor kendi kendine belki uyur diye bekledim birkaç gece resmen sabaha kadar oturdu ve uyumadı. Ona yetemediğimi iyi bir anne olamadığımı düşünüyorum. Çalışan bir anneyim. Uykusuz ve zaten zor günler geçirmem sebebiyle iş yerinde de çok zorlanmaya başladım. Annem bakıyor aslında oğluma ama oda sürekli ağladığı için oğlum etkileniyor onun stresini de yaşıyor aslında çocuk. Ama bırakabilecek başka kimsem yok. Annemi de kendi doktoruma götürmeyi teklif ettim ama acımı yaşamak istiyorum diyerek reddetti. Bilmiyorum belki bencilce olacak ama bende evladıyım beni görmezden gelmeside kalbimi kırıyor. Gün içinde arayıp bir nasılsın demiyor ben arasam ya açıyor ya açmıyor.
Kısacası çok yıprandım psikolojim darma duman. Neye üzüleceğimi neye yetişeceğimi bilemez oldum. İlaçlarımı değiştirecek büyük ihtimalle doktorum çünkü yetmediğini anlıyorum. Hayatımın eskisi gibi olmayacağını bilmek canımı çok yakıyor. Asla isyan etmiyorum bunları neden ben yaşıyorum diye sorgulamıyorum biliyorum sabır sınavındayım sadece çok zorlanıyorum. Biraz yazıp rahatlamak istedim. Kafam çok karışık ve dolu umarım doğru düzgün yazmışımdır