Bak sana çok güzel bir örnek vereyim; hemde kendimden. Ben 9.sınıfa geçtim bu sene. 4.sınıftan beri bir kız vardı ona çok özenirdim. Suratını çok beğeniyordum kendi suratımı çirkin buluyordum. Benim boyum ondan uzundu, ama sırf o kız kısa diye bende Allah'a dua ediyordum, Allah'ım ne olur boyum kısalsın diye. Kızın kişiliğini de çok severdim. Kendimden iyice nefret etmeye başlamıştım artık. Kafamı duvara vuruyordum biliyor musun sinirden, onun gibi değilim diye. 6.7. ve 8.sınıf hep bu kıza benzemekle geçti. Onun gibi konuşmaya, onun gibi davranmaya çalışıyordum. Derslerimi aksattım 8.sınıfta. Sanıyordum ki, o kıza herkes hayran, herkes onun davranışlarını seviyor. Halbuki hiçte öyle değilmiş. Geçen sene mezun oldum işte. Ben dersleri zayıflatınca(hep o kıza odaklanmıştım) okul birinciliği filan gitti elimden.Bir tane oğlan birinci oldu(zaten askeri okulu kazandı, SBS puanı baya bir yüksekti.)Benim özendiğim kız okul 2.si oldu biliyor musun? Bense 4. oldum. Şimdi bir endüstri meslekte, Anadolu teknik lisesi bilişim bölümündeyim. İlçelerdeki düz Anadolulara puanım yetti ama uzaktı gidemedim. Merkezdeki bir tane Anadoluyla da 3 puan fark var. Şimdi liseye geçtim, arkadaşlarımın hepsi fiziğimin çok güzel olduğunu söylüyorlar. Hepsi nasıl kıskanarak bakıyor öyle anlatamam. Ben meğerse kendimin farkında değilmişim. Kendimi keşfetmemişim yani. Şimdiyse geriye dönüp bakınca kendime acıyorum, nasıl vaktimi bir kıza özenerek geçirmişim diye. Okulda benden hoşlanan 4-5 kişi var. Ben şok oldum yani, benden nasıl hoşlanıyorlar diye. Şimdi ise SADECE KENDİM OLMAYA ÇALIŞIYORUM. Bakış açını değiştir. Kendine çirkin gözüyle bakarsan(benim gibi), sende olan güzellikleri farketmez, kendini çirkin görürsün.Şimdiyse o özendiğim kız, bana o kadar çirkin geliyor ki...