yani sizinde mi hatalarınız var o yüzden mi vicdanınız rahat değil, yanlış anlamayın yargılamak için söylemedim sonuçta her neden olabilir[/QUOT
Herhangi birisiyle bir sıkıntı yaşarsam kendimi ciddi anlamda sorularım hatalarım neler diye ve bulurum kendime bir hata mutlaka Ama onlarla sıkıntılarımda gerçekten hatamlarım yok ki eşimle hemfikiriz vicdanımın en büyük sebebi anne baba sıfatlarından kaynaklanıyor bir şekilde sırf bu yüzden onları haklı kendimi haksız duruma getirebiliyor kendi düşüncelerimyani sizinde mi hatalarınız var o yüzden mi vicdanınız rahat değil, yanlış anlamayın yargılamak için söylemedim sonuçta her neden olabilir
Sorunum burdaki çoğu üye gibi eşimin ailesi...Bu sekiz senede yaptıklarına girersem hiç bitiremem yazıyı heralde... Ama asıl sorunum kendimle ben bu insanları niye bu kadar önemsiyorum anlayamıyorum kendimi... O kadar hatalarından sonra eşimle karar aldık ve ciddi mesafe koyduk aramıza ama sanırım bana rahat batıyor iyi olmak istiyorum onlarla hala ve bu durum kendi ailemi dahi rahatsız etti ki bana karşı tepkililer (artık benim mdurumumun iyi niyetliliği geçtiğini ve salak olduğumu söylediler haklılar biliyorum ama işte() Evim ayrı,çevrem var,mutlu olmamı gerektirecek herşeye sahibim ama onların eksikliğini hissediyorum ne olurdu azcık insan olsalardı kendi ailemle görüştüğümüz gibi onlarada samimi olsaydık,rahat mı batıyor bilmiyorum ama artık küçücük birşey bile yapsalar çok üzülüyorum çok kafaya takıyorum,eşimi çok seviyorum,mutluyuz yinede ailesi için ciddi boşanmayı düşündüğüm dönemler oluyor,eminim mutlu da olurlar.karmakarışığım ben,nie önemsiyorum onları ki eşim bile hiçbirini önemseme boşver gitsin derkenn
Haklısınız sadece yazdıklarım kadarıyla görüp yorum yapıyorsunuz bende özetleyim diye çok detaya giremiyorum ailesinin sorunlarından sürekli bizi sorunlarına katmalarından eşim uzak dur sada vicdanıma oynayıp beni iknalarından sonrasında çevirdikleri oyunlardan yoruldummm,istedikleri parasıyla puluyla eşim,eşimden boşanırsam onlarıda hayatımdan çıkarırım,alsınlar hayrını görsünler oğullarının diye düşünüyorum zaman zamansenin mutsuzluğunun sebebi onlarla aile olmamak ve seni sevmemeleri ise, eşinden boşanınca bu durum nasıl düzelecek anlamadım ki sırf bu sebepten eşinden mi vazgeçeceksin
Hayatınızda pürüz istemiyorsunuz sanırım. Kayınvalideniz ve kayınpederinizin davranışları siz de huzursuzluk yaratıyor ve içinizde bir sıkıntı, gerginlik oluşuyor. Moraliniz bozuluyor böylece. İçinizdeki bu huzursuzluk geçsin diye de, geçmişe sünger çekip, barışmak, huzurlu olmak istiyorsunuz, onlar için değil kendiniz için :)
Maalesef, ilişki dediğimiz kavram karşılıklı. Siz her ne kadar fedakarlık yapsanız, taviz verseniz, size yapılanları görmezden gelip alttan almaya çalışsanız dahi karşınızdaki kişi bunu istemiyorsa o ilişki kurulamıyor.
Siz aynada kendinize bakıp, ben, bu ilişki için üzerime düşeni fazlası ile yaptım, kendi sınırlarımı aştım, kendimden birçok taviz verdim, diyebiliyorsanız ve hala bir şeyler istediğiniz gibi olmuyorsa bırakın. Sadece bırakın akışına. Uğraşmayın. Çünkü sadece sizin çabanızla olmaz. Huzursuz da hissetmeyin. Niye hissedeceksiniz ki zaten? Elinizden geleni yapmışsınız ve olmamış. Bazen ne yaparsan yap olmuyor bazen. Hayat işte.
Haklısınız sadece yazdıklarım kadarıyla görüp yorum yapıyorsunuz bende özetleyim diye çok detaya giremiyorum ailesinin sorunlarından sürekli bizi sorunlarına katmalarından eşim uzak dur sada vicdanıma oynayıp beni iknalarından sonrasında çevirdikleri oyunlardan yoruldummm,istedikleri parasıyla puluyla eşim,eşimden boşanırsam onlarıda hayatımdan çıkarırım,alsınlar hayrını görsünler oğullarının diye düşünüyorum zaman zaman
herkes yasadığını bilir. eşin bile sana boşver derken sende önemsememeye çalış. kendi mutluluguna bak canım.sonuçta burda bir sürü konu açan arkadaşımız var.eşi ailesinin yanında olan.bi de onları düşünSorunum burdaki çoğu üye gibi eşimin ailesi...Bu sekiz senede yaptıklarına girersem hiç bitiremem yazıyı heralde... Ama asıl sorunum kendimle ben bu insanları niye bu kadar önemsiyorum anlayamıyorum kendimi... O kadar hatalarından sonra eşimle karar aldık ve ciddi mesafe koyduk aramıza ama sanırım bana rahat batıyor iyi olmak istiyorum onlarla hala ve bu durum kendi ailemi dahi rahatsız etti ki bana karşı tepkililer (artık benim mdurumumun iyi niyetliliği geçtiğini ve salak olduğumu söylediler haklılar biliyorum ama işte() Evim ayrı,çevrem var,mutlu olmamı gerektirecek herşeye sahibim ama onların eksikliğini hissediyorum ne olurdu azcık insan olsalardı kendi ailemle görüştüğümüz gibi onlarada samimi olsaydık,rahat mı batıyor bilmiyorum ama artık küçücük birşey bile yapsalar çok üzülüyorum çok kafaya takıyorum,eşimi çok seviyorum,mutluyuz yinede ailesi için ciddi boşanmayı düşündüğüm dönemler oluyor,eminim mutlu da olurlar.karmakarışığım ben,nie önemsiyorum onları ki eşim bile hiçbirini önemseme boşver gitsin derkenn
Çok teşekkür ederim.Kesinlikle önerilerinizi dikkate alacağım.Umarım uygulayabilirimde,çünkü çok haklısınızoliviamember: 56 .!.:Roseser`im, sendeki ricam bu güzel ve özenle yazilmis yorumu bir kac kez arka arkaya oku, inan ayni Asel misa gibi düsünüyorum.
Lütfen kendine güven ve kendini sev. Birak ne halleri varsa görsünler, hatta senin gibi genc annelerle arkadaslik, onlarla gez toz am bu aileye odaklanma.
Onlarin zaten istegi seni ogularindan ayirmakda olabilir, neden ekmegine yag sürmek istiyorsunki ? Hem sen bir annesin ! Insan böyle sacma birsey icin cocugunu babasiz birakirmi ?
Özgüvenin gelismesi lazim, bunun icin kisisel gelistirim kitaplari bol bol oku. Kendini sevdikce, kendini saydikca, sen bu cekirdek aileyi el üstünde tutukca bu insanlar sana yanasamaz.sevgiler canim.
Senin sevgini haketmeyenleri sende sevme !!!!
Eşim bir Sefer bile haklı olduklarını düşünmedi ve herzaman yanımda oldu benden hiçbir koşulda vazgeçmeyeceğini hep hissettirdi onlara bu durumda onlarda daha çok bilendi. Birazda bu yüzden iyi olmak istiyorum sanırım eşime kendimi borçlu gibi hissediyorum.herkes yasadığını bilir. eşin bile sana boşver derken sende önemsememeye çalış. kendi mutluluguna bak canım.sonuçta burda bir sürü konu açan arkadaşımız var.eşi ailesinin yanında olan.bi de onları düşün
eşiniz ailesiyle görüşmemenizi sorun yapmıosa görüşmeyin.. önceden olan olayları düşünün ve agrısız basınızı agrıtmayın mesafe en güzeliSorunum burdaki çoğu üye gibi eşimin ailesi...Bu sekiz senede yaptıklarına girersem hiç bitiremem yazıyı heralde... Ama asıl sorunum kendimle ben bu insanları niye bu kadar önemsiyorum anlayamıyorum kendimi... O kadar hatalarından sonra eşimle karar aldık ve ciddi mesafe koyduk aramıza ama sanırım bana rahat batıyor iyi olmak istiyorum onlarla hala ve bu durum kendi ailemi dahi rahatsız etti ki bana karşı tepkililer (artık benim mdurumumun iyi niyetliliği geçtiğini ve salak olduğumu söylediler haklılar biliyorum ama işte() Evim ayrı,çevrem var,mutlu olmamı gerektirecek herşeye sahibim ama onların eksikliğini hissediyorum ne olurdu azcık insan olsalardı kendi ailemle görüştüğümüz gibi onlarada samimi olsaydık,rahat mı batıyor bilmiyorum ama artık küçücük birşey bile yapsalar çok üzülüyorum çok kafaya takıyorum,eşimi çok seviyorum,mutluyuz yinede ailesi için ciddi boşanmayı düşündüğüm dönemler oluyor,eminim mutlu da olurlar.karmakarışığım ben,nie önemsiyorum onları ki eşim bile hiçbirini önemseme boşver gitsin derkenn
Cok haklisin, normalide budur, yani herkesle iyi anlasmak. Ama bazen o güzel duygularin bosuna gittigini fark ettigin an, nereye kadar iyi kalacaksin ? Nereye kadar kendinden vereceksin ? Nereye kadar aptali oynayacaksin ?Eşim bir Sefer bile haklı olduklarını düşünmedi ve herzaman yanımda oldu benden hiçbir koşulda vazgeçmeyeceğini hep hissettirdi onlara bu durumda onlarda daha çok bilendi. Birazda bu yüzden iyi olmak istiyorum sanırım eşime kendimi borçlu gibi hissediyorum.