- 23 Ağustos 2011
- 5.411
- 9.344
- 148
- Konu Sahibi iyotsuztuz
- #1
Kendimi feci işe yaramaz hissediyorum. Lanetlenmiş gibiyim. Hiçbir işim yolunda gitmiyor.
Üniversite öğrencisiyim. Sınıfta kaldım. Bıraktım okulumu, sadece öğrenim kredim kesilmesin diye kayıt yeniledim bu sene. O aldığım krediyle taşınırken çektiğimiz kredi ödeniyor. İstediğim bölüm ya da iş geleceği olan bir bölüm değil. Tekrar üniversite sınavına gireceğim bu sene.
2010'da annemle dalgasına kpssye girmiştik. Kim daha iyi puan alacak acaba diye. 92 puan aldım ama dalgasına girdiğimiz için hiç tercih falan yapmadım. Bir kaç hafta önce annemin bir arkadaşıyla konuşurken bana devlet memuru olsana sen, bak alım var, referans ayarlarız sorun olmaz dedi. Kafama da yattı açıkçası, zaten bu işlerden öyle uzağım ki referans ne demek o konuşmanın akşamında annemden öğrendim. Sonra annemin arkadaşını aradım ertesi gün, referansa gerek yok olacaksa olur kısmet işi dedim. Peki ama bak pişman olursun falan dedi de, açıkçası sallamadım hiç. He dedim geçtim. Hatta hiç aklımda yokken o işe heveslendim çok. Annem eski memur, babam hala memur bi' de...
Sınavını falan geçtim. Mülakatta elendim. Bilirsiniz bu işleri belki, ben bilmiyordum. Torpilsiz olmuyormuş meğerse. Ben artık kendime nasıl güveniyorsam... Tabi kazanamadığımı öğrenince çevreden çok baskı gördüm. Sen salaksın da, torpili kabul etmedin de, o adam o işi ayarlardı da... Annem sadece hiçbir şey demedi. Üniversiteyi kazanırsın tekrar kendini neden üzüyorsun? dedi. Bu arada işimin olmama sebebi belirttikleri kontenjanın altında kişi almaları. Kontenjanı doldurmak isteselerdi ben giriyordum sıralamam tutuyor.
Bir ablamız var. Zamanında bizim evimize hiç gelmediği halde eski evinizden getirdiğiniz eşyanın çekmecesinin arkasında büyü var demişti. Bulmuştuk. Babaanneme itiraf ettirmiştim sonrasında. Böyle bir kadın. Sizin çevrenizde de vardır belki böyle biri. Sınava girmeden ara, okuyacağım falan demişti. Mülakatta soracakları soruları bile telefonda söyledi bana girmeden. Her şey yolunda gitmişti ama olmadı. O hala ısrarla o yanlışlık düzeltilecek diyor, olacak o iş diyor. Ama yok öyle bir seçenek bence. O öyle söyledikçe umudum tükenmek bilmiyor.
Çok heveslenmiştim gerçekten. Annemle yaşamamız için ev almak istemiştim. Çünkü annemin maaşıyla bu mümkün değil ve ben ona yük oluyormuşum gibi hissediyorum. Bunu bir kere anneme söyleyecek olduğumda yük olduğunu düşünüyorsan babana git sakın duymayayım böyle bir şey, düşünmen bile yasak demişti.
İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Evden çıkmak istemiyorum. Okuldaki seçtiğim derste bir sıkıntı oldu değiştirmem gerekti, onu bile yapmaya gitmedim sevgilim gidip değiştirdi, beni görmeye eve geliyor çünkü çıkmıyorum. Bu akşam yemekte annem de o da patladı bana. Annem hep böyle mal mal oturacak mısın evde diye, sevgilim de 14 şubattan beri dışarı çıkmadık ne bu halin diye. İkisi üzerime geldiler. Anlatamadım tabi kendimi işe yaramaz hissettiğimi.
Bir yandan evde durmak, bir yandan aslında gerçekten salakça hareket ettiğimi fark etmek, bir yandan işe yaramadığımı düşünmek çok yoruyor beni. Kendimden sıkılıyorum resmen.
Uzun oldu kusura bakmayın. Benim için önerileriniz var mı?
Üniversite öğrencisiyim. Sınıfta kaldım. Bıraktım okulumu, sadece öğrenim kredim kesilmesin diye kayıt yeniledim bu sene. O aldığım krediyle taşınırken çektiğimiz kredi ödeniyor. İstediğim bölüm ya da iş geleceği olan bir bölüm değil. Tekrar üniversite sınavına gireceğim bu sene.
2010'da annemle dalgasına kpssye girmiştik. Kim daha iyi puan alacak acaba diye. 92 puan aldım ama dalgasına girdiğimiz için hiç tercih falan yapmadım. Bir kaç hafta önce annemin bir arkadaşıyla konuşurken bana devlet memuru olsana sen, bak alım var, referans ayarlarız sorun olmaz dedi. Kafama da yattı açıkçası, zaten bu işlerden öyle uzağım ki referans ne demek o konuşmanın akşamında annemden öğrendim. Sonra annemin arkadaşını aradım ertesi gün, referansa gerek yok olacaksa olur kısmet işi dedim. Peki ama bak pişman olursun falan dedi de, açıkçası sallamadım hiç. He dedim geçtim. Hatta hiç aklımda yokken o işe heveslendim çok. Annem eski memur, babam hala memur bi' de...
Sınavını falan geçtim. Mülakatta elendim. Bilirsiniz bu işleri belki, ben bilmiyordum. Torpilsiz olmuyormuş meğerse. Ben artık kendime nasıl güveniyorsam... Tabi kazanamadığımı öğrenince çevreden çok baskı gördüm. Sen salaksın da, torpili kabul etmedin de, o adam o işi ayarlardı da... Annem sadece hiçbir şey demedi. Üniversiteyi kazanırsın tekrar kendini neden üzüyorsun? dedi. Bu arada işimin olmama sebebi belirttikleri kontenjanın altında kişi almaları. Kontenjanı doldurmak isteselerdi ben giriyordum sıralamam tutuyor.
Bir ablamız var. Zamanında bizim evimize hiç gelmediği halde eski evinizden getirdiğiniz eşyanın çekmecesinin arkasında büyü var demişti. Bulmuştuk. Babaanneme itiraf ettirmiştim sonrasında. Böyle bir kadın. Sizin çevrenizde de vardır belki böyle biri. Sınava girmeden ara, okuyacağım falan demişti. Mülakatta soracakları soruları bile telefonda söyledi bana girmeden. Her şey yolunda gitmişti ama olmadı. O hala ısrarla o yanlışlık düzeltilecek diyor, olacak o iş diyor. Ama yok öyle bir seçenek bence. O öyle söyledikçe umudum tükenmek bilmiyor.
Çok heveslenmiştim gerçekten. Annemle yaşamamız için ev almak istemiştim. Çünkü annemin maaşıyla bu mümkün değil ve ben ona yük oluyormuşum gibi hissediyorum. Bunu bir kere anneme söyleyecek olduğumda yük olduğunu düşünüyorsan babana git sakın duymayayım böyle bir şey, düşünmen bile yasak demişti.
İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Evden çıkmak istemiyorum. Okuldaki seçtiğim derste bir sıkıntı oldu değiştirmem gerekti, onu bile yapmaya gitmedim sevgilim gidip değiştirdi, beni görmeye eve geliyor çünkü çıkmıyorum. Bu akşam yemekte annem de o da patladı bana. Annem hep böyle mal mal oturacak mısın evde diye, sevgilim de 14 şubattan beri dışarı çıkmadık ne bu halin diye. İkisi üzerime geldiler. Anlatamadım tabi kendimi işe yaramaz hissettiğimi.
Bir yandan evde durmak, bir yandan aslında gerçekten salakça hareket ettiğimi fark etmek, bir yandan işe yaramadığımı düşünmek çok yoruyor beni. Kendimden sıkılıyorum resmen.
Uzun oldu kusura bakmayın. Benim için önerileriniz var mı?
