Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Kendimden nefret etmem, iki senedir depresyonda olmam, ani öfke patlamaları yaşayıp etrafımdaki insanlara kırıcı davranmam, birçok yeteneğim varken hepsini heba edip onları hayal kırıklığına uğratmam. Ve vicdan azabından ne yapacağımı bilememem. Dahasını da sayardım lakin gerçekten yorgunumAnlamadim ben sorun nedir?
bende sizinle aynı durumdayım ama ben 5yıldır major depresifimKendimden nefret etmem, iki senedir depresyonda olmam, ani öfke patlamaları yaşayıp etrafımdaki insanlara kırıcı davranmam, birçok yeteneğim varken hepsini heba edip onları hayal kırıklığına uğratmam. Ve vicdan azabından ne yapacağımı bilememem. Dahasını da sayardım lakin gerçekten yorgunum
ben de sizi seviyorum, teşekkür ederim. hiç içinde bulunduğum bu depresyon hali geçmeyecek gibi geliyor, beni çok üzüyor, ailemi de öyle. kendimde gördüğüm bu değişim beni çok yıprattı ve günden güne daha da yıpratıyor. hayatıma bir yön veremiyorum. yurt dışından davetiye bekliyorum iki senedir, orada okuyacağım diye okula da gitmiyorum. her şeyi boşladım. artık ne resim çiziyorum, ne müzik yapıyorum, ne de tiyatroyla uğraşıyorum. köpeğime bile bağırıyorum. ben gerçekten böyle bir insan olmak istemiyorum.Once bir sakinler. Kendine tek bir hedef koy ve ona yönel( psikiyatristin bugün böyle dedi:)
Çevrendeki insanların seni anlamadığını dusunup öfkeleniyor olabilirsin, buna tepki olarak sesini yükseltiyorum. O anda bağırmak yerine başka odaya gecip düşünebilirsin. Kendini suçlamak sana bir sey kazandırmayacak. Herkes böyle dönemlerden geçiyor. Ne yaparsan yap çevremdeki herkes seni çok seviyor. Bende seviyorum:))
yardım alıyor musunuz? ne yapmam gerektiğine dair bir fikriniz var mı?bende sizinle aynı durumdayım ama ben 5yıldır major depresifim
Psikolojik yardım alıyor musun?ben de sizi seviyorum, teşekkür ederim. hiç içinde bulunduğum bu depresyon hali geçmeyecek gibi geliyor, beni çok üzüyor, ailemi de öyle. kendimde gördüğüm bu değişim beni çok yıprattı ve günden güne daha da yıpratıyor. hayatıma bir yön veremiyorum. yurt dışından davetiye bekliyorum iki senedir, orada okuyacağım diye okula da gitmiyorum. her şeyi boşladım. artık ne resim çiziyorum, ne müzik yapıyorum, ne de tiyatroyla uğraşıyorum. köpeğime bile bağırıyorum. ben gerçekten böyle bir insan olmak istemiyorum.
ilaç tedavisi alıyorum.İnanın ben sizden çok daha büyük hatalar yaptım hayat hiçbir yerden yüzüme gülmüyor ama ben inatla mutlu olmaya çalışıyorum.İsterseniz özel mesaj atın bana daha detaylı konuşuruzyardım alıyor musunuz? ne yapmam gerektiğine dair bir fikriniz var mı?
hayır, kendi kendime baş etmeye çalışıyorumPsikolojik yardım alıyor musun?
ilaçla değil de başka türlü halletmek istiyorum, ilaç alırsam kendimi daha da kötü hissedeceğim çünkü. güçsüzmüşüm gibi geliyor, sırf bu yüzden insanlara ahresif yaklaşıyormuşum gibi geliyor. gerçekten çok çaresizimilaç tedavisi alıyorum.İnanın ben sizden çok daha büyük hatalar yaptım hayat hiçbir yerden yüzüme gülmüyor ama ben inatla mutlu olmaya çalışıyorum.İsterseniz özel mesaj atın bana daha detaylı konuşuruz
2 sene uzun bir süre. Imkanin varsa destek almanı tavsiye ederim. Illa kendim aşmak istiyorum dersen bana verilen tavsiyeâler sunlardi: evde kalmak istediğin zaman tersini yap. Dışarı çık. Bos bos gez ama cik :)hayır, kendi kendime baş etmeye çalışıyorum
Kac yasindasin seni depresyona surukleyen sebep varmi sakin olKendimden nefret etmem, iki senedir depresyonda olmam, ani öfke patlamaları yaşayıp etrafımdaki insanlara kırıcı davranmam, birçok yeteneğim varken hepsini heba edip onları hayal kırıklığına uğratmam. Ve vicdan azabından ne yapacağımı bilememem. Dahasını da sayardım lakin gerçekten yorgunum
sosyal bir insanım, arkadaşlarımla vakit geçiriyorum, eğleniyorum, bazı şeylerden bir süre uzaklaşıyorum. bir şeyler anlatmayı, dinlemeyi seven bir insanım. lakin iç dünyamda çok farklı şeyler dönüyor anlam veremediğim. köpeğimle ilgileniyorum, ailemle de vakit geçiriyorum. sorunum ne gerçekten bilmiyorum, ama hissettiğim şey geçici değil, bildiğin acı çekiyorum yani. yaşam sevincim günden günd düşüyor, araftayım. ne yaşayabilecek potansiyelim var, ne de ben daha fazla yaşamak istemiyorum diyebilecek cesaretim. daha yaşım çok genç, gerçekten artık bunlarla değil daha farklı sorunlarla boğuşmak istiyorum, ben böyle bir kız değildim2 sene uzun bir süre. Imkanin varsa destek almanı tavsiye ederim. Illa kendim aşmak istiyorum dersen bana verilen tavsiyeâler sunlardi: evde kalmak istediğin zaman tersini yap. Dışarı çık. Bos bos gez ama cik :)
Arkadaşlarınla sohbet et , kahve iç. Sohbete katılmasan bile dinleyici ol. Bunu asmanı sağlayacak kitaplar oku. Mesela "Iyi Hissetmek" gb. Kopegini parka götür.
Yurt disindaki okuldan cevap gelmeme sebebi ne?sosyal bir insanım, arkadaşlarımla vakit geçiriyorum, eğleniyorum, bazı şeylerden bir süre uzaklaşıyorum. bir şeyler anlatmayı, dinlemeyi seven bir insanım. lakin iç dünyamda çok farklı şeyler dönüyor anlam veremediğim. köpeğimle ilgileniyorum, ailemle de vakit geçiriyorum. sorunum ne gerçekten bilmiyorum, ama hissettiğim şey geçici değil, bildiğin acı çekiyorum yani. yaşam sevincim günden günd düşüyor, araftayım. ne yaşayabilecek potansiyelim var, ne de ben daha fazla yaşamak istemiyorum diyebilecek cesaretim. daha yaşım çok genç, gerçekten artık bunlarla değil daha farklı sorunlarla boğuşmak istiyorum, ben böyle bir kız değildim
okuldan değil, babamdan davetiye bekliyorum iki senedir. önce ilk dönemi oku dedi, okudum. sonra bir dönem daha oku dedi, onu da okudum. ama gelin görün ki iki senedir davetiye bekliyorum ve hiçbir sonuç yok. iki ay önce davetiyen yolda dedi, hala gelmedi her şeyi erteliyorum bu yüzden. hobilerimi, önğme çıkan fırsatları, benden hoşlanan insanları bile. o kadar çok şey üst üste geldi ki, sahiden boyumu aştı artık. beklemek dünyanın en kötü şeylerinden biri. geleceğe dair bir umudum kalmadı, herkesi yüzüstü bırakıyorum gibi geliyor.Yurt disindaki okuldan cevap gelmeme sebebi ne?
Seni cok iyi anliyorum. Hepimizin beklentileri farkli fakat sonuc ayni: DEPRESYON.okuldan değil, babamdan davetiye bekliyorum iki senedir. önce ilk dönemi oku dedi, okudum. sonra bir dönem daha oku dedi, onu da okudum. ama gelin görün ki iki senedir davetiye bekliyorum ve hiçbir sonuç yok. iki ay önce davetiyen yolda dedi, hala gelmedi her şeyi erteliyorum bu yüzden. hobilerimi, önğme çıkan fırsatları, benden hoşlanan insanları bile. o kadar çok şey üst üste geldi ki, sahiden boyumu aştı artık. beklemek dünyanın en kötü şeylerinden biri. geleceğe dair bir umudum kalmadı, herkesi yüzüstü bırakıyorum gibi geliyor.
19 yaşımdayım. Depresyona sürükleyen birçok sebep var ama hangi birini yazsam hafif kalacak, keşke içimi gösterebilsem size. Çok yaşlı hissediyorum gerçekten. Herkesin bir hayali bir ideali var, benim yok. O kadar çok şey birikti ki içimde. Annemle paylaşamıyorum, üzülür diye çok korkuyorum ama çok ironiktir ki her gün de istemeden üzüyorum. Bir yanım sakin ol, sesini yükseltme, ılımlı ol derken diğer yanım çoktan kırıcı sözler etmiş bulunuyorKac yasindasin seni depresyona surukleyen sebep varmi sakin ol
Kendini bu kadar yipratmana gerek yok sebep her ne olursa olsun intihari dusundurecek hic bir sebep olmamali bu hayati yasamak guzel iyisiyle kotusuyle
Hepimizin sorunlari var bu kadar dert edilmemeli hayat
Kafani dagit arkadaslarin yokmu doktora gorun destek al icini dok rahatlarsin
Pozitif dusun ailene iyi yaklas hobi edin kafani dagit
Bu arada bende senii cok seviyorum
hSeni cok iyi anliyorum. Hepimizin beklentileri farkli fakat sonuc ayni: DEPRESYON.
O nedenle beklenti içinde olma. Burada oku. Orada yüksek lisans yaparsın. Kendini kimse için ERTELEME LÜTFEN
ben de kendime öyle diyorum ama sonra iki sene beklemişim, biraz daha bekleyeyim diyorum. ne salağım değil mi? aksi bir adım atmaktan bile korkuyorumSeni cok iyi anliyorum. Hepimizin beklentileri farkli fakat sonuc ayni: DEPRESYON.
O nedenle beklenti içinde olma. Burada oku. Orada yüksek lisans yaparsın. Kendini kimse için ERTELEME LÜTFEN
Adim atacak kudret sende var. Seni görmesem bile yazdıklarından anlatabiliyorum. Burda yolunu çiz. Davetiye geldiğinde ne yapıyorsan döndürür pırr ucuverirsin :)) her seyin çaresi var.h
ben de kendime öyle diyorum ama sonra iki sene beklemişim, biraz daha bekleyeyim diyorum. ne salağım değil mi? aksi bir adım atmaktan bile korkuyorum