Ben bu konuda coğrafya kaderdir diyorum. Din ya da başka değerlerden önce ailenizi düşünün onları üzecek birsey yapmayin; ha üzülmezler diyorsanız dilediğinizi yapın. Kız ya da erkek olmaktan öte söylediğim şeylerKonuyu bdv ya da cinselliğe açmıyorum. Derdim var bu görüşü paylaşmak için daha uygun geldi. Ama istenirse taşınabilir tabii ki.
Benim sıkıntım evlilik öncesi cinselliği normal bulmam ama beynimin bunu yetiştirilme tarzım yüzünden kabul etmemesi. Bunu nasıl aşacağım bilmiyorum.
Burada çeşit çeşit insan var biraz tartışalım, bu konuda sohbet edelim istedim. Bunun zaten kesin bir doğrusu yok. Herkes kendininkini dile getirebilir.
//. Kısa kesmeye ve akışkan yazmaya çalışacağım. Emin olun okunabilir bir seviyede. Şimdiden teşekkürler. //
Evlenmeden cinsellik yaşanması ve o kişiyle uyuma bakılmasını doğru buluyorum ve öyle de yapacağım.
Yani gerdek gecesine bir şey saklama gibi bir düşüncem katiyen yok.
Şu anlık evlilik hayalleri kurduğum biri falan da yok. Ne zaman olur umrumda da değil. İster 25 ister 30 ister 40 da. Doğru insan gelince. Kısmet diye bakıyorum bu evlilik işlerine. Belki de hiç olmaz.
Çocuk hayalim olmadığı için biyolojik olarak geç de kalacağım bir durum yok. Ayrıca muhtemel eş adaylarımı azaltacak bir durum. Çoğu kişi çocuk istiyor.
(Değişir demeyin kendimi bu konuda emin olun çok iyi tanıyorum ve bu düşüncem sağlam temellere dayanıyor.)
Genel kişiliğimden sonra cinsellik hakkında görüşlerim aslında şu şekilde.
~Kızlık zarı hiççç umrumda değil. Hatta bazen orada öyle bir yapı olduğunu bile unutuyorum . İlk ilişkim de asla kan gelsin istemem. Hatta geleceğini düşününce moralim bozuluyor. Elimle bozsam falan zerre umrumda olmaz.
~Dini inancım yok. Günah, ayıp olarak görmüyorum. ( O yüzden dini tavsiyeye de gerek yok. )
~Karşımdaki insanın geçmişi hiçbir zaman umrumda olmadı. Çevremde de 20 yaşlarında cinsel hayatları olmuş arkadaşlarım var. (Zaten biraz onları görmek benim bakış açımı genişletti.)
~Kendimi daha bilmediğim, var mı ondan emin olmadığım bir erkek için saklamak oldukça saçma geliyor. Kendimi hediye paketi gibi hissediyorum. Sırf ilk o yapsın diye, egosu tatmin olsun diye kendi cinsel isteklerime saygı duymayacak ve yaşayamayacak olmak beni ezik ve kendime saygıdan yoksun hissettiriyor. Düşündüğüm gibi yaşayamıyorum. Birinin malı gibi hissediyorum.
~Karşımdaki insan bakir değilken bakire insan arıyorsa ondan anında soğuyorum. İsterse hayatımın aşkı olsun. Direkt saygı duyamayacağım, konuşmak dahi istemeyeceğim biri olarak görüyorum ve tiksiniyorum. (Yani böyle biriyle zaten yapamam.)
Bakir ise de kendi bilir. Bence takmamalı ama kendi içinde yetersiz hissedecekse falan saygı duyarım ve uymadığımız için üzülüp yollarımızı ayırırız.
~Bakireliği takan insanların genel olarak kadının da istekleri ve hayatı olabileceğini yok saydığı onları bir nesne olarak gördüğünü düşünüyorum. Kişiliğinden çok, ona sahip olma ve bedensel bir varlık olarak baktığını yani insan olarak görmediğini düşünüyorum.
~Bana değer verdiğini hissetmediğim, ona değer vermediğim ve belli süre geçirmediğim kısaca sevgilim olmayan biriyle cinsellik yaşamak da istemiyorum. Ama sevgiliyle de yaşanabilmesi gerektiğine inanıyorum. Zaten öyle hop diyince sevgili değiştiren bir kız da değilim. Karakterim o yönde değil. İstesem de yapamam. Yoksa öyle olan arkadaşlarım da var ama benim için cinsellik için belli koşullar sağlanmalı.
Genel fikirlerim bu yönde. Şimdi ben pişman olur muyum? Hiç sanmıyorum. Yani düşüncelerime göre olmam gibi geliyor.
Ama daha gencim yani belki de sağlıksız düşünüyorum ya da aksine oldukça olgun. Emin değilim. O yüzden deneyimleriniz ve fikirleriniz önemli.
Siz benim hakkımda ne düşünüyorsunuz? Burada evlenmeden cinsellik yaşayan kişiler siz bu aşamalardan geçtiniz mi, nasıl bir düşünceyle cinsellik yaşamaya bu gibi bir toplumda adım atabildiniz?
Fazla kafaya takmışsın diyebilirsiniz. Kk de konu açmayı ve böyle toplumsal konuları konuşmayı, kendimi gözlemlemeyi seviyorum. O yüzden bu konuyu açıyorum. Yoksa eninde sonunda kendi kararımı kendim vereceğimi biliyorum.
Harbiden direkt işe deneyimli başlamasını bekleyenler var. Utanmadan da söylüyorlar :/
Çok doğru bir bakış açısı bayıldım
Teşekkür ederim. Evet biraz evlenmeden ilişki yaşayan ve pişman olan ya da olmayanları görmek istedim tabii ki de. En son kararı yine ben vereceğim sonuçta
Ailemin bunu bilmesi gerektiğini düşünmüyorum. Tabii ki üzülürler. Ben bile bu düşüncelerle büyütüldüm benden 2 kuşak önceki insanların üzülmeyeceğini düşünmek fazla iyimser olur.
bu yaşta neden bunlara kafa yoruyorsun. bu kadar kafa yorman bile bi alıp veremediğin oldugunu gösteriyorKonuyu bdv ya da cinselliğe açmıyorum. Derdim var bu görüşü paylaşmak için daha uygun geldi. Ama istenirse taşınabilir tabii ki.
Benim sıkıntım evlilik öncesi cinselliği normal bulmam ama beynimin bunu yetiştirilme tarzım yüzünden kabul etmemesi. Bunu nasıl aşacağım bilmiyorum.
Burada çeşit çeşit insan var biraz tartışalım, bu konuda sohbet edelim istedim. Bunun zaten kesin bir doğrusu yok. Herkes kendininkini dile getirebilir.
//. Kısa kesmeye ve akışkan yazmaya çalışacağım. Emin olun okunabilir bir seviyede. Şimdiden teşekkürler. //
Evlenmeden cinsellik yaşanması ve o kişiyle uyuma bakılmasını doğru buluyorum ve öyle de yapacağım.
Yani gerdek gecesine bir şey saklama gibi bir düşüncem katiyen yok.
Şu anlık evlilik hayalleri kurduğum biri falan da yok. Ne zaman olur umrumda da değil. İster 25 ister 30 ister 40 da. Doğru insan gelince. Kısmet diye bakıyorum bu evlilik işlerine. Belki de hiç olmaz.
Çocuk hayalim olmadığı için biyolojik olarak geç de kalacağım bir durum yok. Ayrıca muhtemel eş adaylarımı azaltacak bir durum. Çoğu kişi çocuk istiyor.
(Değişir demeyin kendimi bu konuda emin olun çok iyi tanıyorum ve bu düşüncem sağlam temellere dayanıyor.)
Genel kişiliğimden sonra cinsellik hakkında görüşlerim aslında şu şekilde.
~Kızlık zarı hiççç umrumda değil. Hatta bazen orada öyle bir yapı olduğunu bile unutuyorum . İlk ilişkim de asla kan gelsin istemem. Hatta geleceğini düşününce moralim bozuluyor. Elimle bozsam falan zerre umrumda olmaz.
~Dini inancım yok. Günah, ayıp olarak görmüyorum. ( O yüzden dini tavsiyeye de gerek yok. )
~Karşımdaki insanın geçmişi hiçbir zaman umrumda olmadı. Çevremde de 20 yaşlarında cinsel hayatları olmuş arkadaşlarım var. (Zaten biraz onları görmek benim bakış açımı genişletti.)
~Kendimi daha bilmediğim, var mı ondan emin olmadığım bir erkek için saklamak oldukça saçma geliyor. Kendimi hediye paketi gibi hissediyorum. Sırf ilk o yapsın diye, egosu tatmin olsun diye kendi cinsel isteklerime saygı duymayacak ve yaşayamayacak olmak beni ezik ve kendime saygıdan yoksun hissettiriyor. Düşündüğüm gibi yaşayamıyorum. Birinin malı gibi hissediyorum.
~Karşımdaki insan bakir değilken bakire insan arıyorsa ondan anında soğuyorum. İsterse hayatımın aşkı olsun. Direkt saygı duyamayacağım, konuşmak dahi istemeyeceğim biri olarak görüyorum ve tiksiniyorum. (Yani böyle biriyle zaten yapamam.)
Bakir ise de kendi bilir. Bence takmamalı ama kendi içinde yetersiz hissedecekse falan saygı duyarım ve uymadığımız için üzülüp yollarımızı ayırırız.
~Bakireliği takan insanların genel olarak kadının da istekleri ve hayatı olabileceğini yok saydığı onları bir nesne olarak gördüğünü düşünüyorum. Kişiliğinden çok, ona sahip olma ve bedensel bir varlık olarak baktığını yani insan olarak görmediğini düşünüyorum.
~Bana değer verdiğini hissetmediğim, ona değer vermediğim ve belli süre geçirmediğim kısaca sevgilim olmayan biriyle cinsellik yaşamak da istemiyorum. Ama sevgiliyle de yaşanabilmesi gerektiğine inanıyorum. Zaten öyle hop diyince sevgili değiştiren bir kız da değilim. Karakterim o yönde değil. İstesem de yapamam. Yoksa öyle olan arkadaşlarım da var ama benim için cinsellik için belli koşullar sağlanmalı.
Genel fikirlerim bu yönde. Şimdi ben pişman olur muyum? Hiç sanmıyorum. Yani düşüncelerime göre olmam gibi geliyor.
Ama daha gencim yani belki de sağlıksız düşünüyorum ya da aksine oldukça olgun. Emin değilim. O yüzden deneyimleriniz ve fikirleriniz önemli.
Siz benim hakkımda ne düşünüyorsunuz? Burada evlenmeden cinsellik yaşayan kişiler siz bu aşamalardan geçtiniz mi, nasıl bir düşünceyle cinsellik yaşamaya bu gibi bir toplumda adım atabildiniz?
Fazla kafaya takmışsın diyebilirsiniz. Kk de konu açmayı ve böyle toplumsal konuları konuşmayı, kendimi gözlemlemeyi seviyorum. O yüzden bu konuyu açıyorum. Yoksa eninde sonunda kendi kararımı kendim vereceğimi biliyorum.
asdfds yo gayet yalnız da kalabilirsin :) yalnız kalmıycam sonuçta ne demek ya nasıl bi kafa yapınız var
İşte her ihtimali düşünmek lazım. Ortaya çıkma ihtimalini. Karşıdaki kişinin puşt çıkıp terk edince ailesine söyleme ihtimalini hatta hamile kalınması durumunda ortaya çıkılması ihtimalini vs vs. Yukarda biri yazmış dini duygularla değil kötü insanlardan korunmak için aslinda kendimizi koruyoruz. Cok çok güvenilmeli yani.
Evet var
Kalmam çünkü sempatik bir insanım şu ana kadar herkes illa birilerini bir şekilde bulur bu hayatta. Kaç milyar insan var. Diyelim ki kaldım depresyona girerim ve zaten hayattan beklentim kalmaz. Ben yalnızlıktan çok korkan biriyim
O kadar puşt biriyle benim ne işim olur ki velev ki bu durumlar oldu söylerim tabii ki. Kızarlar, üzülüler ama sorun varsa bana destek vereceklerdir. Bunu biliyorum
O zaman çok da düşünülecek bisey yok. Dini inancın da yokmuş. Aklini karıştıran nedir?
Gelecekte bunun özellikle ikili ilişkilerimde karşıma sorun olarak çıkabilme ihtimali sanırım. Çünkü insanlar bu konuda erkekle kadını aynı kefeye koymuyorlar. Böyle birini istemem ama ya çoğu kişi böyle düşünüyorsa diyorum. Sanırım tek sorun bu gibi.
Dini inancınız bu yönde olduğu için mantıklı. Umarım mutlu olursunuzHerkesin kendi düşüncesi saygım sonsuz.Kendi içinde muhakeme yapmışsın ve bu sonuca varmissin kendi bileceğin iş.Ben senin düşüncelerinin tersini düşünüyorum inancım daha ağır basıyor.Nefsimize engel olmak gerektiği kanaatindeyim.Evet hayat kısa o yüzden iyi ve güzel değerlendirip sonsuz yaşam olan ahiret hayatına zemin hazırlamamız gerekiyor bu da benim düşüncem herkes özgür
