Kendi çocukluğumu büyütüyorum

İki gündür insanı sorgulatan konular okuyorum dün gangsta bugün sen

Yine anılarım depresti.. her yaptığı şeyin sonuna benim annem bize bunları yapmadı biz görmedik saçımız bile taranmadı diye bastırara bastırara saçımı tarardı. ..

Günlerden birinde akrabaya gittik" anne acıktım" dediğim için kolumu fosur fosur kabartan anneme "anne yanlış söyledim üşüdüm " diye çevirdim oysa usumedim sadece başka bir ev ve farklı bir şey yerim hevesi ...yaş sanırım 7.

başka bir dönem anneme ne anlatıyorum bilmem ama beni dövdü hem de çok dövdü koluna bacağıma vurdukça o şey her ne ise (sanırım bana istismar yapan adamin bana yaptiklarini anlattım)sustum hem de ne susmak hamileligime kadar sustum sonra hatırladım.

Genelde dövdugunde daha fazla vurmamak için kendi elini ısırırırdi bazen beni bizi...
Eğer mahallede arkadaş kavgası yaparsak hep suçlu bizdik suçsuz olsakta...yine hak aramamayi susmayi ogretti annem bizlere...

Klasik beddualarindan nasibimızı de aldık tabiki..." sizden olan da size yapsın " kutsal sözü kızım her ofkelendirdiginde dilime gelip susuyorum..

Bunlarla ilgili anneme hesap sormak isterdim kesinlikle neden yaptın diye ama kendisi mezarda sadece gidip konuşuyorum malesef o cvp veremiyor.

Bunlar kesinlikle bana yansıdı.. bazen kizima bagirirken annem gibi hissediyorum kendimi bakislarim annem gibi hareketlerim annem gibi ..Kendime tabi engel olmaya çalışıyorum ...ancak bazen küçük bir kozlenmis patates yetiştiriyorum gibi geliyor ve ben annemi tekrarliyormusum gibi...

Ama bizler onlar gibi değiliz daha bilincliyiz Idrakyollariiltihabi ..Annen sanırım bir öfke patlaması yaşamış sıgara sondururken senin üzerinde Üzgünüm...
 
Kaçtır yazmaya başladım, kaçtır sildim bilmiyorum.
Gereksiz saygı duyulan bir ailenin ilk torunu olmak gibi bir kısmetsizlikle doğdum ben. Hep gözde olmalıydım, hata yapmamalıydım, ben büyük olarak ağlarsam küçükler ne yapardı? Kot giymemeliydim, jilelerle, tüllu, kolalı gömleklerle gezmeliydim... Millet görürse, duyarsa? Aksi halde sevgi dolu annem otoriteye dönüşürdü.
Resmi bayramlarda ola ki şiir okuyan ben değilsem evde matem havası olurdu.
95 aldığımda kıvranır söyleyemezdim korkudan...
Sonra "Sen öğretmensin..." li cümleler çıkageldi.
Zamanla öyle bir hal aldım ki kendi yarattıklarına kızar oldular... Sezeryanımın 4.günü bayrama geliyordu kalkıp tatlı yaptım.
"Ağrıdan duramaman lazım, ne yapıyorsun kızım?" diyen anneme hep olduğu gibi "Ben iyiyim." dedim.
Bazen istemsizce kızıma aynı şeyi uyguladığımı fark edince kendimi tekmelemek istiyorum. Tam tersini yapınca güçsüz olacak biliyorum. Araflıysam demek ki...
Konunuzu baltaladıysam affola, kocaman bir yara kabuğum varmış onu kaldırdınız. Şuan banyoda suyu sonuna kadar açtım ferah ferah ağlayabiliyorum sayenizde. Yine kimse duymasın ağladığımı derdiyle...
 

İstismar dedin, demeyeydin iyiydi. Tabi ki sen suçlusundur. Mesela 11 yaşındaysan ve bunu yaşadıysan akıl etmeliydin bir pipilinin bunu yapabileceğini. O pipili, yapar sen ona fırsat vermeyeceksin. Verdiysen dayağı yersin. He sonra evlenince cinsellik konusunda asla ilk adımı atan sen olmazsın ama çok da önemli değil. Sonuçta pipili tatmin olsun yeter. Zaten erkek ister, sen kan verir gibi yatsan da olur.

He ayrıca babanın işyerindeki bir yelloz 12 yaşındayken sana erkeklere fingirdediğin hususunda iftira atabilir, babanı doldurabilir. Koskoca kadın yalan söyleyecek değil ya. Konunun babanda gözü olan bir şıllık olmasıyla bir bağlantısı yok zaten. Annen de onun bir kevaşe olduğunu bilmese, elbette seni savunmaz babanla aynı tepkiyi verirdi. Kendi menfaati söz konusu olmasaydı... Olur öyle şeyler istismar falan.

Yaralarından öpüyorum. Annene rağmen, başın sağolsun. Biliyorum her şeye rağmen seviyordun...
 

Ağlayın. Ben ağlayınca ve yazınca rahatladım biraz. Size de iyi gelecektir. Ben de ortanca çocuğum ama niye ilk çocuk muamelesi yaptılar hiç bilmiyorum.

İşin komik yanı, bu güçlü olma haliyle yıllarca övündüm ben. Matah bir şeymiş gibi. Birileri "ya sen ne acayip kızsın" diye aşık olurken bana, evliliğimin berbat bir hal almasına sebep olan bu acayipliği iyi bir şey sanmışım. Değilmiş. Zayıflık da gerekliymiş bazen. Ya da hisleri açıkça söylemek zayıflık değilmiş.
 
Siz ben misiniz acaba?
Öyle bir yapışmış ki o güçlü olma zorunluluğu bana sanki bir an bırakırsam dünya duracak gibi hissediyorum. Keşke güçlü olmak bu kadar kutlu görülmeseymiş. Eşim geçen gün ağır işlerde bile yardım istemememden dem vurdu mesela? Yardım istemeyi bile acizlik görür olmuşm farkında değilim.Umuyorum geçer.
Iyi geldi ağlamak. Iyiyim ben :)
 
Sana ve burda yaralarini anlatan herkese sarilmak istiyorum su an idrak siddet gosteren bi ailem yoktu. Babamin bir tokadini yememisizdir. Annem de arada terlik firlatir tutturamaz sonra da o terligi geri isterdi.. Neden cocuk yapiyorlar ki boyle insanlar Ama sen cok iyi bir annesin idrak. Oglun icin adeta cirpiniyorsun. Ben bunu goruyorum konularindan. Lutfen aglama
 
yok yok idrak sadece 7 yaşındaydım ..pipi(haaa penisin ereksiyon hali) nedir bilmezdim ki vajina neydi sahiden ? o pıtiydı bana öğretilen oydu en azından. .babamın halası vardı ve onun sapık kocası... ablami birgun bildiğin oksamis daha yeni filizlenen memislerini popusunu ...ablam anlattı, annem "kızım o seni sevmistir "dedi ..sinirden cidden gülesim geldi şuan...
Şimdi bana benim kızım diyecek bunu ..bana dokundu oksadi ...gebertirim gözüm görmez herhalde o adamı. .

Bilmem vefaat ettiginde yıkıldım çok üzüldüm tabi. .Ancak ne zaman terapide annemle ilgili kısımlar olsa nedensiz ağlama krizleri yaşardım o zamanlar annemden nefret ettim... istismarın ilk terapisinden sonra memleketime gidince, hani buzağı emmek için koşar ya annesine işte öyle koştum anneme... dedim bak geldim bu adam bunları bana yaparken nerdeydin ? neden beni korumadin? neden beni susturdun? neden bu adamı her gün görmem gerekti ?

Daha 8 yaşındayken kendi bedenime zarar vermeye başladım saçlarımı tomar tomar yoldum ...Okulu hep birakmak istedim hep ofkeliydim hep hep sustum.....

Bilir misin bu hissi bence bilirsin ...aglamak istersin ama aglamazsin tutarsin kendini bogazin acir.... iste o yanmalar benimle bir bütün gibiydi...terapilerden sonra anneme olan sevgiden ziyade hesap sorma özlemi diye düşünüyorum.

Ne kötü.. haksızlık!! iftiraya uğramak hem de küçücük yaşta ugramak.Ne denir bilmiyorum ama ben de senin o çocuk Yaralarından ve çocuk yaşta aglayamadigin gözlerinden öperim.
 

Ah keşke çok iyi anne olsam. Yapmak istediğim ama yapamadığım o kadar çok şey var ki oğlumla ilgili. Kendimi avuttuğum tek nokta, evet ben oğlum için onun gelişimi için üç buçuk yıldır işime dönmüyorum. Çabalıyorum, deniyorum. Maddi sıkıntılara rağmen oğlumu kreşe gönderiyorum. Bazen iç çamaşırı alırken bile kırk kere düşünürken, oğlum için bir kitap alırken hiç düşünmüyor hesap etmiyorum.

Ama ne zaman ki oğlumla yaşadığım bir olayda kendi çocukluğum dikiliyor karşıma, o an tahammülüm de bitiyor sabrım da. Evet şiddet göstermiyorum ama uzaklaşıyorum o andan. Yüzleşmek zor geliyor. Sağolsun eşim de böylesine zor bir çocukla başa çıkma yöntemi olarak "zarar vermemek adına tüm sorumluluğu bana yüklemek" formülünü uyguladığı için darlanıyorum iyice.

Hoş iyi ki de kendini geri çekiyor. Öfkesine engel olamayıp zarar vermesinden ise geri çekilsin daha iyi.
 
çok üzüldüm gerçekten gözüm doldu okurken. paylaştığınız için teşekkür ederim.

içimden o küçük çocuğa sarılıp yalnız değilsin biz varız geçti artık demek geldi.

umarım psikoterapi alıyorsunuzdur yaşadıklarınız ağır çünkü
 
ahh bir yola çıkmışsınız, farkındalık yolu. kolay gelsin ben de başındayım. bir yerde okumuştum, anneden cocuga oradan onun cocuguna zincirleme olarak aktarilan kotu ebeveynlik farkindalikla kiriliyor. yani kotu ebeveynlik gordugumuzu farkedip kabul ederek. kotu ebeveynligin, cocuk istismarinin kapsadigi alan cok genis aslinda. illa ki fiziksel siddet olmak zorunda degil, cocugun duygusal ihtiyaclarini karsilamamak bir istismar ornegi ornegin. bol bol okumussunuz bu konuda belki biliyorsunuzdur ama okumadiysaniz "var olan annenin yoklugu" kitabini oneririm.
yavrunuz şanslı, siz farkederek bu donguyu kirmissiniz.
ben de dun gece kizimi emzirirken kucucuk bir detaydan aklima bir sey geldi hungur hungur agladim. cocuklugum agliyor sanki. o zaman annem hakli sanirdim hep. kendime kizardim, kirilip kusup hungur hungur aglayamazdim. artık aklima geldikce olaylar aaa diyorum nasil da haksizmis, nasil da zalimceymis o dedigi, o yaptigi. nasil da gucsuz masummusum. muhtacmisim anneme. ahh simdi yaniyor icim. icime attiklarim cikiyor. 35 yasinda kadin, kucaginda bebesiyle 8 yasindaki can acisina agliyor.
o kadar cokuz ki. farkedenler sansli ama. aglaya aglaya, tekrar yasaya yasaya biter belki acimiz. yavrularimiz mutlu olsun, donup bakinca sicacik anilar hatirlasin, 40 yasina bile gelseler koynumuzda ic dokebilsin, ister aglasin ister gulsunler. iclerinden geldigi gibi.
 

7 yaş, daha da fena. Gerçi o yaşlarda da yaşadım ama tam anlamıyordum ne olduğunu. Aman neyse ya.

Çocuğum bana bunu dese öldürürüm demişsin ya. Ben de yaparım. Hem de hiç düşünmeden. Doğru mu acaba diye hesap sormadan. Oğluma (Allah korusun) böyle bir şey yapılsa, yapanı öteki dünyaya göndermeden içim soğumaz. Maalesef bu konuda gayet de psikopat eğilim gösterebilirim.
 
İdrak senin için üzülmedim. Artık yetişkin bir insansın. Evet sigara sondurmesi gercekten korkunc. Ama bunları da ısıtıp ısıtıp yeme. Sen de anneni artık affet oğluna annenin sana yaptığı kötülükleri yapma. Oğlun niye zor bir çocuk. Fiziksel bir rahatsızlığı yoksa annesi zor bir anne olduğu için. Anneni affetmeden düzelemezsin. Unutma bunu. Onunda şayet iyi bir annesi olsaydı senin kolunda sigara sönmeyecekti.
 
Annenin sigara basma olayı beni benden aldı, diyecek tek bir söz bulamıyorum sırf seni üzmemek için , yoksa aslında çok söz var söylenecek.

Boşverin yahu, geçti gitti izi bile kalmadı. Ruhum hasar gördü benim, fiziki yaralar geçiyor. İyi kadındır annem, ben nasıl ki çocukluk travmalarımı istemesem de oğluma yansıtıyorum o da kendi acılarını yansıttı belki de.
 
Yazın pek iyi olmadığımdan bir Terapi yapıldı bana. .böyle uzun uzun.. adam dedi ki " al kucağına o küçük kozlenmis patatesi sev sıkıca sarıl oksa saçlarını ve yasanilanlar olmasaydı iyiydi ama yaşadın, şimdi iyisin merak etme ben de iyiyim seni ziyarete gelecegim arada ve sana sarilacagim falan dedirtti..

Oturdu kucağıma zavallı kız çocuğu.. sarıldım ona ...öptüm evet saçlarını da öptüm oksadim. O kadar savunmasız korkak ve tedirgindi ki anlatamam .. adamın telkinleriyle sevimli bir kız çocuğu oldu o küçük ben.. mutluydu biz vedalisrken...

Tuhaf bir deneyim oldu tabi yapılan terapi ama çok iyi oldu..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…