- 17 Ağustos 2019
- 34
- 41
Herkese merhaba ve iyi geceler. Muhtemelen en genç üyelerden biriyim. Biraz kendimden bahsetmek istiyorum size. Bu şekilde mevzuyu çok daha geniş bir açıdan, daha iyi bir şekilde değerlendirebilirsiniz. Ben 19 yaşındayım. Üç ay önce evlendim. Eşimi her şeyden çok seviyorum. Onun da beni her şeyden çok sevdiğine eminim. Ama benim mutluluğum aileme, özellikle babama yetmedi. Ve sırf eşimin siyasi görüşleri farklı diye ona tanışmak için bir fırsat bile vermedi. Beni en mutlu günümde yalnız bıraktı. Maddi ve manevi olarak ne babam vardı yanımda ne annem. Zaten daha öncesinde yanlış davranışlarından ötürü evden ayrılıp arkadaşımın yanına gitmiştim. Üstüne düzelmeyip daha da saçma davranışlarda bulundular. Ben de hayatımın aşkını seçtim. Lütfen linç etmeyin; anne gibi anne, baba gibi baba olan ebeveynlerim olsa onları bırakmazdım. Ama ben sırf siyasi görüşü farklı diye bir insana tanımadan hakaret eden bir ailedense beni hep koruyup kollayan eşimle mutlu olmayı seçtim. Ama her zaman maddi yönden eşime katkıda bulunamadığım için ağladım da, üzüldüm de. O hiç sorun etmedi. Aksine o bana destek oldu. Ben çalışınca ödeyeceğim desem bile tatlı tatlı kızdı. Vesselam, her şey bir anda olduğu için ben yaşadığım şehirden eşimin yaşadığı şehre geldim. Kayınvalidemin evinde yaşamaya başladım. Kayınvalidem üç aylığına yazlığa gitti, eşimle ikimiz de kışlık evde kalmaya devam ettik. Onlar gelene kadar kira ödemektense, boş evde yaşamak daha mantıklıydı. Ama kayınvalidem özünde iyi bir kadın olmasına rağmen bazen gıcıklık yapabiliyor. Geçen eve uğradığında benim isteyerek yapmadığım şeylere kızdı ve ciddi kavga etti eşimle annesi. Eşim benim yanımda oldu tabii ki ve gitmekle rest çekti. Annesi özür diledi sonra olay tatlıya bağlandı. Ama ben zaten üç aydır diken üstündeyken bir de böyle bir olay yaşamamız paranoyak etti beni. Her neyse, biz balayındayken yavru bir kedi bulup onu eve getirdik. İki ay sonra eşim iş yerinin önünde bir yavru kedi alıp getirmiş. İki şirin kedimizin yaramazlıklarıyla baş etmeye çalışırken tam da haftaya kendi evimize taşınacakken kedilerden biri stor perdeyi yırttı. Eşim çok ama çok kızdı, hatta biz tartıştık biraz çünkü ben istemiştim kediyi çok. Başkasına sahiplendirelim falan dedi. Ama ben istemiyorum ki kedilerimi bırakmayı. Onlar da bizi özler zaten. Ama yepyeni mobilyalar alınacak, eve geçince onları da mahvederlerse ne yapacağız? Zaten maddi olarak şimdilik bir şey gelmiyor elimden. Yapayalnızım, kimsem yok kendi tarafımdan. Kedilerim en azından eşim işteyken bana arkadaş oluyorlar. Onları göndermek istemiyorum. Eşimden kedi için vazgeçmek ya da çok ciddi kavga etmek de istemiyorum. Eşyalara zarar gelsin istemiyorum. Kayınvalidemin eşime de bana da laf söylemesini istemiyorum. Perde masrafını eşimin ödemesi de beni çok üzüyor. Her şey çok üst üste geliyor şu anda. Kafanızı şişirdiğim için özür dilerim. Ağlamaktan uyuyamadım, belki dertleşebileceğim birileri olur diye yazdım...