Aynen arkadaşım... 2 yıllık evliyim, eşimin ailesiyle aynı şehirdeyiz ama yakın oturmuyoruz, 10 aydır görüşmüyorum, bendeki bütün kredileri, onlara karşı bütün iyi niyetlerimi tükettiler. Düğünden sonra 1 yıl boyuncada yine eişimin hatrı için mesafeli bir şekilde gittim falan ama gördüm ki onu da haketmiyorlar. Benden uzak olsunlar yeterli... Ben böyle paragöz, böyle çıkarçı, böyle kendini açıkgöz sanan ve ikiyüzlüler görmedim... Benim başta kayınpeder zaten, ee üzüm üzüme baka baka hesabı kayınvalidede tıpkı o olmuş yıllardır. Görümce desen, o da sinsi. Nişandan itibaren biriken şeyler düğünde dahil olmak üzere bir dağ oldu,roman oldu... Üstüne de düğünden sonra ektiler... Şimdi ise gani gani biçme zamanları, benim vicdanım çok rahat. Zaten kendileriyle hiç muhatap ve yüz göz olmadım , öyle bir karakterimde yok. eşimle konuştum artık son olarak ve net olarak (öncesindede hep konusuyorduk ama artık noktayı koyma vaktim gelmişti) Baştan kabullenemedi ama zaman tanıdım, bizim aramızda hiçbir problemimiz olmadı şu güne kadar, ailesinden başka. O da bunu kabul ediyor, biliyor hatta bizzat kendi cümlesi bu. Birkaç ay hiç kabullenemedi, itişti benimle, tepki gösterdi kendi çapında..Kalbimi kırdığı da oldu bu süreçte, benim kırdığımda... Ama zamanla o da alıştı. Şimdi haftada bir babasının dükkanına ugrayıp görüyor yine haftada yada 10 günde bir annesini görüyor. Benim ailem zaten başka şehirde, onlarda çok kırgın ama öylesine görüşüyorlar ararlarsa... Ben anlatsam roman olur... Son zamnalarda onlarla görüşmeye devam ettikçe birşey olmamış yada olmuyormuş gibi, kendimi gerizekalı gibi hissetmeye başlamıştım ve buna bir son verdim kendim olmayı tercih ettim ki en doğrusu, onemli olan eşimiz bunu ona da söyledim onlarla görüşmek zorunda değilim, ben seni bilirim dedim çünkü kredileri bitti. Ve şimdi de her zamanki gibi iyi niyeti oynuyorlar ama oğullarına tabi artık:) Eeee ne yaparsın? Oğulu kaybetmek var ucunda. Bu erkeklerde saf ekseriyetle anlamıyor:) Aman neyse işte huzura erdim. Bundan sonra da çocuk bile olsa nasıl gelir giderler kendileri düşünsün.. Gelsinler kapım açık ama ben gitmem dedim aynende öyle, ama insan ne yüzle gelir bilemem, bu güne kadar gelmediler, çocuk oluncada kesinlikle mesafem değişmez. Çünkü öyle kırgınım ki ölmeden bir kaşık suyun olnlardan geleceğini bilsem yine istemem. Eşime de bu konuda hiç tavizim yok çok seviyoruz ama bu yüzden boşanmaksa sonu arkada dönüp bakmam... O beni harcayacaksa hiç işim olmaz... Çünkü ben ona ailenle görüşme demedim, dememde.. Kendi görüşssün ben mecbur değilim.
