Merhaba kızlar.Uzun bir aradan sonra yine size yazıyorum.Belki her zamanki şeyler ama bunaldım artık.Geçen hafta sonu kayınbabamda iki gece yatılı kaldık.Eşimi sevdiğim için ailesine katlandım saygımı gösterdim.Ama onlar hep benden bir beklenti içinde,yaranmak gibi bir amacım yok ama bu aşırı beklentileri beni sinirlendiriyor artık.Benim devamlı benden 3 yaş küçük eltim gibi olmamı bekliyorlar. Neymiş eltim kayınbabamla aynı odada otururken sırtını dönüp öyle emziriyomuş, kayınbabam bana diyo ki o böyle emziriyor sende sırtını dön emzir senin memelerine mi bakcam ben diyor. Kaç kere söyledim baba ben eşim hariç başka bir adamın yanında emziremiyorum rahat edemiyorum diye, kendi öz babamın yanında bile emzirmiyorum utanıyorum diyorum anlamıyor. Kaynanamda diyor ki eltim oğlunu kaynanamın kucağına veriyormuş, kaynanam eltime mahalleyi şöyle bir gezelim dediğinde eltim anne siz gezin ben bulaşığı yıkayakoyim diyormuş, kaynanamda eltimin oğlunu alıp mahallede turluyormuş neymiş benim oğlumla da gezcekmiş,oğluma gel beraber gezelim babannem diyor,beni yok sayıyor.Kaynanamın evin önü cadde gibi otobüs minübüs vızır vızır geçiyor çok tehlikeli yol,ben nasıl buna izin veriyim.Gezceksek hep beraber gezelim o çocuğun annesi benim,beni yok saymak ne demek ya. Eltim çocuğunu kaynanamın kucağına verip gezdirtiyor diye bende öyle yapıcam diye şart mı var.Eltim normalde de rahat, çocuğunu pek umursamayan bir insan, ama ben çocuğuna düşkün bir anneyim,oğlumun sağlığını düşünürüm her zaman, benim herşeyim oğlum.Neymiş eltim haftada 3 gün kaynanamın evine geliyormuş ben ayda bir kez geliyormuşum. Yani arkadaşlar benim kızdığım nokta şu eltim farklı aileden geliyor ben farklı aileden geliyorum, onun karakteri farklı benim karakterim farklı.Ben eltim gibi davranmak onun gibi yaşamak zorunda mıyım. Nasıl başedecem ben bu insanlarla ya nolur bir akıl verin